Kerstmis

Wie leest er nu een meditatie bij Kerstmis op Kerstdag ? Dan zijn we toch allemaal gefocust op cava en zo ?

Daarom dan maar vandaag.

Een zwangere vrouw op een ezel sjokt door het woestijnige landschap van Palestina. Naast haar loopt een oudere man die niet haar vader is. Ook niet de vader van haar kind. Ook niet haar man. Gewoon iemand die zich ontfermd heeft over een vrouw – eigenlijk zelf nog een kind – in een onaanvaarde situatie. Een zooitje ongeregeld. Deftige mensen willen daar niets mee te maken hebben. Lees verder “Kerstmis”

Geloof en de consumptiemaatschappij

Ignis

Guido Dierickx sj.

Onze seculiere samenleving en haar idolen

Onze samenleving wordt verweten een consumptiemaatschappij te zijn. Inderdaad maakt zij het mogelijk te veel en ook verkeerd te consumeren. Vraag het maar aan de medici die over ons fysiek en mentaal welzijn moeten waken. Maar de kritiek van gelovigen, en van vele anderen, gaat dieper. Ons consumentisme vormt de teeltbodem voor de opkomst van vele idolen, van wat de Bijbel afgoden noemde. En dat in een tijd die men als “seculier” wil beschouwen

Guido Dierickx heeft gelijk. 

Ongelovigen streven naar een seculiere samenleving. Ze zijn er in geslaagd om religie uit de samenleving te bannen. De invloed van de kerk is weg. Van het katholieke Vlaanderen schiet niks over. Het besef van een transcendente God is bij vele mensen totaal afwezig. En toch is onze samenleving nog altijd extreem godsdienstig. Ze loopt over van mensen die enthousiast een massa goden dienen en in hun dienst stellen. Lees verder “Geloof en de consumptiemaatschappij”

Adventus

Advent komt van het Latijnse “adventus” en betekent “komst”.

Er is iets op komst. Er komt iets naar ons toe. Het is al onderweg.

Als je het in de beeldende kerstsfeer wil: Jozef en de zwangere Maria op de ezel zijn al onderweg naar Bethlehem.

Of: Jezus in de buik van Maria is al onderweg naar zijn geboorte; van het duisternis van de baarmoeder naar het licht van de wereld. Oei, zo veel licht biedt onze wereld niet.

In de traditie wordt er iedere zondag van de advent een kaars bij aangestoken. Vorige zondag de eerste. Vandaag komt de tweede er bij. Er komt meer licht. In de duisternis. Als Jezus binnen enkele weken op de wereld komt willen we toch dat hij licht ziet ? We willen hem toch niet opvangen in een kribbe in een duistere stal, symbool van een duistere wereld ?

Zeker nu beleven we duistere tijden.

Als ik luister naar de mensen rondom mij hoor ik altijd opnieuw dat ze ongerust zijn. De angst regeert. Terecht !

Die angst is allesomvattend. Er is de angst voor wat zich afspeelt in onze dagelijkse omgeving in een ontwrichte samenleving. En er is de angst voor de dreiging van oorlog in de grote wereld.

Je kan daartegenover de kop in het zand steken en dansen op het dek van de Titanic, nagebouwd op Tomorrowland. Ja, ik weet dat het moeilijk dansen is met de kop in het zand, maar jullie weten wat ik bedoel.

Dat is niet de houding van een christen.

Hij steekt een kaars aan.

Dat betekent dat hij de duisternis ziet, al klinkt ook dat wat raar. En hij wéét dat een kaars de duisternis niet kan overwinnen. 

Je mag me pessimistisch noemen, maar ik ben er van overtuigd dat de catastrofe van de derde wereldoorlog onvermijdelijk is. Ergens hebben machtigen de teerlingen geworpen.

Mijn geloof brengt me er niet toe om nog te hopen dat de catastrofe toch wonderbaarlijk zal vermeden worden.

De eerste christenen geloofden dat Jezus was gekomen om de wereld te redden. Wel, het duurt me wat te lang.

En toch is de advent belangrijk, want we steken een kaars aan. En we verzamelen rond haar warmte.

Ik heb de knop voor de kamerverlichting niet gevonden, maar geef toe: een donkere kamer met of zonder kaars is toch een levens-belangrijk verschil. 

Hoop doet leven ?

Otheo

Christenen moeten hoop leren herkennen voor het welzijn van allen

Dat zegt paus Franciscus in een nieuw boekje en hij geeft een heel eenvoudige en concrete manier hoe je dat elke avond kan oefenen.

In zijn schitterende Hooglied (1 Kor. 13) zingt Paulus de lof van de liefde. Op het einde zegt hij: “… In tussen blijven deze drie bestaan: geloof, hoop en liefde. Maar de voornaamste daarvan is de liefde.” Hij heeft gelijk. Enkele verzen daarvoor geeft hij zelf aan waarvoor: “De liefde … Ze geeft het nooit op: zij blijft geloven, hopen en volharden.
De liefde houdt nooit op van bestaan …”
Lees verder “Hoop doet leven ?”

Een diep besef

Heb jij dat ook – soms: het gevoelen dat iets je overkomt ? Dat er iets over je komt ? Dat je iets beslist, terwijl je het gevoelen hebt dat het eigenlijk al beslist was ? Dat het eigenlijk al voor jou beslist was ?

Soms wéten we het gewoon; zonder dat we er over nagedacht hebben; zonder dat iemand het ons moet vertellen. Lees verder “Een diep besef”

Gebed bij Allerzielen

Bak een Mexicaans Pan de Muerto (brood van de doden)

Wees bezig met waar je mee bezig bent.

Pan de muerto is een Mexicaans zoet brood dat wordt geassocieerd met de Dag van de Doden, een Mexicaanse feestdag die wordt gevierd op 2 november.

Mexicanen blinken niet uit in diepgaande geloof. Maar hun broodje is wél lekker.

Het brood symboliseert door zijn ronde vorm de cyclus van leven en dood. Er is extra deeg bovenop aangebracht om de schedel, gekruiste beenderen en tranen voor de levenden weer te geven. 

Het kan ook de vorm krijgen van engelen of dieren. Lees verder “Gebed bij Allerzielen”

Allerheiligen

Nogal wat mensen halen Allerheiligen en Allerzielen door mekaar. Het is nochtans niet moeilijk: Allerzielen gaat over de doden. Normaal zijn nogal wat doden niet heilig.

Dood zijn is geen absolute voorwaarde om heilig te zijn. Het is dat wel om van Rome officieel het statuut van heilige te krijgen. Maar gelukkig kan je heel goed heilig zijn zonder dat Rome je heilig verklaard heeft. Ten andere: Rome heeft door de eeuwen heen er een potje van gemaakt en nogal wat mensen heilig verklaard waarvan ik zeker weet dat ze niet door de selectieproeven van Jezus zouden zijn geraakt. Lees verder “Allerheiligen”

Bartimeüs

Vandaag wil ik het hebben over een op het eerste zicht redelijk banaal verhaal. Jezus doet een wonder ! 

Banaal omdat Jezus in die tijd niet de enige rondtrekkende prediker was. Het krioelde toen in Palestina van de ietwat gestoorde figuren die zichzelf uitriepen als de Messias, door God gezonden om het grote heil te brengen. De meesten waren gewoon charlatans; de meest gestoorden meenden het echt. En allemaal deden ze mirakels tegen mekaar op. Voor de meeste toeschouwers van het spektakel was dit dan ook slechts een gratis goochelnummer. Vooral Amerikaanse tv predikers boeken nog altijd veel succes met dit soort onzin. Lees verder “Bartimeüs”