Berichten

Geplaatst op

Terechte kritiek op de Vlaamse regering leidt naar een fundamenteel probleem

De Wereld Morgen

Thomas Decreus

Zwijgen, de expert spreekt!

Waarom relancecomités vanuit democratisch oogpunt problematisch zijn

Ik heb vroeger al artikels van Decreus besproken. Decreus was toen echt niet mijn beste vriend. Het zal je dus misschien verbazen dat ik het nu hier en daar wel met hem eens kan zijn.

Ik denk dat hij gelijk heeft als hij zegt dat de samenstelling van het economisch relancecomité eenzijdig neoliberaal is. Bijvoorbeeld: dat de vakbonden ontbreken is een regelrechte fout.

Maar dat is het standpunt van Decreus en van mij, en dat standpunt heeft op dit ogenblik geen democratische meerderheid in Vlaanderen. De Vlaamse regering is nu eenmaal samengesteld uit n-va, vld en een cd&v, waarin de rechtervleugel de plak zwaait. Als er een regering zou zijn met de sp-a en de pvda, zou dat comité er natuurlijk anders uitzien – meer naar mijn voorkeur – maar die regering is er niet. Volgens ons democratisch systeem is de huidige rechtse Vlaamse regering perfect legaal. Daar moeten we dus niet over zeveren. Je kan natuurlijk kritiek gaan geven op ons huidig democratisch systeem, maar dan verzeilen we in ideologische discussies die de band met de huidige werkelijkheid kwijt zijn. Nu heb ik niets tegen dat ideologisch denken – ik doe (bijna) niets anders – maar hier geeft het even geen pas. Lees verder “Terechte kritiek op de Vlaamse regering leidt naar een fundamenteel probleem”

Geplaatst op

Van angst naar liefde

Streven

Hessel Zondag

Angst. De dreiging van de demon van niet-zijn

Angst in 2020

Zo staat ze voor me: haar hoofd half verscholen in een hoog opgeslagen kraag, het bovenstuk van een gewaad dat haar lichaam helemaal omsluit. Haar armen heeft ze strak over elkaar geslagen en krampachtig tegen zich aangedrukt. Moet ze iets beschermen, voelt ze zich onbehaaglijk in haar lijf? Ze lijkt wel bevroren, verstijfd. Zo staat het voor me: het beeld Angst van de Tsjechische beeldhouwer Otto Gutfreund (1889-1927) in het Praagse museum Veletrzni Palac. Een vrouw opgesloten in een kleed van angst. Angst die haar gijzelt, verstikt, opsluit, omsingelt. Aan haar lot overgeleverd wacht ze verstijfd op wat zal komen

Een lang artikel, maar de moeite waard. Vermits mijn commentaar naar alle waarschijnlijkheid minder de moeite waard zal zijn, zal ik die kort houden.

Als beginnende puber was ik lid van de scouts. Niet lang, want dat militarisme lag me niet. Op kamp was er geregeld een nachtspel. Daarbij kregen we ieder drie kaartjes die een leven voorstelden, en een lint dat we op onze rug achter onze broeksriem staken. Als iemand ons dat lint kon ontfutselen, al dan niet door verrassing of in een openlijke “gevecht”, verloren we een leven. In voorbereiding van het spel moesten we ons verspreiden in het bos. Bij een fluitsignaal begon de strijd om te overleven. Voor mij was het hele spel één tijd van angst. Angst om een leven te verliezen. Daarvoor had ik een mooie oplossing: als het fluitsignaal weerklonk lag ik verborgen in een gracht met een tak over me heen. Het eindsignaal was voor mij het moment om uit mijn schuilplaats te komen. Ik leverde altijd drie levens terug in.

Dit verhaal was tekenend voor mijn “bestaan” in die tijd: ik was de vleesgeworden angst en vluchtte voor elke “strijd”. Men zei van mij dat ik geen zelfvertrouwen had.

Dat heeft verschillende jaren geduurd. Tot ik besefte dat mijn angst eigenlijk hoogmoed was: de idee om te verliezen was voor mij onverdraaglijk. Ik kon niet aanvaarden dat anderen sterker waren dan ik.

Op het ogenblik dat ik dit besefte, heb ik een besluit genomen. Ik wilde mijn hoogmoed verlaten en moest verlies leren aanvaarden. Nu zegt men van mij dat ik een onwrikbaar zelfvertrouwen heb. Maar mijn zelfvertrouwen berust niet op het geloof dat ik de uitdaging aankan, maar op de aanvaarding van de mislukking. Het lijkt contradictorisch, maar juist in die aanvaarding vind ik de kracht om door te gaan waar anderen het opgeven. Soms leidt dat tot grandioze mislukkingen. Et alors ? Lees verder “Van angst naar liefde”

Geplaatst op

Zal het na corona anders zijn ?

