De Wereld Morgen
Liever een positief Belgisch verhaal dan de deloyale houding van regering-Jambon
Zelden heb ik zoveel domheid samen gelezen in zo weinig woorden. Maar ja, kan je van een belgicist anders verwachten ?
Laat me maar met zijn eerste stelling beginnen. Was het confederalisme een thema van de verkiezingen ? Op zich niet. Maar een belangrijk thema was wel identiteit. Domme Bouwen wil niet weten van identiteit. Bij de term Vlaamse identiteit schrijft hij: “-wat dat ook moge zijn -“. Maar die Vlaamse identiteit is wel belangrijk in de geschiedenis van belgië. Die belgische geschiedenis is één groot verhaal van de strijd van Vlaanderen om zijn eigen identiteit te kunnen ontplooien tegen het franstalige imperialisme. En als je naar die belgische geschiedenis kijkt, zie je een land dat van bij de stichting totaal verkeerd in mekaar zat omdat de meerderheid van de bevolking, de Vlamingen, totaal werd gedomineerd door de Franstaligen. Dat heeft geleid tot een steeds verder gaande uitkleding van de federale instellingen. Dat is een belangrijke factor, maar misschien zelfs niet de voornaamste, zoals verder zal blijken.
Ja, ik geef toe dat de mensen die voor de n-va en het vlaams blok hebben gestemd (buiten de fascisten) bij de verkiezingen niet zozeer hebben gedacht aan de verdediging van hun identiteit tegen de franstaligen – die zouden die identiteit nog wel willen bedreigen, maar zijn er gewoon niet meer toe in staat -. Ze hebben wél hun identiteit willen verdedigen tegen de islam, of zoals gewone mensen het zeggen: tegen de vreemden. En dan stellen die mensen vast dat enkel de n-va en het vlaams blok hen daarin steunen. Links heeft hen totaal in de steek gelaten. Dàt was een van de hoofdthema’s van de verkiezingen. Links heeft gepoogd van sociale problemen een hoofdthema te maken (1500€ minimumpensioen), en dat heeft één linkse partij wat stemmen opgebracht, maar globaal gezien is links er niet in geslaagd om het sociale op het voorplan te brengen. Je ziet daarin ook een duidelijk verschil met Wallonië. De Walen hebben nooit moeten vechten voor hun identiteit en zijn dus ook minder gevoelig voor dat thema. Daardoor zijn de Waalse kiezers niet in de armen van rechts gekropen.
Neen, het confederalisme was niet expliciet het thema van de verkiezingen, maar wél de identiteit en op dat vlak hebben enkel de confederalisten en separatisten de vraag van de kiezer begrepen. De uitslag van de verkiezingen is democratisch dus volledig terecht, omdat de Vlaamse kiezer op de hoogte is van het streven naar onafhankelijkheid van de n-va en het vlaams blok.
De stelling van Domme Bouwen komt er op neer dat de uitslag van de verkiezingen niet de wil van de Vlaming weergeeft. Hij schijnt niet te beseffen dat hij hiermee heel ons democratisch systeem onderuit haalt.
Hij klaagt de staatshervormingen aan, maar vraagt zich niet ernstig af waarom de politiekers tot die hervormingen zijn gekomen. Het enige wat hij daarover te melden heeft is dat de politiekers die hervormingen hebben doorgevoerd om voor zichzelf meer postjes te creëren. Dat is van een groteske belachelijkheid.
Zijn die hervormingen er gekomen, enkel door de Vlaamse drang naar onafhankelijkheid ? Vergeet niet dat de eerste splitsing van bevoegdheden er is gekomen op vraag van Wallonië. In het ene belgië waren de Vlamingen in de meerderheid, en Wallonië wilde niet leven onder de knoet van die Vlaamse meerderheid en eiste dus zelfstandigheid voor zijn economische politiek. Het gaat om de centen, nietwaar ? Vlaanderen heeft daar tegenover dan de culturele zelfstandigheid gesteld. Neen dus: de uitkleding van belgië is niet enkel het werk van Vlaanderen. Ook de Franstaligen hebben daar vrolijk aan meegewerkt. Waarom ?
Domme Bouwen zegt dat de gewone mensen die staatshervormingen niet willen. Natuurlijk kunnen de gewone mensen die hervormingen niet willen, omdat ze niet geconfronteerd worden met de problemen die zich stellen als Vlamingen en Walen samen politiek moeten voeren. De gewone Vlaming krijgt in zijn leven eigenlijk nooit te maken met Walen, en al zeker niet om er politiek mee samen te werken. Hij kàn dus niet weten dat die samenwerking moeilijk en dikwijls onmogelijk is. Dat heeft op zich zelfs niet zo dadelijk iets te maken met een verschil in volksaard (al is er dat wel, toegegeven, in beperkte mate), maar gewoon met het verschil in belangen. Een simpel voorbeeld: de wapenhandel. De FN Herstal is volledig eigendom van het Waalse gewest. Uitvoer van wapens naar het buitenland is van cruciaal belang voor dat gewest (werkgelegenheid). Dat belang is er niet in Vlaanderen. Bij die uitvoer stellen zich ethische problemen. Mag je wapens leveren aan dictators ? Vlaanderen heeft het gemakkelijker om in dat ethisch probleem strenger te zijn. En daar botst het met Wallonië. Wallonië heeft dan ook de splitsing van de bevoegdheid over de wapenhandel geëist – en gekregen -. Van dat soort problemen is de gewone Vlaming zich totaal niet bewust. De politiekers krijgen voortdurend met die problemen te maken. En telkens opnieuw komen ze tot het besluit dat splitsing de enige uitweg is. Waar slaat de stelling van Domme Bouwen dan nog op ? Is hij echt dom ? Ik hoop het voor hem, want als dat niet zo is, is hij een kwaadwillige bedrieger.
En, oh ja, Domme Bouwen heeft het over meertaligheid. Wil hij dat ieder belg zowel Nederlands als Frans beheerst ? Ik wens hem veel succes: in Wallonië willen ze in het onderwijs het Nederlands zelfs niet als taalvak verplichten. En de meerderheid van de Walen willen ook geen Nederlands leren, want dat is een minderwaardig brabbeltaaltje van een minderwaardige cultuur en van fascisten en nazi’s. Als Domme Bouwen zijn stelling toepast en de wil van de Walen respecteert, komt die tweetaligheid er dus niet. Zowel de stellingen van Domme Bouwen, als belgië, zijn een kaartenhuisje. En de boel staat op instorten.