De Croo: mag hij zijn wie hij is ?

Doorbraak

Ronny Vidts

De Stoere van Brakel: De Croo bedreigt Poetin

Tussen het malgoverno door heeft Alexander De Croo Rusland gewaarschuwd voor ‘massieve gevolgen’ als het Oekraïne binnenvalt. Het is niet de eerste keer dat De Croo, bijna als een ‘de la Tourette’-patiënt wereldleiders waarschuwend schoffeert

Beeld je nu eens in dat Poetin de bedreiging van De Croo ernstig neemt en de gaskraan dicht draait… Dan heeft Tinne Van Der Straeten Demir niet meer nodig als zwarte piet, want dan komen de gascentrales er sowieso niet.

Zo dadelijk kom ik terug bij De Croo. Laat me nu even doorgaan over Tinne.

De partij Groen zit in in hopeloos slechte papieren. Van de ene kant moét ze haar verkiezingsbelofte waar maken en moéten de kerncentrales dicht. Van de andere kant is een serieuze groep échte groenen (terecht) in het verzet tegen de partij omdat zij de uitstoot van de gascentrales onaanvaardbaar vinden. Wat er ook gebeurt: het kost de partij stemmen.

In een poging om het tij wat te keren probeert Groen nu om Almaci zoveel mogelijk in de media te krijgen. Ze schijnen daar niet te beseffen dat elk optreden van Almaci kiezers (terecht) wegjaagt van Groen.

Nu weet De Croo ook wel dat zijn gekef Poetin zelfs niet bereikt.

Is het dan voor binnenlands gebruik bestemd ? Ook niet, want geen mens hier ligt wakker van Oekraïne. Nog niet. De propaganda daarrond wordt langzaam op gang getrokken en op een smeulend vuurtje gehouden, maar de echte propaganda is nog niet losgebarsten.

De uitspraak van De Croo past wél in de hoogst persoonlijk nederige carrièreplanning die de top van de liberalen in belgië tegenwoordig schijnen te huldigen.

Ok, Verhofstadt is mislukt. Niemand in Europa zit te wachten op een drama queen met een visie. Als troostprijs mag hij medevoorzitter zijn van een of andere conferentie die zichzelf afficheert op facebook, wat al aangeeft hoe weinig ze betekent.

Michel heeft natuurlijk de hoofdvogel afgeschoten 

met zijn voorzitterschap van de Europese Raad. Dat heeft hij te danken aan zijn steun aan Macron. Die steun gebeurde op twee vlakken: Michel heeft er, samen met Rutte (Nederland) voor gezorgd dat de partij van Macron werd binnengeloodst in de liberale fractie van het Europees Parlement. Maar vooral: Michel is volledig aan de kant van Macron gaan staan bij het Marrakeshpact. Hij is zelfs bereid geweest om omwille van zijn persoonlijke ambities de belgische regering te laten vallen. Natuurlijk heeft de N-VA daar dan de schuld van gekregen. De hele belgische reguliere pers was op de hoogte van de gang van zaken, maar heeft wel enthousiast mee de zwarte piet naar de N-VA geschoven.

Nu is dat stilaan een traditie in de belgische politiek. Bij de bankencrisis hebben Leterme en Reynders het de hele belgische  bankwereld verkocht aan Frankrijk, tot en met de energiesector. Leterme is daarvoor beloond geworden met een topjob als Adjunct-Sectretaris-Generaal van de OESO in Parijs. Bij Reynders heeft dit gespeeld bij zijn promotie tot Europees Commissaris.

Ondertussen masseert De Croo verder Macron door de toezegging dat belgische militairen volgend jaar met de Fransen gaan meevechten in Mali tegen de jihadisten. Officieel wordt dat een Europese opdracht, maar in feite gaat het om de Franse belangen. 

belgië steekt zich hiermee in een gevaarlijk wespennest, want in die strijd spelen de Russen uitdrukkelijk mee, al is het maar doordat ze een huurlingenleger sturen om te strijden tegen Europa. 

