Auteur: Charles Maymarx

Geplaatst op

Het duivelse van het wokisme

Doorbraak

Philippe Clerick

Wordt het gevaar van ‘woke’ overdreven?

Over opiniemakers en ‘woke’ ontkenners

Een rector die in voorkomen en lichaamstaal een glad politiek-correct conformisme uitstraalt, heeft onlangs iets ongunstigs over ‘woke’ gezegd. Activistische stemmen mochten voor zijn part deelnemen aan het debat, maar ze mochten andere geluiden niet bannen of verbieden. Dat is wat ik er ook van vind. Als op afspraak verschenen er kort daarna in de pers en op de sociale media een aantal reacties die, terwijl ze voorzichtig in een boogje om de rector heen liepen, benadrukten dat het gevaar van ‘woke’ niet mocht worden overdreven

Philippe Clerick brengt hier een goede analyse.

Ze brengt me tot twee vragen: hoe ontstaat “woke” eigenlijk ? En: waarom verdedigen die “linkse” commentatoren in de pers dat woke-gedoe ?

Om misverstanden te voorkomen: als ik het over “woke” en “woke-gedoe” heb, dan gaat het over de overdreven vorm van woke.

Laat het duidelijk zijn: ik heb niets tegen woke op zich. Het is goed dat mensen aandacht hebben voor onrecht rondom zich, en daartegen protesteren. Ook ik verdedig het kolonialisme niet. Integendeel: ik protesteer tegen de nieuwe vorm van kolonialisme, van na de “dekolonisatie”, waarbij de uitbuiting gewoon is verder gezet, maar dan niet meer door een staat, maar door privépersonen. De dekolonisatie betekende enkel dat de uitbuiting door de belgische staat terug in de privé-handen is gekomen van het koningshuis en zijn trawanten. Het is gewoon de terugkeer naar Leopold II als privé-eigenaar van Congo. Beticht me dus niet van sympathie voor het kolonialisme. Alleen is de manier waarop de wokers hun wokigheid beleven van een onverdraaglijke belachelijkheid, en erger nog: van een gevaarlijke dictatorialiteit. Lees verder “Het duivelse van het wokisme”

Geplaatst op

Over werkgevers en werkvragers

Grenzeloos

Hersha Kadkol

Wat is er verkeerd aan het kapitalisme?

Amazon-oprichter Jeff Bezos, Virgin Group-oprichter Richard Branson en Tesla CEO Elon Musk illustreren alles wat er mis is met het kapitalisme. Net toen je dacht dat de drie miljardairs niet nog meer het contact konden verliezen met de mensheid, besloten ze zich volledig van de planeet te verwijderen door minstens 21,8 miljard dollar van hun persoonlijke rijkdom te besteden aan ruimtevluchtprojecten

Hersha Kadol brengt een interessante tekst omdat hij niet blijft steken in socialistische verontwaardiging en pleisters plakken op houten benen, maar doordringt naar het systeem: het kapitalisme.

Ik heb het er lang geleden al eens over gehad: de termen werknemer en werkgever zijn bedrieglijk en indoctrinaire manipulatie.

Het gaat over de arbeidsmarkt. Over vraag en aanbod. Welnu, wie is er op die markt vraag en wie aanbod ? Als je de klassieke termen aanvaardt, zoals iedereen slaafs doet, dan is de ondernemer of kapitalist het aanbod: hij geeft werk. De arbeider als werknemer is dan de vraag. Maar dat klopt natuurlijk niet: in de markt bepaalt vraag en aanbod de prijs. Wat is hier de prijs ? Toch het loon van de arbeider ? Dat daalt als er veel aanbod van arbeid is op de markt, en stijgt als er veel vraag is. Dat betekent dat de arbeid het aanbod is, en het kapitaal of de ondernemer, de vraag. De ondernemer heeft werkers nodig, gaat die zoeken op de markt en betaalt een loon: hij is de vraag. De arbeider verkoopt zijn arbeid aan de ondernemer: hij is het aanbod. De terminologie moet dus omgedraaid worden: wie nu werkgever wordt genoemd, is eigenlijk de werkvrager. De huidige werknemer, wordt de werkgever. Lees verder “Over werkgevers en werkvragers”

Geplaatst op

Wat motiveert mensen om milieuvriendelijk te leven ?

