Berichten

Geplaatst op

De koning kakt !

Uitpers

Sven Tuytens

Tweespalt in Spanje tussen republikeinen en koningsgezinden

Op 14 april was het 90 jaar geleden dat de Tweede Spaanse Republiek werd uitgeroepen. Twee dagen eerder, op 12 april 1931, wonnen republikeinen en socialisten de gemeenteraadsverkiezingen. De Republiek kwam er omdat de toenmalige monarchie zich typeerde door haar systematische corruptie

Je krijgt hier het verhaal van Spanje. Laat het voor iedereen duidelijk zijn dat een monarchie per definitie samen hangt met het kapitaal en de kerk in de mate dat deze het kapitaal dient. Of dat kapitaal nu wordt gevormd door grootgrondbezit of door eigendom van industriële productiemiddelen, heeft geen belang. De monarchie staat aan de kant van de rijken. Dat ze haar best doet om de indruk te geven dat ze begaan is met het gewone volk, is bedrog, volksbedrog.

Het kan niet anders, want wat is de essentie van de monarchie ?

Je vindt het antwoord in mijn boek Eutopia. Hier volgt een fragment:

De koning kakt !

Ik heb lang getwijfeld tussen “ de koning kakt” en “de koning schijt”, waarbij “schijten” een spattend eruptieve bijbetekenis krijgt. Shockeer ik iemand ? Ik kan natuurlijk ook schrijven: “de koning excrementeert”. Maar dan zullen de minder begaafden onder  jullie me misschien niet begrijpen. Nog belangrijker: dan verlies ik mijn stafrijm. Daarom: “de koning kakt”. 

En daarbij: er bestaan geen vuile woorden. Vuil is de mond die het woord spreekt, of het oor dat het woord beluistert. Dus: als jullie hier een vuil woord horen, is het jullie oor dat vuil is, want mijn mond is proper.

Natuurlijk kakt iedereen. Toch zal de uitspraak “de koning kakt” velen shockeren, niet enkel omwille van de kak, maar omwille van de link met de koning. En toch is die link belangrijk, want al moet iedereen soms kakken, iedereen stinkt niet altijd. Maar waar de koning is, stinkt het. Altijd. Zelfs als hij niet kakt. Lees verder “De koning kakt !”

Geplaatst op

De Sagrada Familia. Van schoonheid tot gebed.

Kerknet

Weg van schoonheid: Gods architect – Antoni Gaudí

‘Mijn echte bouwheer heeft geduld’, antwoordt Antoni Gaudí als de werf van de Sagrada Família opnieuw vertraging oploopt.

Ooit bezoek ik opnieuw Barcelona met slechts één doel: de Sagrada Familia. Barcelona heeft veel te bieden. Maar het absolute hoogtepunt is de Sagrada Familia. Die is op zich de reis waard.

Neen, ik hou niet echt van de buitenkant. Er is iets vat me afremt. Natuurlijk: als je de moeite doet en de tijd neemt om wat langer met aandacht te vertoeven, komt er wel een diepere ervaring naar boven, maar vergeleken met de binnenruimte verbleekt die toch. Want de binnenkant is werkelijk subliem.

De eerste maal dat ik er binnen stapte was ik totaal overdonderd. Maar op een heel andere manier dan wanneer je in Chartres de gothische kathedraal binnen komt.

Ik vind de gotiek prachtig als kunst, maar hij zet me niet aan tot bidden.

Geef me dan maar de kleine romaanse kerkjes.

Eigenlijk is het zeer eigenaardig: de gotiek verwijst naar de hemel, daar waar de Romaanse kunst zeer aardegebonden is. 

De gotische boog suggereert een doorgaan naar boven. De Romaanse boog keert terug naar de aarde. Lees verder “De Sagrada Familia. Van schoonheid tot gebed.”

Geplaatst op

De stichting van Israël. Een reden tot feesten ?

De Wereld Morgen

Eitan Bronstein Aparicio  

“Blijf de Nakba herinneren, ook de Nakba van vandaag”

Op 15 april 2021 herinneren Joods-Israëlische vredesactivisten die in Brussel wonen de Nakba – de uitdrijving van de inheemse bevolking uit Palestina – op de dag dan Israël zijn ‘onafhankelijkheid’ herdenkt. De Nakba is voor hen meer dan een herinnering, want ze leeft nog steeds door in de dagelijkse realiteit. Eitan Bronstein Aparicio geeft zijn indrukken van deze dag

Met hoeveel zijn ze, de Joden die het niet eens zijn met de oprichting van de Israëlische staat of toch niet met de manier waarop die staat vorm heeft gekregen ? Ik vrees dat het er niet veel zijn.

