Het opkomend fascisme en een menselijk links

Sampol

Jurgen Masure

De virulente comeback van het fascisme

We maken een virulente comeback mee van het fascisme. Dit fascisme, rechts-radicalisme en ‘blank’-ideologische essentialisme zijn politieke fenomenen die nooit echt verdwenen. Denkers zoals Albert Camus of Theodor Adorno bieden ons inzicht in hoe we dit best benaderen en aanpakken

Masure heeft gelijk: de dreiging van het fascisme is reëel. Ik heb in eerdere blogs al aangegeven dat je in vele opzichten de toestand van onze samenleving nu kan vergelijken met die van na de Eerste Wereldoorlog. Die toestand is een/de voedingsbodem voor fascisme en nazisme.

Daarbij denkt bij ons iedereen dadelijk aan het vlaams blok. Laat duidelijk zijn dat er ook in de N-VA nogal wat figuren zitten die sterk aanleunen bij dat gedachtengoed. Je vindt ze minder, maar ook, terug bij de CD&V.

Waar niemand het over heeft: Ecolo.

Ja ik weet het, bij Ecolo denkt iedereen dadelijk aan links. En natuurlijk zijn heel wat aanhangers van Ecolo ook links, of toch tenminste zo links als wat ik surrogaat- of neplinks noem. Maar waar halen we eigenlijk de overtuiging dat bezorgdheid om milieu en klimaat samenvalt met links ? Voor mij zijn milieu en klimaat thema’s die op zich niets te maken hebben met links: ook een pure liberaal kan inzien dat we onze planeet grondig om zeep helpen, en vinden dat we daar iets moeten aan doen. Wàt we er moeten aan doen is dan natuurlijk een andere zaak. Daar kan je wél een scheiding zien tussen links en rechts. Lees verder “Het opkomend fascisme en een menselijk links”

Jacques Brel, artiest en racist

Knack

Vlinks

Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

‘Jacques Brel in het onderwijs? Dat kan zowel voor Vlaamse als Waalse leerlingen een openbaring zijn’

‘Zou het niet mooi zijn als de Waalse studenten in de Nederlandse les Brels Nederlandstalige oeuvre zouden bespreken?’, vraagt Gert Verwilt van Vlinks

Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om de artistieke waarde van Brel te ontkennen. De kritiek op zijn Frans cultuurimperialisme mag daar geen afbreuk aan doen. Maar zijn artistieke waarde mag ook niet blind maken voor zijn dédain voor “het Vlaams”, en voor de Vlamingen. Dat het niet enkel over de taal ging, blijkt uit een chanson als “Les Flamandes” en een uitspraak als: “Tussen de oorlogen zijn de Vlamingen katholiek, en tijdens de oorlog zijn ze nazistisch.”

Ondertussen kom ik nog altijd Vlamingen tegen die “Mijn vlakke land” interpreteren alsof Brel zich ook Vlaming voelde. Maar dat “mijn” betekent gewoon dat Brel dat mooie land in bezit neemt: het is van ons, Franstalige belgen !

Als het over Vlaanderen ging was Brel gewoon een degoutante figuur, ronduit racistisch. Als ik dit stel kan je dit in deze tijd afdoen als woke, maar het is wel zo. Maar nogmaals: dat mag me niet beletten om de artistieke waarde te appreciëren.

Gert Verwilt legt in dit artikel vooral de nadruk op het aspect taal. In de context van het ecolovoorstel om van Nederlands de verplichte tweede taal te maken in Franstalig belgië, kan ik dat begrijpen. Maar ik had toch graag gezien dat hij wat meer nadruk zou gelegd hebben op het sociale aspect van de Vlaamse Beweging. Nogal wat belgicisten, ook Vlaamse belgicisten, doen die Vlaamse Beweging af als een soort van taal-romantiek en dus belachelijk. Maakt het eigenlijk iets uit in welke taal ik in de wereld sta ? Lees verder “Jacques Brel, artiest en racist”

Hoe links zich belachelijk maakt door belgicisme

De Wereld Morgen

DenisBouwen

Debat over België: zwijgende meerderheid doorbreekt de stilte

België meer en meer opsplitsen en uiteindelijk opblazen is de natte droom van VB, N-VA en aanverwante geesten. Bart De Wever heeft de mond vol van zijn ‘episch project’. Maar er zijn gelukkig nog heel andere meningen en visies in het debat

Het is allemaal zo vermoeiend. Telkens opnieuw krijg je artikels voorgeschoteld die je kan samenvatten in één woord: leugenachtigheid.

