De dodentocht en de paraplu

Knack

Wim Derave

‘De Dodentocht mag zijn naam geen eer aandoen’

‘Gek genoeg is niet een tekort aan water en de uitdroging het probleem tijdens intensief sporten, maar net het tegenovergestelde’, schrijft professor Wim Derave, die een aantal bedenkingen formuleert bij het inkorten van de Dodentocht

Vwala, iemand die het kan weten aan het woord. Hij néémt het woord. Ik vind dat mooi. Er zijn nog veel anderen die het ook weten, maar die hun mond houden.

Laat me eerst benadrukken dat ik 100 km wandelen nonsens vind en dat er iets mis is met mensen die dat als een uitdaging zien. 

Extreme sportprestaties zijn voer voor mentaal gestoorden; mensen met een onbedwingbare drang  om zichzelf te bewijzen. Ze denken dat ze wilskrachtig zijn, maar echte wilskracht zou er bij hen in bestaan dat ze die onbedwingbare drang overwinnen. Lees verder “De dodentocht en de paraplu”

Sport als dienstmaagd van de macht en het grote geld

MO*

John Vandaele

Is er nog ruimte voor lokale en sociale sport?

Sport als dienstmaagd van de macht en het grote geld

Politici hebben altijd geprobeerd sport te gebruiken om het blazoen van hun land op te smukken. En de sport benut op haar beurt haar goede politieke contacten om zoveel mogelijk haar eigen boontjes te kunnen doppen. Sport komt ook steeds meer in de greep van het grote internationale geld. Is er nog ruimte voor sport die lokaal wordt aangestuurd, ten bate van de gemeenschap

Dit artikel op MO* legt mooi de rotzooi bloot die de “grote” sportwereld geworden is.

Of het nu gaat om sport als nationalistisch propagandamiddel of als commercieel product: het is en blijft rotzooi.

Waar dit artikel het niet over heeft is de reclame. Reclame betekent nog meer rotzooi. Lees verder “Sport als dienstmaagd van de macht en het grote geld”