Auteur: Charles Maymarx

Geplaatst op

Diversiteit als probleem

MO*

Naima Charkaoui

‘We vertrekken nog altijd van homogeniteit als norm’

Diversiteit als uitdaging?

Diversiteit een uitdaging noemen, toont aan hoezeer er nog altijd met een witte bril naar het onderwerp wordt gekeken, schrijft columniste Naima Charkaoui. ‘Dat heel wat jongeren hun talenten niet kunnen ontplooien komt niet zozeer door “hun” diversiteit, maar wel door de onaangepastheid van ons onderwijs en andere maatschappelijke instituties.

Het is zo ontmoedigend. Een ontwikkelde jonge vrouw met een vriendelijke blik die zulke nonsens uitkraamt.

Wel, als diversiteit naar mensen verwijst, is Charkaoui een groot probleem.

Charkaoui wijst naar de problemen die “wij” hebben met ons aan te passen aan de diversiteit. Ze verwijst totaal niet naar de problemen die “zij” hebben met de diversiteit. Daarmee laat ze de mensen in de steek die ze beweert te verdedigen. Dat is op zich al verschrikkelijk. 

Maar ze heeft natuurlijk ook gelijk: er is een probleem met ons onderwijs. Charkaoui is universitair gediplomeerd. Welnu, als onze universiteiten gediplomeerden afleveren met zulk gebrek aan echt denkvermogen is er inderdaad een probleem met onze universiteiten, en bij uitbreiding met heel ons onderwijs.

Het kan natuurlijk ook zijn dat het probleem niet bij het onderricht zelf ligt, maar bij de blijkbaar mentale onmogelijkheid om het te snappen. Dan ligt het probleem bij het feit dat de universiteit die mensen toch nog diploma’s aflevert.

Ja, ik ben er nu mee aan ’t spotten en draaf door. Maar misschien maakt het toch iets duidelijk. Lees verder “Diversiteit als probleem”

Geplaatst op

Bart De Wever schrijft een boek. Samen met Khalid Benhaddou. Of andersom.

Nieuw deze Week

Botsen de beschavingen ?

Twintig jaar na de terroristische aanslagen van 9/11 staat Botsen de beschavingen? stil bij de maatschappelijke polarisatie die sindsdien stevig escaleerde. Bart De Wever gaat samen met Khalid Benhaddou op zoek naar een antwoord op de vraag of beschavingen botsen. En als ze dan botsen, is er dan toch nog toekomstperspectief?

Iedereen verwijst nu weer naar “De botsing der beschavingen” van Samuel P. Huntington, waarin hij stelde dat in de 21e eeuw de conflicten zich vooral tussen culturen in plaats van tussen ideologieën zouden afspelen.

Laat nu toch al duidelijk zijn dat dat woordje “vooral”, belangrijk is. Want geen enkele oorlog in de twintigste eeuw is een botsing van beschavingen, maar allemaal – behalve misschien Libië in 2011 – het gevolg van het Amerikaanse imperialisme.

Die botsing is natuurlijk wel een feit. Er is vanuit de islam-wereld onmiskenbaar een offensief aan de gang. Daarin is het terrorisme de duidelijkste factor. Maar belangrijker nog dan het terrorisme, lijkt me wat zich afspeelt in onze multiculturele samenleving. Ook hier is die botsing der beschavingen bezig en ook hier gaat het om islamitisch imperialisme.  

Allereerst kan je onmogelijk stellen dat “onze” Joods-Grieks-christelijke cultuur nu/hier harmonisch samenleeft met de islamitische. En je moet al een geboren ideologisch blinde zijn om te durven beweren dat “wij” de agressor zijn tegen de islam.  “Onze” cultuur zit in het defensief. Mensen die beweren dat de conflicten in onze samenleving het resultaat zijn van “onze” islamofobie moeten naar heropvoedingskampen waarin ze leren vrij te denken. Lees verder “Bart De Wever schrijft een boek. Samen met Khalid Benhaddou. Of andersom.”

