Grenzeloos
Latijns Amerika, gekweld continent
belgië is wat terughoudender dan Nederland dat de marionet Guaido erkent als minister-president. belgië erkent hem niet in zoveel woorden, maar steunt hem wel om verkiezingen uit te schrijven, wat een de facto erkenning is. Je mag dus belgIë en nederland over dezelfde kam scheren.
De zaak op zich is niet moeilijk: de VS aanvaarden niet dat de Latijns-Amerikanen een eigen koers varen. Voor hen is Latijns-Amerika hun achtertuin. Je krijgt de indruk dat de cowboys het spijtig vinden dat ze enkel naar het Verre Westen zijn getrokken, en niet ook naar het heel diepe Zuiden.
Ondertussen moet het voor elk weldenkend mens duidelijk zijn dat waar de VS de vinger in de pap gewurmd krijgen, de gewone man de dupe is. Als die gewone man dan aan het einde van zijn Latijn iemand als leider kiest die iets wil doen aan zijn lot, komen de Amerikanen in actie. Daarbij schuwen ze de ergste wreedheid niet. In Argentinië hebben militairen die hun opleiding in de VS hadden “genoten”, tegenstanders vanuit vliegtuigen in de Rio Plata gegooid. Zelfs Filip De Winter heeft zoiets hier nooit (openlijk) durven uitspreken. Nog altijd lopen in Buenos Aires de Dwaze Moeders hun rondjes op de Plaza de Mayo. Die moeders hebben wel internationale erkenning gekregen, maar dat is slechts schone schijn. In Nederland is de populaire koningin Maxima de dochter van een militair die in de Vuile Oorlog een vuile rol heeft gespeeld. Om maar te zeggen: ook wij spelen het Amerikaanse spel mee. Ik stap niet mee in de logica van Anuna en consoorten die me willen aanpraten dat ik persoonlijk schuldig ben aan de klimaatproblematiek, en dus beweer ik niet dat mensen hier persoonlijk schuldig zijn aan de wreedheden in Latijns-Amerika. Maar het is wél duidelijk dat ook Europa zich heeft ingeschreven in het Amerikaanse systeem, en de Amerikanen slaafs en gewetenloos achternaloopt.
Ik geef toe dat Europa dat niet helemaal vrijwillig doet. Tenslotte hebben de Amerikanen na de tweede wereldoorlog heel West-Europa gekoloniseerd.
Ooit zat ik in Tanzania na het avondmaal bij het vuur met een geweerbewapende neger in de buurt om de leeuwen op afstand te schieten. In het gezelschap was er ook een bejaarde Engelsman. Als je samen met een bejaarde Engelsman bij een vuur zit, duurt het niet lang of de tweede wereldoorlog komt ter sprake, zeker als er ook een goede cognac door wittandelijk glimlachende negers zonder inhouden wordt geserveerd. De Engelsman liep nog altijd over van dankbaarheid tegenover de Amerikanen die zo goed waren geweest om ons te komen redden. Ik heb toen iets gedaan wat je eigenlijk nooit mag doen tegenover een bejaarde Engelsman aan de cognac: ik heb gesteld dat de Amerikanen niet waren gekomen om ons te redden, maar om de baas te worden in Europa.
Voor de Amerikanen in de oorlog stapten was de oorlog in een fase gekomen waarbij er twee mogelijke winnaars waren: Hitler of Stalin. In beide gevallen zou dat leiden tot een verenigd Europa. Een verenigd Europa zou economisch sterker zijn dan de VS. En dus waarschijnlijk ook militair. En dat is iets wat de cowboys tijdens hun negocide van het Indiaanse volk hebben geleerd: je moet niet vechten tegen iemand die sterker is, je moet er voor zorgen dat de andere, vriend of vijand, niet sterker wordt.
Natuurlijk was er het Marshallplan dat in tegenspraak lijkt met wat ik hier beweer. Maar een sterke Europese economie was interessant voor de Amerikanen in een situatie waarbij zij in die economie het heft in handen hadden. Als ze daarbij dan ook nog de Europeanen konden laten meebetalen aan de eigen Amerikaanse bewapening (de Navo), was de winst nog groter. Ziedaar de échte reden waarom de VS in de tweede wereldoorlog zijn gestapt. Of denk je nu écht dat Roosevelt er zelfs maar aan dacht om Amerikaanse levens op het spel te zetten omdat Hitler een fascistische, racistische samenleving wilde installeren, en wij, arme niet-Ariërs dat niet fijn zouden vinden ? Roosevelt zou als president van zijn volk, zelfs zwaar in de fout zijn gegaan als hij puur uit menslievendheid in de oorlog zou zijn gestapt.
Nu genoeg daarover: na mijn betoog had ik een bejaarde Engelse vriend verloren en liet hij mij de cognac betalen.
Wie mijn filosofische bedenkingen over de intrede van de Amerikanen in de tweede wereldoorlog meer economisch en geostrategisch politiek uitgewerkt wil zien, verwijs ik naar: hoe de VS economisch profiteerden van de tweede wereldoorlog
Weet dat belgische diplomaten in het Oosten van Europa er op wijzen dat de VS ook nu nog proberen verdeeldheid te zaaien tussen de Europese lidstaten. (Orban) Ook de Europese structuur waarbij de macht in handen is van de leiders van de verschillende staten, en belangrijke beslissingen moeten genomen worden met eenparigheid van stemmen, zijn voor de VS een wapen om elke ene beslissing van Europa die hen niet zou aanstaan, te beletten: ze moeten slechts één land aan hun kant krijgen om een veto uit te spreken.
Eigenlijk is de basissituatie van Europa gelijk aan die van Latijns-Amerika: de Amerikanen zwaaien er de plak. Dat de gewone man in Europa het veel beter heeft dan die in Latijns-Amerika is te danken aan de speciale economische omstandigheden in Europa na de tweede wereldoorlog. Wij moeten echt niet “dank u wel” zeggen tegen de Amerikanen. Zeker niet als we in hun zog op weg zijn naar nieuwe en verwoestende oorlogen. Verwoestend, niet in de VS, maar in Europa.