Doorbraak
Mitrailleer de ‘goede bedoelingen’ van NGO’s
In Zuid-Afrika logeerde ik bij een Vlaming, professor aan een universiteit. Het was nog in de tijd van de apartheid, en dus was het een puur witte universiteit. Die man wees me er op dat je eigenlijk niet zo maar van Zuid-Afrikanen kan spreken. Voor ons, blanken, zijn alle negers (ik weiger me te laten voorschrijven door wokers welke woorden ik mag gebruiken) gelijk. Welnu, de negers van het noorden van Zuid-Afrika verschillen evenveel van de negers van het zuiden als een Lap van een Griek.
Zuid-Afrika is slechts één land in Afrika. Het verschil tussen een neger van Kaapstad en een Marokkaan van Marrakesh is nog oneindig veel groter.
Wat al die Afrikanen wél gemeen hebben: ze zijn allemaal gekolonialiseerd geweest.
Erger: de uitbuiting is na de dekolonisatie gewoon doorgegaan.
Om het over Congo te hebben: Leopold II heeft Congo uitgezogen. De belgische staat heeft die rotzooi vrolijk overgenomen. Vergeet daarbij niet dat ook toen Congo geen privébezit meer was van Leopold, dat koninklijk krapuul even goed is blijven doorgaan met zijn persoonlijke verrijking door uitbuiting. Het koninklijke kapitaal is daarop gebouwd.
Toen Congo onafhankelijk werd en Lumumba de uitbuiting wilde stopzetten, heeft de ei zo na heilig verklaarde Boudewijn, koning der belgen, hem laten vermoorden om de roof van Congolese ertsen tot zijn eer en glorierijke verrijking van zijn familiekapitaal te laten verder gaan.
De families De Croo en Michel (om er slechts twee te noemen), hebben hun kapitaal gevestigd op de armoe van Congolezen.
Wie begaan is met Afrika moet dààrmee beginnen: het beëindigen van de postkoloniale diefstal.
Dààr wil ik Els Hertogen van 11.11.11 over bezig horen. Niet over 0,7% !
Maar ik maak me geen illusies: binnen het kapitalisme is de stopzetting van het postkolonialisme niet mogelijk. Misschien moet Els eens contact opnemen met de PVDA.
Binnen dat postkolonialistisch kapitalisme is élke financiële of economische “hulp” aan Afrika zinloos: het geld komt finaal toch terecht bij de rijken. Altijd ten koste van de armen.
Al als kind heb ik “gegeven” van mijn spaargeld voor de negerkes. Ik heb dat verder gezet van bij de eerste frank die ik verdiende. Er zijn jaren geweest dat ik tot 50.000 frank doneerde aan goede doelen, ook al was dat niet altijd ontwikkelingshulp.
Neen, ik ben daar niet fier op. Ik heb daar spijt van.
Maar verwijt me niet dat ik enkel aan mezelf of aan het eigen volk denk als ik nu zeg: stop met dat NGO gedoe ! Stop met ontwikkelingshulp of welke andere schoonspraak er tegenwoordig ook tegenaan wordt gesmeten.
Natuurlijk: als er ergens een ramp gebeurt of mensen lijden honger, dan moeten er tenten en eten gestuurd worden. Of die ramp nu in Wallonië gebeurt of in Afrika maakt niets uit. Maar dat is geen ontwikkelingshulp.
Ook in Zuid-Afrika bezocht ik een instellingetje waar Vlaamse nonnekes blinde negerkindjes opvingen in een internaat met daarbij een schooltje. Ik heb daar lang gepraat met een zwarte onderwijzer. Daar heb ik geleerd dat onderwijs de enige verantwoorde vorm van ontwikkelingshulp is.
Als we de Afrikanen helpen met onderwijs, kunnen ze het zelf.
Die zwarte onderwijzer leerde me ook dat Afrikaans onderwijs niet zo maar hetzelfde is als onderwijs bij ons. Het legt eigen accenten.
Het is lang geleden en ik kan het allemaal niet meer in detail aan mekaar hangen, maar ik meen me te herinneren dat ook logica niet helemaal dezelfde weg volgde als onze logica. Maar ook met die eigen logica kwam mijn gesprekspartner wél tot correcte resultaten.
Het zal dus belangrijk zijn om die eigenheid te respecteren. Ben Weyts moet er weg blijven.
In Tanzania had ik een interessant gesprek met een jonge Masai. Een Hollander organiseert er lager onderwijs voor Masai-kinderen. De besten krijgen een studiebeurs voor middelbaar onderwijs. Die jonge Masai was op die manier juist afgestudeerd aan een technische landbouwschool. Ik sprak met hem in zijn eigen Masai-dorp en vroeg hem wat hij nu ging doen: werk zoeken in de stad waar hij gestudeerd had, of terugkeren naar zijn dorp en gaan wonen in hutjes gebouwd van koeienstront.
Zijn antwoord: ik keer terug naar mijn dorp, want in de stad ben ik gewoon werkvolk, en hier word ik eigenaar van een kudde geiten en koeien en door mijn studies zal ik een betere kweker worden en zo zal ik een rijke Masai worden.
Ik had gehoopt dat hij zou zeggen dat hij zelf ook een schooltje zou oprichten voor de kinderen van zijn dorp, maar dat was een beetje te hoog gegrepen. Masai’s zijn blijkbaar niet enkel gehecht aan hun cultuur, maar ook wel materialistisch.
Maar ik heb wel een oneindig respect voor die jonge Afrikaan. Op een of andere manier zal hij zijn volk tot vooruitgang brengen. En het mooie: het zal zijn eigen manier zijn !
Daarom dus: onderwijs met respect voor eigenheid.
We moeten negers niet leren om putten te graven. We moeten hen leren lezen en schrijven zodat ze zichzelf kunnen leren om putten te graven. En als ze het kunnen, en we buiten hen niet meer uit, hebben ze zeker ook het geld om die putten te graven.
Tenslotte: van het allergrootste belang is de speciale focus op onderwijs voor meisjes en vrouwen !
Zonder ontwikkelde vrouwen is de opbouw van een menselijke samenleving niet mogelijk. Het is niet enkel een kwestie van moraal; van gelijkheid… Het is ook een kwestie van efficiëntie.
En het is bewezen dat ontwikkeling van vrouwen altijd leidt tot daling van de geboortecijfers. Daar ligt de enige menselijk oplossing voor het toch wel reële probleem van de overbevolking van onze planeet.
Neen, ik zal dus niet geven bij 11.11.11.
Ik heb natuurlijk wel respect voor iemand als Els Hertogen en haar zeker oprechte inzet voor de medemens, maar toen ik haar op de radio hoorde zeggen dat ze rekent op Alexander De Croo omdat die ooit minister van ontwikkelingssamenwerking is geweest, viel toch mijn broek af. Gelukkig was ik toen alleen.
Els meent dat natuurlijk niet van de zich Alexander De Croot wanende. Maar dan moet ze het ook niet zeggen. Niet iedereen is zo slim als ik. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat Els stemmen ronselt voor De Crootige bij de volgende verkiezingen ?
Maar als Els mij komt vragen om wat geld te doneren voor een schooltje voor meisjes in Tanzania, mag ze op mij rekenen.