Auteur: Charles Maymarx

Geplaatst op

Als filosofen over xenofobie beginnen…

Sampol

Floris Baeke

Student filosofie en pol&soc aan de KULeuven

Portret van de moderne, Vlaamse xenofoob

Wat Sartre ons kan leren over Dries Van Langenhove

Iemand als Dries Van Langenhove is volgens Sartre uiteindelijk bang ‘voor zichzelf, voor zijn bewustzijn, zijn vrijheid, zijn instincten en verantwoordelijkheden, voor de eenzaamheid, voor veranderingen’. En een blind geloof in zijn Vlaamse identiteit neutraliseert die angst

Sartre is niet mijn favoriete filosoof. Hij heeft natuurlijk interessante ideeën ontwikkeld. Maar hij is een doordraver, en dikwijls is zijn filosofie meer literatuur dan filosofie. Daarbij had hij aanleg voor cognitieve dissonantie: hij past de werkelijkheid aan, aan zijn overtuiging. Een mooi voorbeeld daarvan is zijn enthousiasme over de Sovjet Unie van Stalin.

In wat Baeke schrijft over Sartre vind je die verstikkende literatuur terug, maar ook die cognitieve dissonantie: zijn beeld van de antisemiet berust niet enkel meer op ervaring en analyse, maar wordt aangepast aan zijn overtuiging.

Toch kan ik in grote mate meegaan met de beschrijving van Van Langenhove.

Maar Sartre gaat zwaar in de fout – en Baeke schijnt hem daarin te volgen – als hij xenofobie gelijk stelt met het “denken” van een triestige, maar tegelijkertijd ook gevaarlijke figuur als Vanlangenhove. Lees verder “Als filosofen over xenofobie beginnen…”

Geplaatst op

Het belang van broederlijkheid en gemeenschap

Sampol

Joke Quintens

En waar blijft jullie ‘fraternité’?

In Frankrijk komen mensen massaal op straat om hun heilige ‘liberté’ op te eisen tegen de quasi vaccinplicht. Tja, vraag ik me dan af, en waar blijft dan jullie ‘fraternité’

Sampol laat geregeld Joke Quintens aan het woord. Ik ben daar blij om, want Joke en haar medestanders in Marseille slaan de nagel op de kop en vullen de grote lacune aan die “links” kenmerkt: gemeenschap, of, om het in de termen van de Franse revolutie te zeggen: fraternité.

Over rechts moeten we het in dit verband niet hebben: rechts heeft totaal geen benul van gemeenschap of fraternité. Samen leven van mensen is voor rechts een kwestie van een contract tussen mensen waarzonder een samen leven niet mogelijk is en dat er op gericht is om ieder het zijne te geven, zijn rechten te waarborgen, kortom om zo weinig mogelijk fraternité en zoveel mogelijk liberté te creëren. Rechts leeft in de illusie dat die liberté individuele mensen gelukkiger maakt.

Links focust op égalité en denkt daarmee een menselijke samenleving op te bouwen. Maar gelijkheid creëert nog geen gemeenschap.

Nochtans: dé voorwaarde voor geluk is gemeenschap, nabijheid, broederlijkheid, zusterlijkheid en alles wat genderisten daarmaar bij willen verzinnen.

Merk allereerst op dat een gemeenschap iets anders is dan een samenleving.  Lees verder “Het belang van broederlijkheid en gemeenschap”

Geplaatst op

Geeft God kracht ?

Kerknet

Anaïs Fayt: “Vanbinnen dragen wij een schat”

Anaïs Fayt, nationaal directeur van IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen vertelt over het nieuwe jaarthema: ‘Hartloper’

Dat vind ik mooi: het leven als een aarden pot. Als er maar geen PFOS in verwerkt zit. Neen, het is niet mooi van mij om er mee te spotten. Want ook al is het niet helemaal waar, er zit toch wel iets van waarheid in.

Geeft God ons kracht om het leven aan te kunnen ?

