Kerknet
Commentaar bijbellezing ‘Jezus en de wilde dieren’ Evangelie: Marcus 1, 12-15
Saskia van den Kieboom is niet dom en ze vertaalt het verhaal van het evangelie naar symbolische taal. Lees verder “Lijden”
Migratie
De Standaard
Het migratiedebat wordt vergiftigd met flagrante leugens en groteske overdrijvingen
Hendrik Vos hoort bij de kliek zogenaamde intellectuelen die altijd opnieuw worden opgevoerd in programma’s zoals De Afspraak, een vuilbak van intellectuele oneerlijkheid. Het kan natuurlijk ook domheid zijn.
Een van de invoerriolen is de Universiteit van Gent. Lees verder “Migratie”
De pijn van de liefde. De kracht van de liefde.
Kan je een ander mens gelukkig maken ?
Je kan iemand blij maken. Maar gelukkig ?
Je kan iemand steunen in zijn wording naar geluk.
Maar gelukkig worden moet hij zelf doen. Lees verder “De pijn van de liefde. De kracht van de liefde.”
Schrijf een prachtig verhaal
Bezieling
“Religies … houden het besef levend dat er altijd een nog niet verteld, verborgen verhaal is. In elk mensenleven, in elk leven, in alles wat bestaat.”
Een verhaal is geen verhaal als er niet ergens iets mis loopt. Geen enkel mens loopt enkel over rozen. Altijd zijn er ook de doornen. Niet elk verhaal loopt uit op een gelukkig einde. Maar zolang dat einde er niet is, is er de hoop. Anders zouden we het verhaal niet beluisteren tot zijn einde.
Een goed verhaal is gelaagd. Er gebeurt van alles tegelijkertijd. Terwijl er iets mis loopt, is er toch ook altijd iets wat goed gaat. Of andersom.
Het leven wordt soms voorgesteld als een lijn die op en af gaat. Dat is toch een beetje te simpel: er zijn altijd verschillende lijnen. Terwijl de ene lijn naar boven gaat, kan een andere naar beneden gaan.
Bach heeft in zijn fuga’s daarvan muziek gemaakt. Misschien is het wel juist daardoor dat zoveel mensen zoveel houden van Bach.
Hoe ouder ik word, hoe meer lijnen ik begin te zien.
Alle lijnen zijn niet altijd even dik. We hebben de neiging om te focussen op wat op dit ogenblik de dikste lijn is; op de bovenlijn. Maar als we ten volle willen leven moeten we op een of andere manier zoveel mogelijk lijnen in het vizier houden.
Wie bij Bach de benedenlijn uit het oog verliest, verliest de samenhang.
Die benedenlijn van Bach doet me denken aan een ander beeld; dat van een diepe rivier.
Aan de oppervlakte kan het water door weer en wind woelig zijn. Maar in de diepte is er een onderstroom die gestaag, rustig, onverstoorbaar, zijn weg zoekt naar zee.
Bij oppervlakkige mensen kan je je afvragen of er wel een diepe onderstroom is.
Spiritualiteit is een creëren van zo’n onderstroom, een zoektocht er naar, een poging om in contact te blijven er mee.
Zich goed of slecht voelen speelt zich af aan de oppervlakte.
Het geluk ligt in de onderstroom.
Maar terug naar onze verhaallijnen.
En ja dus: ook als het niet goed gaat, is er ook altijd nog iets moois. Het is belangrijk om dat mooie in het oog te blijven houden.
Andersom is natuurlijk ook weer waar. Als het wél goed gaat, is er ook altijd iets wat minder is. Of dat mindere zit er aan te komen.
Het is belangrijk om ook als het goed gaat, besef te hebben van dat mindere.
Neen, dat maakt me niet depressief. Integendeel: het vergroot de dankbaarheid voor het goede.
Karnaval is een feest waarbij mensen uit de bol gaan. Ze weigeren nog te denken aan het triestige.
Ik gun hen dat het lukt. Misschien is het soms echt wel nodig. Maar het echte geluk ligt in de aanvaarding dat geluk nooit volmaakt is en het besef dat ongeluk nooit totaal is.
Streven naar het volmaakte geluk staat gelijk met streven naar de volmaakte mens. Dat is nogal hoogmoedig. Ik ben God niet.
Natuurlijk mag ik streven naar zoveel mogelijk geluk. Maar als ik dat “zoveel mogelijk” vergeet, zal ik nooit menselijk gelukkig zijn.
In het zinnetje waarmee ik deze blog begonnen ben, gaat het over een “nog niet verteld, verborgen, verhaal”. Dat gaat over de toekomst.
