De Wereld Morgen
Ik ben niet gaan wandelen in de klimaatmarsen voor meer taksen
Eigenlijk is dit artikel een ontmaskering van de groene onnozelheid, of liever: misdadigheid. Als ik het over hier over groen heb, heb ik het niet over de groene beweging, maar wel over de groene partijen, of ze nu Vlaams of Franstalig zijn. En ik heb het ook niet over vele mensen die op die partijen stemmen, lid of militant zijn.
Zoals blijkt uit dit artikel worden die groene partijen gekenmerkt door twee zaken die met mekaar verband houden.
Ten eerste zijn ze geobsedeerd door de idee dat ze het gedrag van mensen moeten veranderen. Het middel daartoe zien ze in beloning en straffen, beide financieel: premies en taksen.
Ten tweede ontzien ze systematisch de kapitalisten. Lola Laenen toont messcherp het asociale karakter van de koolstoftaks aan. Niemand kan me wijsmaken dat de groene partijleiding die pleit voor die taks dat asociale karakter niet ziet. Maar het interesseert haar niet. Voor sommigen omdat ze door hun groene obsessie blind zijn. Voor anderen omdat ze gewoon aan de kant van de kapitalisten staan. Wat er ook van zij: haar politiek is puur kapitalistisch. Lees verder “Een verfrissend geluid van comac”