Overgave


de Bezieling

Erik Borgman

De Geest niet hinderen

Ze kenden elkaar eigenlijk alleen van naam. Maar toen Erik Galle en Erik Borgman elkaar echt ontmoetten, onthulde zich een grote onderlinge affiniteit, al oriënteren ze zich op verschillende tradities in de kerk: Galle staat in de monastieke traditie, Borgman in de dominicaanse; de ene is spiritueel auteur en kunstenaar, de ander is een systematisch theoloog. Erik Borgman verkent de verwantschap en wat die volgens hem zegt

Genade, een moeilijk begrip in theologie en spiritualiteit.

Dikwijls wordt genade gezien als kracht: “God, geef me de kracht om …” Dat is genade duidelijk niet. Wie gelooft, werkt niet vanuit kracht, maar vanuit overgave. Lees verder “Overgave”

Vrije meningsuiting

Op Doorbraak heeft Ignace Vandewalle het over de vrije meningsuiting.

Uiteraard komen dan autoritaire regimes zoals dat in Rusland, China … ter sprake. Oorlogsstokers maken van elke gelegenheid gebruik om het vijandbeeld tot leven te brengen.

Ik denk niet dat ik het fijn zou vinden om in Rusland te leven. Van de andere kant zou het me niet verwonderen als een meerderheid van geboren en getogen Russen niét zo’n probleem hebben met die onvrijheid in meningsuiting.

Maar ik ben het er dus wel mee eens dat het in Rusland beter kan.

Samen echter met de kritiek op Rusland (en China …) wordt het beeld opgehangen van het “vrije” Westen met wél vrije meningsuiting.

En daar word ik kwaad om.

Want wat betekent vrije meningsuiting als er geen vrije mening is ?

Die is er niet in het vrije Westen.

Natuurlijk wordt mijn mening niet juridisch opgelegd.

Maar er is wel een constante hersenspoeling aan de gang, uitgaande van de overheid met de reguliere media als middel.

Hersenspoeling is een vorm van onvrijheid.

Het ergste is nog dat die hersenspoeling door velen zelfs niet als zodanig wordt herkend. Dan wordt het manipulatie.

Manipulatie is iets anders dan proberen iemand te overtuigen.

Ze werkt met boodschappen en beelden die inspelen op emoties en door herhaling kracht krijgen.

Ja, we zijn vrij om te denken wat we willen over héél veel.

Maar na de Tweede Wereldoorlog is er angst gewekt voor “de Rus”. “De Russen komen” was de titel van een bestseller.

Die angst was de manipulatieve factor die de koude oorlog mogelijk maakte.

Voor mijn part stel je dat aan de andere kant van het Ijzeren Gordijn hetzelfde gebeurde.

Maar ondertussen is het wel duidelijk dat die koude oorlog door de VS gewild was en met opzet in stand werd gehouden.

De koude oorlog was het middel om de Amerikaanse wereldhegemonie in stand te houden. De Amerikanen zijn als de dood voor een Europa, verenigd van Oeral tot Gibraltar. Dat Europa zou de VS op alle vlakken, overvleugelen. Door het samengaan van de onmetelijke bodemrijkdom (zowel landbouw als ertsen) met de West-Europese scholing en technologische ontwikkeling zou de Europese economie véél sterker worden dan de Amerikaanse. Die sterke Europese economie zou samengaan met militaire macht.

En dus pratikeerde de VS het aloude principe: “divide et impera”, “verdeel en heers”.

Kijk naar onze media en politiek na de Tweede Wereldoorlog en je herkent de propaganda, de herhaalde boodschappen in de media, de beeldvorming van een vijand.

Je herkent de manipulatie.

En dezelfden die de vrije mening afbraken, zongen de lof van onze vrije menings-uiting.

Natuurlijk wordt niet iedereen even fel gegrepen door de manipulatie. Er zijn mensen die zich toch een eigen mening blijven vormen. Maar zolang de massa volgelingen groot genoeg blijft, is dat voor de machthebbers geen probleem.

En de dag dat een groot aantal mensen zich toch aan de manipulatie ontworstelt, trekken de machthebbers zich van hun mening niets aan. Die mensen mogen hun mening uiten en daarmee stopt hun vrijheid.

Het mooiste voorbeeld hiervan is de rakettenbetoging  in 1983 in Brussel. Met meer dan 400.000 deelnemers is het de grootste betoging ooit in belgië. Maar Wilfried Martens, toen premier, heeft er zich niets van aangetrokken. Het parlement werd buitenspel gezet en de raketten zijn er gekomen en staan er nog.