Een goede lezer heeft het woordje “ vrees” opgemerkt in mijn vorige zin. Het maakt duidelijk dat ik het met hen eens ben: de Israëlische staat is een vergissing. 

Nu moet ik eerlijk zijn: nog niet zo lang geleden vond ook ik dat de Joden recht hebben op een eigen staat. Er is veel te zeggen voor de oprichting van zo ’n staat. En als je aan de holocaust denkt is het zelfs volkomen begrijpelijk dat Joden voor een eigen staat hebben geijverd.

Voorstanders van de migratie halen graag aan dat de migratie van alle tijden is. Daarin vinden ze een motivering om de migranten van hier en nu te steunen. Ik vind dit van een grandioze belachelijkheid, maar wie toch op dat denkspoor zit, moet zich wel niets aan trekken van het lot van de Palestijnen, want dat lot is het gevolg van een migratie van Joden naar Palestina. Hij moet ook zijn mond houden over de uitgeroeide Indianen in Amerika en over de aboriginals in Australië. We kunnen het ook even over Zuid-Afrika hebben en in naam van de migratie de apartheid gaan verdedigen. Lees verder “De stichting van Israël. Een reden tot feesten ?”

Geplaatst op

Hoe slecht kan een mens zijn ?

Dwarsliggers

Kan men tegelijk integer wetenschapper en crisismanager zijn? Onlangs circuleerde een Nederlandse youtube film waarin Van Ranst een toespraak hield op 22 januari 2019 in het bekende Britse ‘Chatham House’. Het zorgde voor commotie en daarom laten we de twee kanten horen.

Ontluisterend ! Anders kan je deze informatie over van Ranst niet noemen. De man slaat zich op de borst omdat hij een goed leugenaar en manipulator is. Kan iemand cynischer zijn ?

Overigens is Van Ranst op de Britse TV niet aan zijn proefstuk toe. Ook op de Nederlandse TV heeft hij toch wel opmerkelijke uitspraken gedaan:

Zo vertelde Van Ranst dat in ons land extreemrechtse mensen de coronamaatregelen niet naleven omdat ze hem “niet kunnen luchten”. Volgens de viroloog was dat dan een vorm van “natuurlijke selectie”.

Van Ranst had het uitgebreid over extreemrechts in het programma. “Je ziet in de Verenigde Staten dat Republikeinen niets willen weten van die corona-maatregelen, en als Democraat vind je die nodig”, vertelde hij.

“Hier is dat net hetzelfde. Mensen die extreemrechts zijn kunnen Van Ranst niet luchten, dus gaan we ook die corona-maatregelen maar niets vinden. Dat is een vorm van natuurlijke selectie.”

De uitspraken van Van Ranst worden in Nederland niet geapprecieerd. “Lieve zuiderburen, willen jullie dit soort haatpredikers voortaan aan jullie eigen kant van de grens houden?”, klinkt het onder meer op Twitter. Lees verder “Hoe slecht kan een mens zijn ?”

Geplaatst op

Geef me dan maar Mozart

De Telegraaf (Nl)

Beroept zich op ’Vrijheid van expressie’

Weense man die scheet naar politie liet krijgt strafvermindering WENEN 

De man die vorig jaar een boete van 500 euro kreeg van de Weense politie omdat hij een ’provocatieve’ scheet liet, heeft strafvermindering gekregen. Hij beriep zich namelijk op zijn ’vrijheid van expressie’.

Eindelijk ! Goed nieuws in een krant ! En nog wel uit Oostenrijk ! Wenen !

Wist je dat Mozart een toegewijd scheten-later was ? Overigens was Mozart ook niet vies van wat viezigheid. Zo schreef hij in een brief aan zijn nichtje Maria op wie hij toen stiekem verliefd was: 

“Bij de liefde voor mijn huid zal ik op je neus poepen, zodat het langs je kin naar beneden loopt,” Toegegeven, in de Engelse vertaling – by the love of my skin, I shit on your nose, so it runs down your chin – komt het geheel er beter uit. Hij eindigt de brief uit 1777 met een verhaal over scheten. Om te ontdekken waar ze vandaan kwamen om precies te zijn. “Om het te testen, stak ik mijn vinger in mijn kont,” staat er, “en toen wist ik het zeker!” Na deze lieve woorden schreef hij zijn “Bagatellen” en de “Parijse symphonie” die haar triomfantelijke première kende tijdens de “Concerts Spirituels”. Tot mijn grote ontgoocheling heb ik geen verband gevonden tussen zijn poep – en – pies – fanatisme en zijn “Hohe Messe”.