IPS

AUTOMOBILISTEN VERANDEREN HUN GEDRAG ALS ZE DE WERKELIJKE MILIEUKOST MOETEN BETALEN

Weggebruikers veranderen hun gedrag als ze de werkelijke milieu- en sociale kost van hun rit moeten betalen. Dat concluderen Zwitserse onderzoekers na het grootste onderzoek over kilometerheffingen dat tot op vandaag werd gedaan

Toen ik nog in de Middeleeuwen leefde, ging ik in Antwerpen graag kijken naar de bouw van de kathedraal. Op het plein rond de eigenlijk bouwwerf zaten overal mannen op de grond die beelden hakten voor het bouwwerk: waterspuwers, heiligenbeelden, gewoon ornamenten… Een van die hakkers viel me op door de geweldige snelheid waarmee hij zijn beelden maakte. Ik vroeg hem: “Goede vriend, waarom hakt gij – in die tijd jij-jouwden we nog niet – toch zo ijverig ?” “Wel”, zei hij, dat is simpel: “wij worden per stuk betaald. Hoe sneller ik werk, hoe meer ik verdien. En ik graag mosselen met een goed Rijnwijntje… zodus.” Ik begreep hem, want ook ik eet graag mosselen, al prefereer ik een droge wijn van de Loire – maar daar gaat het hier niet om.

Een andere hakker die wat trager was, maar zijn beelden ook wat secuurder afwerkte, antwoordde op mijn vraag naar zijn motivatie: “Ziet ge die man daar ? Dat is onze opzichter. Van hem heb ik alles geleerd. Het is voor mij ondenkbaar dat ik hem zou teleurstellen”. Ja, ook dat is waarlijk een goed antwoord.

De derde bekeek me een beetje verontwaardigd: “Maar ziet gij dat dan niet ? Vergelijk mijn beeld met dat van die anderen. Ja, natuurlijk: geen kritiek: het zijn vakmannen. Maar mijn beeld heeft iets meer. Heel mijn hart en ziel ligt er in. Dit is kunst, mijn heer !

Tenslotte kwam ik bij iemand die geregeld zijn werk onderbrak om naar de oprijzende toren te kijken. Hij zag dat ook ik onder de indruk was van de hemelreikende harmonie. “Mijn heer, dit wordt een bouwkundig kunstwerk voor eeuwen. En ik mag daaraan meewerken. Later, veel later nog, zullen mensen mijn naam vergeten zijn. Maar mijn beeld zal nog altijd bijdragen aan de schoonheid die hier naar de hemel wijst !” Lees verder “Wat motiveert mensen om milieuvriendelijk te leven ?”

Geplaatst op

Europese vluchtelingkampen: een verloren generatie

MO*

Ula Idzikowska

Kinderen en jongeren in vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden

Een verloren generatie

Zijn ze verloren, de kinderen die opgroeien in de vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden? Ze gaan niet naar school en kampen met de opgelopen trauma’s. Hoe gaan deze kinderen en jongeren kunnen integreren, in welke maatschappij dan ook? MO*journaliste Ula Idzikowska vroeg het aan psychologen in de kampen op Samos en Lesbos

Ik hou er niet van als men kinderen opvoert om medelijden te wekken om een ideologische of politieke agenda verkocht te krijgen.

Maar hier merk ik niets van die agenda. En dus kan ik ongeremd zeggen: dit is toch onaanvaardbaar ?  ! 

Jullie weten wat ik denk over de opvang van vluchtelingen en migranten. Met alle goede wil en bereidheid tot menselijkheid is het toelaten en opnemen van deze mensen in onze samenleving géén oplossing.