Die David Pestiau is zeker een intelligente mens, en als het over sociale thema’s  gaat wil ik zeker een lange weg met hem meegaan. Maar als het over belgië gaat wordt het een leugenaar: hij verzwijgt, verbuigt en handelt vanuit een verborgen agenda.

Tot nu toe heeft  niemand van links me een waardig argument kunnen geven om de eenheid of het voortbestaan van belgië te bepleiten.

Het enige wat er uit komt is: solidariteit.

Pestiau stelt dat je als linkse politicus “niet kan meegaan in scenario’s die de concurrentie onder werknemers in België versterken”. Natuurlijk wil ook ik niet de concurrentie onder werknemers versterken. Maar waarom staat daar “in belgië” bij ? Pestiau wil geen grens tussen Vlamingen en Walen ? Als hij consequent is, voert hij dan ook actie om de grens tussen belgen en Nederlanders af te schaffen. Pestiau ontpopt zich hier tot een bekrompen belgische nationalist, net zo erg als een bekrompen Vlaamse nationalist. Wie daarbij opmerkt dat belgië dan toch groter is dan Vlaanderen, maakt zich belachelijk.

Ja, zeker ik ben voorstander van solidariteit en als ik dat ernstig neem, ben ik voor solidariteit die de landsgrenzen overstijgt. Alle landsgrenzen, of toch zoveel mogelijk.

Ik snap totaal niet waarom er geen Europese vakbonden zijn die stakingen organiseren over gans Europa.  Lees verder “Hoe links zich belachelijk maakt door belgicisme”

Natuurmystiek en Anuna

Ignis

Kick Bras

Natuurmystiek van Thomas Merton

Thomas Mertonkenner Kick Bras schreef een boek over de natuurmystiek van Merton. Hoe heeft dat zijn eigen kijk op klimaat, duurzaamheid en de natuur veranderd?

Toen we na een vermoeiende bergwandeling de top bereikten zei David, een jonge tochtgenoot, triomferend: “Wij hebben de berg overwonnen !” Hij had het nog niet goed begrepen. Neen, wij hadden de berg niet overwonnen. We hadden ons zelf overwonnen. De berg was vriendelijk geweest en had ons geduld.

De volgende dag overviel er ons tijdens onze tocht totaal onaangekondigd een onweer. In enkele minuten lag de bergtop in een onweerswolk. Het onweer barstte los, niet boven ons, maar rondom ons. Als we onze handen op de grond legden, trokken we die dadelijk terug omdat de berg zelf onder stroom stond. Bij elke bliksemschicht gingen de haren op onze armen rechtstaan. Toen had David het wel begrepen.

In eerdere blogs heb ik al aangegeven hoe de  schepping – de natuur – ons door haar grootheid confronteert met onze kleinheid en ons tot het besef brengt dat we slechts een minuscuul onderdeeltje zijn van een onvatbaar geheel. Door die ervaring opent zich in ons het besef van transcendentie en leidt ons dit zo naar de Godsidee.

Er zijn nogal wat mensen die zonder verder nadenken afhaken als ze het woord God horen. Ze hebben een idee van wat God is en dat idee hebben ze verworpen. Of: vanuit hun idee van god gaan ze op zoek om die god terug te vinden in “het bestaan”. Ze vinden die God niet en dus bestaat hij niet. Lees verder “Natuurmystiek en Anuna”

Over gemeenschap, staat, solidariteit…

Doorbraak

Frank Hellemans

Van August Vermeylens gemeenschapskunst tot de reset van Mark Elchardus

Kennen de socialisten hun eigen geschiedenis niet meer? Stuitend hoe Louis Tobback en gelijkgezinden gewezen socialistische huisideoloog Mark Elchardus nu onder vuur nemen

Socialisten ? Vergeet het ! Er is geen verschil meer tussen Vooruit en de de sociaal-liberale vleugel van de VLD of de feitelijke sociale politiek van de N-VA.