Ook dat verhaal in de toekomst zal gelaagd zijn. Maar de idee houdt wel in dat er altijd een toekomst is.
In de religie wordt die toekomst nogal ver doorgetrokken. Tot in de eeuwigheid.
Tot in zee.
Je kan een en ander herkennen in het verhaal van Jezus met een extreem dieptepunt: zijn kruisdood. Extremer konden de Joden niet bedenken.
Tegenover dat extreem dieptepunt moest dan ook het extreme hoogtepunt staan: de verrijzenis.
In een vorige blog heb ik gesteld dat ik niet weet of er leven is na de dood. Zelfs als religieus mens ben ik niet verplicht om zo extreem te denken.
Maar religie is zelf ook een verhaal en als dat verhaal me er toe brengt om de kern van de zaak in het oog te krijgen, is religie waardevol, ook al is dat extreme niet dadelijk op mij van toepassing.
Het klinkt misschien raar: maar als ik niet het extreme dieptepunt moet beleven zoals Jezus, waarom zou ik dan kunnen rekenen op het extreme hoogtepunt ? Herlees mijn blog van 11 februari.
In mijn blog van vandaag, van tot hier 722 woorden, heb je al gelezen: “focussen”, “in het vizier houden”, “in het oog houden”, “beseffen” …
Dàt is spiritualiteit: een vorm van geestelijke discipline die een focus blijft vasthouden. In religie is dat de focus op menselijkheid, ingebed in transcendentie. Wat ik hierboven schreef is daarvan een toepassing.
Wie die toer wil opgaan mag van mij spreken over een “meta”perspectief, een vogelperspectief. Voor de absolute hedentendager: een droneperspectief.
De muziekliefhebber mag het ook hebben over een “Bach”perspectief.
Borgman gaat in zijn column naar een vorm van natuurmystiek: “Jezus … vroeg aandacht voor de schoonheid van de bloemen van het veld en de overlevingskracht van vogeltjes …”
Welnu, wie de geestelijke discipline ontwikkelt die hem toelaat om ook in barre tijden nog te kunnen focussen op de schoonheid van een bloem en een vogeltje, schrijft een lijn in zijn verhaal die het rijker maakt. Maak er een fotootje van.
Jezus kende Bach nog niet. Maar wie ook in barre tijden nog kan focussen op Bach verrijkt zijn verhaal.
Die lijn heft de negatieve lijn niet op, maar ze maakt wel dat er niet enkel meer de triestigheid is. En vermits de lijnen van het leven op en af gaan, zal ooit de vogeltjes- of Bachlijn weer de bovenlijn worden.
Voor mijn part mag je die vogeltjes of Bach ook vervangen door de liefde voor of van een beminde; een kind bijvoorbeeld. Misschien zijn ze er wel alle drie.
Ontwikkel een spiritualiteit.
Focus.
Meta-perspectief.
Transcendentie.
Zo schrijf je een prachtig verhaal, ook al is het soms droevig.
PS. Morgen nog een bijpassende bedenking.
Rutte en De Croo
Het Nieuwsblad
Ook België schaart zich achter NAVO-kandidatuur van Nederlandse premier Mark Rutte
Wat voor volk brengt onze democratie toch maar aan de macht !
Al lange tijd is geweten dat Rutte die post ambieerde. Ook De Croo stond op het lijstje van gewetenloze strevers naar die machtspositie. Lees verder “Rutte en De Croo”
Frère Jacques
De facto zijn we in oorlog. Als je massaal wapens levert en manschappen opleidt die rechtstreeks worden ingezet op het slachtveld, neem je deel aan de oorlog.
Alleen mogen we dat van onze machthebbers nog niet weten.
Ondertussen wordt met de dag duidelijker dat we naar een escalatie gaan en onze betrokkenheid totaal zal worden.
De media – in dienst van die machthebbers – zijn er volop mee bezig om ons daarop mentaal voor te bereiden, zodat we die escalatie zullen aanvaarden en dus ook dat “onze jongens” mee moeten naar de slachtpartij. Dan zal het onvermijdelijk zijn dat de oorlog ook op ons grondgebied zal uitgevochten worden. Alvast raketten zullen zeker onze kant op komen.
Bij die voorbereiding hoort ook de demonisering van de vijand – Poetin.
Navalny is daarbij natuurlijk een interessant item.
Die demonisering past in de strategie waarbij de schuld van de oorlog bij “de vijand” zal worden gelegd.
Nochtans: Poetin heeft geen enkel belang bij een oorlog met de rest van Europa.
