Geplaatst op

Ruimtelijke ordening. Iets om over te dromen.

Sampol

Peter Renard

Vlaanderen heeft meer dan 40 jaar autonomie inzake ruimtelijke ordening, maar heeft er niets van terechtgebracht

Hoogtijd voor een doortastend en uitvoerbaar noodplan. ‘De betonstop die zo niet meer genoemd mag worden, is het beste voorbeeld van het aankondigingsbeleid van de Vlaamse regering betreffende ruimtelijke ordening. Vanaf 2050 mag geen extra vierkante meter ruimte meer worden bebouwd. Correctie: vanaf 2040, zo verkondigde de toenmalige minister na allerhande protest. De betonstop die er niet komt, illustreert het beleid van de jongste decennia

Peter Renard heeft natuurlijk gelijk: de ruimtelijke ordening in Vlaanderen is een ramp en in de veertig jaar Vlaamse autonomie is er niets verbeterd.

Alleen spijtig dat hij een sneer moet geven naar de Vlamingen die voorstander zijn van eigen Vlaamse verantwoordelijkheid. Neen, Vlaanderen doet het niet goed, maar belgië doet het niet beter. Wallonië doet al evenmin iets, maar daar hebben ze zoveel bos dat het niet veel uitmaakt en Brussel is een nog grotere ramp, daar heeft een Vanden Boeynants de helft van de stad verkocht aan zijn vriend bouwpromotor Charlie De Pauw die de lelijkste torens van dit halfrond heeft gebouwd. “Ruimtelijke ordening. Iets om over te dromen.” verder lezen

Geplaatst op

De vakbond verraadt zijn mensen

De Wereld Morgen

Jeroen Permentier

Ann Vermorgen (ACV): “Je moet luisteren naar de mensen en hun ongenoegen”

Het Vlaams ACV hield vorige week de plenaire zittingen van haar congres onder de titel ‘Ruimte maken voor elkaar’. Hoe leven we in 2030, dat was de centrale vraag. De vakbond keek veel verder dan enkel de arbeidsmarkt, en dacht behalve over werken en leren ook na over wonen, mobiliteit, samenleven, zorgen. Wij overliepen de resultaten met nationaal secretaris Ann Vermorgen

Jullie weten dat mijn verhouding met de vakbond dubbel is.

Vakbonden hebben een basisoptie: ze aanvaarden het kapitalisme en proberen dan door de organisatie van samenhorigheid onder arbeiders een tegenmacht te vormen tegen de kapitalisten, tegen het kapitaal; niet tegen het kapitalisme. 

Met die tegenmacht slagen ze er in om de scherpe kantjes van het kapitalisme wat af te ronden, maar fundamenteel veranderen ze niets. En als het kapitalisme, zoals nu, in crisis is, staan de vakbonden machteloos. “De vakbond verraadt zijn mensen” verder lezen

Geplaatst op

Een moordenaar krijgt vergiffenis

Ignis

Marcel Uwineza SJ

Rwandees Marcel Uwineza SJ ontmoette de moordenaar van zijn broers en zus

In april 1994 vroegen de Rwandezen zich af: Waar is de God van Rwanda gebleven? Zal de zon weer schijnen in Rwanda? Achtentwintig jaar na de genocide geeft de Rwandese jezuïet Marcel Uwineza enkele antwoorden, gebaseerd op de noodzaak van bekering, de vooruitgang van het land, en zijn eigen reis

Marcel Uwineza probeert verklaringen te vinden voor de genocide in Rwanda. Een Rwandees kàn niet anders. Maar eigenlijk heeft het geen zin.

Net zoals het geen zin heeft om verklaringen te zoeken voor de holocaust en waarom zo iets mogelijk was in een van de cultureel meest hoogstaande landen van de wereld.

