De islam

Mijn blog van gisteren ging over de dwingende oproep tot liefde van het christendom. Deze oproep is universeel: hij geldt voor àlle mensen van welk volk ook. Een christen moet niet enkel gelijkgestemde gelovigen liefhebben, maar iederéén.

Dat is natuurlijk niet mogelijk. Wij zijn God niet en blijven menselijk beperkt. Maar dat verandert niets aan de oproep.

Ik kan er niet aan doen, maar vandaag denk ik dan aan die andere godsdienst die bij ons aan een opmars bezig is: de islam. Lees verder “De islam”

Van Tigchelt en de migratie

Gazet van Antwerpen

Minister van Justitie Paul Van Tigchelt is tegen migratiestop: “Wie legt mijn waterleiding? Wie kuist er mijn ramen?”

Niet mogelijk, niet nodig en niet wenselijk. In een podcast heeft minister van Justitie Paul Van Tigchelt (Open VLD) verklaard dat hij tegen het Vlaams Belang-voorstel is om een migratiestop in te voeren.

Kijk naar de toestanden in Molenbeek en omstreken. Merk op hoeveel jongeren met migratie-achtergrond met het gerecht in aanraking komen voor toch ernstige feiten.

Een verbijsterend onevenredig groot gedeelte van onze gevangenisbevolking bestaat uit Marokkanen.

De multiculturalisten beginnen dan te goochelen met cijfers om dat te ontkennen. Maar het is wel de werkelijkheid. Er is een probleem en dat probleem wordt ontkend vanuit ideologisch fanatisme. Lees verder “Van Tigchelt en de migratie”

De waanzin van een politicoloog

De Standaard

Hendrik Vos

Begrip hebben voor Poetin is foute boel

Katlijn Malfliet schreef onlangs in deze krant dat we het plan moeten laten varen om Oekraïne in de westerse invloedssfeer te brengen. Hendrik Vos legt uit waarom dat een dwaalpad is

Het is om te huilen: de onzin die ons door onze reguliere media door de strot wordt geramd over Oekraïne, Poetin, de oorlogsdreiging vanuit Rusland … 

Ook figuren zoals Hendrik Vos en Ignaas Devisch uit de stal van de omlaag gevallen Gentse Menswetenschappen doen enthousiast mee.

In Oekraïne is alles begonnen bij de Maidanrevolutie in 2014. 

Tot dan was Oekraïne een land in de Russische invloedssfeer en als zodanig geen bedreiging voor Rusland.

Op Maidan veranderde alles: Oekraïne ging over naar de Amerikaanse invloedssfeer en werd een militaire bedreiging voor Rusland. Door de ligging van Oekraïne zouden Amerikaanse militaire installaties zowel de Krim (met een groot gedeelte van de Russische vloot), als Moskou, onverdedigbaar maken.

Poetin kon niet anders dan daar ingrijpen.

Die Maidanrevolutie was georganiseerd door de CIA.

Neen, ik beweer niet dat Poetin géén rol heeft gespeeld. Ook de Russische geheime dienst heeft geprobeerd om Maidan naar zijn hand te zetten. Alleen heeft de CIA de strijd gewonnen.

Voor wie het nog niet begrepen heeft: spontane volksopstanden zijn uitermate zeldzaam. Een volksopstand is zowat altijd uitgelokt en op gang gebracht en wordt altijd geleid. In die leiding heb je dan de openbare figuren die meestal handpoppen zijn terwijl de echte leiders zich zorgvuldig gedeisd houden.

Als er al eens een spontane opstand uitbreekt, wordt die al heel snel door machtsspelers ge-accapereerd.

Dat er altijd wel een basis voor zo ’n volksopstand moet zijn, (de enorme corruptie in Oekraïne) verandert niets aan het feit dat het opstandige volk finaal door machtshebbers wordt gebruikt.

In Oekraïne heeft Poetin twee maal zijn hand overspeeld.

De eerste maal toen hij in puur machtsdenken dacht via Janoekovytsj Oekraïne in zijn invloedssfeer te kunnen houden. De tweede maal toen hij er van overtuigd was dat hij Oekraïne kon terugwinnen in een korte, snelle militaire operatie.

Ondertussen benadrukken onze reguliere media dat de Oekraïners het recht hebben om onafhankelijk te kiezen voor de vleespotten van het decadente Europa.

