Categorie: belgië

Geplaatst op

Wat is het verband tussen Umicore en de koninklijke tuinen ?

VRTNWS

Plotse stijging lood in bloed kinderen die vlak bij Umicore-fabriek (Hoboken) wonen: “Doe uitstapjes buiten wijk”

Kinderen die in de buurt van de Umicore-fabriek in Hoboken wonen, hebben veel meer lood in hun bloed dan een half jaar geleden. Dat schrijft Gazet van Antwerpen. Een langdurige blootstelling aan lood kan schade aan het zenuwstelsel, gedragsproblemen en verminderde intelligentie veroorzaken

In wat voor land leven we eigenlijk als mensen de raad moeten krijgen om niet in hun wijk te gaan wandelen omdat anders hun kinderen het gevaar lopen om vergiftigd te worden met levenslange gevolgen ? Akkoord, ik chargeer nu wat, maar toch…

Want eigenlijk is de discussie over de al dan niet overschrijding van de gevaarlijke waarden niet terzake. In een beschaafd land zou er van mogelijk gevaar gewoon geen sprake mogen zijn. Ik laat de cynicus in mij nu even los: dat soort problemen hoort thuis in de niet-beschaafde landen.

Umicore is de voortzetting van de Union Minière. Sta me toe in dt verband wikipedia te citeren: “ …Nog tijdens het bewind van Leopold II in Congo, werd in 1906 Union Minière (du Haut Katanga, of UMHK) opgericht, de andere grote poot van het toekomstige Umicore. De oprichting gebeurde met kapitaal van Britse investeerders enerzijds en Belgische bedrijven anderzijds. Grote aandeelhouders waren onder andere de Compagnie du Katanga, de CCCI, de Banque d’Outremer en vooral de Belgische Generale Maatschappij. Die Generale Maatschappij had vanaf 1822 de touwtjes van de Belgische economie stevig in handen en had grote belangen in de bedrijven die actief waren in de Congolese kolonie. De raad van bestuur van de Generale Maatschappij bestond dan ook grotendeels uit politici en getrouwen van Leopold II.

Nogal wat mensen denken bij het vermogen van de koning aan de dotatie die hij krijgt van de belgische staat (ons belastinggeld ! ), maar die dotatie is eigenlijk slechts drinkgeld. Buiten de dotatie heeft het koningshuis nog een aanzienlijk vermogen dat zijn oorsprong vindt in de kolonisatie en de uitbuiting van de Congolese bevolking. Maar denk je nu echt dat na de kolonisatie de opbouw van dat vermogen gestopt is ? Op dit ogenblik gaat de uitbuiting van de Congolezen in de Kivu gewoon verder. Ik heb in eerdere blogs al de levensgevaarlijke werkomstandigheden – ook van kinderen – in die mijnen aangeklaagd. Ook nu nog verdient onze geliefde koninklijke hark geld aan die uitbuiting. De Union Minière is van naam veranderd en heeft zijn bedrijvigheid gediversifieerd, maar de rotzooi gaat gewoon verder. Koninklijke rotzooi. Lees verder “Wat is het verband tussen Umicore en de koninklijke tuinen ?”

Geplaatst op

Wat hebben kazen van bij ons te maken met anti-racisme ?

VRTNWS

Koning nam zélf initiatief voor spijtbetuiging, zegt premier Wilmès bij onthulling gedenkplaat (met taalfouten)

Op een viering voor de 60e verjaardag van Congo’s onafhankelijkheid in Elsene, heeft premier Sophie Wilmès zich uitgesproken over de brief van koning Filip aan de Congolese president Tshisekedi. Volgens de premier nam de koning zelf het initiatief tot de spijtbetuiging. Ze noemt zijn “erkenning van het leed” een eerste stap. De premier onthulde ook een gedenkplaat in Elsene, maar die bleek een aantal taalfouten te bevatten

Kijk, moest Philippe geen koning zijn, dan zou ik hem misschien nog wel een sympathieke kloot kunnen vinden. Alhoewel… Maar hier gaat het natuurlijk niet om zijn persoon, maar om zijne majesteit. En zijne majesteit heeft een probleem. Dat probleem heeft een naam, of liever, heeft twee namen: n-va en vlaams blok. Want die vormen door de verkiezingsuitslagen een bedreiging voor zijn koninkrijk. Nu kan ik over het vlaams blok geen goed woord uit mijn klavier krijgen, maar daar gaat het niet om. Wat er ook van zij: dat koninkrijk en die majesteit moeten zo snel mogelijk verdwijnen. Ik heb in eerdere blogs al ten overvloede aangegeven waarom.

Maar de koninklijke hark verdedigt zich. Nu is zijne majesteit natuurlijk niet de enige verdediger van zijn koninkrijk. Zo ’n koninkrijk heeft een aantal figuren die binnen dat rijk machtsposities en rijkdom hebben verworven, en die macht en rijkdom komen in gevaar als het rijk in gevaar komt. Vraag je tussendoor ook maar eens af waarom een koninkrijk eigenlijk een “rijk” genoemd wordt. In ieder geval heeft een koninkrijk altijd een rijke koning. Dikwijls heeft een koninkrijk een arme bevolking. En toch heet dat nog een rijk.

En dus wordt er door de koning, het koninkrijkse groot kapitaal en de gevestigde machten van het koninkrijk, alles aan gedaan om het uit mekaar vallen van dit koninkrijk te voorkomen. Daarvoor moet de bevolking liefde voor het rijk en de koning aangepraat worden. Kinderen leren dus op school de brabançonne en de fascistische leuze “Een dracht maakt macht”; ze beoefenen het zwaaien met verkeerd opgehangen Duitse vlaggen; en zelfs een koning die luie negers de handen liet afkappen kreeg zijn standbeelden.

In tijden van veralgemeend verhoogde verdwazing brengt een voetbalploeg de natie tot orgastisch alcoholisme. Lees verder “Wat hebben kazen van bij ons te maken met anti-racisme ?”

Geplaatst op

Het belgische, Waalse, Vlaamse socialisme en de Internationale

Streven

Ludo Abicht

Geen andere uitweg

Dit boek van de politieke historicus Harry Van Velthoven leest als de lange kroniek van een reeds vroeg aangekondigde scheiding tussen Waalse (en Franstalige) sociaaldemocraten en hun Vlaamse ‘verwanten’. ‘Aangekondigd’ is hier wellicht niet de juiste term. In het licht van de ontwikkeling die in dit essay in detail geschetst wordt zou men eerder kunnen spreken van ‘vermoed, gevreesd, bestreden en ontkend’, tot de breuk in 1978 onvermijdelijk geworden was

Op zich is de geschiedenis van het belgische socialisme van weinig belang. belgië als land betekent niets. belgische politici halen topfuncties binnen in internationale instanties, juist omdat belgië niets betekent. Frankrijk zal nooit aanvaarden dat een Duitser Europees president wordt. belgië leverde ondertussen Van Rompuy en nu Michel. Dat kan enkel omdat het nationalisme van deze heren ongevaarlijk is. belgië heeft geen macht. Dat Michel – en Reynders ! (als je niets hoort van Reynders is het opletten geblazen ! ) – toch hun top positie hebben misbruikt om Wallonië te bevoordeligen bij de verdeling van Europees geld om de klimaatproblemen aan te pakken, interesseert de Europese groten niet. Het is een louter belgische aangelegenheid.

Wat heeft dit te maken met het artikel van Abicht en het thema van het uit mekaar vallen van de socialistische partij in een Vlaamse en een Waalse socialistische partij ? Welnu, je kan wat Michel en Reynders nu doen zien als een samenvatting van de geschiedenis van belgië.. Zoals Harry Van Velthoven ze beschrijft wordt die geschiedenis eigenlijk gekenmerkt door een oorspronkelijk totale Franstalige dominantie die langzaam is afgekalfd en omgekeerd, waarbij de Franstaligen nog altijd krampachtig achterhoedegevechten leveren en proberen de illusie hoog te houden dat ze het eigenlijk nog voor het zeggen hebben in dit onland. De manier waarop Magnette op dit ogenblik probeert de belgische politiek te domineren is daarvan een illustratie. Het gaat er daarbij niet enkel om dat zijn partij in normale omstandigheden door de verkiezingsuitslag incontournable is en hij het zich dus als machtspoliticus kan permitteren, maar ook de manier waarop hij er geen graten in ziet dat de overgrote meerderheid van de grote meerderheid van dit land niet zou vertegenwoordigd zijn in het bestuur is tekenend. Ik kan me voorstellen dat hij geniet van de idee dat Wallonië/de Franstaligen eindelijk nog eens de lakens kunnen uitdelen en het land domineren. Overigens is er iets mis met een staatsstructuur die zo ’n situatie mogelijk maakt.  Lees verder “Het belgische, Waalse, Vlaamse socialisme en de Internationale”