Geplaatst op

De les uit de terugtrekking van de Amerikanen uit Afghanistan

Grenzeloos

Gilbert Achcar

Washington huilt krokodillentranen om Afghaanse vrouwen

Oorlogshaviken halen voortdurend de bevrijding van vrouwen aan ter ondersteuning van de Amerikaanse bezetting van Afghanistan. Dat is doorzichtige hypocrisie: tijdens de Koude Oorlog steunde de VS patriarchale fundamentalisten tegen een partij die zich inzette voor de zaak van de Afghaanse vrouwen

Als een toppoliticus de woorden democratie, vrijheid, gelijkheid van man en vrouw, gelijke rechten voor homo’s, waarden en normen, mensenrechten… uitspreekt, liegt hij. Dat geldt ook voor: klimaat, milieu, Greta…

Overigen is Greta niet een autistisch meisje dat het licht heeft gezien, maar een driedimensioneel propaganda-instrument van een groot-kapitalistische kliek.

Ik gebied je om die politiekers de mond te snoeren, te overstemmen met muziek van de homo Tjaikovski, een Guantanamo behandeling te geven en dan de woestijn in te sturen. Wie absoluut nog menselijkheid wil betrachten, mag hem van mij een flesje Cola en een watervindende Hottentot meegeven, maar hou hem daar zo lang zijn, hopelijk kort, leven nog duurt.

Ik wil maar zeggen: ik meen het. Lees verder “De les uit de terugtrekking van de Amerikanen uit Afghanistan”

Geplaatst op

Hoe Green is de Green Deal ?

MO*

Hans Wetzels

Krijgt Europa machtige bedrijven mee met klimaatambities?

De grijze schaduw van de Green Deal

Europa moet het groenste continent ter wereld worden, zo wil de Europese Commissie het. Maar de nieuwgevonden ambities voor een duurzaam Europa dreigen nu al te verzuipen in een moeras van bedrijfslobby’s, nationale belangen en druk van de fossiele industrie.

Ik snap het dus niet. Laat me er van uitgaan dat Hans Wetzels een “Groene” is, oprecht begaan met het probleem van het klimaat en geëngageerd voor oplossingen die zich onvermijdelijk afspelen in een economische context. Van bij de aankondiging van de Green Deal stond ik verbaasd te kijken naar het enthousiasme van Groen.

In de eerste plaats moet iedereen toch beseft hebben dat die Green Deal er onmogelijk kan komen, zoals hij gepland is. Iedereen wéét toch dat er ongelooflijk sterke machten omwille van winstbelangen tegenstander zijn.

Groen, Tinne op kop, verspreidt graag hoera-berichten over de vooruitgang van de fossielvrije energie. Dat er vooruitgang is, is onmiskenbaar. Maar ik lees toch overal ook nog berichten over de in werking stelling van nieuwe steenkoolcentrales en de oliemaatschappijen die nog altijd op zoek zijn naar nieuwe olievelden. 

Pak daarbij de enorme investeringen in een vervuilende fossiele brandstof zoals gas… Lees verder “Hoe Green is de Green Deal ?”

Geplaatst op

De legitimiteit van Israël

Doorbraak

Luc Pauwels

De legitimiteit van Israël

De staat Israël is sinds zijn ontstaan controversieel. Een opmerkelijk boek dat de zaak ten grond behandelt met een felle directheid is het recente Israël bestaat en is de meest legitieme natie ter wereld van Martien Pennings. Luc Pauwels sprak hem. Een gesprek zonder blad voor de mond

Als het niet zo triestig was, zou het om te lachen zijn. Maar triestig of om te lachen, Martien Pennings maakt zich onvergeeflijk onsterfelijk belachelijk.

Laat ons eens kijken naar zijn argumenten pro het bestaan van de staat Israël.

“Omdat de Joden al duizenden jaren in Israël woonden”… Hetzelfde kan je zeggen van de Palestijnen. En ja, de moslims hebben op een bepaald ogenblik met geweld Palestina veroverd. Maar ook Palestina is in de tijd van Mozes door een kliek ongeregelde woestijndwalers, die gevlucht was uit Egypte, met geweld veroverd op de oorspronkelijke bevolking. Als je met dat soort argumenten van duizenden jaren afkomt, dan moet je de hele wereld hertekenen, alle migraties terugdraaien en de mens terug jagen naar zijn oer-grotten. Let er dan maar goed op dat iedereen in zijn eigen grot terecht komt… en hou hem daar.

“Omdat de komst van de Joden eerder een daad was van dékolonisatie en ontwikkelingshulp dan van kolonisatie.” Lees het vervolg van dit zinnetje en je herkent perfect de argumenten van Leopold II waarmee hij zijn kolonisatie van Congo goed praatte. Meer moet ik daar niet over zeggen. Lees verder “De legitimiteit van Israël”

Geplaatst op

Hoe wordt een mens gelukkig ?