Maar als je naar het verloop van de Maidanrevolutie kijkt, zie je dat er van een onafhankelijke keuze dus geen sprake is geweest.

Onze regulier media beklemtonen ook graag dat extreem-rechts bij ons nogal gecharmeerd is door Poetin. Dat draagt bij tot de demonisering van de Russische leider.

Maar die media verzwijgen zorgvuldig dat de CIA op Maidan beroep heeft gedaan op Oekraïens extreem -rechts, opvolgers van genocide op de Joodse Oekraïense bevolking tijdens de tweede wereldoorlog

Die extreem-rechtse milities hebben na Maidan – en nog voor de Russische inval – een culturele zuivering en terreur gepleegd tegen de Russisch sprekende Oekraïners, een groot deel van de Oekraïense bevolking.

Kort na Maidan, in tempore non suspectu hebben onze media daarvan bericht. Nu zijn ze het vergeten. Het pas niet in de Amerikaanse propaganda.

Wel passend in die Amerikaanse propaganda zijn berichten over Poetin die tegenstanders uit vensters zou werpen. 

Natuurlijk doet Poetin dat. Ik heb geen enkele sympathie voor Poetin.

En neen, ik zou niet graag in Rusland wonen. Zelfs ik ben genoeg geïndoctrineerd door de VS propaganda sinds de Tweede Wereldoorlog om Rusland als een grijs onaangenaam land en de Russen als een triestig onvrij volk te zien.

Maar daar gaat het niet om.

Wat hebben de defenestraties door Poetin te maken met de oorlog in Oekraïne ?

Gaan die defenestraties verdwijnenen als de Oekraïners hun oorlog winnen ? Neen toch ?

De overwinning van  Oekraïne zal totaal niets veranderen aan de rotzooi van Poetin.

Of moeten wij uit eerlijke verontwaardiging over de onvrijheid Rusland binnen vallen om daar de vensters te sluiten ?

Ja, wij zullen Rusland binnenvallen, maar niet om er vrijheid te brengen, maar wel om er dood en vernieling te brengen die de Amerikanen nodig hebben om te kunnen winnen in de Indische Oceaan tegen China.

Het hoort bij de manipulatie om een bevolking zo ver te krijgen dat ze het aanvaardt om naar de oorlog te trekken. Als je de vijand en de leider van de vijand kan afschilderen als de baarlijke duivel, krijg je de domme massa gemakkelijker verzoend met de gewenste oorlog zodat ze bereid is om vermindering van welstand (de nieuwe miljarden, nodig voor onze defensie) te aanvaarden en zich gewillig naar het slachtveld te laten leiden om daar afgeslacht te worden ter verrijking van de rijken.

Dat intellectuelen als een Hendrik Vos en Ignaas Devisch daaraan meewerken is schandelijk.

Zij werken mee aan de mentale voorbereiding van de derde wereldoorlog.

Voor wie het geopolitieke plaatje nog niet begrepen heeft:

Amerika verliest de economische machtsstrijd tegen China en daarmee de dominantie over de wereld. Dat is voor de Amerikanen onaanvaardbaar. Als ze economisch niet kunnen winnen, rest enkel de militaire strijd. Daartoe is al lang geleden in de VS beslist, al zeker onder Obama, waarschijnlijk vroeger.

Om de oorlog in het Oosten te kunnen winnen hebben de Amerikanen een tweede front nodig in het Westen waarbij de grootste bondgenoot van China wordt aangevallen vanuit Europa.

De oorlog in Oekraïne is een voorbereiding van die aanval, bedoeld om het Russische leger en de Russische economie te verzwakken. Daarom worden de wapenleveringen aan Zelensky zo gedoseerd dat de oorlog blijft duren: noch Zelensky, noch Poetin kan winnen. Als, zoals nu, de Russen de bovenhand hebben, krijgen de Oekraïners genoeg wapens om stand te houden, maar niet genoeg om te kunnen winnen. Dat zeggen ook “onze” militaire experts.

De Oekraïners zijn de nuttige idioten die hun leven geven in dienst van de Amerikaanse rijken.

Onze media en zogenaamde intellectuelen werken er aan mee om ook ons tot zulke idioten te degraderen

door dagelijkse berichten over de Russische dreiging. Stilaan wordt ook China meer in dat bad getrokken. De bedoeling is duidelijk: als het zo ver is, is onze bevolking er van overtuigd dat wij ons moeten verdedigen en dus bereid om naar het slagveld te trekken. Dat niet de Russen maar wij de échte aanvallers zijn, zal dan niemand meer geloven.

 

Het Aards Paradijs

Vorige zondag had ik het over het thema tuinman in het verhaal van het Aards Paradijs.

Dat verhaal heeft natuurlijk nog veel andere lagen.

Toen bracht Jahwe God de mens in de tuin van Eden, om die te bewerken en te beheren. 

De tuin van Eden is het Aards Paradijs, plaats van geluk.

God wil dat de mens gelukkig is. Niet later in de hemel, maar nu ”aards”, op aarde.  Lees verder “Het Aards Paradijs”

De waanzin van de oorlogslogica

De Standaard

Caroline De Gruyter

De westerse buitengrenzen zijn in gevaar, we staan erbij en kijken ernaar

In Oekraïne, het Midden-Oosten en Taiwan wordt de sterkte van onze westerse buitengrenzen getest, schrijft Caroline De Gruyter. De aftakeling van veel grote rijken begon met het verlies van voorposten, laat dat een waarschuwing zijn.

Het artikel van deze mediamisdadigster is betalend. Geef er geen geld aan uit. Overigens is het ook verloren tijd om De Standaard te lezen. 

Ik voel me verplicht om er toch iets over te zeggen omdat ik in mijn blogs de rotzooi wil ontmaskeren die op ons wordt afgescheten door de reguliere media. Lees verder “De waanzin van de oorlogslogica”

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: ‘Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!’ –

Van middag – lang reeds was hij heengespoed –
Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet.

‘Waarom,’ zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
‘Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?’

Glimlachend antwoordt hij: ‘Geen dreiging was ’t,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan,
Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.’ 

(Door P.N. van Eyck, plagiaat van een oud Oosters verhaal.)

Isfahan of Esfahan (Perzisch: اصفهان) is een stad in Iran met 1,8 miljoen inwoners (2011) en is daarmee de op twee na grootste stad van Iran. De stad ligt ongeveer 340 km ten zuiden van Teheran. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Isfahan. (Wikipedia) Bij mijn weten produceert Iran geen atoombommen in Ispahan.

De toeristische dienst van Ispahaan heeft vruchteloos geprobeerd om dit gedicht te laten verbieden.

Klassiek wordt dit gedicht geïnterpreteerd als een metafoor voor de wijsheid dat aan de dood niet te  ontsnappen valt.

Maar er is meer.

Er is de tuinman. Waarom niet een kok ?

Een van de voornaamste werken van de onvolprezen Rabindranath Tagore heet “De tuinman”.

John le Carré schreef “The Constant Gardener “.

Enzovoort … nooit gaat het over een kok.

… Maria stond buiten bij het graf te schreien. En al schreiend boog zij zich naar het graf toe  12en zag op de plaats waar Jezus’ lichaam gelegen had, twee in het wit geklede engelen zitten, een aan het hoofdeinde en een aan het voeteneinde.  13Zij spraken haar aan: “Vrouw, waarom schreit ge?” Zij antwoordde: “Zij hebben mijn Heer weggenomen en ik weet niet waar zij Hem hebben neergelegd.”  14Toen zij dit gezegd had, keerde zij zich om en zag Jezus staan, maar zonder te weten dat het Jezus was.  15Jezus zei tot haar: “Vrouw, waarom schreit ge? Wie zoekt ge?” In de mening dat het de tuinman was, vroeg zij: “Heer, mocht gij Hem hebben weggebracht, zeg mij dan waar ge Hem hebt neergelegd, zodat ik Hem kan weghalen.”  16Daarop zei Jezus tot haar: “Maria!” … (Evangelie van Johannes, hoofdstuk 20, verzen 11 t.e.m. 16)

De verrezen Jezus verschijnt als een tuinman.

Hier is de tuinman geen symbool van de onontkoombaarheid van de dood, maar een symbool van leven na de dood. In de christelijke geloofsovertuiging wordt benadrukt dat Jezus echt dood is geweest. Dan komt de verrijzenis als overwinning op de dood.

De verrijzenis is geen wijsheid, maar geloof.

Maar weer de tuinman.

Waar een tuinman is, is een tuin. Ook daar is iets mee.

De tuinen van Versailles, van het Alhambra in Granada …  Er zijn tuinculturen: de Franse tuin, de Engelse tuin …

Toen bracht Jahwe God de mens in de tuin van Eden, om die te bewerken en te beheren … (Scheppingsverhaal, Gen. 2,15)

De tuin als paradijs, plaats van geluk. Adam en Eva worden door God aangesteld als tuinman – en tuinvrouw. (Ik ben nog van voor de tijd van het genderisme.)

De mens als beheerder en bewerker van geluk.

Hoe is de tuin een beeld van geluk met daarin de tuinman die het geluk bewerkt ? De tuinman is een dienaar …

Als je het christelijke verhaal van tuinman en tuin leest, betekent dit dan dat er na de dood geluk is ?

Ook al kan ik er onmogelijk een idee van hebben welke vorm dat geluk dan aanneemt, ik wil het wel geloven.

Neen, ik wéét het niet, en ik kan me dus totaal niet voorstellen dat het zo is. Het gaat in tegen elke ratio. Mijn drang om te leven maakt het me onmogelijk om de dood als positief of zelfs maar aanvaardbaar te zien. Maar dat is het hem juist: als ik de dood niet als aanvaardbaar zie en ik onvermijdelijk toch naar Ispahan snel, moét ik wel geloven dat er na de dood nog “iets is”. En zijn geboorte en dood nu eenmaal niet zaken die aan onze ratio ontsnappen ? Is het niet verschrikkelijk dat de hedendaagse mens ook geboorte en dood zo rationeel benadert ? Is niet elke verwondering bij geboorte en verdriet bij sterven een teken dat de ratio hier tekort schiet ? De rationele mens is nuttig. Maar is hij ook volledig mens ?

Of nog: leven zal er hopelijk niet zijn na de dood, want leven is essentieel verbonden met kwetsbaarheid en dus pijn en lijden. Maar vermits ik het kan denken is het niet ondenkbaar dat er ook andere vormen van bewust bestaan mogelijk zijn dan het menselijke leven; vormen van totaal geluk.

Een Jezuïet vertelde me ooit dat na de dood de hemel komt, de plaats van het volmaakte geluk, maar dat we daarom nog niet moeten verlangen naar de dood want dat we aan de eeuwigheid toch niets kunnen toevoegen, aan ons aardse leven wel.

Maar misschien ben ik nu mijn verhaal aan ’t kapot filosoferen. Misschien moeten we gewoon kijken naar de beelden van de tuinman … de tuin …

Beelden zeggen soms meer dan uitgekiende gedachten.

PS Deze blog is geschreven een week voor de Israëlische interventie in Ispahan. Ik heb daar niets mee te maken.

De beperking van het wetenschappelijk denken

Op het einde van mijn blog van gisteren was ik nogal scherp voor mensen die mij een ambetanterik vinden omdat ik het altijd weer heb over het kapitalisme.

Natuurlijk ben ik ontgoocheld dat ik voortdurend mensen tegenkom die de verbanden tussen de rotzooi in onze wereld en het kapitalisme niet zien.

Iedereen is niet zo slim als ik, maar bij die mensen zijn er zeker ook die slimmer zijn dan ik. En toch zien ze het niet. Ik moet mezelf dan in vraag stellen of ik het ben die zich vergist. Lees verder “De beperking van het wetenschappelijk denken”

Op weg naar het laatste terrasje

De Morgen

Jeroen Junte

‘We gaan allemaal uitsterven, volgens deze filosoof: ‘Er zit niets anders op dan het beest in de bek te kijken’

‘Apocalypsoof’ Lisa Doeland heeft geen vrolijke boodschap: niet alleen onze manier van leven is gedoemd, ook wijzelf zullen uiteindelijk uitsterven. Het heeft weinig zin dat idee te ontkennen – we kunnen het beter omarmen. Hoe sterven we op een waardige manier uit

Extinciton rebellion is een kliek narcisten die er van genieten om idealistisch te zijn. Plakbandactivisten. Lees verder “Op weg naar het laatste terrasje”

JHWH

Mozes vraagt aan God hoe hij God moet noemen bij het volk.
God antwoordt:  JHWH

(Exodus 3,13 e.v.)

Allereerst: merk op dat er in  die naam geen klinkers staan. De Joden schreven toen enkel medeklinkers. Bij de invulling van de klinkers zijn er dus verschillende mogelijkheden.

Een mogelijkheid is JaHWeH. 

Een andere mogelijkheid is JeHoWaH , Jehova. Lees verder “JHWH”