Sampol

Koen Schoors

Wij zijn corona, wij moeten veranderen

Het coronavirus drukt ons met de neus op de kwetsbaarheid van de huidige maatschappelijke orde. Het is een ongepland en chaotisch experiment in wereldwijde maatschappelijke vernieuwing waarin de richting wordt bepaald die de wereld het komende decennium zal uitgaan. De globalisering zal deels teruggedraaid worden ten voordele van nieuw model, met minder nadruk op efficiëntie en meer op lokale en systemische veerkracht

Nogal wat economen zijn veredelde boekhouders. Ik heb niets tegen boekhouders. Het is niet omdat er veredelde frieturen bestaan dat er iets mis is met frieturen. Maar ik heb wel iets tegen economen die veredelde boekhouders zijn omdat ze verraden wat economie zou moeten zijn: de organisatie van een aspect van het samen leven. Veredelde boekhouders zijn niet bezig met de samenleving, maar met cijfertjes die draaien rond winst. Koen Schoors hoort daar niet bij. Daarvoor mijn waardering.

Meer specifiek waardeer ik ook dit artikel omdat het een mooi overzicht geeft van de verschillende aspecten die verbonden zijn aan de impact van de coronapandemie op de samenleving, en aan de lessen die we daaruit kunnen trekken voor onze toekomst. En zoals Schoors de toekomst beschrijft zou die mooi kunnen zijn. Maar kunnen is niet gelijk aan zullen. Lees verder “Zal het na corona anders zijn ?”

Geplaatst op

Is kinderen krijgen een recht ? Een plicht ?

MO*

Susan Dierickx

‘We zijn wanhopig, en we zouden alles proberen om kinderen te krijgen’

Hoe de internationale gemeenschap vruchtbaarheidsproblemen in Afrika blijft negeren

Afrika staat bekend als het continent van de problematisch snelle bevolkingsgroei. Tegelijk tonen cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) aan dat één op drie Afrikaanse vrouwen te kampen heeft met vruchtbaarheidsproblemen. Dit is problematisch in landen zoals Gambia, waar er een enorme sociale druk is om kinderen te krijgen, schrijft onderzoekster Susan Dierickx. Onvruchtbaarheid, een luxeprobleem

Vandaag begeef ik me op een wel heel heikel pad, want mijn aangeboren agressiviteit en neiging tot brutaliteit passen niet bij een onderwerp dat gaat over het lijden van mensen. 

Laat me al maar dadelijk stellen dat ik alle begrip heb voor mensen die lijden onder kinderloosheid. 

Ik heb ooit feministen horen krijsen dat kinderen krijgen een recht is. Nu moet je natuurlijk geen aandacht schenken aan krijsende feministen. Krijsen is een teken van domheid.

Maar neen dus: kinderen krijgen is geen recht. Want als dat een recht is, is geen kinderen kunnen krijgen een onrecht. Is gezondheid een recht, en ziekte een onrecht ? Dat het geen onrecht is, maar gewoon lijden, wil niet zeggen dat we dat lijden niet mogen en moeten verlichten of wegnemen. Maar zou het principe van medische hardnekkigheid om iemand in leven te houden, niet ook moeten gelden voor medische hardnekkigheid om leven te wekken ? Het vraagteken is hier niet retorisch. Over dit onderwerp is nog veel te zeggen, maar niet in deze blog.

Ok, dat is allemaal interessant. Maar hier niet terzake. Want in dit artikel gaat het niet over onze toestanden, maar over Afrika.

Heeft een vrouw recht op kinderen ? In Afrika moet je de vraag anders stellen: heeft een man recht op kinderen ? En heeft een vrouw de plicht om kinderen te baren ? Lees verder “Is kinderen krijgen een recht ? Een plicht ?”

Geplaatst op

Waar ging de tweede wereldoorlog eigenlijk over ?