Ik vind dat een raar idee: een God die van waar  ons aarden potten stuurt met daarin kracht. En dus neen: ik geloof niet dat God ons kracht geeft als er in ons leven moeilijkheden opduiken. Zo simpel kan het niet zijn. 

En toch zijn er mensen die uit hun geloof kracht putten. Dat is een feit dat je niet kan ontkennen.

Maar heb je opgemerkt dat ik God heb vervangen door geloof ?

De Amerikanen hebben er films over gemaakt: soldaten die verlamd geraken; in het leger een zware revalidatie moeten doormaken en kracht vinden om het vol te houden in hun liefde voor hun meisje en in het geloof dat zij van hem houdt. Als hij dan terug thuis komt, blijkt natuurlijk dat zij een ander heeft, en stort zijn wereld in.

Heeft haar liefde hem kracht gegeven ? Die liefde was er niet… De kracht kwam uit het geloof in die liefde.

Zelfs als God niet bestaat, kan het geloof in een God die je liefheeft, je kracht geven. Lees verder “Geeft God kracht ?”

Geplaatst op

belgië, een hopeloze zaak

Knack

Gilles Vanden Burre

Fractieleider van Ecolo-Groen in de Kamer

‘Als we Belgie duurzame toekomst willen geven, is het noodzakelijk dat we elkaar terug beter leren kennen en begrijpen’

Een substantieel deel van het electoraat in Vlaanderen, maar ook in Brussel en Wallonië, is bereid een politiek discours te steunen dat oproept om het federale niveau méér bevoegdheden en slagkracht te geven. Het is verbazingwekkend dat zo’n discours niet breder gedragen wordt op politiek niveau, zegt Gilles Vanden Burre, fractieleider van Ecolo-Groen in de Kamer en tevens lid van B Plus. Hij pleit er ook voor het leren van Nederlands weer verplicht te stellen in Wallonië

“Als we belgië een duurzame toekomst willen geven…” Wel, ik wil belgië geen duurzame toekomst geven. Het heeft geen zin en eigenlijk is het gewoon onmogelijk. Ook als deze intellectueel gehavende Groene zijn goesting zou krijgen, blijft het aanmodderen.

Vanden Burre klaagt aan dat er bij de politiekers te weinig animo is voor terugkeer naar meer eenheid. Die zou er bij de bevolking wél zijn en dus wil hij eventjes à sa carte het normale democratische systeem uitschakelen om zijn doel te bereiken. Hoe noem je dat ? Misprijzen voor ons democratisch systeem ?

Dat democratische systeem is de vertegenwoordigende parlementaire democratie. Die staat in tegenstelling met de directe democratie waarbij de burgers zelf direct het wetgevingsproces bepalen. 

Bij mijn weten bestaat er nergens een volledig directe democratie. Ik kan in dit bestek niet ingaan op de details van de werking van zo ’n democratie. Toch enkele opmerkingen.

De leiding van een land vraagt oplossingen voor een groot aantal dagelijkse complexe problemen. Het is onmogelijk dat een bevolking zich dagelijks verdiept in die complexe materies en zich daarover uitspreekt. Zelfs voor een parlementariër zijn er teveel en te complexe materies. Daarom zijn er in ons parlement commissies waarin verkozenen zich specialiseren in verschillende bestuursdomeinen. Lees verder “belgië, een hopeloze zaak”

Geplaatst op

Leg de lat hoger !

MO*

Geert van Istendael

Pas wie leert krijgt de mogelijkheid om klassengrenzen te slechten

Leve het leren! Leve de kennis!

Al jaren hoort columnist Geert Van Istendael met stijgende verbazing lieden toeteren dat je geen kennis meer nodig hebt. Dat de nadruk op kennis leggen in het onderwijs elitair zou zijn. Maar, stelt hij in een vurig pleidooi, ‘pas wie leert krijgt de mogelijkheid om klassengrenzen te slechten’

Die Geert van Istendael is een belgicist. Dat belet niet dat ik met die mens wel kan ik wel leven. Ook belgicisten hebben recht op hun mening. Maar van Istendael is tenminste intellectueel eerlijk. Dat kan je van een belgicist als  Walter Zinzen niet zeggen. Van Istendael lééft. Zinzen is een fossiel. Fossielen stinken. 

Als Van Istendael een conservatief is, wil ik dat ook wel zijn. Er is niets mis met een gezond conservatisme. Ik kom nogal wat zogenaamd progressieven tegen die progressief zijn om progressief te zijn. Het is een vorm van versterkt narcisme en dat is ziekelijk.

Laat ons dus maar uit het verleden behouden wat goed is en tegelijkertijd zoeken naar beter.

Wat van Istendael zegt over kennis is juist.

Het is niet voor niets dat de vraag: “Zijn er nog vragen ? ” op het einde van een toespraak of les wordt gesteld. Je kan slechts vragen stellen als je al iets weet.

Meestal stel ik dan geen vraag. Dat komt natuurlijk doordat ik niet graag spreek in een wat groter gezelschap dat me niet vertrouwd is. Die verlegenheid is een soort hoogmoed. Maar ik stel ook geen vragen omdat ik  echt geen vragen heb. De vragen komen later; als ik de toespraak wat verwerkt heb. Ik moet de tijd hebben om na te denken over wat ik nog niet wist, maar nu wel. Lees verder “Leg de lat hoger !”

Geplaatst op

De oplossing voor het pensioenprobleem

Knack

Louise Hoon Wetenschappelijk medewerker Denktank Minerva en politicoloog (VUB)

‘Intergenerationele solidariteit drukt zich uit op manieren die de overheidsbegroting niet vat’

‘Meer bewustzijn en waardering van onzichtbaar werk leert ons dat intergenerationele solidariteit zich uitdrukt op manieren die de overheidsbegroting niet vat’, schrijft Louise Hoon van Denktank Minerva naar aanleiding van het oplaaiende debat over de pensioenen. ‘Deeltijds werk, loopbaanonderbreking of een vervroegd pensioen biedt mensen tijd om elkaar te helpen, op allerlei onzichtbare, maar waardevolle manieren.’

Wat is geld ? Wat zou geld moeten zijn ?

Geld is een middel om ruilhandel efficiënter te maken.

Als iemand die piano’s maakt een brood wil kopen, is het niet echt handig om met een piano naar de bakker te gaan. Geld maakt dat gemakkelijker: je drukt zowel de waarde van de piano als van het brood uit in geld. Zo kan de pianomaker zijn piano “ten gelde maken” bij de bakker, de slager, de fietsenmaker…

Bij die ruilhandel kan het gaan om producten of om diensten. Ik kan een product ruilen voor een ander product of voor een dienst en andersom.

Voor sommige diensten is er geen mens die er aan twijfelt dat ze moeten betaald worden: niemand verwacht van de kapper dat hij gratis werkt. Ook ambtenaren verlenen diensten, maar daarom niet aan een individu of bedrijf, maar aan de staat.

Je kan ook diensten verlenen aan de samenleving.

Iemand die zijn kinderen opvoedt (man of vrouw, hetero, homo, transgender… het maakt niet uit) verleent een dienst aan de samenleving. Laat me dit “maatschappelijke arbeid” noemen, waarbij ik even vergeet dat eigenlijk alle arbeid maatschappelijk zou moeten zijn. Maar maak dat maar eens wijs aan de kapitalist.

Waarom eigenlijk worden die maatschappelijke diensten niet betaald ? Lees verder “De oplossing voor het pensioenprobleem”

Geplaatst op

Weg met de politieke partijen

Knack

Hendrik Vuye & Veerle Wouters

‘Als er al iemand verslaafd is aan subsidies in dit land, dan zijn het wel de politieke partijen’

De Vlaamse politieke partijen geven van alle partijen in Europa, het meeste uit aan advertenties op Facebook en Instagram. ‘Dit heeft ook gevolgen voor de werking van ons politiek bestel’, schrijven Veerle Wouters en Hendrik Vuye

Wouters en Vuye (ik heul mee met de feministen) hebben gelijk. Politieke partijen zijn geen dragers meer van een doordachte visie, maar propagandamachines, eigenlijk zelfs niet meer geleid door partijvoorzitters, maar door spindoctors die de voorzitters vertellen wàt ze moet zeggen, en waar en wanneer.

Natuurlijk zijn er nog wel wat inhoudelijke verschillen: linksen willen meer belastingen en liberalen willen er minder. Linksen willen wat meer sociale saus, liberalen wat minder. Maar het zijn slechts cosmetische verschillen. Beiden weten dat het uitdraait op een compromis. En beiden kunnen leven met dat compromis. Meer nog: op wat details na willen beiden eigenlijk hetzelfde. In de politiek heet dat dat iedereen opschuift naar het centrum. 

Op dit ogenblik heb je de discussie over de pensioenhervorming

De PS minister van pensioenen, Lalieux, komt met een aantrekkelijk sociaal voorstel. De liberaal Lachaert schiet dat dadelijk af en komt met een veel strenger. Het rare aan het verhaal is dat Lalieux met haar voorstel in de voet schiet van haar partijgenoot Dermagne die de opdracht heeft om meer mensen aan het werk te krijgen. Als het voorstel van Lalieux zou worden aangenomen, staat Dermagne voor een onmogelijke opdracht. Denk je nu écht dat Lalieux niet met Dermagne gesproken heeft ? Lalieux wil helemaal niet dat haar partijgenoot Dermagne mislukt. Ze weet heel goed dat ze bij de onderhandelingen water in de wijn zal doen en daarmee collega Dermagne zal plezieren. Eigenlijk streeft ze er zelfs niet naar om haar eigen voorstel er door te krijgen. Ze streeft naar het compromis. Lachaert doet precies hetzelfde: beiden willen eigenlijk hetzelfde. Het verschil is slechts schijn en de hele discussie in het openbaar slechts een schertsvertoning en volksverlakkerij. Lees verder “Weg met de politieke partijen”

Geplaatst op

38 miljoen mensen op de vlucht

Uitpers

Francis Jorissen

De Amerikaanse oorlogen hebben sinds 9/11 minstens 38 miljoen mensen op de vlucht gejaagd

Volgens het “War Costs”-project van het Watson Institute bij de Brown University in de VS hebben de “Wars on Terror” voor zeker 38 miljoen vluchtelingen gezorgd

38 miljoen ? Eigenlijk is dat toch wel heel wat volk. 

Tegelijkertijd herinnert een en ander er ook aan dat we al twintig jaar lang in oorlog leven.

Over Korea, Vietnam, zullen we het maar even niet hebben ?

Aanhangsels van Europa, genre Verhofstadt en de hele parasitaire kliek die het Europees parlement uitmaakt, beweren graag dat de Europese Unie er toch maar mooi in geslaagd is om Europa sinds de Tweede Wereldoorlog oorlog-vrij te houden. Ja, binnen Europa is er niet veel oorlog meer gevoerd. Voor het gemak van de Europese aanhangsels vergeet ik nu graag de niet zo fraaie taferelen in de Balkan, het vroegere Joegslavië…

Maar Europa heeft wel vrolijk meegedaan met alle oorlogen die de Amerikanen hebben gevoerd. Eigenlijk is het nog erger: het Europese kapitaal was even goed gediend met die oorlogen en even gemotiveerd als het Amerikaanse kapitaal, alleen is het cynische Europa er in geslaagd om onder de paraplu van de Amerikanen te kruipen en hen de kastanjes uit het vuur te laten halen, terwijl het even goed profiteerde van de winsten die de oorlog meebracht in de vorm van gewaarborgde voorziening van olie en gas. Lees verder “38 miljoen mensen op de vlucht”