Na de betoging zijn alle machtsfactoren in belgië tot de orde geroepen en is een andere manipulatie in gang geschoten: die waarbij de mensen het gevoelen van onmacht wordt gegeven.

Het gevoelen van onmacht maakt het psychologisch moeilijk/onmogelijk om tot macht te komen.

Natuurlijk zijn we op vele vlakken wel echt of toch min of meer vrij.

Maar als het om de geopolitieke belangen van de VS gaat wordt die vrijheid genoeg ingeperkt om van ons slaafse dienaars van de VS te maken.

En die VS leidt ons recht naar de Derde Wereldoorlog.

Van Quickenborne maakt een wet

Van Quickenborne maakt een wet.

Daartegen rijst verzet.

Als Van Quickenborne’s wet effectief wordt, zal het verzet tegen die wet onmogelijk worden.

De vakbonden staan op hun achterste poten. Ze hebben gelijk.

Ondertussen stellen we vast dat zowat overal in Europa het overheidsverzet tegen het volksverzet feller wordt.

In feite gaat het gewoon samen met de “kloof tussen burger en politiek”.

In de Standaard stelt Veerle Verheyen van het ACV: “… De verklaring voor die aandoening ligt bij de economische machtsverhoudingen: de macht van de financiële markten en de multinationals groeit, waardoor regeringen binnen steeds smallere sociale marges werken. Onze democratie staat al even onder druk…” (1)

Haar analyse is juist.

Een topeconoom als De Grauwe klaagt aan dat de invloed van het grootkapitaal in de belgische politiek veel te groot is. 

Een land als belgië heeft ooit sterke socialistische partijen en invloedrijke vakbonden gekend. Toch zijn die partijen en vakbonden er niet in geslaagd om de verkapitalisering tegen te gaan. 

Integendeel: de vakbonden zijn zelf grootkapitalisten geworden. Denk aan Arco en de Boerenbond.

Waarom moeten de socialisten en vakbonden dit ondergaan ?

De trouwe partijsoldaten van de SP, SP-a, nu Vooruit, hebben het nog niet begrepen: Vooruit is sociaal, maar niet socialistisch.

Ideologisch verschilt het Conner niet van De Croot.

Zich links wanenden eisen dat de energie-steunmaatregelen voor behoevenden worden voortgezet. Steun van de overheid voor de armen is sociaal, maar niet socialistisch: het is liefdadigheid door de overheid.

Het is mogelijk dat het Conner écht sociaal geïnspireerd is. De Croot is dat niet: voor hem is het een manier om het kapitaal te dienen: de steun aan de minder bedeelden houdt de massa kalm en werkzaam (de werkzaamheidsgraad moet omhoog !) en het geld voor die steun komt zelfs niet van het kapitaal, maar van de werkers … De Croot is een volksverlakker.

Ondertussen stapelt het kapitaal zich op. Steeds meer bij steeds minderen.

Hoe kan iemand er verwonderd over zijn dat het kapitaal een veel te grote invloed heeft op de politiek en dat de macht van de financiële markten en multinationals groeit ?

In het kapitalisme ligt de macht bij het kapitaal (daarvoor heet het het kapitalisme). Als het kapitaal groeit, groeit zijn macht.

De trouwe partijsoldaten van de PVDA kwijlen bij de idee dat de partij er zou in slagen om door te drukken dat ook de kapitalisten zouden moeten bijdragen aan steunmaatregelen. Haal het geld waar het is ! Dat is toch niet meer dan rechtvaardig ?

Daarmee is de PVDA de facto verveld van een communistische naar een socialistische partij: ze doet wat vroeger de PS deed.

Eigenlijk doet ook de PVDA aan volksverlakkerij: de leiding wéét dat je geen geld kan halen bij het kapitaal. Als de macht van het kapitaal overweegt in de politiek, hoe kan je dan het kapitaal verplichten tot om het even wat ?

En zelfs als het kapitaal verplicht zou kunnen worden; of zelfs als de kapitalisten zoals sommigen, vrijwillig zouden bijdragen aan zorg voor armen (het patronaat !) (2), wordt daardoor de macht van het kapitaal niet gebroken. Integendeel.

De PVDA wil de Woeste (3) van Daens verplichten om worsten uit te delen.

Nu laten we iemand rijk worden en proberen dan het geld weer uit zijn zakken te halen om behoeftigen te steunen.

Waarom moet die steun via de rijken passeren ?

Waarom een omweg als rechtstreeks ook kan ?

Neen, in het kapitalisme kan het niét.

En zo is het volksverzet gedoemd om te mislukken omdat het zich richt op concrete doelen: pensioenleeftijd, energiepremies, migratielast, een hoofddoek … noem maar op. Het kapitaal/de overheid kan zo nodig wat toegevingen doen, maar de macht van het kapitaal blijft intact. Daardoor wordt onze sociale zekerheid langzaam (dan breekt het lijntje niet), maar zeker afgebroken en onze democratie meer en meer een lege doos.

Wij mogen kiezen wie de belangen van het kapitaal gaat behartigen. Het verschil tussen “socialisten” en “liberalen” is gewoon dat de socialisten wat meer kruimels van de tafels van de rijken willen laten vallen.

Eigenlijk maakt het zelfs niet meer uit of Van Quickenborne zijn wet er door krijgt.

(1) https://www.standaard.be/cnt/dmf20230725_96923674

(2) Patronaat: van het Frans “patronage”: behoeden, bevoogden. In de tijd van Daens deelden de vrouwen van rijken soep uit aan de armen en vingen hun kinderen op om hen ‘zondags een vorm van christelijke opvoeding te geven. Dit is de oorsprong van de christelijke jeugdbeweging Chiro.

(3) Woeste: kapitalist, voorzitter van de Katholieke Partij (voorloper van de CD&V) in de tijd van Daens. In verkiezingstijd deelde hij worsten uit aan gewone mensen.

De koninklijke zurk

De koninklijke zurk zit tien jaar op de troon.

Ik weet wel niet wat het woord zurk betekent, maar het past bij de kont van de zittende. In de gesubsidieerde media wordt hij alom geprezen. De onbenullige meute zingt alleluia. 

Het omgekochte journaille wéét natuurlijk dat de lofzang op de zurk bij de meute de steun aan het profitariële instituut vergroot en mensen doet denken dat De Croot eerlijk is als hij “Tous unis” krijst . De zich links wanenden lopen achter de rattenvangers van de PVDA aan die het deuntje van de solidariteit pijpt en daarmee de zurkige tot oprichting brengt. Lees verder “De koninklijke zurk”

Mama, ‘k wil ’n man hè !

Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Fransman hê?
Nee, mamma, nee!
’n Franseman die wil ek nie,
want parlez-vous verstaan ek nie;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!

Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Hollander hê?
Nee, mamma, nee!
’n Hollander die wil ek nie,
want klompe dra–dit sal ek nie;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!

Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Duitser hê?
Nee, mamma, nee!
’n Duitserman die wil ek nie,
want Schweinefleisch–dit lus ek nie;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!

Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Boerseun hê?
Ja, mamma, ja!
’n Boereman die wil ek hê,
in ’n Boer se arme wil ek lê;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!

Met dat liedje in mijn hoofd werd ik deze morgen wakker. Na grondige introspectie denk ik dat ik geen Freudiaanse gevolgtrekkingen moet maken. Ik voel me geen meisje, en ik wil geen man hê.

Mag dat ?

Die Zuid-Afrikaanse boeren waren natuurlijk voor de zich links wanenden van nu een uiterst verwerpelijk volk omdat, ze zoals ook blijkt uit dit kinderliedje nogal gesteld waren op “eigen volk eerst !” Van een zwarte als kandidaat-man is zelfs geen sprake. De apartheid, weet je wel.

Waren die Zuid-Afrikaanse “eigen volk eerst” adepten slechte mensen ?

Moeten die moeder en dat meisje uit dit liedje aan de schandpaal ?

Verwoorden zij niet gewoon wat in die tijd in die middens als juist en goed werd ervaren ? Kan je iemand veroordelen als hij probeert goed te zijn ? Ook als zijn idee van goedheid niet overeenkomt met dat van jou, nu ?

Ethische inzichten evolueren in de tijd. Ik ben er van overtuigd dat die evolutie fundamenteel positief is: we worden gevoeliger voor het goede. We beseffen nu dat wat vroeger als goed werd beschouwd, beter kan.

Ons antikolonialisme, antiracisme, respect voor andersgeaarden … is daarvan een bewijs.

Die evolutie gaat met op een neergang. Het nazisme was duidelijk een neergang. Maar ik denk dat ik mag zeggen de de opgang altijd een beetje verder geraakt dan de neergang; met andere woorden: dat we vooruitgaan.

