Charles Maymarx

Streven, artikel van Herman Simissen

In het verpleeghuis waar mijn moeder de laatste jaren van haar leven heeft doorgebracht, trad in de grote zaal iedere maand dezelfde zanger op. Hij was niet bovengemiddeld getalenteerd; zijn repertoire was beperkt, en het bestond vooral uit liedjes die rond het midden van de vorige eeuw geliefd waren. Toch had hij elke keer groot succes: vanaf het eerste liedje zong vrijwel iedereen in de zaal met hem mee, ook degenen die voordien in een eigen wereld leken te verkeren, zich ogenschijnlijk nauwelijks bewust van hun omgeving. Op een wonderbaarlijke manier sprak de muziek hun geheugen aan, en kwamen tekst en melodie naar boven.

Kan muziek de vorming van een persoonlijkheid beïnvloeden ? Ik denk van wel. Lees verder “Muziek als leermeester voor het leven? Over Thuis in muziek van Alicja Gescinska”

MO*

Cubanen ontmoedigd door almaar sputterende economie

Cuba begon het nieuwe jaar met gemengde gevoelens. Enerzijds zijn de Cubanen hoopvol over de stijl van de nieuwe president, anderzijds raken ze ontmoedigd omdat de economie maar geen verbetering brengt in hun leven.

Ja, ik weet het. Voor iedere ietwat rechtse conservatief is Cuba een voorbeeld van mislukking van het communisme. Maar toch: ik hou van dit land, zijn volk en zijn leiders ! Als Wilfried Martens dat mocht zeggen over “de Congo”, met een dictator,  in een van de armste landen ter wereld, dan mag ik dat ook zeggen over Cuba. En als je dan Cuba vergelijkt met Congo, is het een aards paradijs. Wie nu dus Cuba veroordeelt is een intellectueel oneerlijk en moreel minderwaardig iets. Lees verder “Cubanen ontmoedigd door almaar sputterende economie”

Doorbraak

Hij had geen optie, hij was broke

Groot is de verontwaardiging, politici vallen over elkaar heen om hun afkeur te uiten voor rapper Soufiane Eddyani die het nodig vond zijn maat Moreno, alias Bilal Azzouzi ( in de media enkel als Bilal A. aangeduid), een hart onder de riem te steken in zijn nieuwste nummer ‘Amigo.

Sanctorum heeft gelijk. Zowel qua de rol van de islamitische-marrokaanse cultuur, als qua de slachtoffermentaliteit. Lees verder “Johan Sanctorum: De tienerpooier als ultieme emanatie van het allochtone slachtofferschap”

Knack

Vonnis over IS-kinderen is bewijs dat sceptici van het Marrakeshpact gelijk hebben. Jean-Marie Dedecker laakt de Brusselse kortgedingrechter die besliste dat zes kinderen van IS-strijdsters en hun moeders naar België gerepatrieerd moeten worden. Rechters leggen hun eigen maatschappijbeeld en politieke overtuiging op via vonnissen en arresten.

Dedecker is een brulboei. Maar dikwijls brult hij raak. Zo ook hier. Lees verder “Vonnis over IS-kinderen is bewijs dat sceptici van het Marrakeshpact gelijk hebben”

VRT NWS

Yassine Tanouti (19) uit Molenbeek: “De verantwoordelijkheid van de ouders is heel groot”

Anders dan zoveel anderen is Yassine terzake. 

De grootste idioten geven de politie de schuld. Anderen zoeken een verklaring in de sociale achterstand van die jongeren, al is die natuurlijk wel een feit. Maar Yassine geeft de oorzaak van die sociale achterstand aan: de thuissituatie.                                       

Je kan van haar niet verwachten dat ze ook de volgende stap zet en een verklaring geeft voor die thuissituatie.

Welnu, ik zal het in haar plaats doen:  het is de islam. Of liever: de combinatie van immigratie en islam.  Lees verder “Nog maar eens de Molenbeekse jongeren”

Dwarsliggers

Over het verband tussen twee opvallende politieke gebeurtenissen in 2018 Wat hebben de gebeurtenissen in Catalonië en de show in Marrakesh met elkaar te gemeen? Op het eerste gezicht niets. Hoewel.

Jaak Peeters is een slimme mens, en hij heeft gelijk. Er is inderdaad een elite die probeert de wereld te “leiden”. En hij heeft ook gelijk als hij stelt dat een wereldstaat onmogelijk is. En hij heeft gelijk als hij stelt: “…Mensen laten telkens weer zien dat ze zowel staatsburger als wereldburger kunnen zijn…”, ook al lijkt dat op het eerste gezicht in tegenspraak met andere stellingen in zijn artikel. Zijn woordgebruik is hier niet echt correct: het woord burger slaat immers op deelname aan een staat. Een wereldburger zou dus ook een wereldstaat veronderstellen die Peeters terecht afwijst. Maar in de grond van de zaak heeft hij gelijk: ik kan als Vlaming, burger van de staat Vlaanderen, perfect respect hebben voor de burgers van andere staten, en pogen vredelievend met hen samen te leven. Alleen niet in één staat. Lees verder “Marrakesh en Catalonië”

Bedenksel van Charles

1. De n-va heeft met het pact een vreselijke blunder begaan, want het lijdt geen twijfel dat de n-va, op zijn minst stilzwijgend, ingestemd heeft met het pact. De vraag is dan: hoe is dit mogelijk ? In dat verband valt het mij op hoe oorverdovend stil Didier Reynders is. Nochtans is hij de leider van de diplomaten die het pact onderhandeld hebben. Nu staat Reynders bekend als zeer intelligent, maar ook als zowat de grootste cynicus van de politieke wereld, die er niet vies van is om mensen een loer te draaien. Ik heb het hem zelf horen antwoorden op een vraag waarom hij een bepaald wetsvoorstel had gesteund terwijl dat toch totaal inging tegen zijn liberale principes: “Ja, maar het zijn toch de Vlamingen die het betalen.”… Het zou me dus niet verwonderen dat Reynders de n-va heeft misleid. Daardoor sloeg hij twee vliegen in een klap, want hij koeioneerde daarmee niet enkel de n-va, maar ook Michel, zijn grote vijand binnen de MR met wie hij al lang strijd om de macht binnen die partij. De gast zit zich nu stilletjes rot te lachen. Natuurlijk heeft de n-va ook dan nog grondig geblunderd, maar het werpt toch een ander licht op de zaak. En, raar maar waar: de n-va heeft hier haar menselijk gelaat getoond. Want het komt er op neer dat de n-va dus heeft ingestemd met de “menselijke teneur” van het pact, niet beseffend hoe ver dit wel ging. Lees verder “Over de regeringscrisis”

Lees verder “De val van Michel I”