 Je kan een onderscheid maken in de evoluties van die drie vormen van sociaal-liberalisme.

Het sociaal liberalisme van de huidige sociaal-democraten is voortgekomen uit het socialisme en is eigenlijk een perversie daarvan.

Het sociaal liberalisme bij liberalen is ontstaan binnen het liberalisme, maar heeft dit in se triestig individualistische mensbeeld een menselijker inslag gegeven.

Het sociaal-liberalisme van de N-VA heeft als achtergrond het volksnationalisme. Daarbij wordt dus het volk als gemeenschap gezien en in die gemeenschap laten de “volksgenoten” mekaar niet in de steek…

Het gaat om het begrip gemeenschap en daarmee om een fundamenteel probleem: zie ik de mens als een individu of zie ik de mens als deelnemer aan een gemeenschap ? Lees verder “Over gemeenschap, staat, solidariteit…”

Moet vaccinatie verplicht worden ?

De Wereld Morgen

Vakbonden reageren op verplichte vaccinatie zorgpersoneel: ‘fundamenteel foute regeling’

De federale regering nam recent de beslissing een verplichte vaccinatie in te voeren voor gezondheidspersoneel, met mogelijkheid tot ontslag voor niet-gevaccineerde werknemers vanaf 1 april 2022. Vakbonden ACV Puls, ACV Openbare Diensten en socialistische vakbond BBTK-ABVV vinden de regeling fundamenteel fout. BBTK noemt de regeling een oorlogsverklaring: “Een dergelijke maatregel leidt uiteindelijk tot een aantasting van de rechten van de werknemers.”

De vakbonden hebben gelijk en ongelijk.

Ze hebben gelijk als ze een verplichte vaccinatie afwijzen voor één bepaalde groep. Ze hebben ongelijk als ze dat doen vanuit een verdediging van de rechten van de werknemers.

Ik ga hier het proces van de aanpak van de overheid niet maken. Het zou een enorm dik blunderboek worden. Maar laat me teruggrijpen naar enkele basisideeën. 

Een mens is pas mens als hij zelf verantwoordelijkheid mag en kan opnemen. (Ik laat het vraagstuk van de wilsonbekwame mens hier even buiten beschouwing). Verantwoordelijkheid opnemen veronderstelt vrijheid. 

Meestal wordt er bij dit soort redeneringen vertrokken van de vrijheid. De idee dat de mens fundamenteel vrij is, wordt dan aangevuld met de idee dat vrijheid ook verantwoordelijkheid met zich mee brengt. Ik wil dat hier omdraaien: eerst is de mens verantwoordelijk, en verantwoordelijkheid veronderstelt vrijheid. Die omdraaiing is belangrijk, want verantwoordelijkheid betekent dat de mens zorg moet dragen; voor zichzelf, maar ook voor anderen. De vrijheid bestaat er dan in dat de mens de kans krijgt om die verantwoordelijkheid op te nemen vanuit persoonlijk inzicht en een eigen beslissing. Dat geeft ook aan de mens de kans om de wijze van zorg dragen persoonlijk in te vullen. Lees verder “Moet vaccinatie verplicht worden ?”

Kunnen we echt niet beter ? Ja, maar…

Oikos

Jan Mertens

We kunnen echt niet beter… Seriously?

Het wordt stilaan een mantra van de Vlaamse regering, telkens wanneer zij op haar verantwoordelijkheid wordt gewezen in de klimaattransitie. “We zouden wel willen, maar we kunnen echt niet beter.” Iets in die aard. Meer ingrijpende maatregelen nemen zou ‘te moeilijk’ zijn, zou te veel kosten, en zou bijgevolg dus niet ‘haalbaar’ zijn. Het klinkt misschien voor sommigen vrij redelijk. Ethisch gezien echter, in de context van de internationale klimaatcrisis, is die houding in de feiten vooral cynisch.

Oikos is voor mij een waardevolle bron van informatie en inzicht, ook al ben ik het niet altijd eens. 

Hier valt het me tegen. Ja, ook dit artikel geeft interessante bedenkingen en inzichten. Maar het kadert de zaak in een aanval op de Vlaamse regering.