Logia

Hans Geybels: ‘Geluk is niet iets dat je zelf kan construeren, het wordt aangereikt door anderen’

Heel wat mensen in de kringen waarin ik me beweeg werden aangenaam verrast door het toch wel uitzonderlijke interview met Kristien Hemmerechts in Knack van deze week

Hans Geybels wijst terecht op het manco van yoga en mindfulness. Ik weet niet of hij met opzet enkel yoga vernoemt en boeddhisme vermijdt. Maar wat er ook van zij: Hans heeft gelijk: bij yoga en mindfulness gaat het om mij.

Natuurlijk zal ook, in bijvoorbeeld mindfulness, geïnspireerd door het boeddhisme, de andere aan bod komen en we worden aangezet om goed te zijn voor de andere, vriendelijk te zijn…  Op zich is daar natuurlijk niets op tegen. Integendeel. En als de technieken van yoga en mindfulness ons helpen om bekwaam te worden voor de beleving van deze houdingen, zijn ze waardevol.

Maar als je ze ziet als een middel om gelukkig te worden, ontbreekt er iets.

Bij mindfulness is de vriendelijkheid bedoeld om bij anderen vriendelijkheid uit te lokken en zo onaangename en lijden veroorzakende ruzie te voorkomen. Als dat lijden er toch komt, proberen “de Oosterse technieken” om de mens te helpen om “los te laten”. Ja, dat werkt. Voor mij niets op tegen. Ik probeer zelf om bewust “los te laten”. Maar het blijft gaan om mij en mijn geluk. Om het met de woorden van Hans te zeggen: het is een poging om mijn geluk te construeren.

Maar wat is geluk eigenlijk ? Wat is menselijk geluk? Lees verder “Hoe wordt een mens gelukkig ?”

Geplaatst op

Waarom komt de klimaatpolitiek niet op gang ?

Oikos

Dirk Holemans

Klimaatbeleid moet groene en gele hesjes verzoenen

Als we snel een doortastend klimaatbeleid willen, moeten we eerst nagaan welke krachten in de samenleving dat verhinderen, schrijft Dirk Holemans

Voor mijn part is Dirk Holemans te zeker van het klimaatprobleem en de opwarming van de aarde. Maar als iemand me kan overtuigen is hij het. Niet Greta of Anuna, kinderen opgevoerd als propagandamateriaal in de manipulatie. Zeker niet het IPCC, dat als orgaan van de UNO geen enkel vertrouwen waardig is en al evenmin de gilde van wetenschappers met één stem, of zo ’n bedrieger als Van Ypersele, die kandidaat was om voorzitter van het IPCC te worden en daardoor gecompromitteerd is en beter zijn mond zou houden. Als hij daarbij andere wetenschappers die het inhoudelijk niet met hem eens zijn ook nog broodrooft wil ik hem niet meer horen of zien. Die man hoort in de bak.

Maar voor Holemans heb ik dus wél waardering: de man is intellectueel eerlijk. En ik heb geen enkel probleem met mensen die er anders over denken dan ik als ze op een eerlijke manier argumenteren. Lees verder “Waarom komt de klimaatpolitiek niet op gang ?”

Geplaatst op

Wilmès spreekt, maar zegt niet wat moet gezegd worden.

De Zondag

Paul Cobbaert

Vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken Sophie Wilmès (MR) over de aankomende hete herfst in de Belgische politiek: “We moeten allemaal koelbloedig blijven”

Haar zus was in New York, toen de Twin Towers doorboord werden. Vandaag is Sophie Wilmès minister van Buitenlandse Zaken. Wij blikken terug op deze traumatiserende dag van twintig jaar geleden. We kijken ook vooruit naar een hete herfst voor de Belgische politiek. “Debat is noodzakelijk in een democratie, maar we moeten allemaal koelbloedig blijven”, zegt Wilmès, die ook vicepremier is, in dit zeldzame interview

Telkens opnieuw sta ik vol bewondering te kijken. Is het niet fantastisch hoe al die top-politiekers er in slagen in dit soort interviews als buitengewoon intelligent en integer over te komen. Uiteraard met de hulp van de journalisten die zich tot dit soort hoveningenarij lenen.

Schrijf het maar op: als ooit een steentje over Wilmès naar boven zou komen, zal blijken dat ze de zoveelste bedriegster van de bevolking is.

Kijk eens naar de carrière van Wilmès, met de belangrijke posten zoals zijzelf die ziet.