Geplaatst op

Kaapstad is mooi. Tom Lanoye hoort daar niet.

Doorbraak

Mathieu Cockhuyt

Tom Lanoye gebuisd voor begrijpend lezen

Open brief aan Tom Lanoye

De Morgen bracht Tom Lanoye, Luc Tuymans en Tom Barman samen voor een zoveelste rondje Vlaanderen bashen. In weerwil van het feit dat ze met hun discours alleen maar de kloof tussen de BV in zijn villa en de Vlaming in zijn stamcafé vergroten, blijven ze zowat de helft van het Vlaamse electoraat in het strafhoekje van het fascisme plaatsen. Qua azijnpissers kent deze smaakpolitie momenteel zijn gelijke niet. Lanoye begon spontaan over mijn column over Urbanus, waarin ik pleitte om wars van rechts of links, de Vlaamse identiteit te omarmen en te stoppen met de Kulturkampf. Volgens de gouden boekenuil was deze verzoenende taal gewoonweg ‘zielig’. Bij deze richt ik mijn eerste open brief – open brieven zijn hip tegenwoordig – aan u, meneer Lanoye. Hier gaan we

Eigenlijk ben ik de discussies over identiteit kotsbeu. Er komt geen einde aan, en niemand slaagt er in een ander te overtuigen. De stellingen zijn ingenomen en argumenten tellen niet. 

Ik vind Tom Lanoye een goed schrijver en een arrogante klootzak. Als je iemand anders arrogant noemt, moet je oppassen om zelf niet arrogant te zijn. Maar ik zeg het toch: eigenlijk schijnt niemand echt te weten waar de discussie over gaat. Ik wel.

Nationalisten benadrukken de identiteit als bron voor natievorming en dus voor een gemeenschap die samen valt met een staat. Linksen zien identiteit als een bron van verdeeldheid: als een Vlaming zijn identiteit benadrukt creëert hij verdeeldheid met iedereen die niet Vlaming is. En dus weigert links identiteit te erkennen. Beide standpunten zijn fout.

Laat me eerst stellen dat identiteit onmiskenbaar bestaat. Dat geldt zowel voor individuele identiteit, als voor gemeenschappelijke identiteit. Wie zich tot de pvda bekent, heeft een andere identiteit dan een donkerblauwe liberaal. Die identiteit is natuurlijk niet gans anders, want identiteit is gelaagd. Maar alle pvda-ers hebben wel een gemeenschappelijke laag die ze onderscheidt van alle donkerblauwe liberalen. Dat is gemeenschappelijke identiteit. Links of rechts zijn is slechts één laag. Bij de ene mens is die laag al wat dikker dan bij de andere. Bij mij is de laag van de linksheid redelijk dik. Mijn zus is niet geïnteresseerd in al dat links rechts gedoe, maar enkel in het lot van haar kinderen. Dat juist is een van de dingen die haar anders maakt dan ik. Hier gaat het over individuele identiteit. Lees verder “Kaapstad is mooi. Tom Lanoye hoort daar niet.”

Geplaatst op

Eén land, één minister !

VRTNWS

Waarom niet enkel de staatsstructuur de Belgische corona-aanpak hindert: “De attitude is te conservatief”

Ooit, in minder verdachte tijden, vertelde Mieke Vogels (Groen) een tekenende anekdote over de Belgische volksgezondheid. Tijdens haar periode als Vlaams minister van Welzijn – begin noughties – zaten de acht ministers en de ene staatssecretaris bevoegd voor volksgezondheid op een podium voor de voorstelling van een gezondheidsenquête. Probleem: het podium was te klein, en er tuimelde er eentje met stoel af.