Grenzeloos

Georges Ubbiali

Ernest Mandel, Over de Tweede Wereldoorlog: een marxistische interpretatie

Het boek The meaning of the Second World War verscheen in 1986 in het Engels bij Verso en heeft nog niets aan belang ingeboet. Ter gelegenheid van de Franse vertaling schreef Georges Ubbali onderstaande recensie

Voor wie het interesseert: de website Grenzeloos is een initiatief dat uitgaat van de Vierde Internationale die aansluit bij Trotski. Ik ga nu heel snel door veel bochten, maar in onze contreien zullen de meeste belletjes gaan rinkelen als ik de RAL vernoem. De RAL is vooral bekend vanwege haar strijd met Amada – nu de pvda. Een van de leden van de RAL tijdens Leuven Vlaams was Frank Vandenbroucke. Neen, niet de wielrenner. 

Ideologisch gezien horen de RAL, de Vierde Internationale en Grenzeloos bij de Trotskisten. Amada situeert zich in het Stalinisme. Waar de opvolger van amada, de pvda zich nu situeert is niet duidelijk. De partij doet er alles aan om een rookgordijn op te trekken. In ieder geval is de pvda niet Trotskistisch.

Het grote verschil tussen Stalin en Trotski zit in de visie van de methodiek van de stichting van het communisme. Stalin geloofde dat het mogelijk was een communistische samenleving te organiseren in één enkele staat. Trotski dacht dat dit onmogelijk was en dat het communisme er – zoals Marx al stelde – enkel kon komen als het wereldcommunisme zou zijn.

In de visie van Stalin kon je dus in één staat een revolutie bewerkstelligen die af was. Voor hem was de Russische revolutie een geslaagde en voltooide revolutie. Voor Trotski was de revolutie pas af als ze wereldwijd tot succes zou geleid hebben. Hij sprak dus over de permanente revolutie. Lees verder “Waar ging de tweede wereldoorlog eigenlijk over ?”

Geplaatst op

Over Ottomaan, getto’s en fascisme

Doorbraak

Jean-Pierre Rondas

Othmans histo/erische algebra voor twaalfjarigen – een driespraak

Waarom de fascisme-analogie fascisten nodig heeft

Ik weet het nog niet zo goed. Zou ik nu over Othman El Hammouchi schrijven in de derde persoon, zoals hij over mij doet, of zou ik hem direct in een ‘brief’ aanspreken? Of beide? We hebben hem leren kennen als iemand die monologisch, decreterend en veroordelend schrijft en denkt. Je ziet hem zo met de wijsvinger waggelen. Tot dialoog nodigt hij niet uit. In dit land polariseert hij als geen ander. Wat heeft hij nu weer uitgevreten

Het is al een tijdje geleden dat ik nog artikels van Othman El Hammouchi heb besproken. Niet dat hij er ondertussen geen meer geschreven heeft, maar wel omdat ik ze niet meer lees.

Die Ottomaan is een islamitisch wonderkind dat ooit een Vlaamse filosofiewedstrijd heeft gewonnen. De gast is dus echt wel intelligent. Hij studeert wiskunde aan de VUB; hanteert een perfect en rijk Nederlands; kent onze cultuur; en op zijn foto’s zie je hem altijd deftig gekleed in pak en met das. Hij is dus perfect geïntegreerd en lijkt een voorbeeld dat de moslim en de islam in onze samenleving aanvaardbaar, en zelfs wenselijk maakt. 

En het is allemaal vals. Want als je de rode draad zoekt in het geschrijf van Ottomaan, dan zie je dat hij slechts één doel heeft: de geesten laten rijpen voor de invoering van de sharia. Nu, op zich zou ik dat nog kunnen aanvaarden, ook al maakt het hem tot een tegenstander. Maar dat hij hiervoor constant drogredeneringen in elkaar knutselt en de ietwat argeloze lezer met leugens naar zijn doel leidt, maakt me boos; heel boos. Zijn schrijfsels zijn intellectueel oneerlijk van de eerste tot de laatste letter. En daarom wil ik niets meer van hem lezen.  Lees verder “Over Ottomaan, getto’s en fascisme”

Geplaatst op

Armoede en de onnozelheid van links

Uitpers

Francine Mestrum

Hoe relevant is armoedebestrijding?

In Gent zijn de aanvragen bij het OCMW de jongste tijd met 80 % toegenomen, hoorde ik vanmiddag op het nieuws. Daar kijk je wel even van op, goed wetend dat zo’n aanvragen niet betekenen dat de armoede is toegenomen, maar wel dat de kans op de groei van de armoedecijfers er dik in zit. In een ideale situatie zou een goedgekeurde aanvraag moeten leiden tot een uitkering van minstens het bedrag van de armoededrempel, maar we weten dat dit niet zo is. In een ideale situatie zou een OCMW de armoede moeten kunnen voorkomen, maar ook dat is niet zo

De artikels van Francine Mestrum brengen meestal wel interessante stof tot nadenken. Ook hier is dat zo, ook al zit niet alles echt logisch in mekaar.

