Vooruit ! Maar naar waar ?

Sampol

Wim Vermeersch

Welk pad kiest Vooruit?

In het voorjaar van 2021 verandert sp.a van naam en vervelt ze van partij naar beweging. Wat zijn de inspiratiebronnen van Conner Rousseau? En voor welke uitdagingen staat Vooruit?

Wim Vermeersch brengt interessante informatie. Wat hier van te denken ?

Laat me allereerst en het minst ter zake, zeggen dat ik Conner een blaas vind. Hij is zeker intelligent. Maar hij gebruikt zijn intelligentie om mensen te manipuleren. Ik haat manipulatie. En hij liegt. Ik heb hem bezig gehoord in Ter Zake, bij de verdediging van Vandenbroucke over “het schokeffect” en hij leek Almaci wel. Hij lijdt aan een zware mentale ziekte: in een discussie gaat het voor hem niet om de waarheid, maar om gelijk te krijgen. Dat is menselijk en daar kan ik nog in komen. Maar als hij om gelijk te krijgen bereid is om de waarheid opzij te schuiven, heeft hij er bij mij gelegen.

Dat wil niet zeggen dat hij altijd ongelijk heeft.

Rousseau wil naar een beweging. Daarin heeft hij als partijleider gelijk. Een partij heeft een beweging nodig. Er wordt veel geschreven over de neergang van de traditionele partijen. Zeker bij de cd&v en de socialisten ligt een belangrijke oorzaak bij het feit dat ze de beweging achter zich zijn kwijt gespeeld. Van de cafés Germinal, de voetbalclubs “van de socialisten”, de socialistische Turnkringen, Harmonieën… hoor je niets meer. Aan cd&v kant is er wel nog beweging.net. Maar die beweging is sterk verzwakt en de partij is grotendeels de band met deze beweging kwijt geraakt.

Een belangrijke oorzaak van de teloorgang van deze bewegingen is de drang van fundamentalistische atheïsten tegen de “verzuiling”. Zij wilden die weg omdat ze er zelf niet in slaagden een atheïstische zuil te organiseren. De christenen hadden hun ziekenkassen. Ooit gehoord van een atheïstische ziekenkas ? Een ziekenkas vraagt solidariteit. Ja, de socialisten sloten aan bij het atheïsme, maar zij boden geen oplossing voor de liberale atheïsten. Misschien wordt het tijd dat de socialisten beseffen dat hun atheïstische vrienden hebben bijgedragen tot hun teloorgang. Hiermee heb ik niet gezegd dat er geen andere factoren in het spel zijn geweest.

Nu probeert Rousseau dus opnieuw een beweging op gang te krijgen. Ze zal er natuurlijk heel anders uitzien dan de “oude bewegingen”. Maar ze zal zeker tegemoet komen aan de noodzaak van een beweging om als partij terug iets te betekenen. Dat is dus goed gezien van Rousseau.

Misschien moet ook de pvda eens in die richting denken. Ik heb geen enkele informatie over de innerlijke keuken van die partij. Ook partijleden schijnen niet op de hoogte te zijn van wat er zich afspeelt bij de partijtop en klagen er over dat ze wel ordewoorden krijgen, maar weinig informatie. Er zijn zelfs zeer actieve partijleden die niet meer weten of de partij nog altijd marxistisch-leninistisch is; of de oude amada-garde nog veel invloed heeft; en of het Russische communisme nog een inspiratiebron is. Ik weet dus niet welke precies de koers is die de top vaart, maar het zou me niet verwonderen dat de huidige liefdadigheidsacties (voorgesteld als solidariteit ! ) gezien worden als een alternatief voor een beweging, of als voorbereiding er van. Je kan met het etiket van communist niet zo gemakkelijk mensen samen brengen. Comac, de jeugdbeweging”  van de partij is daardoor nooit doorgebroken. Maar als je laptops inzamelt kan een mens niets anders dan daaraan meedoen of dat op zijn minst sympathiek vinden.

Ik weet dat ik als ik dit schrijf een aantal pvda-ers tegen mij in het harnas jaag. En daar gaat het om. Ze zijn een illustratie bij mijn betoog.

God behoede me dat ik marxist-leninist zou worden. Ik zou mezelf verloochenen. Maar ik zie marxisten-leninisten wel als bondgenoten in mijn strijd tegen het kapitalisme. Alleen spijtig dat ze mij niet als een bondgenoot zien omdat ik mij niet tot de partij beken en de partijlijn volg. Niet dat mijn bondgenootschap iets betekent. Daar ben ik niet belangrijk genoeg voor.

Het is mijn diepste overtuiging dat de strijd tegen het kapitalisme enkel kan gevoerd worden vanuit een beweging: een massa mensen moeten beseffen dat het kapitalisme voor geen enkel probleem (klimaat, milieu, migratie, armoede, overbevolking..) een echte oplossing heeft. Erger nog: dat het in zijn kern beneden-menselijk is, en de oorzaak van de mensonterende omstandigheden waarin de overgrote meerderheid van de wereldbevolking moet overleven. Vanuit dat besef moet de massa op een bepaald moment besluiten dat het zo niet verder kan en dat fundamentele veranderingen nodig zijn waarbij de essentiële elementen van het kapitalisme (de concurrentie, winst, macht bij het kapitaal door eigendom van productiemiddelen) worden weggeveegd.

Die massa is een massa in beweging. Maar dat kan enkel een massa over de partijgrenzen heen zijn. Mijn ondervinding leert me ondertussen dat precies de partijgrenzen die massa onmogelijk maken. De pvda-ers in het harnas zijn daarvan de illustratie.

Laat me het zo stellen: ik denk dat er in àlle partijen, zelfs in de VLD mensen zijn die open staan voor een antikapitalistische boodschap. Maar die mensen zijn onbereikbaar als die boodschap wordt gebracht door mensen van een andere partij, want als puntje bij paaltje komt zijn er verkiezingen en worden die mensen tegenstander van mekaar. Het is moeilijk om één beweging te vormen met mensen die verwikkeld zijn in een machtsstrijd.

Laat me het cru stellen: in mijn visie waarin een bewuste massa essentieel is, is de pvda als partij ballast. De mensen van de pvda zouden zich beter partijloos engageren in de opbouw van de beweging.

Hiermee doe ik geen oproep tot pvda-ers om de partij te verlaten. Integendeel. Ik denk dat op dit ogenblik de pvda een nuttige luis in de pels is van de politiek en ik ben blij om haar verkiezingssucces. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er een moment zal komen waarop de massabeweging belangrijker zal worden dan de partij.

Op dit ogenblik is er van een massa-beweging nog totaal geen sprake. Het linkse discours wordt nog altijd gedomineerd door de socialisten voor wie een partij (naast de vakbond) nodig is in de strijd tegen het kapitaal. Die strijd tegen het kapitaal is geen strijd tegen het kapitalisme. Integendeel: hij vertrekt van de aanvaarding van het kapitalisme. 

De pvda is niet mijn tegenstander. Mijn tegenstanders zijn de liberalen (ook die van de n-va) en Vooruit.

 

 
 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *