consumptie- en genotmaatschappij

Oikos

De Brits-Australische filosoof Roman Krznaric ontleende de titel van zijn boek aan Jonas Salk, een medisch onderzoeker die in 1955 samen met zijn team het eerste veilige en werkend vaccin tegen polio heeft ontwikkeld. Voordien werden er jaarlijks een half miljoen mensen verlamd door polio en velen stierven er aan. Professor Salk wilde geen patent op zijn vaccin nemen, maar “gewoon behulpzaam zijn voor de mensheid”. Ruim twintig jaar later gaf hij in New Delhi bij de aanvaarding van de Jawaharlal Nehru Award for Intenational Understanding zijn dankwoord de titel ‘Zijn we goede voorouders?’. Auteur Krznaric herhaalt deze prangende vraag in tijden van klimaatverandering en biodiversiteitsverlies

Zijn wij goede voorouders ? Natuurlijk niet. Daarin heeft Krznaric groot gelijk.

Nogal wat mensen slagen er zelfs niet in om goede ouders te zijn.

Het aantal mensen dat er niet in slaagt om goede ouders te zijn, gaat in stijgende lijn. De reden is simpel: hun kinderen zijn er voor hen. Ze “hebben” kinderen.

Verder kom ik er wel op uit hoe dat komt.

Krznaric voert “le noble sauvage” op.

Dat “le noble sauvage” wél kon denken op lange termijn is interessant, want het toont aan dat het mogelijk is. De mens is niet van aard zo dat hij niet bekwaam is om op lange termijn te denken. De mens kàn het. Lees verder “Kàn de mens wel op lange termijn denken ?”