Zo steigerde ik al toen ik in haar inleiding las dat in een ideale situatie een OCMW armoede zou moeten kunnen voorkomen. Ik zie de logica daar niet van in. Als de armoede voorkomen is, betekent dit dat er geen armoede is. Dan is er ook geen OCMW nodig. 

Linksen eisen voortdurend dat er meer aan armoedebestrijding moet worden gedaan. Armoedebestrijding betekent dan dat je aan mensen met te weinig inkomen langs een of andere weg geld toestopt zodat ze toch fatsoenlijk kunnen wonen, eten… Maar zijn die mensen die dank zij dat geld fatsoenlijk kunnen leven dan niet meer arm ? Zo lang ze hun hand moeten ophouden, zijn ze arm. Dat ze via wetgeving recht hebben op die steun verandert daar niets aan.

Ik hoor linksen altijd maar roepen om solidariteit. Daar word ik kwaad van: solidariteit zou niet nodig moeten zijn.

Natuurlijk moeten we de huidige situatie nemen zoals ze is. Je kan niet doen alsof je nu al in Eutopia leeft. En in de huidige situatie is het onvermijdelijk dat er mensen in armoede terecht komen. Ook bij ons. In het kapitalisme gaat het om de winst. Waar winst is, is verlies. En dus is solidariteit nodig. Maar links doet alsof solidariteit een ideaal is. Francine Mestrum zegt het duidelijk: in een ideale situatie. Welnu, solidariteit is géén ideaal. Ze is een noodzakelijk kwaad. Noteer dat ik heb toegegeven dat ze hier en nu noodzakelijk is. Lees verder “Armoede en de onnozelheid van links”

Geplaatst op

Waarom verlaagt iemand met veel grijze cellen zich tot domheid, valsheid en hypocrisie ?

VRTNWS

Wim De Wulf

Brief aan de koning: “Ik geloof dat u, sire, ons land in een betere richting kunt leiden”

Koning Filip moet een Speciale Commissie in het leven roepen om België na de coronacrisis fundamenteel te hervormen. Enkel zo kunnen we de politieke impasse doorbreken. Dat schrijft Wim De Wulf in deze open brief aan de koning

De auteur van dit misbaksel, Wim De Wulf, is Master Business Administration en doctorandus in de Toegepaste Economische Wetenschappen met een rijke internationale bedrijfservaring en een sterke sociale bewogenheid. Hij is het ronddolende bewijs dat universitaire diploma’s geen garantie zijn op verstandigheid.

Om te beginnen ben ik er zeker van dat grondwetspecialisten op hun achterste poten gaan staan als de koning zulke Speciale Commissie in het leven zou roepen. Ik citeer uit de officiële website belgium.be: Op grond van zijn politieke functie kan de koning geen persoonlijk gezag uitoefenen. Via suggesties, advies, waarschuwingen en aanmoedigingen kan de koning enkel invloed uitoefenen op de politieke hoofdrolspelers. Politieke organen oprichten hoort daar niet bij. Dit alleen al doet De Wulf plaats nemen in het rare stommiteiten kabinet.

Daar komt bij dat De Wulf fier is op belgië. Kijk, daar vallen mijn sokken van uit. Want wat is belgië ? Het is een politieke constructie opgericht in dienst van de bankiersfamilie de Rothschilds en het bestaat nog niet lang genoeg om van een rijke traditie te kunnen spreken. De Wulf noemt op: het culinaire, de culturele prestaties… Ja, er wordt goed gegeten in belgië en de Vlaamse primitieven zijn werelderfgoed. Maar leg me even uit wat ze met belgië te maken hebben ? 

En wat is de rijke geschiedenis van belgië ? Twee oorlogen waarin het belgische leger bestond uit vluchtelingen, de bevolking collaboreerde, en voor de rest een verhaal van uit mekaar vallen. Als De Wulf het over de uitgebreide talenkennis heeft, bereikt hij een zeldzaam hoogtepunt van belachelijkheid, want van die talenkennis is totaal geen sprake  bij de Franstaligen… Lees verder “Waarom verlaagt iemand met veel grijze cellen zich tot domheid, valsheid en hypocrisie ?”

Geplaatst op

Als Jezus zou terugkomen, zou hij dan Walter Voordeckers heten ?