Ze is altijd al Minister van Buitenlandse zaken willen worden. Ah ja, want ze heeft nog op de dienst voor ontwikkelingssamenwerking van de Europese Commissie gewerkt.

Let op de parallel met De Croo die in de vorige regering ook nog minister van Ontwikkelingssamenwerking is geweest.

De eerste minister van ontwikkelingssamenwerking is er in belgië gekomen in 1960. Meryame Kitir is vandaag de 29ste minister (of staatssecretaris) van ontwikkelingssamenwerking.

In de eerste jaren ging die post voornamelijk naar christen-democraten.

Maar sinds 1977 hebben we 20 ministers (of staatssecretarissen) gehad van ontwikkelingssamenwerking. Daarvan waren er tien liberalen, een partij die bij verkiezingen nooit iets betekent !!! Lees verder “Wilmès spreekt, maar zegt niet wat moet gezegd worden.”

Geplaatst op

Het manco in ons denken over arbeid

Minerva

Maarten Hermans & Stan de Spiegelaere

Langer werken? Versterk de democratie op de werkvloer!

De vraag hoe we mensen langer aan het werk kunnen houden staat deze week centraal op de federale werkgelegenheidsconferentie. Daarbij wordt vooral gedacht aan financiële prikkels: wie langer werkt, wordt beloond met een hoger pensioen. De kwaliteit van werk is echter minstens even belangrijk. Democratie op de werkvloer is de sleutel om die arbeidskwaliteit te verbeteren, en van harmonieuze eindeloopbanen een realiteit te maken

Natuurlijk ben ik het eens met de stelling dat er meer democratie moet komen op de werkvloer en dat die democratie moet leiden tot meer autonomie, werkzekerheid en tot minder werkdruk. Neem daar inderdaad bij dat meer democratie ook zal leiden tot gezondere en veiligere werkomstandigheden en dus meer welbevinden op het werk, en we zetten grote stappen vooruit. Tot zover dus: volledig akkoord.

Maar waarom moet dit pleidooi beargumenteerd zijn door: hogere werkgelegenheidsgraad, hogere productie… Waarom staat de hele zaak in dienst van de economie ? Waarom is het niet genoeg om te zeggen dat het om menselijkheid gaat ?

Lang geleden kwam ik bij een overnachting in Zürich toevallig terecht bij een ex-prof filosofie aan de Universiteit die was overgestapt naar Brown, Boveri & Cie, een Zwiterse groep van elektrotechnische bedrijven, die wordt gerekend bij de grote wereldspelers. Hij was daar hoofd van de afdeling “Human Ressources”. 

Hij had zijn theorie vorm gegeven in concentrische cirkels. In de centrale cirkel stond “Das Wohlbefinden”. Daarrond trok hij dan de cirkels werkplaats, huisvesting, onderwijs, religie, vrije tijd… De werknemers van het bedrijf kregen woningen ter beschikking tegen goede voorwaarden in wijken rond het bedrijf. In die wijk bouwde het bedrijf ook scholen, kerken, sportvelden, cultuurhuizen… Lees verder “Het manco in ons denken over arbeid”

Geplaatst op

Pensioen. Arbeid: recht, plicht, verplichting

Minerva

Matthias Somers

We kunnen niet om het ontstellende feit heen dat rijk doet leven, en arm doet sterven

Meer mensen aan het werk krijgen, en mensen langer aan het werk houden: in het licht van de vergrijzing een breed gedeelde ambitie. We leven steeds langer, spreekt het dan niet vanzelf dat we langer moeten en ook kunnen blijven werken?

Eindelijk eens verstandige praat over het pensioenprobleem.

Ik heb het er al over gehad en gesteld dat de enige oplossing een fatsoenlijk basisinkomen is. Maar ja, dat is nu eenmaal niet mogelijk binnen het kapitalisme. De afschaffing van deze onmenselijkheid is nog niet voor morgen. Ondertussen moeten we wel verder. In die context brengt Matthias Somers een belangrijke bijdrage.

Zo bijvoorbeeld lost hij het probleem van de zware beroepen op. Als je de vraag stelt “wat is een zwaar beroep” is dat probleem natuurlijk onoplosbaar, want iedereen vindt zijn eigen beroep zwaar en op een bepaalde leeftijd wordt elk beroep inderdaad zwaar. “Is een beroep zwaar ?” is teveel een subjectieve aangelegenheid. Lees verder “Pensioen. Arbeid: recht, plicht, verplichting”