Ik wil aannemen dat de overtuiging die aan de grondslag ligt van de voorstanders van de multiculturele samenleving, in zich vooruitgang is.

Maar mag ik a.u.b. ook wijzen op de nadelen van een multiculturele samenleving ? En mag ik ze op grond van de problemen die ze brengt ook afwijzen ? Niet omdat ik er uit eigen-volk-eerst-principe tegen ben, maar omdat ik denk dat ze niet zo maar kan functioneren ?

En zeker: mag ik voor mij persoonlijk beslissen dat ik niet wil huwen met een zwarte of islamitische … of van geslacht veranderde ? En mag ik dat ook openlijk zeggen, zonder uitgemaakt te worden voor fascist ?

Iemand mag “woke” zijn en aandachtig voor discriminatie, racisme, onverdraagzaamheid … maar als zijn ideologisch denken hem er toe brengt om de menselijke context uit het oog te verliezen, verwordt woke tot wat het nu is: totale onverdraagzaamheid, even erg of erger dan de onverdraagzaamheid die het aanklaagt.

Het wokisme is een regressie in de ethische evolutie.

Ik wil ieder mens respectvol tegemoet treden.

Ook de boer in Zuid-Afrika met zijn apartheid. Natuurlijk als die boer “zijn negers” slaat met de zweep, zal ik hem veroordelen. Maar niet omdat hij in die tijd in dat land de apartheid als normaal zag.

Ik wil de nazi niet veroordelen, zo maar omdat hij aanhanger was van Hitler en in hem de “bevrijder” zag. Maar de nazi die de ruiten van de Joden heeft stuk geslagen en hun woningen besmeurd, moet wel de bak in.

Ik veroordeel zeker de transgender niet. Maar mag ik het intriest vinden dat iemand zo worstelt met zichzelf. En mag ik het decadent vinden – niet het van geslacht veranderen op zich – maar de manier waarop er tegenwoordig feitelijk reclame voor wordt gemaakt. Het lijkt er op alsof een puber tegenwoordig niet normaal is als hij geen problemen heeft met zijn geslacht.

Het is allemaal niet zo zwart – wit. 

Als ik een en ander situeer in de evolutie van het ethische inzicht dan veranderen de zaken natuurlijk wel als mensen in deze tijd en in onze cultuur de apartheid of het nazisme zouden aanhangen. Het zou betekenen dat ze niet zijn meegegaan met de vooruitgang van het ethische inzicht.

Ook daarvoor wil ik hen niet veroordelen, maar ik vind wel dat we er dan alles moeten aan doen om hun ethisch inzicht te verfijnen.

Tussendoor: schrijf op dat de manier waarop de zich links wanenden en wokeristen dat doen, contraproductief is !

Tegenstanders van de islam wijzen graag naar Mohammed en zijn huwelijk met een kind; naar zijn gewelddadige veroveringstochten; naar zijn visie dat een vrouw eigendom is van een man … Ik denk dat je Mohammed daar niet voor kan veroordelen. Hij dacht volgens de ethische inzichten van zijn tijd, en misschien heeft hij die zelfs wat vooruit geholpen. Ik ken de geschiedenis van toen niet genoeg om daar over te kunnen oordelen.

Maar er is natuurlijk wel iets mis als mensen nu, hier, nog altijd in de ethische inzichten van toen zitten.

Dan heeft onze samenleving een probleem; een fundamenteel probleem

Ondertussen roepen de wokeristen me op om lief te zijn voor de moslims. Daar wil ik enthousiast aan meedoen. Maar vraag me niet om de islam van Mohammed te aanvaarden, net zoals ik niet de apartheid of het nazisme wil aanvaarden.

Toch raar volk die wokeristen: ik moet lief zijn voor de moslims, maar de Russen haten …

 

Snode plannen en de massa slaapt

Doorbraak

Paul Boonefaes

De digitale enkelband die CBDC heet

Hoe de ECB en de Europese Raad een nieuw digitaal lijfeigenschap voorbereiden

Digitaliseer bankruns de wereld uit is de titel boven het artikel in De Tijd van 24 Maart waarin professor Jan Eeckhout, hoogleraar economie aan de Universiteit van Pompeu (Barcelona), pleit voor de snelle invoering van de Central Bank Digital Currency (CBDC). Volgens hem is het CBDC ‘een disruptieve oplossing die bankruns voor altijd bant

Ik geef toe dat ik tot niet zo lang geleden de berichten over het Wereld Economisch Forum afdeed als complottheorieën. Lees verder “Snode plannen en de massa slaapt”

Leve het paternalisme

MO*

VUB-rapport presenteert scherpe analyse

‘Belgische ontwikkelingssamenwerking nog te vaak paternalistisch’

Ontwikkelingssamenwerking moet evolueren naar volwaardige partnerschappen, stelt een nieuw VUB-rapport waarin de sector scherp wordt geanalyseerd. ‘Koloniale patronen zijn nog steeds ingebed in het Belgische model voor ontwikkelingssamenwerking.

