Aan wegwijzers naar meer en beter van hetzelfde geen gebrek. De duivel – niets kapitalistisch is haar vreemd – heeft een weloverwogen deel van haar vermogen in de ontwikkeling, productie en distributie ervan geïnvesteerd.
Zelfs voor de duivel was het ontwerp van het wegwijzerlabyrint een duivelse uitdaging. De basisprincipes ervan moet ze op een of andere manier uit het werk van Karl Marx hebben kunnen stelen lang voordat hij het zelf schreef. De spiralende cycli en epicykels die ze met haar bewegwijzering uitstippelde, zijn de chaos en complexiteit van een beurs vol bubbels waard: wegwijzers naar hemels -voor achterlijke goedgelovigen- levert Duivel™ met gratis gebods- en verbodsboekjes en surprise bomgordels. Wegwijzers naar utopia’s -voor de romantisch aangelegde naïevelingen- met gratis bouwplannen voor concentratiekampen, gulags en illegalenkooien. Wegwijzers naar innerlijke paradijzen – voor wie vindt dat de problemen het probleem zijn – met gratis pillen, meditatiemuzak of een virtuele bewustzijnsvernauwer naar keuze die zal maken dat je binnen de kortste keren probleemloos (niet meer) van de wereld bent. Wegwijzers naar ultieme rechtvaardigheid – voor verongelijkte moralisten – met een gratis link naar downloadbare wetboeken uit een inconsistent kafkaesk parallel universum (inclusief een mesje om eventuele Jozeffen K’s mee te kelen). Wie gestopt is met lucht in te ademen omdat gratis nooit echt gratis is, mag het wegwijzerpakketje gratis komen inruilen voor een windhaan met korting. Voor wie zich schuldig voelt bij het privilege een zekere wegwijzer te hebben terwijl zoveel anderen het zonder moeten stellen, zijn er “fair trade” aflaat-versies met een labeltje “iets minder meer” met extra factuur voor het “iets minder”. Oh, en wegwijzers naar guru’s,levensbegeleiders en doe-het-(niet)-zelf-therapeuten – met gratis proefdiagnose – voor gevoeligen die graag een symptoom hebben als schaamlapje over dat onderhuids knagende besef van gebrek aan verantwoordelijkheid. En dystopiaboekjes en nog veel meer films voor wie maar niet genoeg kan krijgen van de ondergang. En zo voort, enzovoort.
Tussen behoefte en bevrediging, begeerte en object, wegwijzers en pad, liet de duivel een speldenpunt ruimte voor profijt. Specifieke bewegwijzering – “méér profijt!” – daarnaartoe, bleek overbodig. Hun bonusjes mochten ze van in het begin zelf stelselmatig verhogen, en al wat ons duiveltje verder moest doen, was minzaam grijnzend toekijken hoe de cohorten managers en marketeers van alle slag – al noemen ze zich dan keizer, koning, ahmir al-bahr, paus of imam, CEO of president – zich op boetseersels van hun eigen drek wat hoger dan de rest hesen, de macht grepen en de retail, weliswaar in functie van hun carrière, verder verzorgden. Het kon hen verder geen ene moer schelen waar de wegwijzers die ze verdeelden verder naar wezen. En zij boetseerden de mens verder al naargelang hun behoeften. Tot verhandelbaar product. Dat, net als waspoeder of een spionerend operating systeem, om de zoveel tijd een update moet krijgen om de schijn van geloofwaardigheid weer een fractie te verlengen.
Meer, beter, maar alleen maar op weg naar hetzelfde, circuleert die permanent vernieuwde mens steeds sneller, effectiever en massaler gemanipuleerd over steeds hetzelfde pad van machtsmisbruik, oorlog, uitbuiting en uitsluiting. In de naam van winst, afkomst of een ander identiteitscomplex, goddelijke openbaringen, gefragmenteerde milieuwetenschap, gecastreerde vrede-, rechtvaardigheids-, vrijheids- en democratiebeginselen, … maar meer en meer zelfs ook, gewoon, in naam van helemaal niks, meegesleept als lid van een horde zombies voor wie het woord ‘sociaal’ zonder mediumprothese geen betekenis meer heeft, maar voor wie de wegwijzer ‘How-to-be-cool!’ met wat thumb-ups volstaat.
De vooruitgang van het zoogdier mens slijpt de krochten van een potentiële hel steeds dieper uit. Het duivelse rendementsplan vereist onhoudbare logaritmische versnelling. De bubbel moet en zal barsten. We weten het, maar slagen erin – zo helpe ons de duivel – om te blijven geloven dat meer en beter van hetzelfde het tij zal keren.
Wegwijzers naar een alternatief – naar iets anders, om mee te beginnen – zijn schaars, het monopolie van de duivel is er allergisch voor en de managers / marketeers stekeblind.
Charles Maymarx’ Eutopia is het resultaat van een zoektocht naar een weg uit het wegwijzerlabyrint van de duivel. Die zoektocht kán niet anders dan hoogst persoonlijk zijn en de richting van deze wegwijzer wijst onvermijdelijk tegen de richting van zowel politiek correcte als anti-politiek correcte wegwijzers, waar de duivel het monopolie over heeft. De Eutopia-wegwijzer wordt geleverd met de gratis uitdaging om voor uzelf te denken en mee te zoeken en uw (re)acties zijn welkom.
En voor de duidelijkheid: de duivel bestaat niet. Daar is ze veel te misleidend voor. De managers / marketeers op hun drek-verhoog hebben dus geen enkel excuus – en geen plek in Eutopia – en kunnen dan ook niet genoeg met naam en toenaam genoemd worden.
Zorrothustra