Mathilde leest voor en Vranckx wordt ontmaskerd

Doorbraak

Paul Hekkens

Moederliefde en kinderlijke onschuld

Doet Rudi Vranckx aan ‘framing’?

Rudi Vranckx is wereldberoemd in Vlaanderen. Op Canvas is hij zo ongeveer alomtegenwoordig. Zijn persoon heeft de statuur van een merk. Dat komt onder meer omdat hij al jarenlang een programma onder zijn eigen achternaam heeft. Wat ook helpt is dat hij in al die programma’s nadrukkelijk zelf in beeld verschijnt. Vaak wordt in zijn reportages een contrast geschapen tussen moeders die voor hun baby’s of peuters zorgen en een achtergrond van maatschappelijk geweld. Het lijkt een beetje op het kerstverhaal: de pasgeboren Jezus omringd door de zorg van Maria en Jozef, tegen de kille achtergrond van een volkstelling uitgevoerd door de vijandige Romeinse bezetter. Bij Vranckx is die achtergrond een internationaal conflict

Een interessant artikel dat aanzet tot kritisch kijken en luisteren, en tegelijkertijd ook wel enkele tips geeft hoe je dat kan doen.

Ik moet die Rudi Vranckx al lang niet meer. Toegegeven: zelfs ik ( !!  ) heb me ooit laten vangen door het bezadigd toontje waarop hij wereldschokkend nieuws brengt. Hij heeft natuurlijk niet de schaamteloosheid gehad van een Robin Ramaekers die een nep ontploffinkje achter zijn rug in beeld bracht, om zo aan te geven hoe moedig hij wel was om in zo ’n gevaarlijke situaties ons de waarheid te laten zien. Maar, al doet Vranckx het subtieler, eigenlijk doet hij hetzelfde. En het is bedrog.

Geef er eens aandacht aan hoe dikwijls kinderen in beeld worden gebracht als “men” de massa in beweging wil krijgen.

Dat kan onschuldig en oprecht zijn, zoals bij de baby Pia. Geen slecht woord daar over. Dat was écht.

Maar kijk naar de klimaatpaniek. Ook hier gaat het er om om de mensen er van te overtuigen dat er actie nodig is – niet morgen ! nu ! En wie verschijnen dan in beeld: Anuna en Greta, de rondhuppelende onschuld zelve. Het zijn wel geen kleine kinderen meer, maar ze spreken aan op dezelfde manier door hun “ongereptheid”.

Of denk terug aan de wereldberoemde foto van dat dode jongetje, aangespoeld op het strand van de Middellandse Zee.

“ … De lichaamspositie van het jongetje komt niet overeen met de richting van de golven, de kleding van Alan is perfect gladgestreken in plaats van verfomfaaid, zijn haar valt in rechte lijn naar beneden, en zijn armen en benen vallen keurig langs zijn lichaam. Zijn huid is bovendien ‘opmerkelijk roze’ voor iemand die uren in het water heeft gelegen…”  Lees het hele artikel in de Volkskrant, en kijk zelf naar de foto.

Uiteraard verandert alle mogelijke kritiek op de foto niets aan de verschrikkelijke feiten die zich afspelen op de Middellandse Zee. Dat jongetje is wel degelijk dood. En dat mag niemand onberoerd laten. Maar àls de foto geënsceneerd is, getuigt dit van een vreselijke decadentie van de fotograaf die met een lijkje is gaan sleuren en het in een “geschikte pose” heeft gelegd om een wereldberoemde foto te maken. En in ieder geval wil ik niet op die manier gemanipuleerd worden. Zélfs als de feiten waar zijn, is manipulatie onaanvaardbaar.

Kijk naar de foto’s van de hongersnood in Jemen. Ook al kan je er de vragen bij stellen die Paul Hekkens aanbrengt, dan nog blijft die hongersnood écht. Maar lees ook het artikel in het Nieuwsblad.

Kijk naar de foto’s en vraag je dan af wat voor cynicus het lijkje van een kind in een weegschaal legt om het zo te fotograferen. Wilde die fotograaf de concurrentie aangaan met de fotograaf van het verdronken jongetje ? En wat wil de schrijver eigenlijk bereiken ? De hele zaak is één grote tegenspraak: het artikel is duidelijk een oproep om steun te geven aan de organisaties die de bevolking willen helpen. Tegelijkertijd geeft de auteur aan dat de hulp de mensen niet bereikt… Wat is dan de zin van die steun ? 

Wat mij nog het meest wringt is dat de oorzaak wel wordt aangegeven: de burgeroorlog. Maar daar wordt niet op ingegaan. Waarom neemt de VN geen maatregelen tegen de landen die die oorlog daar voeren ? Tegen Saoedi-Arabië, dat de soennitische meerderheid steunt, en tegen Iran dat de sjiitische Houthi’s steunt ? Eigenlijk voeren Saoedi-Arabië en Iran een oorlog, maar niet op eigen grondgebied, maar op het grondgebied van Jemen. Ja, ik weet het: de VN kan het niet, want het is een lege dood. Ik heb het zelf geschreven. Maar stop met op mijn gevoelens te werken.  

En dat is dan het basisprobleem: de opvoering van kinderen leidt gewoon de aandacht af van de oorzaken van de problemen. Aan gewone mensen wordt de indruk gegeven dat ze er iets aan kunnen/moeten doen, maar ondertussen laten ze wel met een gesust geweten de rijke smeerlappen gerust.

Maar er is nog een mooie: het meisje Elisabeth dat wordt opgevoerd door het belgische koningshuis. Een prinsesje ! De hele dure  sacochen dragende harem… en licht pedofiele hengstenkliek … kijkt vertederd toe, en is gerustgesteld, want het land kan op haar rekenen. Triestig land dat moet rekenen op een achttienjarig wicht. Welke tekstschrijver heeft dàt bedacht ? Of is hij zo overtuigd van het effect van het meisje op de domme massa dat hij denkt haar àlles in de mond te kunnen leggen ? In ieder geval pleit het niet voor haar zelfstandig denken dat ze die woorden ook heeft uitgesproken. En als dat kind dan in Kenia heel spontaan een schattig negerkindje in de armen neemt, stijgt de zwijmelende meute op naar het zwerk van de smeltende harten. Neen, ik vind het niet uit –  Einstein heeft het me voorgezegd: de menselijke domheid kent geen grenzen ! 

Mathilde doet ook haar duit in het kindermisbruik door haar buitensporige voorleeskunst in dienst te stellen van vorst, vrijheid en recht.

belgië een land dat moet gered worden door domheid. Of, waar een bedenksel over een foto toe kan leiden.