Wat een gelul. Gewoon woorden in de wind.

Of je het nu hebt over hulp, over samenwerking, over partnerschap: het verandert niets aan de toestand op het terrein en die is er niet een van gelijkheid. Als er gelijkheid zou zijn, dan zouden dat onderzoek en mijn blog overbodig zijn. Lees verder “Leve het paternalisme”

Bekering

Vasten is bekering. Omkeren. Van richting veranderen …

Dat begint natuurlijk met de vraag: waar ben ik verkeerd aan ’t lopen ? Wat kan er beter in mijn leven ?

Weet je wat raar is ? Als je daarover begint in de vastentijd haken mensen af. Lees verder “Bekering”

Leemans, de zoveelste

Business AM

Emmanuel Vanbrussel

Consternatie over brugpensioen ACV-voorzitter Marc Leemans

Marc Leemans (62), die gisteren aankondigde te stoppen als voorzitter van de vakbond ACV, zal gebruik maken van het SWT-stelsel, beter bekend als brugpensioen

Wordt het niet tijd dat de vakbonden hun stal aan de top beginnen uit te mesten ?

Van het ABVV ben ik minder op de hoogte. Je had daar natuurlijk Rudy De Leeuw. Je kan hem niet verwijten dat hij en zijn familie een vastgoedpatrimonium erfden van een tante en dat goed probeerden te beheren. Kwalijker wordt het natuurlijk als bij dat beheer technieken qua belastingen worden gebruikt die door De Leeuw als vakbondsleider fel werden aangevallen. Blijkbaar was de familieman Rudy iemand anders dan de vakbondsleider. Toen dat een schandaal werd heeft Rudy natuurlijk ontslag genomen als beheerder, maar dat verandert niets aan de hypocrisie.

En dus was zijn positie ondergraven. Hij heeft dan nog enkele jaren verder gemodderd, lang genoeg om het postje van Voorzitter van het Wereldvakverbond in de wacht te slepen. Moeten vertrekken wegens financieel gesjoemel en dan financieel grote promotie maken, je moet het kunnen.

Laat me bij het ACV beginnen bij Houthuys. Die zag er uit als iemand aan wie je je kinderen zou toevertrouwen, maar was in feite een pure machtspoliticus die achter hoek en kant – in Poupehange ! – samen met Jean-Luc De Haene de politiek van belgië bepaalde. Zeker bij hem al begon de verwevenheid van de vakbond met het kapitaal de vakbond te besmetten.

Van hem al hoorde ik van basismilitanten van het ACV dat ze zich door hem verraden voelden.

Toen Willy Peirens hem opvolgde werd deze aanvankelijk onthaald als de integere opluchting na Houthuys. Maar al heel snel werd het gevoelen van verraad nog veel erger. Na de uren en in het geheim waren er vergaderingen van militanten die onderzochten hoe ze hem aan de deur konden smijten.

Ik herinner me het triomfantelijk gevoel toen Luc Cortebeeck hem opvolgde. Hij werd door de basis aanzien, niet zo maar als links, maar zelfs als echt links; en de hoop was groot. Even.

Over de verwevenheid met het grootkapitaal moet ik enkel verwijzen naar de Arco-affaire. Arco zelf bestond al veel langer als het orgaan dat de financiën van de arbeidersbeweging efficiënt moest beheren, maar het is sinds 2003 onder het voorzitterschap van Cortebeeck dat dat efficiënt beheer ook ging inhouden dat het geld werd belegd in  Elia, Retail Estates, Home Invest, en Dexia Immorent. De hele reutemeteut kwam tenslotte bij Dexia terecht. Het ACV was gewoon een grote speler in de bankenwereld.

Nu kan je het bestaan van “sociale banken” die goedkope leningen verstrekken aan  mensen met minder inkomen perfect verantwoorden binnen de logica van een vakbond die streeft naar de vorming van macht tegenover de macht van het kapitaal en binnen het kapitalisme naar steun voor zwakkeren.

