Doorbraak
Johan Sanctorum
Sanctorum heeft het over de ongezonde relatie tussen politiekers en journalisten. Die relatie leidt er toe dat we voortdurend misleidende of onjuiste informatie krijgen.
Ik word er wel eens van beschuldigd dat ik te gemakkelijk complotten zie, verborgen agenda’s of volksverlakkerij. En dat zal soms ook zo wel zijn. Maar ik zie het als mijn opdracht om dat soort rotzooi te ontmaskeren, waar mogelijk. Dikwijls kan ik daarbij enkel mijn overtuiging uiten, zonder dat er tastbare bewijzen zijn. Maar ik denk dat dat mijn goed recht is. Het is een mens zijn goed recht om wantrouwig te zijn. In deze tijd en, zeker als het over de media gaat, is dat zelfs zijn plicht.
Een journalist moet normaal een duidelijk onderscheid maken tussen informatie en duiding. En die informatie zou dus onpartijdig moeten zijn. Maar ook journalisten hebben hun overtuiging, en het is onvermijdelijk dat die ook doordringt in hun informatie. Op zich is dat geen probleem, zolang die journalist door die overtuiging niet gaat liegen, informatie weglaten, of gewoon aan volksverlakkerij doet door, bijvoorbeeld, een titel te plaatsen die sterk gekleurd is, en dan in zijn artikel wél correcte informatie te geven, zodat hij niet kan beschuldigd worden van desinformatie. Ondertussen weet hij dat veel mensen enkel de titel lezen, en ook bij wie het artikel leest, blijft de titel het meest hangen. Daardoor wordt de lezer dus schandelijk onbewust beïnvloed, terwijl de journalist buiten schot blijft.
Sanctorum heeft dus gelijk. Ik waardeer zijn onafhankelijkheid. Maar natuurlijk heeft ook Sanctorum zijn overtuiging en die is rechts. Sanctorum is een overtuigd aanhanger van het kapitalisme. En daardoor trekt hij zijn correcte redering niet door. Hij vermeldt wel de commerciële regie. Want alle “officiële ” media, behalve de openbare omroep, zijn in handen van “de commerce”. Of juister: van het kapitaal. Officieel zijn de redacties onafhankelijk. Ik heb het Van Thillo, een van de rijkste belgen, nog pas enkele dagen eerder zelf horen zeggen. Maar natuurlijk is dat zever. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt… De kapitalist zal misschien niet uitdrukkelijk en rechtstreeks tussenkomen in de berichtgeving, maar het kan niet anders of de journalisten doen aan een zelfcensuur in dienst van de eigenlijke werkgever. Ondertussen weten we ook dat journalisten die wél durven inkomen tegen hun broodheer, buiten spel worden gezet en gebroodroofd. Of nog: al onze media staan in dienst van het kapitaal en propageren het kapitalisme. Soms zullen ze wel eens een antikapitalist aan het woord laten, maar dat enkel als hij toch niet gevaarlijk is. Daardoor geven ze dan de schijn van onpartijdigheid. En die manipulatie van de burger is eigenlijk veel erger dan partijpolitiek gestuurde manipulatie, omdat het over veel fundamenteler zaken gaat. En die manipulatie blijft buiten het gezichtsveld van Sanctorum.
Ik ben overtuigd antikapitalist omdat ik voortdurend op problemen stoot die binnen het kapitalisme niet oplosbaar zijn als je de kenmerken van het kapitalisme ernstig neemt. Ik geef toe dat ik geen pasklaar alternatief heb voor het kapitalisme. ik probeer er een te vinden in mijn boek “Eutopia”. Maar ik besef dat deze poging onvolmaakt is. Dat is op zich niet erg. Wat wél erg is: dat ik de indruk heb dat ik alleen sta in mijn poging om een alternatief te vinden. Waarom vind ik geen andere pogingen ?
Er is natuurlijk de pvda. Maar die doet er alles aan om af te geraken van haar “communistische” imago omwille van electoraal opportunisme. En ik vind daar geen enkele visie op een postkapitalistische samenleving. Ik denk dat zo ’n visie er wel is bij de pvda, al zeker bij een aantal oudstrijders, en dat die visie nog altijd steunt op het marxisme-leninisme. Maar dat heeft bewezen te leiden tot het ergste onheil.