Nu kan ik een dikke boom opzetten over de schande van het Amerikaanse imperialisme en de Europese medeplichtigheid, maar voor het feit dat onze wereld wordt geleid door krapuul in een krapuleus systeem is er geen nabije oplossing, en dus zullen oorlogen mensen op de vlucht blijven jagen, en zullen mensen blijven proberen uitzichtloze armoede in hun thuislanden te ontvluchten.

Op korte termijn bestaat er geen fundamentele oplossing voor het probleem.

Dus wat nu ?

Wie ben ik om een oplossing te bedenken als andere, slimmere, mensen er niet zo dadelijk een vinden ? Maar toch, en wie iets beter weet: welkom ! Lees verder “Europese vluchtelingkampen: een verloren generatie”

Geplaatst op

Geloof jij in God ?

Ignis

Rik Torfs

Geloof jij al in God?

Nee, die vraag stelt men niet, men vraagt: geloof jij nog in God. Rik Torfs merkt dat geloven tot prestigeverlies leidt. De doorsnee cultuurdrager is immers seculier. Waarom

Rik Torfs borduurt hier wat met de woorden “al” en “nog”. Hij weet zelf ook wel dat er nog veel meer over te zeggen is.

Maar dat geloven, waar gaat dat eigenlijk over ?

Geloven kan geen ingewikkelde zaak zijn, want de mensheid is er van doordrongen. Ik ben bijna zo ver in mijn denken dat ik tijden van decadentie ga laten samenvallen met tijden van ongeloof. Zoals vandaag. Daarmee heb ik niet gezegd dat iedere ongelovige decadent is.

Ik stel het dus ook simpel: geloven is aanvaarden dat ik niet de Hoogste ben.

Er zijn mensen die problemen hebben met dat “de” en wel meewillen als er “het” zou staan. Maar vermits ik iemand ben, heb ik het ook over de Hoogste als iemand. Of liever: als “iets” dat op zijn minst iemand is, want eigenlijk is het meer dan iemand, anders zou het niet hoger zijn. Maar ik heb geen aangepast lidwoord of voornaamwoord voor het woord God, en dus schrijf ik maar “de” Hoogste, en “Hij”. Lees verder “Geloof jij in God ?”

Geplaatst op

Voor of tegen een rijkdomsgrens

Doorbraak

David Geens

Dick Timmer: ‘Er zijn argumenten genoeg voor een rijkdomsgrens’

In deze aflevering van Doorbraak Radio sprak David Geens met politiek filosoof Dick Timmer, die net gepromoveerd is aan de Universiteit van Utrecht met een proefschrift over rijkdom

Op zich is het natuurlijk logisch: als er een minimuminkomen is, moet er ook een maximuminkomen zijn. 

Wie de puntjes op de i wil zetten, en het onderscheid wil maken tussen inkomen en vermogen, mag van mij ook zeggen dat een minimumvermogen, moet samengaan met een maximumvermogen.

Het is niet enkel een kwestie van logica, maar ook van rechtvaardigheid.

Het is natuurlijk niet zo simpel, want daar waar extreme armoede voor een weldenkend mens onaanvaardbaar lijkt – denk ook aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens – kan je de vraag stellen: maar waarom eigenlijk zou dat ook gelden voor rijkdom ?

Wat is er mis met rijk zijn ? Willen we dat niet allemaal ? En als er niks mis is met rijk zijn, wat zou er dan mis zijn met héél rijk zijn ?

Wel, op zich is er niets mis met heel rijk zijn. Ik droom van een samenleving waarin iedereen heel rijk is. Maar er is wél iets mis met heel rijk zijn, als dat binnen het kapitalisme gebeurt. Want in het kapitalisme wordt je heel rijk door de concurrentie te verslaan, wat betekent dat je – hoe je het ook draait of keert – rijk wordt door een ander te verarmen. Lees verder “Voor of tegen een rijkdomsgrens”

Geplaatst op

Pinar is fier en ik ga billen schoon vegen

Doorbraak

Pinar Akbas

We moeten het eens hebben over intolerante Vlamingen

Mag je nog trots zijn op je afkomst?

