Knack
‘Wanneer worst of hamburger worden bedreigd, gaat de rede overboord’
Consulent, activist en oprichter Ethisch Vegetarisch Alternatief (EVA)
Van mij mag Tobias Leenaert stront vreten. Hij mag daar reclame voor maken. Hij mag verkondigen dat het de enige manier is om de planeet, de mensheid en zwart gat nr 10 te redden. Dat mag zelfs nog waar zijn. Maar als hij mijn gedrag begint te sturen richting stront vreten, word ik kwaad.
Kijk, zelf eet ik weinig vlees. Het gaat me niet om dat vlees. Het gaat om de fascistische trekjes van groen dat het normaal vindt om gedragingen van mensen te sturen. Tobias kan beweren dat vrij zijn van de misdadige neiging om vlees te eten, vrijheid is. Maar het gedrag van andere mensen sturen is onvrijheid.
Nog erger is het als dat gedrag gestuurd wordt door de overheid. Het is een aanfluiting van de democratie.
De overgrote meerderheid van de mensen zijn niet overtuigd van het veganisme. Dan moet de overheid geen politiek voeren die het gedrag van de mensen richting veganisme stuurt. Ook al zou door het belachelijke spel van de democratie in belgië een politieke meerderheid aan de macht komen die pro-veganisme is, terwijl de bevolking dat niet is, dan zou een pro-veganistische politiek legalistisch democratisch zijn, maar zeker niet naar de geest van de democratie. Het zou een reden zijn om de spelregels van de democratie te veranderen.
Maar als het klimaat dan toch zo ’n dringend en extreem ernstig probleem is, waarom eigenlijk pleit Tobias niet voor een verbod op vlees eten, verkopen, produceren ? Behalve natuurlijk voor de ook noodzakelijke medische proeven op dieren ?
Tobias zou dat misschien wel willen, maar dat durft hij nog niet. En dus wil hij sturen.
Maar tussen verplichten en sturen is er slechts een graadverschil. Ook sturen is een wijze van autoritair be-sturen.
En ja, natuurlijk besef ik zeer goed dat een mens niet enkel individu is en niet zonder gemeenschap kan. En even natuurlijk vereist gemeenschap dat ik een bepaalde vorm van vrijheid opgeef en me inschakel in de geest van de gemeenschap en dus de gedragsregels van de gemeenschap volg. Wie mijn blogs leest, weet dat dit tot het diepste van mijn overtuiging hoort. Maar de staat is geen gemeenschap. De overheid organiseert samen-leven op een grondgebied, maar geen gemeenschap. Als je de staat als een gemeenschap ziet, is dat nationalisme.
Eigenlijk is het grappig: de groenen zijn tegen het nationalisme, maar in de politieke praktijk handelen ze nationalistisch.
Van mij mogen de groenen voorlopers zijn. Maar ze moeten me niet toeroepen dat ik moet volgen. Ik wil geen volger zijn, ben het nooit geweest. Als je mij zegt dat ik moet volgen, draai ik me om en ga de tegenovergestelde richting uit. Ja, dat is kinderachtig, maar een mens heeft recht op wat kinderachtigheid. Maar de groenen doen meer dan voor lopen en aanzetten tot volgen: ze duwen. En dan slaan mijn stoppen door en krijg ik paardsige neigingen en schop naar achter.
Waar het echt om gaat is het mensbeeld.
Een mens is pas volwassen en volledig mens als hij bekwaam en bereid is om verantwoordelijkheid te nemen. Verantwoordelijkheid voor zichzelf, voor zijn naasten, voor zijn gemeenschap, voor onze planeet.
Eigenlijk is die bekwaamheid en bereidheid tot verantwoordelijkheid hét doel van opvoeding: een evolutie van de totaal onverantwoordelijke baby tot de verantwoordelijke volwassene. Ik heb zo de indruk dat de opvoeders van vandaag daar veel te weinig mee bezig zijn. Ze leveren kinderen af met goede manieren en de kennis en bekwaamheden om te functioneren in onze samenleving. Functioneren valt niet samen met verantwoordelijkheid nemen. Een robot kan perfect functioneren, maar neemt geen verantwoordelijkheid.
Heel onze samenleving is onder socialistische invloed verworden tot een systeem waarin systematisch van mensen de kans wordt afgenomen om verantwoordelijkheid te nemen. Als er ergens een probleem is, kijken de mensen automatisch naar de overheid en vragen om subsidie.
Beken ik me zelf nu als liberaal ?
De socialisten zijn voor solidariteit – ook ik. Maar echte solidariteit vraagt verantwoordelijkheid. Onze samenleving wordt gekenmerkt door verplichting tot solidariteit. Daarmee wordt echte solidariteit ondergraven.
Toon me eens aan waar door socialisten de mens wordt opgevoed tot verantwoordelijke en dus vrijwillige solidariteit ? Als er ergens solidariteit nodig is, wordt er een wet gestemd.
Op die manier wordt er een samenleving gecreëerd die de richting uit gaat van Brave New World van Aldous Huxley: mensen die materialistisch niets te kort hebben, perfect functioneren in een perfect georganiseerde samenleving en gelukkig zijn. Maar zijn het nog mensen ?
Het mooie van Huxley is dat zijn World zowel die van het fascisme als van het communisme kan zijn.
Laat het duidelijk zijn: een echt menselijke samenleving is maar mogelijk met vrije en verantwoordelijke mensen.
Stop dus met dat wortel- en stokgedoe. Stop met die subsidies om mensen tot bepaald gedrag te verleiden en met de boetes om mensen tot gewenst gedrag te verplichten.
Natuurlijk zijn er wetten, en dus ook bestraffing nodig. Maar wel zo weinig mogelijk en niet zoals nu met een politieker die ergens een probleem opmerkt en een wetsvoorstel indient.
Ik ben anarchist. Maar anarchisme heeft niets van doen met chaos of totale vrijheid. Integendeel: anarchisme wil orde en zin voor gemeenschap (solidariteit), maar het wil dat niet opgelegd zien. Het wil dat vrije mensen tot die orde en gemeenschap komen. Enkel zo kan het menselijke orde en menselijke gemeenschap zijn.
En neen, ik ben geen extremist: de ideale anarchistische mens bestaat niet, en je kan niet alles aan de totaal vrije mens overlaten. Maar er is een verschil tussen een samenleving die streeft naar het anarchistische ideaal en een samenleving die het overbodig maakt en daardoor de mens verlaagt tot wat het kapitalisme wil: producent en consument, gedreven door hebzucht, genotdrang, aanzien en macht.
Ik ga er van uit dat de groenen het niet beseffen. Maar in hun pretentieuze betweterij duwen ze de mens in de vervreemding. Het zal wel zijn dat daar oorlog van komt !