Dwarsliggers
Interessant artikel van Bart De Meulenaer.
Ten gronde heeft hij gelijk: we leven in een tijd waarin de meningen en opvattingen van de mensen enorm worden beïnvloed door de media. Je moet al een sterke persoonlijkheid en bewust kritisch zijn om aan die invloed te weerstaan, en zelfs dan kan je er niet helemaal aan ontsnappen. Die invloed is zo sterk omdat communicatie een wetenschap is geworden en de beste psychologen in dienst worden genomen om de massa te manipuleren. De reclame is een overduidelijk voorbeeld. Maar ook bij het verspreiden van opinies door de reguliere media wordt gebruik gemaakt van deze technieken.
Wat de zaak écht gevaarlijk maakt, is het feit dat àlle reguliere media dezelfde opinies verspreiden: de politieke correctheid. Als verschillende media ook verschillende opinies zouden verspreiden, zou er eigenlijk geen probleem zijn. Maar dat is dus niet zo. Dat is dus waar De Meulenaer het over heeft, als hij heimwee heeft naar de tijd van de verzuiling. De oorzaak van een pensée unique kan te vinden zijn in een dictatoriale situatie waarbij de overheid de media controleert. Maar veel gevaarlijker is de politieke correctheid die wordt gecreëerd doordat alle media vercommercialiseerd zijn, want hier creëert de situatie een illusie van vrijheid, die er niet is. Deze commerciële media concurreren met elkaar, maar ze zijn wél in handen van kapitalisten die onder het niveau van de concurrentie één ding gemeenschappelijk hebben: de belangen van het kapitaal. In mijn artikel van 2 februari “Wat zit er achter de klimaathetze”, heb ik het daar al over gehad. Het zou me te ver leiden om dat hier te herhalen.
Er spelen natuurlijk ook andere belangen dan die van het wereldwijde kapitalisme. Zo is een fundamentalistische atheïstische kliek er in geslaagd om sleutelposities in te nemen in de machtige media. En in haar antigodsdienstig fanatisme gebruikt ze die machtspositie om systematisch het christendom en de stempel die het op onze Europese cultuur heeft gedrukt uit te wissen. Alleen is het spijtig dat het die christelijke cultuur enkel weet te vervangen door een mensonwaardig nihilisme. Het atheïstisch humanisme is verworden tot een afbraak van de menselijkheid. In samenwerking met het kapitalisme heeft dit geleid tot een platvloers materialisme, geperverteerd in een genotscultuur die een surrogaat biedt voor de overigens bewust gekozen zinloosheid van het menselijk bestaan. Ja, ik weet het: de humanistische atheïst kan dan wel geen zin geven aan zijn bestaan zelf (hij heeft niet kunnen kiezen om al dan niet in het leven geworpen te worden), maar hij kan wél pogen zin te geven aan wat hij doet in zijn bestaan. Maar dit idealisme heeft nooit de massa bereikt, zoals het christendom dat heeft gedaan, en wat overschiet is vervreemding: de mens die niet meer zichzelf kan zijn omdat hebben belangrijker is geworden dan zijn. Ja, natuurlijk gebeurt er in deze wereld nog veel goeds. Er zal (hopelijk) altijd ook nog een elite zijn van mensen die van goed zijn hun levensdoel hebben gemaakt. En ook de platste materialist zal af en toe nog een opflakkering van menselijkheid vertonen. Een van de verklaringen hiervoor zal wel zijn dat de christelijke cultuur nog niet hélemaal is weggeveegd, maar de tendens is verontrustend. En daar hebben de fundamentalistische atheïsten vrolijk aan meegewerkt.
Het triestige aan heel het verhaal is wel dat ik in de aanvallen van de atheïsten tegen het christendom steeds opnieuw moet vaststellen dat ze niet weten wat het christendom eigenlijk betekent. Dikwijls is er ook een intellectueel onwaardige verwarring van het christendom als zodanig met de katholieke kerk. Ik ben zelf een fel criticus van de katholieke kerk, maar ik ben niet zo dom om de kerk te laten samenvallen met het christendom. En ja, er zijn atheïsten die “gelovig” zijn opgevoed en die denken dat ze weten waar ze over spreken. Ik ben zelf zo opgevoed, en ik heb moeten vaststellen dat deze opvoeding me niet noodzakelijk tot het christendom heeft gebracht. Het is dubbel: van de ene kant zou ik zonder die opvoeding niet zijn gaan nadenken over het christendom. Van de andere kant werd de boodschap van Jezus achter allerlei gedachtenconstructies (theologie, kinderachtige moraal) onzichtbaar gemaakt. Niet enkel de atheïstische kliek, maar ook de kliek in Rome heeft het christendom afgebroken. Alleen heeft Rome het kind nog in het badwater gelaten, en hebben de atheïsten mét het badwater ook het kind weggeworpen.
Wat er ook van zij: we leven in een tijd van massale manipulatie in dienst van het kapitalisme dat daarbij de steun krijgt van het atheïsme. De toekomst ziet er dus niet rooskleurig uit. En ik kan daar niets aan doen. Het enige wat ik wél nog kan: mezelf verplichten om zelfstandig te blijven denken in wantrouwen tegenover de media, en op die manier niet in de pas van de politieke correctheid te gaan lopen. Maar ja, “The brave new world” van Aldous Huxley (allemaal naar de bib !) leert wat er met zo iemand gebeurt. Al ben ik niet zinnens om deze wereld in pessimisme te verlaten. Daarvoor heb ik te veel aan mijn christelijke overtuiging.
Nota: Lees hier wat Wikipedia zegt over The brave new world.
PS En zijn de klimaatmarchen van de spijbelmeisjes dan geen bewijs van het idealisme van de jeugd dat dan mijn stelling zou tegenspreken ? Neen, natuurlijk niet: de zorg om het klimaat heeft niets te maken met idealisme, maar is gewoon primaire overlevingsdrang. De marchen kunnen dan wel een gevoel van samenhorigheid teweegbrengen, maar ook in een gezond klimaat kan de mens egocentrisch en egoïstisch de zinloosheid beleven.