Nee, Vlamingen zijn geen racisten, dat ga je niet lezen in mijn stukken. Ik stel wel vast dat sommige Vlamingen intolerant zijn voor mensen die trots zijn op hun migratieachtergrond. Wees maar bescheiden, wees maar nederig, wees maar dankbaar. Dat is de algemene teneur. Ik bén ook dankbaar. Ik dank mijn ouders. Wie anders

Pinar Akbas heeft gelijk: Vlamingen zijn geen racisten. Maar er zijn natuurlijk wel racistische Vlamingen. Net zoals er racistische Walen zijn, of Turken…

Dàt mis ik wel in deze bijdrage: het thema fierheid wordt te weinig open getrokken. Maar ik begrijp het ook wel, want deze vrouw die terecht fier is krijgt geregeld te maken met dat racisme van die Vlamingen. En, ik moet eerlijk zijn: in eerdere bijdragen heeft ze ook vernietigende kritiek gegeven op racistische Erdoganturken. Toen heeft ze het niet gehad over die racistische Vlamingen.

Nu is fierheid soms belachelijk. Wie fier is op zijn afkomst, op zijn identiteit voor zover bepaald door de plaats en het volk waaruit hij is geboren, is fier over iets waar hij geen verdienste aan heeft. Het is dezelfde fierheid als die van de voetbalsupporter die na de match zegt: “wij hebben gewonnen !”, of de wielersupporter die in zak en as zit omdat Wout van Aert geen wereldkampioen is geworden, waarbij het voor die supporter aanvoelt alsof hij zelf geen wereldkampioen is geworden. Lees verder “Pinar is fier en ik ga billen schoon vegen”

Geplaatst op

De multiculturele samenleving gaat niet over de vraag of couscous lekker is

Knack

Vlinks
Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

Madina Hamidi

‘Taliban of geen taliban, Afghanen kennen toch geen vrede’

Madina Hamidi van Vlinks vluchtte twintig jaar geleden voor de taliban. Ze waarschuwt dat de machtsgreep in haar vaderland niet het enige probleem is voor wie ooit het regime ontvluchtte. ‘Wie als dissident het pad van de vrijheid kiest, botst nog op veel andere obstakels. Binnen de Afghaanse cultuur gelden nog veel ongeschreven, strenge regels.’

Je mag van mij het persoonlijke verhaal van Madina Hamidi als een succesverhaal aanzien dat aantoont dat het kan.

Maar je kan niet ontkennen dat het weinig gebeurt.

Als deze jonge vrouw ook hier te maken krijgt met haar “oude” versmachtende en ontmenselijkende cultuur, betekent dit dat een groot aantal vluchtelingen in die cultuur zijn blijven steken.

Ik wil zelfs respect opbrengen voor die mensen die trouw blijven aan hun identiteit. Wie ben ik om de identiteit van anderen aan te vallen ? Dat ik vanuit mijn cultuur die “vreemde” cultuur of identiteit niet kan aanvaarden, is eigenlijk niet terzake.

Het gaat om ethiek; om opvattingen over goed en kwaad. Die Afghaanse mensen zijn er van overtuigd dat hun opvattingen over goed en kwaad de juiste zijn, en dat het – om concreter te worden – in bepaalde omstandigheden nodig is om iemand te onthoofden om een goed mens te zijn. Ik stel het nu cru om bij jullie een reflex op te roepen: dat is toch nooit en nergens aanvaardbaar !

