Verwachting

Otheo

Valérie Kabergs levert commentaar bij Lucas 3, 15-16.21-22, de evangelielezing van zondag 12 januari 2025.

Aan het einde van deze blog zal ik jullie de tekst uit het evangelie van Lucas aanbieden. Als ik mijn blog met een bijbeltekst begin, haken een aantal mensen al dadelijk af.

Dat is natuurlijk spijtig en met mijn aard heb ik de neiging om daar kwaad om te worden, maar het is natuurlijk ook wel begrijpelijk: waar zouden de mensen geleerd hebben om zo ’n tekst te lezen en te begrijpen ? Lees verder “Verwachting”

Het heilig hart

Doorbraak

Pieter Bauwens

Heilig Hart als remedie tegen ‘onmenselijke’ algoritmes

Het Heilig Hart staat voor alles waar deze tijd niet voor staat. Daarom brengt paus Franciscus het in stelling in zijn nieuwe encycliek. Paus Franciscus heeft een nieuwe encycliek geschreven: Dilexit Nos (Hij hield van ons), gepubliceerd op 24 oktober. De vierde in zijn elfjarige pontificaat. Volgens de paus lijkt deze wereld haar hart te hebben verloren

Neen, echt niet, ik hou niet van de stroperige  kitschdevotie die in de negentiende en en de eerste helft van de twintigste eeuw het Rijke Roomse Leven kenmerkte. Lees verder “Het heilig hart”

2025

Beste wensen !

Tja, dan toch maar weer een goede gezondheid zeker ? 

Ja – zeggen de mensen dan – want dat is de basis van alles.

Mens sana in corpore sano (een gezonde geest in een gezond lichaam), wisten de oude Romeinen al. Lees verder “2025”

Kerstmis

Wie leest er nu een meditatie bij Kerstmis op Kerstdag ? Dan zijn we toch allemaal gefocust op cava en zo ?

Daarom dan maar vandaag.

Een zwangere vrouw op een ezel sjokt door het woestijnige landschap van Palestina. Naast haar loopt een oudere man die niet haar vader is. Ook niet de vader van haar kind. Ook niet haar man. Gewoon iemand die zich ontfermd heeft over een vrouw – eigenlijk zelf nog een kind – in een onaanvaarde situatie. Een zooitje ongeregeld. Deftige mensen willen daar niets mee te maken hebben. Lees verder “Kerstmis”

Geloof en de consumptiemaatschappij

Ignis

Guido Dierickx sj.

Onze seculiere samenleving en haar idolen

Onze samenleving wordt verweten een consumptiemaatschappij te zijn. Inderdaad maakt zij het mogelijk te veel en ook verkeerd te consumeren. Vraag het maar aan de medici die over ons fysiek en mentaal welzijn moeten waken. Maar de kritiek van gelovigen, en van vele anderen, gaat dieper. Ons consumentisme vormt de teeltbodem voor de opkomst van vele idolen, van wat de Bijbel afgoden noemde. En dat in een tijd die men als “seculier” wil beschouwen

Guido Dierickx heeft gelijk. 

Ongelovigen streven naar een seculiere samenleving. Ze zijn er in geslaagd om religie uit de samenleving te bannen. De invloed van de kerk is weg. Van het katholieke Vlaanderen schiet niks over. Het besef van een transcendente God is bij vele mensen totaal afwezig. En toch is onze samenleving nog altijd extreem godsdienstig. Ze loopt over van mensen die enthousiast een massa goden dienen en in hun dienst stellen. Lees verder “Geloof en de consumptiemaatschappij”

Adventus

Advent komt van het Latijnse “adventus” en betekent “komst”.

Er is iets op komst. Er komt iets naar ons toe. Het is al onderweg.

Als je het in de beeldende kerstsfeer wil: Jozef en de zwangere Maria op de ezel zijn al onderweg naar Bethlehem.

Of: Jezus in de buik van Maria is al onderweg naar zijn geboorte; van het duisternis van de baarmoeder naar het licht van de wereld. Oei, zo veel licht biedt onze wereld niet.

In de traditie wordt er iedere zondag van de advent een kaars bij aangestoken. Vorige zondag de eerste. Vandaag komt de tweede er bij. Er komt meer licht. In de duisternis. Als Jezus binnen enkele weken op de wereld komt willen we toch dat hij licht ziet ? We willen hem toch niet opvangen in een kribbe in een duistere stal, symbool van een duistere wereld ?

Zeker nu beleven we duistere tijden.

Als ik luister naar de mensen rondom mij hoor ik altijd opnieuw dat ze ongerust zijn. De angst regeert. Terecht !

Die angst is allesomvattend. Er is de angst voor wat zich afspeelt in onze dagelijkse omgeving in een ontwrichte samenleving. En er is de angst voor de dreiging van oorlog in de grote wereld.

Je kan daartegenover de kop in het zand steken en dansen op het dek van de Titanic, nagebouwd op Tomorrowland. Ja, ik weet dat het moeilijk dansen is met de kop in het zand, maar jullie weten wat ik bedoel.

Dat is niet de houding van een christen.

Hij steekt een kaars aan.

Dat betekent dat hij de duisternis ziet, al klinkt ook dat wat raar. En hij wéét dat een kaars de duisternis niet kan overwinnen. 

Je mag me pessimistisch noemen, maar ik ben er van overtuigd dat de catastrofe van de derde wereldoorlog onvermijdelijk is. Ergens hebben machtigen de teerlingen geworpen.

Mijn geloof brengt me er niet toe om nog te hopen dat de catastrofe toch wonderbaarlijk zal vermeden worden.

De eerste christenen geloofden dat Jezus was gekomen om de wereld te redden. Wel, het duurt me wat te lang.

En toch is de advent belangrijk, want we steken een kaars aan. En we verzamelen rond haar warmte.

Ik heb de knop voor de kamerverlichting niet gevonden, maar geef toe: een donkere kamer met of zonder kaars is toch een levens-belangrijk verschil. 

Hoop doet leven ?

Otheo

Christenen moeten hoop leren herkennen voor het welzijn van allen

Dat zegt paus Franciscus in een nieuw boekje en hij geeft een heel eenvoudige en concrete manier hoe je dat elke avond kan oefenen.

In zijn schitterende Hooglied (1 Kor. 13) zingt Paulus de lof van de liefde. Op het einde zegt hij: “… In tussen blijven deze drie bestaan: geloof, hoop en liefde. Maar de voornaamste daarvan is de liefde.” Hij heeft gelijk. Enkele verzen daarvoor geeft hij zelf aan waarvoor: “De liefde … Ze geeft het nooit op: zij blijft geloven, hopen en volharden.
De liefde houdt nooit op van bestaan …”
Lees verder “Hoop doet leven ?”