De Wereld Morgen
COP26: weinig hoop voor de top van de allerlaatste kans
In eerdere blogs heb ik Thomas Decreus zwaar aangevallen wegens flagrante intellectuele oneerlijkheid. Daarvan kan ik hem vandaag niet beschuldigen. Hij brengt hier een gedocumenteerde pertinente analyse.
Het besluit stemt niet tot vrolijkheid.
Noteer dat ik fundamenteel met hem mee marcheer.
Toch wil ik nog een voorbehoud maken in verband met de evolutie van het klimaat.
Laat ons aannemen dat de opwarming een feit is: ze is bezig. Evenzeer lijkt de invloed van de mens op deze opwarming onmogelijk te ontkennen. De mens overbelast de planeet op alle mogelijke vlakken. Het zou verwonderlijk zijn dat hij dat niet zou doen op het vlak van klimaat. Voor dat inzicht heb ik zelfs geen klimaatwetenschappers nodig.
Maar als ik het woord klimaatwetenschappers hoor word ik wel achterdochtig. Het gaat hier om een wetenschap die nog in haar kinderschoenen staat en onmogelijk kan beweren dat ze in staat is om alle factoren die het klimaat bepalen kan overzien en in rekening brengen. Als het de VN is die de klimaatwetenschappers selecteert, word ik nog meer wantrouwig. Tot nu toe is er voor een beetje kritisch en eerlijk mens geen enkele reden om vertrouwen te hebben in de VN, bij geen enkele van haar activiteiten.
Ik ontken dus de impact van de CO2 en de methaan niet, maar ik stel wél de vraag of de klimaatwetenschap me met zekerheid kan zeggen dat de opwarming enkel aan die broeikasgassen te wijten is ? Kan die wetenschap me met onderzoek aantonen dat, bijvoorbeeld, ook de activiteit op de zon, en/of vulkanische activiteit niet evenzeer of minstens toch ook een rol speelt ? Het is geweten dat de zon de laatste jaren veel “uitbarstingen” heeft gekend. Hetzelfde geldt voor de opvallende toename van vulkaanuitbarstingen. Wat als de opwarming van het zeewater minstens gedeeltelijk te wijten is aan verhoogde vulkaanactiviteit op de zeebodem ?
Dat verandert niet veel aan het globale plaatje, maar het is wel van belang, want, alhoewel het niet kan leiden tot minder strijd tegen de broeikasgassen, het zou wel betekenen dat we de strijd sowieso niet kunnen winnen omdat we zelfs met het beoogde terugdringen van de broeikasgassen, de opwarming niet kunnen tegenhouden, doch enkel vertragen. Op de zon en de vulkanen heeft de mens tot nu toe geen enkele impact. Of nog: de strijd tegen de broeikasgassen zou dan absoluut moeten gecombineerd worden met maatregelen om de mens te beschermen tegen de dan sowieso onvermijdelijke rampen door de opwarming.
Ik volg Decreus in zijn gedachtengang dat de maatregelen gericht moeten zijn, zowel op bescherming tegen “de natuur” (dijken…) als tegen socio-culturele ontwrichting.
De analyse van Decreus leidt ook zonder factoren als zon en klimaat tot die conclusie: we zullen de wereldwijde doelstellingen niet halen.
Decreus heeft gelijk: de nodige maatregelen passen niet in het kader van het kapitalistische spel. Zolang de economie draait op concurrentie en gericht is op winst is het gewoon onmogelijk dat de mensheid beslissingen zou nemen die niet zouden bijdragen tot winstcreatie. Het zijn nochtans die beslissingen die de mensheid nodig heeft. Of nog: zolang er winst te rapen valt uit de ontginning en energieontwikkeling van fossiele brandstoffen zal die ontginning en energieontwikkeling blijven doorgaan.
Meer in detail gesteld: een kapitalist kàn geen beslissingen nemen die zijn concurrentiepositie verzwakken en hij kàn niet afzien van winst want dat zou zijn concurrentiepositie inderdaad minder sterk maken.
Ik kan het nog anders stellen: het klimaatlot van de mensheid ligt in de handen van de kapitalisten en niet van de werkers. Binnen het kapitalisme is er geen heil te verwachten. De hoop op een nabije val van het kapitalisme is ijdel.
We kunnen er enkel op hopen dat kapitalisten winst zien in het bouwen van dijken…
En de politiek ?
Ik heb het tot vervelens toe al herhaald: binnen het kapitalisme staat de politiek per definitie in dienst van het kapitaal. Om de argumentatie kort samen te vatten: elke politiek moet rekening houden met de economische wetmatigheden. Die wetmatigheden zijn kapitalistisch, in dienst van het kapitaal.
Van de politiek kàn het dus niet komen. Anuna en Greta kunnen tegen de politici krijsen zoveel ze willen, het is geschreeuw in de wind en gestamp tegen de bierton.
De schoolkinderen die onmogelijk zelf tot persoonlijk inzicht in dit complex dossier in staat zijn en gewoon nawauwelen wat leraren, demagogen en agitatoren hen opdringen en denken dat ze de politici onder druk kunnen zetten zijn nuttige idioten, misleid door misdadigers. Die schoolkinderen die zichzelf in hun protest ook nog belangrijk vinden en zo het narcisme beleven dat eigen is aan hun groeifase, kan je niets verwijten. Hun grootouders voor het klimaat, zouden beter moeten weten. Stop dus met dat kindermisbruik !
Als we niets kunnen verwachten van de kapitalisten, de politiekers, de kinderen, schieten enkel de werkers nog over.
Zij zijn de enigen die de macht zouden kunnen hebben om de tanker nog enigszins te doen keren.
Die macht kan enkel vorm aannemen als de werkers zich wereldwijd organiseren rond de strijd tegen de opwarming. Enkel wereldwijde stakingen kunnen iets betekenen. Ik zie echt geen enkele andere weg.
Maar veel hoop biedt dat inzicht niet. Want als de werkers zich niet wereldwijd kunnen organiseren voor de strijd tegen de armoede, waarom zouden ze het dan wel kunnen voor het klimaat ? Ik zie bij de vakbonden – in die enkele streken waar ze al iets betekenen – geen enkele interesse in bereidheid om echt te mobiliseren rond het thema klimaat, niet gericht tegen de politiek, maar tegen het kapitaal.
Toch zou het interessant zijn als deze mobilisatie op gang zou komen, ook als ze niet tot het gewenste resultaat zou leiden, want het zou dan in ieder geval een interessante en leerrijke vingeroefening zijn voor de strijd die vroeg of laat toch zal moeten gevoerd worden.
Maar daar is ons links niet mee bezig: het loopt Anuna’s en allerlei wokers achterna. Het heeft zichzelf gedegradeerd tot een bende kinderen, verleid door het pijpen van de rattenvanger van het narcisme.