Nu ben ik zelf op heel veel vlakken ontgoocheld over deze Vlaamse regering. Daar gaat het dus niet over. Ook ik denk dat Vlaanderen op gebied van klimaat meer en beter zou kunnen en moeten doen.

Maar wie een beetje het gehele landschap overschouwt ziet dat ook deze aanval ingepast zit in een strategie van de belgicistische verdediging van het voortbestaan van het onland belgië. Voor dit onland is een Vlaamse regering, gedomineerd door de N-VA, een bedreiging en dus wordt de hele mediameute ingeschakeld in een doorlopende actie van aanvallen op die N-VA en Vlaamse regering. Sommige van die aanvallen zijn terecht. Andere niet. Op zich zou ik geen probleem hebben met terechte aanvallen, maar als ze de verborgen agenda van de belgicisten dienen, steiger ik.

Ook Oikos doet nu hier aan mee. Eigenlijk is dat nergens voor nodig: Glasgow is niet mislukt door het gebrek aan ambitie van Vlaanderen. Er is genoeg stof tot nadenken en actie op gebied van klimaat zonder die focus op Vlaanderen. Of nog: de waardevolle inzichten van dit artikel zou Jan Mertens even goed kunnen aanbrengen zonder het thema Vlaanderen. Lees verder “Kunnen we echt niet beter ? Ja, maar…”

Het tekort aan arbeidskrachten en de markt

De Wereld Morgen

Nancy Nyffels en Olivier Malay  

Hoe het tekort aan arbeidskrachten opvangen?

Sinds het economisch herstel stellen we een tekort aan arbeidskrachten vast in meerdere sectoren. In de horeca, de transportsector, de dienstencheques en voor bepaalde technische profielen in de industrie vinden werkgevers niet meer voldoende werknemers. Een van de strategieën die de regering vooropstelt om dit tekort op te vangen en om een tewerkstellingsgraad van 80% te bereiken, bestaat in het activeren van de langdurig zieken. Wij denken dat er andere manieren bestaan die efficiënter, rechtvaardiger en duurzamer zijn om tot hetzelfde doel te komen

Maar jongens toch ! Het probleem van die slecht betaalde jobs is toch gemakkelijk op te vangen met een portie illegalen ! Neen, ik meen dat natuurlijk niet. Ik haal enkel aan wat ik linksen heb horen beweren om de open grenzen te verdedigen. Links ? Belachelijk links !

Laat me dat belachelijk links ballonnetje dus maar dadelijk doorprikken: als het links is om werkvolk in te voeren uit armoestreken om hier het werk te komen doen waarvoor het eigen volk de neus optrekt tegen een loon waarvoor dat eigen volk zelfs niet de moeite kan doen om zijn neus op te trekken… dan word ik enthousiast extreem rechts.

Goedkope arbeidskrachten van elders aantrekken om de lonen hier laag te houden lijkt me toch niet echt een links ideaal.

Aan de basis ligt natuurlijk de wet van vraag en aanbod op de arbeidsmarkt. Zo lang die wet van toepassing is, is er geen echte oplossing voor het probleem dat Nyffels en Malay aanbrengen: het aanbod van goedkope arbeidskrachten is wereldwijd gezien oneindig. In deze geglobaliseerde wereld betekent dit dat Nyffels en Malay kunnen pleiten voor een betere verloning zo veel als ze willen: ze verliezen het pleit: het kapitaal moet maar even roepen dat het onze menselijke plicht is om migranten op te vangen en het overvloedige aanbod is weer verzekerd. Walter Zwinzen zal dan de boodschap van het kapitaal met grote vurigheid overbrengen naar de belachelijk linkse wereld en de kapitalist lacht weer in zijn vuistje. Zwinzen bedoelt het zeker goed en juist daarom is hij belachelijk. Lees verder “Het tekort aan arbeidskrachten en de markt”

De illegalen en het verraad van links

Knack

Ludo Abicht

‘Van dekolonisering gesproken: als het in Vlaanderen lukte, kan het zowat overal slagen’

Het besef ‘dat we zelf het slachtoffer van onderdrukking en achterstelling geweest zijn, maar dat onze overgrootouders, grootouders en ouders zich met succes daartegen verzet hebben’, moet maken dat we aan de zijde gaan staan ‘van nieuwe groepen van onderdrukten en gediscrimineerden’. Dat argumenteert Ludo Abicht van Vlinks

Ludo Abicht is altijd de moeite waard. Dat betekent niet dat je het met hem eens moet zijn. Maar hij is eerlijk en zet je aan tot denken. En zijn richting is ook de mijne, al zou ik niet durven beweren dat ik slim genoeg ben om zijn richting helemaal te bevatten.