Hiermee heb ik ook al aangegeven dat het niet opgaat om – zoals sommigen graag doen – de oorzaak te leggen bij de in onze ogen primitieve negers. “Een moordenaar krijgt vergiffenis” verder lezen

Geplaatst op

Naar de fundamenten van links

LSP

Aislinn O’Keeffe

Weg met de virale vrouwenhater Andrew Tate en zijn giftige ideologie

Vorige maand kondigden een aantal sociale media bedrijven aan dat ze het haatdragende uitschot Andrew Tate van hun platforms zouden verbannen. Natuurlijk heeft dit niet verhinderd dat video’s met zijn boodschap verder verspreid werden op sociale media, in het bijzonder op TikTok. Bovendien bleef Tate een platform krijgen via podcasts en televisie-interviews, waaronder in de show van Tucker Carlson op Fox News

Toegegeven: op het ogenblik dat ik aan deze blog begin heb ik er totaal nog geen benul van waar die naartoe zal gaan.

Eén zaak is zeker: wie denkt dat het genoeg is om aan het krapuul Tate zijn forum te ontnemen, heeft er niets van begrepen. Als je Tate het zwijgen oplegt, verandert dat niets aan het probleem.

Het échte probleem is niet Tate, maar het zijn zijn volgers: hoe komt het dat iemand als Tate zoveel aanhangers heeft ?

Tate verspreidt geen nieuwe ideeën: hij verspreidt ideeën die al leven – blijkbaar bij een massa mensen. Die ideeën zijn er niet door Tate. Ze waren er al. Hij kan ze enkel versterken. “Naar de fundamenten van links” verder lezen

Geplaatst op

Van Ypersele maakt het klimaat kapot

De Dagelijkse Standaard (NL)

Hans Labohm

Controverse rond kandidatuur Jean-Pascal van Ypersele voor voorzitterschap VN–klimaatpanel

Jean-Pascal van Ypersele is geen neutrale wetenschapper maar een ‘radicale ecologistische militant’, die zich te zeer vereenzelvigd met de opvattingen van de milieubeweging

Van Ypersele was kandidaat-voorzitter van het IPCC. Vergelijk het met De Croot die een hoge positie ambieerde en daarom in de kont kroop van Macron. Zo kruipt Van Ypersele in de kont van het IPCC en verdedigt het door dik en dun. De belgische staat heeft zijn kandidatuur gesteund, maar van Ypersele heeft het niet gehaald. Dat is een goede zaak. Niet omdat het beter is voor het IPCC, want dat is een verkocht instituut – daar kàn het niet beter – maar omdat ik er van geniet als een leugenaar, bedrieger, manipulator… als Van Ypersele in het zand bijt. “Van Ypersele maakt het klimaat kapot” verder lezen

Geplaatst op

Noreen doet me janken, en de multiculturalist maakt me kwaad

Knack

Noreen Muhammad

‘Mijn generatie vrouwen kan de vicieuze cirkel van intergenerationeel trauma doorbreken’

Onlangs werd Noreen Muhammad 24 jaar. Op dat moment besefte ze dat ze al haar halve leven – sinds haar twaalfde – worstelt met donkere gedachten. Nu is ze vastbesloten om de intergenerationele trauma’s en onderdrukking binnen haar familie met haar generatie te laten uitdoven. ‘Ik ga niet langer zwijgzaam toekijken.

Is het niet om van te janken als je zo ’n verhaal leest ? Het maakt me ook kwaad.

En, sorry, maar als ik kwaad word, word ik gemeen – heel graag ! – en dus: beschuldigde sta op: multiculturalistische dwangbuizers, besef nu eindelijk eens wat jullie mensen aandoen. “Noreen doet me janken, en de multiculturalist maakt me kwaad” verder lezen

Geplaatst op

Het ziet er niet goed uit

Uitpers

Francine Mestrum

Brexit, de City en Truss Liz

Truss, de nieuwe premier van het Verenigd Koninkrijk, staat voor geen makkelijke opdracht. Ze gaf vandaag een eerste inkijk in haar plannen om de energiecrisis op te lossen. Overwinsten van multinationals belasten, is er voorlopig niet bij. Het betekent dat het geld om de gezinnen te steunen met een prijsplafond ergens anders vandaan moet komen en daar knelt het schoentje

Je mag van mij denken dat GB een ver van ons bed show is, zeker na de brexit. Maar zo simpel is het niet. 