Dat een minister van zijn stoel valt is grappig. Dat ook zijn stoel valt is een teken dat die overbodig was. In de anekdote van Mieke Vogels zijn er veel te weinig ministers met stoel van het podium gevallen. De toestand is niet veranderd. Integendeel.

Van Ranst gaat natuurlijk wel in de fout omdat hij als viroloog een politieke slogan propageert. Maar ik denk dat we hem die fout moeten vergeven. Van een politieke extremist moet je geen genuanceerde politieke boodschappen verwachten, en zeker niet dat hij een gelegenheid zou laten voorbijgaan om zijn boodschap te verkondigen. En vermits ik zelf misschien toch ook wel een heel klein beetje de extremistische kant op ga, wil ik zeker niet gaan zagen aan de poten van de stoel van Van Ranst.

Overigens heeft hij inhoudelijk groot gelijk: één land en één minister ! Lees verder “Eén land, één minister !”

Geplaatst op

De verborgen agenda van Kevin Smets

Knack

Kevin Smets

‘Waarom we niet zomaar moeten geloven wie dé Vlaming is’

Media en opiniemakers besteden geen aandacht aan de tekortkomingen van opiniestudies in het algemeen én nemen de resultaten ervan te gretig over om grote claims te maken over dé Vlaming, zegt Kevin Smets

Kevin Smets is docent aan de VUB. En hij schrijft hier een artikel waarin ik niets leer. Ik heb geen sociologie gestudeerd, maar alles wat hij hier schrijft als kritiek op de studie van De Vadder in het bijzonder, en de moeilijkheden, inherent aan elke enquète of statistiek, had ook ik kunnen schrijven. Waarom pleegt hij dan dit artikel ?

Het zou kunnen dat het ijdelheid is en Kevin wil tonen dat hij ijverig gestudeerd heeft en de leerstof kent. Maar gezien hij docent is, lijkt dat niet waarschijnlijk. Wat is dan wél zijn verborgen agenda ?

Laat me vooraf toch duidelijk maken dat ik verborgen agenda’s haat. Ze zijn een vorm van bedrog. Kevin Smets heeft er bij mij voor altijd gelegen. Als ik nog ooit een artikel van hem lees, zal het met veel wantrouwen zijn.

Ik denk dat de verborgen agenda te vinden is in de uitspraak die we tegenkomen in de titel. Kevin schaart zich bij de meute van politiek correcten die ontkennen dat er een Vlaamse identiteit is. Mijn indruk na het lezen van de titel wordt bevestigd wanneer hij stelt: “dat misschien niet zozeer België maar wel Vlaanderen verdeeld is”. Dat is geen ideologische blindheid meer, maar ideologische dwaasheid, die enkel kan voorkomen bij belgicisten. Lees verder “De verborgen agenda van Kevin Smets”

Geplaatst op

Het belgische grootkapitaal en Congolese kinderen

MO*

Candice Domingo

Het bedrijf schendt al meerdere jaren de mensenrechten

Grootbanken pompen 9 miljard euro in mijnbouwbedrijf Glencore, waar kinderen werken voor een hongerloon

Volgens een rapport van Fairfin investeren BNP Paribas, ING, Deutsche Bank en KBC 9 miljard euro in Glencore. De mijnbouwmultinational wordt ervan beschuldigd milieuregels en mensenrechten niet na te leven. Dit eiste het leven van Congolese kinderen, die in erbarmelijke omstandigheden in mijnen werken

In eerdere blogs heb ik het al gehad over de schandalige toestanden in de Congolese mijnindustrie in Oost-Congo, het vroegere Katanga.