Maar ook Haydn had gevoel voor scatologie. Lees verder “Geef me dan maar Mozart”

Geplaatst op

Hossen in terkamerenbossen

Doorbraak

Erik De Bruyn

Weekdierenfestival Viert één mei, feest van de aanstellerij!

Beste Joël De Ceulaer, wil u misschien de ondankbare taak op u nemen om dat groepje jongeren dat op 1 april ging feesten in het Terkamerenbos, en dat van plan is om dit op 1 mei nog eens dunnetjes over te doen, een brief te schrijven

Is dat nu niet grappig ? Ooit was Rode Erik een pijn in de aars van de Sp-a. Nu is hij zelf verveld tot een licht-roze kwalletje voor wie linksheid zich beperkt tot anti-N-va-isme. Dat kwalletje verwijt nu anderen dat ze weekdieren zijn. 

Ja, ik weet het: ik ben nu wel wat gemeen. Hij moet me dan maar niet kwaad maken.

Ja, ik word er kwaad van als ik de indruk moet geven dat ik de N-va verdedig, niet omdat ik het zo maar eens ben met de N-va, maar omdat ik niet tegen intellectuele oneerlijkheid kan.

Ik heb het nu natuurlijk over de sneer van Roze Erik naar Bart De Wever en Ben Weyts.

Het gaat over het verband dat De Wever legde tussen de feestjes in het Terkamerenbos en de sluiting van de scholen. Ook ik vind dat verband op zijn minst twijfelachtig en er zal zeker populisme hebben gezeten in die uitspraak. De Wever heeft zijn graantje meegepikt bij de verontwaardiging over die feestjes. Maar eigenlijk doet Roze Erik met zijn artikel hetzelfde, net als zovele anderen. Lees verder “Hossen in terkamerenbossen”

Geplaatst op

Over oorlog, propaganda en gas

Uitpers

Willy Van Damme

Syrië en de Westerse interventie– De vzw Zwendel

Recent en deels via lekken openbaar geraakte documenten in het Verenigd Koninkrijk, Nederland en België over vooral de oorlog in Syrië tonen een onvoorstelbaar beeld van criminaliteit en bedrog dat mogelijks ongezien is in de recente menselijke geschiedenis. Wat vooral opvalt is de zeer actieve politiek van de Britse regering die via haar ministerie van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest en de militaire veiligheidsdienst MI6 overal haar pionnen zitten heeft.

Uitpers brengt hier een artikel dat eigenlijk veel te lang is voor een bespreking in deze blog. Niemand moet zich dan ook geroepen voelen om het helemaal te lezen. Als je mijn blog leest, weet je genoeg. 🙂 Maar natuurlijk brengt Willy Van Damme wel belangwekkende informatie. En meer nog: ontluisterende informatie.

Het besluit is simpel: de gewone mensen worden dag en nacht via alle media door machthebbers bedrogen, belogen, gemanipuleerd. Die machthebbers worden daar dan natuurijk ook wel een klein beetje rijker door. En die rijkdom wordt als puntje bij paaltje komt gegenereerd door de arbeid van de gewone man.

Vranckx, en zowat alle reguliere media, werktuigen van de Amerikaanse propaganda, verspreiden de boodschap dat Assad een wrede moordenaar van zijn eigen volk is. Nu heb ik nog de tijd meegemaakt dat Assad werd voorgesteld als – misschien wel een dictator, – maar ook als iemand die er in slaagde om verschillende geloofsgemeenschappen in zijn land vreedzaam te laten samenleven. Lees verder “Over oorlog, propaganda en gas”

Geplaatst op

Zinzen doet het weer

MO*

Walter Zinzen

Goede journalistiek zegt u? Ik waag het dat te betwijfelen

Vermoorde (on)schuld

Volgens de media is er geen twijfel mogelijk. Sihame El Kaouakibi is schuldig aan al wat haar ten laste wordt gelegd. En dat alles op basis van lekken, zonder tastbaar bewijs, schrijft Walter Zinzen. De vraag der vragen blijft echter wie allemaal belang heeft bij de georkestreerde beschadiging van El Kaouakabi. Maar die vraag hoort hij niet. Nergens

Kijk, dit is nu typisch Zinzen: andere mensen beschuldigen en dan zelf dezelfde misdaad plegen.

In mijn ogen is die Zinzen, als je het geheel van zijn loopbaan bekijkt een voorbeeld van hypocrisie en feitelijk van achterbakse smeerlapperij.

Wat doet hij hier in dit artikel ?

Hij trapt een open deur in: iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is.

Daar stelt zich al de eerste vraag: maar moet het dan enkel om een gerechtelijke uitspraak van onschuld gaan ? Wat als  iemand een misdaad heeft gepleegd, maar het gerecht hem vrijspreekt bij gebrek aan bewijzen ? is hij dan onschuldig ?