Maar de Amerikanen hebben wél belang bij een oorlog met Poetin als voorbereiding op hun oorlog met China.
Ondertussen kom ik overal mensen tegen die geloven wat de media – in dienst van de machthebbers – hen wijs maken.
Als ik probeer hen wakker te schudden, willen ze me niet horen.
Raar, want ik doe toch niets anders dan pleiten voor vrede ?
Een vrede die enkel mogelijk is als we uit de oorlogslogica stappen.
De mensen wìllen het niet weten.
Later zullen ze zeggen: “Wir haben es nicht gewusst !”
Als er nog iets te zeggen vàlt. 
Navalny
Overal zie je idioten die zich druk maken over de dood van Navalny en zo meewerken aan de usa-navo propaganda die de derde wereldoorlog voorbereidt.
Is het erg dat Navalny sterft ? Ja natuurlijk !
Kan dit overlijden gelinkt worden aan Poetin ? Waarschijnlijk wel, al kan het even goed zijn dat Navalny gewoon een hartinfarct heeft gehad. Maar ook dan blijft de manier waarop Poetin met Navalny heeft gehandeld niet goed te keuren.
Neen, ik ben dus geen fan van Poetin.
En ik zou zeker niet willen leven in het Rusland van Poetin, al moet ik bekennen dat mijn beeld van dat leven helemaal gevormd wordt door usa-navo propaganda.
Neen, ik verdedig Poetin niet, maar wie hem hier aanvalt is wel oneindig hypocriet.
Mag ik even herinneren aan onze zo geliefde koning Boudewijn – zowaar bijna heilig verklaard door de kardinalige kwal Danneels ?
Deze koning de Belgen, persoonlijke vriend van de Spaanse fascistische dictator Franco, heeft het bevel gegeven tot de moord van president Lumumba.
Lumumba, democratisch verkozen in Congo, wilde dat de enorme bodemrijkdommen van dat land ten goede zouden komen aan de Congolese bevolking in plaats van aan – op de eerste plaats – de koninklijke belgische familie.
En dus moest hij verdwijnen.
In dat verdwijnverhaal is ook een pertinente rol weggelegd voor Etienne Davignon, persoonlijke vriend van het koningshuis.
Noch Boudewijn, noch Davignon zijn hiervoor ooit ter verantwoording geroepen.
De vrouw van Boudewijn, het haarlijke verschijnsel Fabiola, geplukt uit de extreem rechtse Spaanse aristocratie heeft na de dood van Boudewijn er alles aan gedaan om de erfenisbelastingen te ontduiken. Ze gunde dat geld niet aan de belgische burger die haar en haar huis zo gul had onderhouden.
Overigens was Boudewijn met de moord op Lumumba niet aan zijn proefstuk: bij zijn eedaflegging had de communist Julien Lahaut in het parlement “Vive la République geroepen. Een week later werd hij vermoord.
Probeer ik met mijn verwijzing naar de moorden door Boudewijn (ik heb het nog maar niet gehad over zijn voorgangers) Poetin goed te praten ?
Neen, natuurlijk niet ! Maar de hypocrisie in onze media doet me wel kotsen.
En ik walg van de echtgenote en moeder van Navalny die onbeschaamd met het lijk van die man liggen te leuren om het smeer van de Amerikanen
Oh ja ! Willen we het ook eens over Julien Assange hebben ?
Iedereen ként die gevallen. Maar nergens in onze media wordt het verband gelegd met Navalny. Leugenpaleis ? Leugenpers !
32 Urenweek
Het Belang van Limburg
COLUMN. Hebben de Vlamingen ook recht op geluk?
Magnette wil naar een 32 urenweek.
Magnette is een socialist en heeft het dus nog niet begrepen.
Mensen moeten niet minder gaan werken, doch gelukkig kunnen zijn in hun werk.
De zegeningen van het kapitalisme
De Standaard
“Marx en Engels hadden gelijk, het kapitalisme werkt uitstekend”
“Marx en Engels hadden gelijk, het kapitalisme werkt uitstekend”
Zelden zoveel onzin gelezen.
Het is niet mogelijk om in een blog elke on-zin te commentariëren.
Ik pik er hier en daar iets uit. Lees verder “De zegeningen van het kapitalisme”
Klei
Ignis
Jolanda leert haar onvolmaaktheid omarmen door pottenbakken
Vandaag vieren we de eerste zondag van de vasten.
Ik ben wel geen fan van het Rooms gedoe, maar dat de kerk door haar kerkelijk jaar de tijd ritmeert van de mensen die er voor open staan, is natuurlijk een goede zaak. Lees verder “Klei”