Toch even er aan herinneren dat bij de onafhankelijkheid van Congo, de nieuwbakken eerste minister van dat land, Lumumba, een marxistische koers wilde varen. Daarbij was hij natuurlijk een bedreiging voor de financiële belangen van het belgische koningshuis en het belgische grootkapitaal. Op dat ogenblik was de ei zo na heilig verklaarde Boudewijn koning der belgen. De voornaamste maatschappij van het belgische grootkapitaal was de Société Génerale. Het is niet verwonderlijk dat BN Paribas Fortis betrokken is bij Glencore, want BNP is een afsplitsing van die Société Génerale. Een recente naam in de geschiedenis van de Société Générale is Maurice Lippens. Lippens was ook betrokken bij de Rothschildsgroep – ja de Rothschilds die de stichting van belgië op hun geweten hebben. Die Lippens is ook schuldig aan de instorting van Fortis, het vroegere ASLK. Als je Lippens noemt, dan verschijnt ook Etienne Davignon. Kortom het hele Brusselse establishment is er bij betrokken, met tentakels in de loge, de administratie, zelfs de top van de vakbonden. En natuurlijk ook in de politiek met daarbij in een hoofdrol de liberalen. Denk daarbij aan De Gucht, De Croo, Michel. Maar ook de socialist Willy Claes was niet vies van een vakantie aan de Côte d’ Azur in de villa van Albert Frère. Lees verder “Het belgische grootkapitaal en Congolese kinderen”

Geplaatst op

Waarom verlaagt iemand met veel grijze cellen zich tot domheid, valsheid en hypocrisie ?

VRTNWS

Wim De Wulf

Brief aan de koning: “Ik geloof dat u, sire, ons land in een betere richting kunt leiden”

Koning Filip moet een Speciale Commissie in het leven roepen om België na de coronacrisis fundamenteel te hervormen. Enkel zo kunnen we de politieke impasse doorbreken. Dat schrijft Wim De Wulf in deze open brief aan de koning

De auteur van dit misbaksel, Wim De Wulf, is Master Business Administration en doctorandus in de Toegepaste Economische Wetenschappen met een rijke internationale bedrijfservaring en een sterke sociale bewogenheid. Hij is het ronddolende bewijs dat universitaire diploma’s geen garantie zijn op verstandigheid.

Om te beginnen ben ik er zeker van dat grondwetspecialisten op hun achterste poten gaan staan als de koning zulke Speciale Commissie in het leven zou roepen. Ik citeer uit de officiële website belgium.be: Op grond van zijn politieke functie kan de koning geen persoonlijk gezag uitoefenen. Via suggesties, advies, waarschuwingen en aanmoedigingen kan de koning enkel invloed uitoefenen op de politieke hoofdrolspelers. Politieke organen oprichten hoort daar niet bij. Dit alleen al doet De Wulf plaats nemen in het rare stommiteiten kabinet.

Daar komt bij dat De Wulf fier is op belgië. Kijk, daar vallen mijn sokken van uit. Want wat is belgië ? Het is een politieke constructie opgericht in dienst van de bankiersfamilie de Rothschilds en het bestaat nog niet lang genoeg om van een rijke traditie te kunnen spreken. De Wulf noemt op: het culinaire, de culturele prestaties… Ja, er wordt goed gegeten in belgië en de Vlaamse primitieven zijn werelderfgoed. Maar leg me even uit wat ze met belgië te maken hebben ? 

En wat is de rijke geschiedenis van belgië ? Twee oorlogen waarin het belgische leger bestond uit vluchtelingen, de bevolking collaboreerde, en voor de rest een verhaal van uit mekaar vallen. Als De Wulf het over de uitgebreide talenkennis heeft, bereikt hij een zeldzaam hoogtepunt van belachelijkheid, want van die talenkennis is totaal geen sprake  bij de Franstaligen… Lees verder “Waarom verlaagt iemand met veel grijze cellen zich tot domheid, valsheid en hypocrisie ?”

Geplaatst op

Met de rug naar Wilmès

Doorbraak

Johan Sanctorum

Met de rug naar Wilmès

Een ‘sympathieke’ witte actie is niet altijd wat het schijnt De rij van zorgpersoneel dat premier Sophie Wilmès (MR) ostentatief de rug toekeerde bij haar bezoek aan het Brusselse Sint-Pieters Ziekenhuis. Het is een beeld dat de wereld is rondgegaan, als een roep om aandacht en respect van de witte sector in coronatijden. Applaus op alle banken, tot in Indië en Guatemala, twee landen die nu zelf niet direct uitblinken inzake medische infrastructuur. Protest tegen het beleid, de onderfinanciering, te lage lonen, zo werd de actie geduid

En waarom hebben we daar niets van gehoord in de Vlaamse reguliere pers ? Of is deze verduidelijking door Sanctorum misschien niet relevant ?

