De dochter van mijn zus – een jong ding – ze zal me zeker aanspreken hier over – ik geniet er al van – leest geregeld mijn blogs. Dat verdient bewondering.
Maar bij mijn blogs over de geopolitiek – over de VS, Rusland, China, Europa stelt ze zich toch de vraag hoe het komt dat haar nonkel zo fel afwijkt van wat ze leest, ziet, en hoort in de reguliere media. Als al die slimme commentatoren in kranten en op TV, anders denken, moet ik mijn analyse dan niet de vraag stellen ?
Ik denk dat nogal wat lezers van mijn blog zich hierin herkennen.
Het antwoord is nochtans heel simpel: ik stel mezelf voortdurend in vraag. Maar ik weiger om zo maar mee te gaan in de algemeen heersende richting van denken. Daarvoor heb ik argumenten. Het is duidelijk dat wat de media ons voorhouden niet objectief is.
Ik heb geen band met de VS, noch met Rusland of China; of met om het even welke macht.
Als macht in het spel komt, wil ik er niet van weten. Ik geloof in de boodschap van Jezus en dus ben ik anarchist – als je dat woord juist verstaat.
Juist dat maakt – denk ik – dat ik gemakkelijker de zaken zie gelijk ze zijn, los van alle machtsspelletjes die op alle niveau’s worden uitgevochten.
Betekent dit dat mijn visie per se juist is ? Natuurlijk niet. Ik kan fout zitten. Maar er is wel een fundamenteel verschil: de politieke machten en de media die wél gelinkt zijn aan een macht beliegen je sowieso ! En dus moet ik op zoek naar de waarheid.
Mijn besef is begonnen toen ik als tiener de Lanny Budd reeks van Upton Sinclair las. Allen opnieuw daarheen !
Die serie geeft je (onder andere) een idee over de evoluties in de VS in de voorbereiding van de beslissing van Franklin Delano Roosevelt om deel te nemen aan de tweede wereldoorlog.
Ik heb een enorm respect voor de schrijver Upton Sinclair. Maar ik kon niet geloven dat Roosevelt in de oorlog zou zijn gestapt om de Duitse – bij uitbreiding Europese – Joden te redden van de holocaust. Roosevelt zou een zeer slecht president geweest zijn als hij duizenden levens van Amerikaanse jongens zou hebben opgeofferd om de levens te redden van mensen van een ander land.
Presidenten worden verkozen om de belangen van het eigen land te dienen. Als ze die belangen opofferen voor anderen, gaan ze zwaar in de fout.
Je bent toch niet meer zo naïef dat je gelooft dat iemand – wij – ten oorlog zou trekken gewoon uit menslievendheid; voor de vrijheid van anderen; voor democratie ?
Nochtans is het dat wat onze media en politieke leiders ons proberen wijs te maken.
Je trekt ten oorlog om de eigen belangen te verdedigen. Al de rest is literatuur voor de domme massa die tegenwoordig bij ons bestaat uit hoog opgeleiden.
Hét voornaamste motief voor de VS om in Europa te komen vechten was de verdeel en heers strategie.
De VS zijn in de tweede wereldoorlog gestapt toen duidelijk werd dat die zou leiden tot een verenigd Europees continent van Vladivostok tot Libanon. Ofwel won Stalin, ofwel won Hitler. In beide gevallen zou het leiden tot een Verenigd Europees continent. Dat continent zou de onmetelijke bodemrijkdommen (landbouw en ertsen) van Rusland combineren met de kracht van de vooraanstaande wetenschap en technologie van West-Europa. Dat Europese continent zou de VS op alle vlakken overvleugelen. Dat was voor Roosevelt onaanvaardbaar en dus stapte hij in de oorlog en voerde hem zo dat na de oorlog het Europese continent totaal verdeeld was in een West- en een Oost-Europa.
Nochtans heb ik altijd overal gehoord dat de Amerikanen ons zijn komen bevrijden van de vreselijke dictator Hitler. Hitler wàs een vreselijke dictator. Maar dat was niet de reden voor de Amerikanen om hier tienduizenden te laten sneuvelen. Onze politiekers en media hebben ons daar altijd in belogen.
Wie een beetje doordenkt ziet dat ook nu nog altijd hetzelfde gebeurt.
Ik ga het hier niet voor de zoveelste keer uitleggen, maar wie naar de échte oorzaken van de oorlog in Oekraïne zoekt, zal een van de voornaamste daarvan vinden in de verdeel en heers strategie van de VS tegenover het continent Europa. Ook nu nog zou economische en militaire verstandhouding tussen Rusland en Europa de dominantie van de VS afbreken.
Ik snap het echt niet: voor ieder denkend mens zou het toch al lang duidelijk moeten zijn dat een oorlog nooit gaat om menslievendheid, vrijheid, democratie …
Nog erger: oorlog gaat nooit om de belangen van de gewone mens, maar om de belangen van de rijken en machthebbers.
De gewone mens sneuvelt om de rijken rijker te maken.
Leg me eens uit wat de zin is van honderdduizenden mensen die sneuvelen; van totaal gebroken gezinnen; van verschrikkelijke vernielingen van huizen … voor die mensen zelf ? Bij mijn weten hebben die doden niet veel aan hun vrijheid.
Wat is dat voor een redenering dat die honderdduizenden hun leven moeten laten voor de vrijheid van enkele andere honderdduizenden ?
Hoe kan het toch dat wij het normaal vinden dat mensen gedwongen worden om zich op te offeren voor anderen ?
Het is nog véél erger. Want die slachtoffers van het slachtveld sterven niet voor de vrijheid van andere gewone mensen. Ze sterven voor de verrijking van de al rijken.
De deelname van de VS aan de Tweede Wereldoorlog hebben die VS heel veel opgeleverd. Maar de gewone Amerikaan heeft daar niet veel van gezien. Hij heeft geen sociale zekerheid gekregen, geen fatsoenlijk onderwijs, geen fatsoenlijke gezondheidszorg … de meesten zelfs geen fatsoenlijk inkomen. De winst is naar de rijken gegaan.
En wij spelen dat absurde perfide spel mee.
Ja maar, moeten wij ons dan niet verdedigen tegen onrecht ? Natuurlijk wel, maar niet ten koste van een massa mensenlevens.
In de klassieke katholieke moraal wordt een oorlog aanvaardbaar als verdediging. Ik ben daar lang in meegegaan. Misschien klopte dat zelfs eeuwen lang. Maar ondertussen is onze vernietigingskracht zo groot geworden dat een oorlog nooit meer moreel te verantwoorden is.
Alleen past dat woordje moreel niet bij de benedenmenselijken die tot oorlog beslissen.