Uitpers

Guido De Schrijver

Een diepe voetafdruk

Na veertig jaar blijft Walter Voordeckers door de straten en achterkeukens van zijn voormalige parochie in Guatemala ronddwalen. Ook hier in België herdenken we hem. Door de lockdown wordt het op 12 mei 2020 een virtuele bijeenkomst

Ja, ik weet het:  12 mei is al een tijdje voorbij. Maar dat is niet terzake. 

Eigenlijk is het onvoorstelbaar dat na veertig jaar een eenvoudige jongen als Walter Voordeckers nog steeds voortleeft in de gemeenschap waarvoor hij zijn leven heeft gegeven. Als ik zeg dat hij er zijn leven voor heeft gegeven, dan heb ik het niet over zijn dood, maar écht over zijn leven.

Walter Voordeckers was een van de belgische priesters die in de jaren zestig naar Latijns-Amerika werd gestuurd. Een aantal van die priesters waren conservatief en stelden zich in dienst van plaatselijke bisschoppen die goede contacten onderhielden met de corrupte grootgrondbezitters. Anderen werden geraakt door de uitzichtloze armoede en kozen de weg van de sociale strijd. Enkelen sloten zich aan bij gewapende guerillagroepen. Meestal als aalmoezenier waarbij ze zelf geen wapens droegen. Een uitzondering nam zelf de wapens op. Van de priesters die zich aansloten bij de guerilla heeft geen enkele het overleefd. Ze worden ook dood gezwegen.

Maar behalve de asocialen en carrièrejagende vrienden van de grootgrondbezitters hadden al deze priesters één zaak gemeen: ze kozen de kant van de armen en hielden van hun mensen. Ze leefden niet in mooie huizen in de betere wijken, maar ze leefden samen met de slachtoffers van de grootgrondbezitters en hun politieke en militaire trawanten. Ze deelden lief en leed met hun mensen. En als die mensen de strijd aangingen, al dan niet gewapend, streden ze mee. Lees verder “Als Jezus zou terugkomen, zou hij dan Walter Voordeckers heten ?”

Geplaatst op

Het paleis is helemaal mee met de manipulatietechnieken van de 21e eeuw.

VRTNWS

Geen okselvijvers, wel een Belgisch modemerk in beeld: “Het Paleis is helemaal mee in de communicatie van de 21e eeuw”

Het nieuws dat kroonprinses Elisabeth aan de Koninklijke Militaire School gaat studeren, werd door het Paleis aangekondigd met drie opmerkelijke foto’s van een joggende Elisabeth. “Dit is communicatie van de 21e eeuw”, zegt persfotograaf Dirk Waem in “De wereld vandaag”

“Dan zie je hoe goed dit allemaal in elkaar is gezet.”

Zo eindigt dit artikel waarin een persfotograaf de lof zwaait van het koningshuis dat de 21ste eeuw is binnengetreden. Ondertussen wordt het modehuis dat deze legging op de markt brengt overspoeld door bestellingen. Ik zou graag een lijst van deze bestellers in handen krijgen. Dan heb ik ook een lijst van te mijden onnozelaars.

Wat is dat toch met die mode ? Overal zie ik blanke vrouwen met negerinnenkonten in nauwsluitende leggings ronddrentelen. Negerinnen staan goed met hun konten. Blanke vrouwen niet. Al dat gewaggel van klompig vet doet pijn aan de ogen. Waarom dragen die vrouwen een model dat hen totaal niet flatteert ? Omdat het mode is ! De modegoeroes verkondigen dan ook nog dat kleding een uiting van persoonlijkheid is. Ja zeg, dan weet ik nu dat die kontmadammen geen persoonlijkheid hebben, want het zijn volgelingen. Ze volgen de mode.

Let op: ik heb zelf een buikje. En ik vind dat ik daar recht op heb. Zo hebben voor mijn part die vrouwen ook recht op hun kont. Er zijn er die hun kont pront dragen. Mensen die zich pijnigen om het schoonheidsideaal te bereiken, hebben even weinig persoonlijkheid als die kontmadammen. Voor de goede verstaander: ik gebruik het woord kontmadam niet voor iedere vrouw met een uitgebreid achterstel, maar enkel voor 12x extralargevrouwen in leggings.

En nu moet ik de macho in mij terug in zijn hok jagen. Want dat modegedoe is op zich nog onschuldig. Alhoewel. Lees verder “Het paleis is helemaal mee met de manipulatietechnieken van de 21e eeuw.”