Ik ga hier nu voor een keer niet de anti-belgicistische toer op. Al is dit het zoveelste bewijs dat de twee landsgedeelten ver van mekaar weg zijn gegroeid, en dat herfederaliseringen dus totaal geen zin hebben, toch is hier iets diepers aan de hand: het failliet van het PS socialisme.

Ik ben te weinig archivaris en te lui om veel op te zoeken. Maar ik weet wel nog dat we de laatste jaren het ene na het andere corruptieschandaal hebben gekend dat zich afspeelde in door de PS gecontroleerde organisaties. In het Luikse is zojuist nog ex-PS-minister José Happart – ja die van de heibel in de Voer – veroordeeld voor corruptie.

Nu komt corruptie natuurlijk overal voor. Maar de frequentie bij de PS is toch opvallend. Het gaat hier niet om de tegenstelling Vlaanderen – Wallonië, maar om de tegenstelling PS – de andere partijen.

Ja, ik herinner me nog Carolorégienne, Publifin, Samusocial. En ook dat Di Rupo, partijvoorzitter, uitblonk in laksheid. Het is gewoon onmogelijk dat Di Rupo niet op de hoogte zou geweest zijn van deze wantoestanden. In 2008 bevestigde Het Rekenhof dat Uyttendaele, echtgenoot van Laurette Onckelinx vooral opdrachten binnenrijfde van socialistische overheidsdiensten en kabinetten. Het grootste bedrag, 245.000 euro, mocht hij in de periode 2003 – 2007 factureren aan Justitie, het toenmalige departement van zijn echtgenote. Het totale bedrag dat vanuit de federale overheid naar Uyttendaele, Gérard & Associés ging, bedroeg volgens de optelsom van Francis Van den Eynde 862.000 euro. Laurette is een van de machtigste vrouwen in de PS en in Brussel.

En wat deed di Rupo ? Niéts. Lees verder “Met de rug naar Wilmès”

Geplaatst op

Wat speelt er écht in de belgische politiek ?

Doorbraak

Jean-Pierre Rondas

Staatsvrouwtje Sophie Wilmès

of, hoe een IJslandse boerendochter meer van politiek snapt dan een saboteuse van de faciliteitenwetgeving

Net zomin als u had ik ooit eerder van Sophie Wilmès gehoord. Plots was ze daar, en ik wist van niets. Mij hadden ze niets gezegd. En toch kende ik haar van ergens, dat was zeker. Maar vanwaar

Kon ik maar zo goed schrijven als Jean-Pierre Rondas. En had ik maar met met meer aandacht de sprookjes van Grimm gelezen.

Neen, ik ga het hier niet hebben over de koninklijke belgische hark. Want die zou zelfs niet bekwaam zijn om mee te spelen in dit verhaal. Om zo ’n raadsel te verzinnen, moet je tot enig denkwerk in staat zijn. Bekwame raadgevers zijn niet voldoende. Die verzinnen geen raadseltjes. En zeker niet als ze weten dat de koning niet slim genoeg is om ze op te lossen.

Uiteraard is Wilmès een grandioze mislukking. Ze is licentiate communicatiewetenschappen, en toch stapelt ze de ene communicatiefout op de andere. Ze geven haar volmachten, precies omdat er een krachtig en snel optreden nodig is; maar alles wat ze doet en zegt is het tegenovergestelde van krachtig en snel.

En ja, Rondas noemt hem niet bij naam, maar ik ben er van overtuigd dat hij met “door een politiek onbetrouwbaar verkoper van tweedehandsregeringen” Patrick Dewael bedoelt. Deze opportunist en hypocriet was met deze regering niet aan zijn proefstuk toe. Als je hem zijn liberale democratische principes hoort verkondigen zou je denken dat hij een humanist is. Maar als puntje bij paaltje komt is een beetje liegen en bedriegen geen probleem. Het is niet voor niets dat de koninklijke hark juist hem de wei in stuurde toen normaal gehark niet volstond om zijn koninkrijk te redden. Op dat ogenblik had hij iemand nodig die bereid en bekwaam is om een koeiestront als een omelet voor te stellen. En dat werd dus Wilmès II.  Lees verder “Wat speelt er écht in de belgische politiek ?”