De Bezieling
Natuurlijk geloof ik niets van een verschijning in een grot. Of liever: ik geloof wel dat iemand iets/iemand heeft zien verschijnen. Maar hoort dat niet bij een verschijning: dat het schijn is ?
Lourdes is geen materie of lichtschijnsel geworden God of Maria die de mens komt troosten. Maar mensen vinden er wel troost. En als dat zo is, waar haal ik dan het recht om het af te doen als waardeloze inbeelding ?
Inbeelding ? Ja ! Maar waardeloos ?
Troost is een innerlijke gebeurtenis. Die gebeurtenis gebeurt door woorden, aanrakingen, nabijheid. Altijd komt het er op neer dat mensen zich niet verlaten voelen. Dat er – al was het er maar één – iemand is die bij je wil blijven.
Ik ken mensen die het allemaal flauwekul vinden. Dat iemand je eens goed vastpakt lost het probleem niet op. Het geeft je echter wel kracht om het probleem aan te pakken of er mee om te aan.
Maar voor die mensen is het zwakheid.
Het leven is aan de sterken. Het leven is een strijd.
Die mensen hebben Jezus vervangen door Nietzsche.
Geef me dan maar Jezus. Die is dan wel gestorven op een kruis. Maar met Nietzsche is het ook niet zo goed afgelopen.
Het hoort inderdaad tot de essentie van de christelijke boodschap: een mens heeft recht op zwak zijn. Hij heeft recht op nood aan troost. Hij heeft recht op troost.
Maar dat houdt ook in dat een christen opgeroepen wordt om te troosten. Neen, je moet geen bewuste christen zijn om te troosten. Maar als je troost, beleef je wel de kern van de boodschap van Jezus. En als je bewust christen wil zijn, zal die keuze voor het christen zijn je ook confronteren met de plicht om ook trooster te zijn.
Als het gebeurt dat mensen mekaar troosten, is dat van het mooiste wat er kan gebeuren tussen mensen.
Een troostende mens is een mooie mens op een toppunt van mens-zijn.
Gelovigen in Lourdes hebben het ook altijd over dankbaarheid.