Geplaatst op

Het klimaatactivisme manipuleert ons

Doorbraak

Jan Roel van Rhee

Klimaat: als wetenschappers binnen het IPCC het eens zijn, dan is het per definitie juist

Als expert in beïnvloedende communicatie is Jan Roel van Rhee beducht voor de technieken die klimaatactivisten hanteren. Met sterke propagandacampagnes  leggen ze hun tegenstanders doeltreffend het zwijgen op. Hij noemt het ‘wetenschap-door-consensus’

Laat me beginnen met te zeggen dat ik het niet weet. Weet jij het wel ? Wéét je dat CO2 dé oorzaak is van de opwarming ? Of ben je er van overtuigd ? Mag ik dan weten wié je er van overtuigd heeft ?

En wàt heeft je overtuigd ? De onderzoeken van het IPCC ? Ben jij bekwaam om die te lezen en te begrijpen ? Ik niet.

Ik moet dus geloven wat slimmeren dan ik me proberen uit te leggen.

Wat als die slimmeren mekaar tegenspreken ? Wie moet ik dan geloven ?

Dan komt het ultieme argument naar boven: alle wetenschappers zijn het er over eens.

Dat is pertinent onjuist. Wie me dat zegt geloof ik niet meer. Ik wéét dat er wetenschappers zijn die het IPCC tegenspreken. De klimaatactivisten doen wetenschappers die het met hen oneens zijn graag af als verkocht aan de fossiele brandstoffen industrie. Welnu, je kan niet tegelijkertijd verklaren dat alle wetenschappers het eens zijn en dat er wetenschappers verkocht zijn. Neen, er is dus géén consensus. Lees verder “Het klimaatactivisme manipuleert ons”

Geplaatst op

De waarde van Sion

Ignis

 In de goede oude tijd luidden de klokken drie maal per dag het Angelus, een signaal voor de boer op het veld om het werk even te onderbreken voor een kort gebed. (François Millet 1875)

Jan Stuyts   

Klooster Nieuw Sion, waar alles oud én nieuw tegelijk is

Jan nam deel aan een kloosterfestival in het klooster Nieuw Sion. Hij kende de abdij nog uit de tijd dat de trappisten er woonden, nu heeft een nieuwe christelijke gemeenschap het stokje overgenomen. “Het ontroerde mij toen ik die gebeden meemaakte.

Ja natuurlijk, ik weet ook wel dat een aantal mensen onmiddellijk afhaken als het over geloof en zeker over kloosters en monniken gaat.

Velen hebben een soort viscerale afkeer. Sommigen vanuit negatieve ervaringen. 

Oudere mensen kennen nog de plaat die overal aan de muren hing: een driehoek (de heilige drievuldigheid  ! ) met daarin een oog: God ziet u ! Hij ziet alles ! Pas dus maar op want geen enkele zonde blijft onbestraft ! De duivel wacht likkebaardend in de hel. Welke verstandige mens wil nu te maken hebben met God, de bestraffer ?

In een poging om dat onrecht tegen de mensheid goed te maken hebben de pastoors dan God, de goede vader, naar voor geschoven. Die goede vader is iemand die voor ons zorgt. Maar wat moet een kind met dat beeld als zijn vader het afranselt of in de steek laat ? En ja, in de evangelies heeft Jezus het over de goede vader als beeld voor God. Maar die goede vader van Jezus is niet iemand die zorgt voor zijn zoon. Hij doet het tegenovergestelde: hij geeft hem zijn deel van de erfenis om er ver van huis mee op de lappen te gaan, hoeren te betalen en in de goot terecht te komen. Dat noem ik geen voorbeeld van zorg. Maar voor Jezus ging het er om dat die vader goed is, omdat hij zijn terugkerende zoon met open armen ontvangt. De God van Jezus en de God van Johannes die liefde is, is geen zorgende god, maar een God die ook liefheeft wie zijn liefde niet waard is. Dat is iets anders dan zorg. Lees verder “De waarde van Sion”