Knack
Er rust vandaag nog altijd een taboe op de band tussen socialisme en flamingantisme
Eigenlijk een artikel waar geen commentaar bij moet. Het verwoordt een evidentie: de Vlaamse strijd is een sociale strijd. Maar laat mij het omkeren: het is ook de strijd van een arrogante franstalige belgicistische elite tegen een beweging van onderdrukt “Vlaamssprekend” werkvolk. Het kan niet ontkend worden dat de scheidingslijn tussen de belgistische rijken in Vlaanderen samenviel met de scheidingslijn van de taal. Wie in Vlaanderen uit het proletariaat probeerde te geraken, kon daar enkel in slagen als hij zich omschoolde tot franskiljon.
Tegenstanders van alles wat Vlaams is, halen graag aan dat ook in Wallonië het werkvolk onderdrukt was. Dat is natuurlijk waar, maar daar was er geen breuklijn op gebied van taal. En die taalbreuklijn gaat in de richting van een racisme.
Het kan niet ontkend worden: een (relatief groot) gedeelte van de Vlaamse Beweging is tijdens de oorlog in de fout gegaan. Maar het getuigt van een schandalige vooringenomenheid om van daar het sociale karakter van de Vlaamse strijd te ontkennen, en héél de Vlaamse Beweging te vereenzelvigen met het fascisme of nazisme. Nochtans wakkert de franstalige pers in Brussel en Wallonië dat vuurtje nog voortdurend aan, en daardoor zijn veel franstaligen er écht van overtuigd dat de gemiddelde Vlaming een smerige racist en fascist is. Dat is van een ongekende smerigheid, want die perslui wéten natuurlijk dat dit niet zo is, maar het past wél in hun kraam en hun misdadige inspanningen om dit onland in stand te houden. Want de Vlaamse Beweging is natuurlijk wel een bedreiging voor het onland. Hoe kan een Vlaming aanhanger zijn van een land dat gesticht is met de bedoeling om zijn taal en cultuur uit te roeien, en zijn volk in het proletariaat te houden ? Toegegeven: die bedreiging is op dit ogenblik afgewend, maar dat is niet te danken aan voortschrijdend inzicht en menselijkheid van de franstalige kapitalistische elite, maar aan de kracht van de Vlaamse Beweging. En ook nu nog doet de franstalige arrogantie pogingen om Vlaams grondgebied terug te veroveren, onder andere in Brussel. Het is triestig om vast te stellen dat in brede lagen van de bevolking de haat voor de andere taalgemeenschap echt leeft bij de franstaligen, en slechts in Vlaams Blok middens bij de Vlamingen. Je kan dat psychologisch wel verklaren, want de winnaar heeft het altijd gemakkelijker om meedogend te zijn. Maar het blijft triestig.
Ik vind het dus begrijpelijk dat de Vlaamse Beweging voor Vlaamse onafhankelijkheid pleit. Ook al omdat ondertussen Wallonië zich in een hangmat heeft genesteld die door de Vlamingen wordt opgehangen, terwijl het geen enkele poging doet om uit die hangmat te geraken. Want die hangmat is noodzakelijk voor het in stand houden van de PS staat. De PS is niet geïnteresseerd in de échte belangen van de arbeider, maar wil dat hij voor allerlei voorzieningen van haar afhankelijk blijft.
De Vlaamse beweging is in oorsprong dan wel een sociale beweging, maar is er ook nu nog een Vlaamse sociale strijd ? Waarvoor zou het welvarende Vlaanderen nog moeten strijden, en tegen wie ? Er wordt graag beweerd dat Vlaanderen rechtser is en Wallonië linkser. De Vlaamse linkse heeft dan de neiging om het onland in stand te houden omdat hij zich gesteund denkt door het linkse Wallonië. Daarbij beseft hij niet dat op dit ogenblik Wallonië – en zeker ook Brussel – een handicap is in de strijd voor een sociaal Vlaanderen. Want zoals ik al stelde: Wallonië is niet écht links. Het cultiveert het profitariaat. De strijd voor een sociaal Vlaanderen is totaal niet gebaat bij samenwerking met Wallonië. Wie een sociaal Vlaanderen wil, zal dat moeten realiseren zonder Wallonië. belgië is in die strijd puur ballast. Als er op dit ogenblik geen federalisme zou zijn met een reeds aanzienlijke Vlaamse onafhankelijkheid, zou Vlaanderen zeker minder welvarend zijn. Want in een unitair belgië zouden de Waalse socialisten de plak zwaaien, of op zijn minst een veel grotere invloed hebben, en we zien waar dat toe leidt in Wallonië. Wie hier aan twijfelt moet toch weten dat de eerste vraag naar een autonome politiek niet door Vlaanderen, maar door Wallonië werd gesteld. Wallonië wilde immers zijn eigen economische politiek voeren, niet gehinderd door Vlaanderen. Dat betekent dat zonder federalisering Wallonië er alles zou aan gedaan hebben om zijn eigen politiek te kunnen voeren in belgië. En dat dus ten nadele van Vlaanderen. Of nog: eigenlijk is belgië een rem voor de Vlaamse welvaart. En is welvaart niet het doel van iedere sociale beweging ?
Zelf ben ik op zich niet geïnteresseerd in een Vlaamse staat. Want die zou lijden aan dezelfde ziekte als die waaraan alle staten op dit ogenblik lijden: het nationalisme.