Zinzen kent die nuance zo goed als ik.

Vanuit die nuance kan je dan de vraag stellen: met wat we nu weten, is El Kaouakibi schuldig, wat het gerecht ook zal uitspreken ? Daarbij komt het er op aan om te weten of de uitgelekte documenten correct zijn. Lees verder “Zinzen doet het weer”

Geplaatst op

Verdomde missionarissen ?

Ignis

Guido Dierickx

Over onze missionarissen in (voormalig Belgisch) Congo

In België doet een parlementaire commissie onderzoek naar de waarheid over het koloniale verleden. Zal er ook oog zijn voor het goede werk van de missionarissen, vraagt Guido zich af. “De rol van die missies blijft tot op heden nogal eens onderbelicht.

Vwala ! Nu ga ik met demonisch plezier de antikolonialisten tegen hun domme kar rijden.

Maar om te beginnen: geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om van die missionarissen heiligen te maken. Misschien helpt het als je A burnt–out case leest, een roman van Graham Greene uit 1959 (Hij is vertaald in het Nederlands). Ja, ik weet het: voor een aantal mensen is iets uit 1959 zo versleten als iets uit de Middeleeuwen. Ik hoop dat jullie niet tot die groep behoren, want in mijn ogen zijn het gemanipuleerden door het kapitalisme, die ingelepeld hebben gekregen dat enkel hedendaags en nieuw waarde heeft.

Maar terzake: Green schreef een interessant boek met een sterke psychologische  en filosofische achtergrond en geeft daarbij ook een realistisch beeld van een kleine gemeenschap van missionarissen in belgisch Congo. Zijn beeld klopt met mijn ervaring met missionarissen die ik hier heb ontmoet als ze op vakantie kwamen, wat dikwijls uitmondde in een bedeltocht. 

Als kind kregen wij op school een beeld voorgeschoteld van missionarissen als helden, en ik heb er na de periode dat ik Rode Ridder wilde worden wel ooit van gedroomd om ook naar de Congo of naar de eskimo’s te trekken. Maar de missionarissen die ik hier tegenkwam waren net zo grote onnozelaars en intellectueel en mentaal beperkten als het ander gepeupel dat mijn wereld bevolkte. Na die ervaring kon ik me echt niet meer voorstellen dat ik ergens in de brousse in een kleine gemeenschap van zulke mannen zou kunnen leven. Ja, toen was ik echt wel een arrogant ventje, te dom om me de vraag te stellen of die missionarissen dan misschien toch geen helden waren, precies omdat ze het daar in die middelmatigheid volhielden. Lees verder “Verdomde missionarissen ?”

Geplaatst op

Wat is er nog links aan links ?

Doorbraak

Mathieu Cockhuyt

Islamo-gauchisten capituleren voor het islamisme

De spreidstand van de links-progressieve elite

De Turks-Nederlandse schrijfster Lale Gül heeft het gehad met de linkse hypocrisie. ‘Feministen gaan helemaal los als het over witte mannen gaat, maar hebben die mannen een andere huidskleur, dan is het ineens hun zaak niet meer’. Ook tijdens de herdenking van de aanslagen van 22 maart ging er verdacht weinig aandacht naar de beweegredenen achter de aanslag van activistische onverdraagzaamheid op de westerse beschaving. Beneveld door cultuurrelativisme is het goedpraten van mensenrechtenschendingen de communis opinio bij de islamo-gauchisten. Over de olifant in de kamer hoor je de moraalridders en tolerantiepredikers immers niet

Wat is dat toch met wat zich bij ons links noemt ? Ik begin er stilaan een echte afkeer van te krijgen. Je kan het oneens zijn met mensen, maar dat betekent niet dat je niet in dialoog kan gaan. Maar met dit links is elke dialoog onmogelijk. Het ontkent feitelijkheden, liegt, spartelt in intellectuele oneerlijkheid en misschien nog wel het ergste: het is gewoon onverdraagzaam en weigert zelf elke dialoog. Als je het niet met ze eens bent, word je niet gevraagd waarom, maar krijg je dadelijk een vernietigend etiket opgeplakt: islamofoob en dus discriminerend, racist, fascist, vlaams blokker, en raar maar waar voor velen nog erger: n-va-er.

Het mag dus duidelijk zijn dat ik het niet enkel over de linkse houding tegenover de islam heb. Cockhuyt heeft het in zijn artikel op Doorbraak genoeg duidelijk gemaakt: de manier waarop links weigert om de rotzooi te zien in de islam zoals die zich nu bij ons voornamelijk voordoet, is gewoon walgelijk. Lees verder “Wat is er nog links aan links ?”