Welnu, dat is het wél. Lees verder “De multiculturele samenleving gaat niet over de vraag of couscous lekker is”

Geplaatst op

De ondraaglijke lichtheid van een Martha

Sampol

Martha Balthazar

Ethisch consumeren is vaak een beetje verdrinken

Ethisch consumeren vraagt tijd en energie. En hoe meer je weet, hoe meer vragen je kan stellen. Hoe meer het voelt als een gevecht tegen de wereld – en dat is het ook

Wat een gezever ! Vraag je aan het einde van je lectuur van dit artikel van geëngageerde Martha af wat je nu eigenlijk hebt bijgeleerd.

Het komt er op neer dat ze het niet weet en dus zo maar wat doet.

Merk ook op dat geëngageerde Martha eigenlijk enkel met zichzelf bezig is. 

Het is nochtans simpel: het gedrag van de consument haalt voor milieu en klimaat niets uit.

Van de rijken moet je niets verwachten.

De overgrote meerderheid van de wereldbevolking – je moét het mondiaal zien – kan het zich niet permitteren. Die mensen zijn al blij dat ze voldoende kunnen kopen als ze het goedkoopste nemen.

Enkel een hogere middenklasse zou de meerkost kunnen dragen, maar ook bij die klasse zal je een meerderheid niet in beweging krijgen, al was het maar omdat inderdaad de reclame ons koopgedrag, algemeen gezien, bepaalt. Dat geldt ook voor de zogenaamde kritische geesten waartoe ik mezelf reken. Reclame is manipulatie wat betekent dat je niet beseft dat je gemanipuleerd wordt. Je kan proberen tot dat besef te komen, maar wie denkt dat hij totaal, of zelfs maar voor een groot deel aan die manipulatie kan ontsnappen, dwaalt: als er op je onderbewuste wordt ingewerkt, is het gewoon onmogelijk om zeker te zijn van je vrijheid. Lees verder “De ondraaglijke lichtheid van een Martha”

Geplaatst op

Wat zit er achter de Pandorapapers ?

Knack

Kristof Clerix

Pandora Papers: nieuw gegevenslek onthult offshoregeheimen van staatshoofden, beroemdheden en criminelen

Een nieuw lek van 11,9 miljoen documenten met financiële info – de Pandora Papers – onthult de geheime offshoreconstructies van 35 staatshoofden en regeringsleiders, meer dan 330 politici en hoge functionarissen, 130 miljardairs, celebrity’s, criminelen en moordenaars. Het Internationaal Consortium van Onderzoeksjournalisten (ICIJ) onderzocht de documenten samen met Knack en meer dan 600 journalisten uit 117 landen. En opent nu de doos van Pandora.

“Hallo Charles” – hoor ik een beetje triomfantelijk van slechtwillende vrienden – “hoe zit het nu met je stelling dat onze media ons manipuleren om het kapitalisme te omarmen, en bij uitbreiding dat de politiek in dienst staat van het kapitaal ? Is het feit dat de media dit soort praktijken aan het licht brengen geen bewijs dat je bewering niet juist is ?”

Laat me de stelling dat in het kapitalisme de politiek per definitie in dienst staat van het kapitaal nog eens herhalen: in het kapitalisme ligt de macht bij het kapitaal – daarvoor heet het het kapitalisme. De politiek is uitvoering van die macht en staat dus in dienst van het kapitaal.

Het is een veel voorkomende denkfout: mensen stellen “het kapitaal”, gelijk met de kapitalist.

Nu is “het kapitaal” een dubbelzinnig woord: het kan slaan op het kapitaal van een onderneming: gronden, gebouwen, fabriekshallen, machines, grondstoffen, energie… Het gaat dan om concrete, materiële zaken. In je denken kan je dit veelal laten samenvallen met “de kapitalist”, de eigenaar van dat kapitaal. 

Maar “het kapitaal” kan ook gaan over een factor in een systeem. Het is dan niet iets wat materieel bestaat, maar een begrip, dat je met wat simpelheid kan definiëren als dat wat in tegenstelling staat met “de arbeid”. Lees verder “Wat zit er achter de Pandorapapers ?”