Maar daar was al lang geen sprake meer van. Dexia was gewoon een bank zoals alle anderen: gericht op winstmaximalisatie. De sociale factor was weg. Je kan enkel zeggen dat die winst dan toch maar naar de vakbond ging. Maar als die de winst dan opnieuw ging beleggen om van winst meer winst te maken, kan je geen ander woord meer gebruiken: verraad.

Moet het verwonderen dat de mensen aan de top die in dat wereldje rondstruinen zich meer thuis gaan voelen in het pluche van de salons van de rijken dan bij hun militanten op hun harde keukenstoelen.

De integer begonnen Cortebeeck is tot bittere ontgoocheling van de bewuste militant verworden tot een decadente salonpoeper.

En nu Leemans …

Al lang is de vakbond niet meer echt de verdediger van de arbeidersklasse. Zijn voornaamste functie bestaat er in om de woede van de arbeidersklasse te kanaliseren. Er wordt af en toe een staking georganiseerd of erkend die dan eindigt in een kleine toegeving van het kapitaal en door de vakbond wordt gebruikt om het werkvolk te sussen. Een grote betoging tussendoor moet kunnen. De brave marcheerders  krijgen overtuigende woorden te horen van mensen die weten dat het woorden in de wind zijn. En na de betoging gaan de mensen naar huis, enthousiast omdat ze toch maar met zovelen waren en ze drinken een plas en alles blijft zoals het was. 

Natuurlijk moet er af en toe wat buit aan de domme massa worden toegeworpen. Maar als je de groeiende ongelijkheid en erger, groeiende armoede ziet, is de rol van de vakbond bedroevend. Er wordt wat geschreeuwd om een bijdrage van de rijke, maar als het er op aankomt, gebeurt er niets en doét de vakbond niets.

De nationale solidariteit wordt door de politiek onderuitgehaald en stoemelings vervangen door liefdadigheid, georganiseerd door de staat (de energiepremies). Heb jij de vakbonden daarover gehoord ?

Je mag van mij dan zeggen dat de vakbond maar zoveel macht heeft als de leden haar geven, maar het is ook een wisselwerking: een vakbond die niets betekent, heeft ook geen leden, gemotiveerd om de vakbond iets te laten betekenen. Voor de gewone militant heb ik een immense bewondering. Voor de top al even immense minachting.

Toch nog iets over die Cortebeeck: toen het Arco schip begon te zinken heeft kapitein Cortebeeck als eerste het schip verlaten.  Hij is, net zoals De Leeuw, weggevlucht naar een nog beter betaalde job in het Internationaal vakverbond.

En daar begint het verhaal van verraad opnieuw.

Want zowel het Wereldvakverbond als het Europees vakverbond zijn eindeloopbaansofas’s vol pluche voor gearriveerden. Het Europees vakverbond ziet als zijn voornaamste taak: lobbyen voor een sociaal Europa. Daar zijn de bobo’s al mee bezig zo lang Europa bestaat. Er is geen centimeter vooruitgang gemaakt.

Geregeld organiseert zo ‘n verbond dan een internationaal congres in een chique hotel waar wat commissieleden aan het werk worden gezet om wat papieren te beïnkten die kunnen dienen als bewijs van werkzaamheid. Die papieren worden na wat show goedgekeurd en in congresteksten gegoten. Die worden in mappen gestoken, en dan in laden waar ze nooit nog uitkomen. Ondertussen heeft de hele kliek lekker gegeten, lustig gezopen … op kosten van de leden.

Kortom: het kost veel geld dat niets opbrengt behalve voor de bobo’s zelf.

Ik ben benieuwd wanneer Leemans zich in dat pluche gaat nestelen.

En dat in een tijd dat een internationale vakbond broodnodig is.

Het kapitaal is internationaal georganiseerd, maar het wordt nationaal bekampt door nationale vakbonden.

Heb jij gehoord van één poging van de bobo’s om bij de staking van Ford Genk tot een internationaal vakbondsfront te komen waarbij de Ford-arbeiders van Valencia en Keulen, meestaakten met die van Genk ?

Als de nationale sociale zekerheid is verworven door nationale stakingen, hoe denken de bobo’s dan te komen tot een Europese sociale zekerheid zonder Europese stakingen ? Door lekker te gaan eten met het omhoogkruipsel Michel of het liegsel Ursulalla ?

De N-VA probeert om ideologische redenen de macht van de vakbonden te breken. Hoe dom ! Wat een verspilling van energie en nodeloos opwekken van tegenstand ! Waarom zou je nog meppen naar iemand die ei zo na al dood is ?