Kerknet
Jullie weten ondertussen al dat ik een grote liefhebber ben van de Pietà van Michelangelo.
Die Pietà brengt twee zaken samen: lijden en sereniteit vanuit onnoemelijk zachte nabijheid.
Het lijden is een onvermijdelijk gegeven in het leven van een mens.
Raar woord in deze context: “gegeven”. Moeten we misschien ook nog “merci” zeggen ? Lees verder “Wij zijn de handen en voeten van God. Over het onvermijdelijke lijden.”
In mijn blog van vorige zondag stelde ik dat elke grote levensbeschouwing het heeft over de omgang met het lijden. Ik heb een korte vergelijking gemaakt tussen christendom en boeddhisme. Vandaag wil ik wat dieper ingaan op de christelijke benadering.
De Zoon van God sterft op een kruis. Dat het lijden een “cruc”iaal thema is in het christendom is dus overduidelijk.
Laat me eerst duidelijk maken dat het christelijke verhaal in essentie een mythe is. Je kan oeverloos discussiëren over de historische werkelijkheid. Is het allemaal gebeurd zoals het wordt verteld ? Maar het verhaal op zich moet benaderd worden als een mythe: een verhaal waarbij de historische werkelijkheid in se niet van belang is, maar dat wél een boodschap geeft, een interpretatie van de vertelde werkelijkheid. Lees verder “Jezus en de omgang met het lijden”
Deze blog is een voortzetting van mijn blog van vorige zondag over Mindfulness.
Laat me het nu even expliciet over het boeddhisme hebben.
Er zijn natuurlijk vele vormen van boeddhisme, maar net zoals alle andere levensbeschouwingen gaat het boeddhisme over de omgang met het lijden.
In zijn kern stelt Boeddha dat het lijden veroorzaakt is door “hechting”, verlangen… Zijn weg leidt dus naar “bevrijding”.
Om het een beetje concreter te maken: wie naar een ijsje verlangt, zal (hopelijke slechts een beetje) lijden ervaren als hem dat geweigerd wordt. Wie verliefd wordt en smacht naar zijn geliefde zal verschrikkelijk lijden als die geliefde hem afwijst. Het is het lijden bij het afscheid van iemand aan wie we gehecht waren. Lees verder “Boeddhisme en christendom”