MO*
In gesprek met Samira Azabar en Ida Dequeecker over 15 jaar BOEH! (Baas Over Eigen Hoofd)
Hoofddoekenverbod: ‘Onder het mom van neutraliteit worden vrouwen gediscrimineerd’
Wat een geleuter, intellectueel gevormde mensen onwaardig. Dit is een opeenstapeling van gekleurde probleemstellingen, kromme redeneringen, vooroordelen en door fanatisme gedreven gebrek aan nuancering, nodig voor de zoektocht naar de waarheid.
Ik ben er niet opnieuw over begonnen. Over de hoofddoek. “Zij zijn begonnen !”
Kijk, als deze intellectueel vervormde vrouwen nu zouden toegeven dat er (ik blijf voorzichtig, want als man moet je vrouwen sparen, zeker als het feministen zijn) heel wat vrouwen zijn die de hoofddoek dragen onder druk, maar tegelijkertijd zouden beklemtonen dat er even zeker ook veel vrouwen zijn die de hoofddoek dragen uit eigen vrije wil, en dat we voor die vrije vrouwen respect moeten hebben, dan zou ik kunnen meegaan in hun verhaal.
Maar dat zeggen ze niet. Ze weigeren het te hebben over de vrouwen die onder druk de hoofddoek dragen.
Intellectueel even erg is het feit dat ze het begrip druk verengen tot acute verplichting, opgelegd door een ander, bijvoorbeeld hun man.
Want er is ook een andere druk die misschien nog erger is omdat hij niet altijd spontaan als druk wordt ervaren of herkend: de druk van een cultuur, godsdienst, ideologie. De Queeker en Azabar weten dat even goed als ik. Maar ze zwijgen er zorgvuldig over. Dat is een vorm van liegen.
Ik ben katholiek opgevoed. Mijn grootmoeder zou nooit in de kerk verschijnen zonder iets op haar hoofd.
Het was niet haar man die haar dat oplegde. Het was niet de pastoor die aan de ingang van de kerk controleerde of mijn grootmoeder het hoofd bedekt had. Die controle was niet nodig. Het wàs gewoon zo. Niemand stelde zich daar vragen bij. Het was cultuur en hoorde bij het geloof.
Maar het was niet uit vrije wil.
In de katholieke wereld is er een reactie gekomen tegen dit soort geloofscultuur, op zoek naar meer authenticiteit en bewuste geloofsbeleving, en ook door actie vanuit feministische hoek. Dat vrouwen niet meer apart van de mannen, links in de kerk moesten zitten met het hoofd bedekt, werd gezien als feministische bevrijding.
Diezelfde feministische hoek weigert nu te zien dat die katholieke druk van toen, nu nog altijd bestaat in de islamwereld.
Als deze feministen hun actie voor het recht op de hoofddoek zouden combineren met actie voor het recht van vrouwen om in de moskee tussen de mannen te mogen knielen, zou ik er begrip voor hebben. Nu is hun actie hypocriete ideologische blindheid.
Ecolo presteerde het om een “vrije” moslima, Ihsane Haouach, hoogopgeleid, die uit pure vrijheid de hoofddoek droeg, aan te stellen als regeringscommissaris voor de verdediging van de rechten van de vrouw. Deze moslima is voorstander van de afschaffing van de scheiding van kerk en staat, wat zou neerkomen op een staat, georganiseerd volgens de sharia. Geen voorbeeld van vrijheid. En een samenleving waarin àlle vrouwen, ook niet-moslima’s een hoofddoek zouden moeten dragen.
Maar daar weten onze feministen niets van.
Neen, ze pinnen zich vast op die hoofddoek. Waarom eigenlijk ?
Ik ben bewust christen. Iedere zondag wijd ik mijn blog aan een thema dat te maken heeft met religie of godsdienst. Ik heb er geen enkel probleem mee om uit te komen voor mijn geloof. Maar ik heb er geen enkele behoefte aan om op straat te lopen met een T-shirt met de boodschap dat Jezus van jou houdt (dat geloof ik ook niet). Of een pet op te zetten die duidelijk maakt dat ik christen ben. Dat soort gedoe laat ik over aan narcisten die zich anders niet goed voelen.
Als mensen die met mij in contact komen niet uit mijn manier van omgaan met hen kunnen opmaken dat ik vanuit een bepaalde overtuiging leef, is mijn geloof sowieso waardeloos. En als die mensen niet dadelijk aan het christendom zouden denken, maar me er van zouden verdenken dat ik een socialist ben en dat dàt de inspiratie is voor mijn gedrag, heeft dat totaal geen belang. De kans dat ze mijn gedrag aan socialisme zouden verbinden is natuurlijk bijna onbestaande. Maar als dat wél zo zou zijn, zou dat enkel aantonen dat ook het socialisme zijn goede kanten heeft. Daar zou ik blij om zijn.
Er zijn islamofielen die het zo ver drijven dat ze stellen dat de hoofddoek niet per se iets te maken heeft met de islam. Dat is natuurlijk nonsens. Je kan niet stellen dat een verbod op de hoofddoek islamofoob is en tegelijkertijd dat de hoofddoek los staat van de islam.
De hoofddoek is een symbool van de islam.
Moslims kunnen persoonlijk de islam zien en beleven op een manier waar ik weinig of geen problemen mee heb. Maar de islam blijft de islam.
Ik ken ook fascisten die geen vlieg kwaad zouden doen. Maar het fascisme blijft wel het fascisme.
Stel nu eens dat fascisten of nazi’s op straat zouden lopen, of, godbetert, achter een overheidsloket zouden zitten met hun symbolen openlijk zichtbaar. Het kot zou te klein zijn.
Welnu, de islam is even erg als het fascisme of nazisme. Het is niet enkel een godsdienst. Dat godsdienstige zou je nog als relatief onschuldige dwaasheid kunnen omschrijven. (Vrijzinnige humanisten hangen nu tegen het plafond.) Maar de islam is ook een ideologie. Ook een zoeker naar een “Westerse islam” als de overtuigd gelovige imam Khalid Benhaddou geeft aan dat Mohammed naast godsdienstige leider ook een politicus was die de samenleving organiseerde volgens duidelijke principes (de sharia). Dat politieke is in de islam totaal verweven met het godsdienstige. Essentieel is dus dat de samenleving moet worden georganiseerd volgens de principes van de religie (de sharia).
Als hier geen mensen mogen rondlopen met symbolen van de overtuiging dat de samenleving fascistisch moet georganiseerd worden, waarom dan wel met symbolen van de islamitische sharia samenleving ? Dat die individuele drager van dat symbool niet actief streeft naar dat fascisme of islamisme, is niet terzake.
Waarom dragen mensen die symbolen, of het nu katholieken, nazi’s, moslims of voetbalfans zijn ? Ze maken propaganda voor hun club, ook als ze dat niet bewust doen.
Onze feministen pleiten voor de vrijheid om propaganda te maken voor een club die de vrijheid wil afschaffen.