Abicht is lid van Vlinks: Vlaams en Links. Ik denk niet dat het mogelijk is om te overdrijven in het benadrukken van de sociale en emanciperende oorsprong en kracht van de Vlaamse beweging. Wie dat sociale en emanciperende vergeet, heeft niet het recht om zich tot de Vlaamse beweging te rekenen. Misschien moeten een aantal Vlamingen die ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen daar eens over nadenken: Vlaanderen zal pas onafhankelijk zijn als het links zal zijn: sociaal, met aandacht voor de versterking van de zwakken, en gericht op de wereld, bondgenoot van iedereen die onrecht bestrijdt.

Abicht heeft het over bevrijding van kolonialisme, vergelijkbaar met de Vlaamse strijd. Merk daarbij op dat de “onderdrukte” die strijd zélf moet voeren. Niemand kan strijden in naam van een ander. 

De strijd om vrijheid kan je niet vergelijken met een voetbalmatch waarbij de spelers strijden in naam van de supporters die zich dan overwinnaar voelen. Supporters kunnen na een match roepen: “Wij hebben gewonnen !” Dat soort nep-euforie van de zwakken is in het kader van voetbalonnozelheid onschuldig. In het echte leven leidt het tot slavernij. Lees verder “De illegalen en het verraad van links”

Ondernemen, technologische vernieuwing en links

Doorbraak

Denktank Eleni

Bedenkingen bij Glasgow

We weten bij het schrijven van dit stuk nog niet wat de uitkomst van de conferentie zal zijn, maar in het kader van het Klimaatverdrag van Parijs had de Europese Unie zich er al toe verbonden om tegen 2050 klimaatneutraal te zijn. Volgens het Internationaal Energie Agentschap moet 35% van de nodige emissiereductie komen van technologieën, die momenteel alleen als prototype bestaan of zich nog in het demonstratiestadium bevinden. Rekening houdende met de lange levensduur van vele technologieën betekent dit dat het komende decennium cruciaal zal zijn, indien we tegen een redelijke economische kost koolstofneutraal willen worden tegen 2050

ELENI: ‘Ecologisch, Liberaal en Nieuwe Ideeën…

Ok, als ik “liberaal” lees, heb ik als linkse mens al de neiging om af te haken. Dat is natuurlijk fout. Zelfs de stomste mens kan wel eens iets verstandigs zeggen, en dan is het goed om daarnaar te luisteren.

Maar waar het om gaat: het is niet omdat ik links ben dat ik tegen technologische vooruitgang ben. Integendeel. We zullen de armoede en de opwarming niet uit de wereld helpen zonder technologische vooruitgang.

Ik heb hier al vele malen betoogd dat er binnen een kapitalistische groei geen oplossing mogelijk is voor het klimaatprobleem. Maar op zich heb ik niets tegen groei. Het gaat om de kapitalistische groei; een groei die samen gaat met winst binnen een systeem waarin zoveel mogelijk winst een doel op zich is en door het concurrentiestysteem de kapitalist zelfs moét streven om méér winst te maken dan zijn concurrent, want enkel zo kan hij werken aan de schaalvergroting,  nodig om die concurrent te verslaan.

Daarbij is de technologische groei iets heel anders dan economisch groei. Technologische vooruitgang kan gericht zijn op productieverhoging, productieversnelling, onkostenvermindering… Maar nieuwe technologieën kunnen ook gericht zijn op vooruitgang op gebied van comfort en welzijn, medisch, didactisch… En wat kan ik daar als linkse mens op tegen hebben ? Lees verder “Ondernemen, technologische vernieuwing en links”