Zelfs als wij niets zouden te maken hebben – wij hebben er wél mee te maken – met wat er gebeurt en wat het Trussmonster daar gaat uitspoken, dan nog kan je de analyse die Mestrum maakt van de toestand aan de overkant van het plasje gelijk stellen met de analyse bij ons.

Ook bij ons is de economie in crisis. Het is misschien niet zo duidelijk als in GB, maar als de regering koortsachtig op zoek is naar geld om onze bedrijven te ondersteunen, kan je niet zeggen dat het goed gaat. En die crisis staat pas in haar kinderschoenen. Er is op dit ogenblik nog gas genoeg. De paniek die nu aan de bevolking wordt opgedrongen is een voorafname voor wat er te gebeuren staat. “Het ziet er niet goed uit” verder lezen

Geplaatst op

Wat zit er achter de klimaat- en energiepaniek ?

Dwarsliggers

De Standaard en de VRT zijn Groentjes, letterlijk én figuurlijk Waaneer (onder andere) de DS en de VRT het aandurven om hun groene ideologie te verdedigen vallen ze al snel door de mand. Dat is de voornaamste reden waarom elk debat geweigerd wordt

De Dwarsliggers zijn nogal liberaal, pro-kapitalisme, of in ieder geval niet tegen. Ik kan ze dus niet zo maar mijn vrienden noemen.

Maar ze zijn wel intellectueel eerlijk en wetenschappelijk onderlegd. En dus heb ik respect voor hen.

In dit artikel lees je drie zaken: 

Eén: de hele heisa rond het klimaat is wetenschappelijk niet onderbouwd.

Twee: de VRT en de Standaard spelen een spel van manipulatie van de bevolking mee.

Drie: Groen is een ideologie. “Wat zit er achter de klimaat- en energiepaniek ?” verder lezen

Geplaatst op

Over woke wetenschap, vrije meningsuiting, socialistische Volkshuizen en WEF

Doorbraak

Sven Lievens

Woke vakblad Nature: wanneer wetenschap niet weten wil…

Het bijzonder gereputeerde wetenschappelijk vakblad Nature Human Behaviour zal voortaan geen wetenschappelijke artikels meer publiceren die maatschappelijk gevoelig zijn. Dat leidt tot terechte kritiek bij heel wat wetenschappers. Een doorgedreven voorzichtigheid om ieders gevoelens te beschermen remt immers wetenschappelijke vooruitgang

Toen de eerste atoomwetenschappers begonnen te beseffen dat hun kennis kon leiden tot de ontwikkeling van een verschrikkelijk vernietigingswapen, ontstond er onder hen een discussie of het wel verantwoord was om hun onderzoek verder te zetten.

Sommigen hanteerden het juiste principe dat elke wetenschappelijke uitvinding in zich neutraal is. Het gaat om wat de mens er mee doet.

Maakt hij er een bom mee, of een leverancier van nuttige energie ? “Over woke wetenschap, vrije meningsuiting, socialistische Volkshuizen en WEF” verder lezen

Geplaatst op

Over schuld en liefde

Bezieling

Marga Haas

Zuurdesem

We hebben vaak de neiging om ‘kwantitatief’ te denken  als het over ons leven gaat. Was/is het wel genoeg? Maar in het geestelijk leven gaat het niet om hoeveel of hoe vaak, zegt Marga Haas. “Dat ene moment van ruimte voor God, van tijd voor de diepte, voor verlangen – geef ik dat de ruimte om zich uit te spreiden over mijn hele bestaan?

Marga Haas loopt een beetje achter. Ze richt zich tot mensen die ik vroeger tegenkwam. Nu niet meer.

Zelf ben ik ook zo opgevoed: met een God wiens geboden en verboden je moest onderhouden en die over je oordeelde. Een God tot wie je moest bidden en die je offers moest brengen. Gelukkig hadden we de mis die als super-offer diende om ons te kort aan offers in het dagelijkse leven te compenseren.

We hadden ook de biecht waarin we onze tekortkomingen met een beetje spijt van het lijstje aan de min-kant konden uitwissen. “Over schuld en liefde” verder lezen