Vakantie !
En ik durf niet meer buiten komen. Als ik de deur uitstap schreeuwt het stadsbestuur me toe dat ik veroordeeld ben om vrolijk te zijn. Geen seconde laat het me gerust. Bij elke stap hoor ik wel een of andere straatmuzikant of word ik belaagd door een terras dat altijd zegt: hier moet je zijn.
Ondertussen heb ik medelijden met de mensen die dat terras bevolken. Terrassen zijn als attracties op de kermis: het is interessanter om er naar te kijken dan om er op/in/ te zitten. Lees verder “Vakantie !”