Misschien moeten we er toch eens over gaan nadenken en een parlementair debat op gang brengen over onze buitenlandse militaire politiek. De gewone mensen worden in slaap gehouden, maar in feite is belgië al decennialang in oorlog. Die oorlog wordt niet op belgische grondgebied uitgevochten, en blijft dus binnenlands buiten schot. Maar wat echt telt, is dat die oorlog zelfs niet gaat over de landen waarin hij wordt uitgevochten, maar dat het oorlogen zijn tussen Europa en Rusland. Dat is zo in Mali, dat was zo in Syrië… Vroeg of laat komen daar vuile vodden van.

Wat er ook van zij: overal spelen de persoonlijke (carrière)belangen van “onze” toppolitici die bereid zijn om de belangen van de bevolking die ze verondersteld zijn “te dienen” aan hun laars lappen.

In dat spel duikt hier en daar eens een CD&V-er op zoals of Herman van Rompuye, en indertijd had je natuurlijk ook al de socialist Karel Van Miert. Maar de ziekte treft toch vooral de liberalen.

Dat moet ook niet verwonderen, want elke liberale politicus die aan de top geraakt, wordt daar geparachuteerd door het belgische grootkapitaal om de belangen van dat grootkapitaal te dienen. Als beloning voor die diensten krijgt hij dan een dik betaalde prestigejob toegeschoven.

Mag ik daarbij doen opmerken dat het toch opvallend is dat sinds 2014 de belgische eerste minister altijd een liberaal is geweest, terwijl de liberale partij(en) electoraal niets voorstellen ? Op het ogenblik dat de belgische constructie door het succes van de N-VA en het vlaams blok in gevaar komt, slaagt het belgische grootkapitaal, gekoppeld aan het koningshuis, er in om telkens een van zijn belangenvertegenwoordigers aan de leiding van het land te brengen…

Ondertussen hebben De Croo en Michel van hun positie als premier natuurlijk ook gebruik gemaakt om de persoonlijke familiebelangen in Congo te behartigen. De familie Michel is uitdrukkelijk betrokken bij de uitbuiting van de Congolese bevolking in de mijnen van Oost-Congo. Noteer daarbij ook maar de namen van George Forrest en Pierre Chevalier, persoonlijke vriend van Verhofstadt. Ook de familie De Croo zit in dat schuitje. Zowat alle waardevolle vastgoed van Kinshasha is in haar handen.

In de Wetstraat klaagt men over het gebrek aan leiderschap van De Croo en dat hij “afwezig” is. Laat me eens gokken: zou zijn focus op dit ogenblik niet meer liggen bij de doofpotoperatie waarin zijn politiek gewicht als premier belangrijk is om de namen De Croo en Michel uit het Kabila-gate schandaal te houden.

Misschien moet links in belgië zich daar eens mee gaan bezig houden.

Tot slot, ter attentie van Tinne: wat je ook doet of zegt, het doet er niet toe. Of de kerncentrales al dan niet sluiten hangt af van Macron. Als hij het in het belang van de Franse kernenergie vindt dat het beter is dat ze in gebruik blijven, zullen ze open blijven. Als hij meer kansen ziet om zijn kleine kerncentrales aan belgië te verpatsen via de gascentrales, zullen ze sluiten. De Croo zal dat beslissen. En maak je geen illusies: in de tijd heeft Verhofstadt Groen schaamteloos verraden. De Croo zal niet aarzelen om het zelfde te doen. En hoe hoe meer hij Groen in het parlement verdedigt, hoe ongeruster jullie moeten worden.

En wij ? Wij staan er bij en kijken er naar. Alhoewel: de meesten onder ons zien niets in de mist die het kapitaal rond zijn vuile spelletjes spuit.

Gelukkig hebben jullie mij nog.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *