Solidariteit of liefdadigheid ?

MO

Irak heeft in 2019 evenveel hulpdollars nodig als in 24 uur werd opgehaald voor Notre Dame

Waar zijn de rijke Irakezen die 5 miljard euro op tafel leggen voor de heropbouw van Mosoel?n het Iraakse Mosoel, jarenlang geterroriseerd door IS, tikt de tijd de minuten voorbij. De mondiale schijnwerpers zijn gericht zijn op nieuwe rampen: een verbrand icoon in het hart van Europa, een verwoestende serie aanslagen in Sri Lanka, de verkiezingen in Oekraïne. Intussen likken de Iraakse bewoners van Mosoel in stilte hun wonden.

Rechtuit gezegd: ik heb dit artikel gekozen omwille van de titel, die niet misleidend is, doch slechts verwijst naar een klein, alhoewel uiteraard belangrijk, thema in het geheel.

Maar het gebeurt niet vaak dat ik op een website zoals MO een aanval tegenkom op het gebrek aan inzet binnen de islamitische wereld voor de miserie van de gewone mens in de straat. Meestal probeert MO mij een schuldgevoel aan te praten.

De inwoners van Mosoel hebben hulp nodig. Dat is een evidentie. Vanwaar moet die hulp komen ?

In de eerste plaats moet die hulp een vorm van solidariteit zijn: de inwoners van Mosoel zijn een stad in de Iraakse staat. In de huidige context zou je dan verwachten dat de andere inwoners van die staat solidariteit tonen met de mensen van Mosoel. Dat is natuurlijk niet zo simpel, want vele gewone Irakezen buiten Mosoel zitten natuurlijk zelf ook in de problemen. Maar MO vraagt zich terecht af waar de rijken blijven ? Nochtans moeten die er zijn. De gewone mensen merken er niets of weinig van, maar Irak is eigenlijk een rijk land door de olie-industrie. Het kan dus niet anders of er zijn Irakezen die daar een dik graan van meepikken, zeker als er zoveel armen zijn. Welnu, waar zijn die rijken ?

Ik wil er nog eens de nadruk op leggen dat ik het hier heb over solidariteit. Dat betekent dat de mensen die deel uitmaken van de gemeenschap (de staat Irak) de plicht hebben om hun medemens die in de miserie zit, ter hulp te komen. Zeker als het niet de eigen schuld is van die mens. Maar blijkbaar is het begrip solidariteit in de islam-wereld onbekend. Als iemand me voorbeelden kan geven van die solidariteit, wil ik mijn mening echt wel bijstellen. De islam kent wel de liefdadigheid: ik geef zoveel ik wil aan wie ik wil. Maar ook van die liefdadigheid zie ik niet veel. Dat is ook niet verwonderlijk, want als die van de rijken moet komen, is ze niet waarschijnlijk. Tenslotte is er niemand rijk geworden door liefdadigheid.

Die liefdadigheid zouden de inwoners van Mosoel wél van ons mogen verwachten. Buiten wat menselijkheid heb ik niets gemeen met die inwoners. Maar juist omwille van mijn menselijkheid, moet ik bereid zijn tot liefdadigheid. 

Nu hoor ik sommigen al opwerpen dat het toch niet normaal is dat ik vanuit liefdadigheid die mensen zou gaan helpen, terwijl de het eigen volk dat het uit solidariteit zou moeten, verstek geeft. Welnu, ik ben het daar niet mee eens. Mijn liefdadigheid mag niet afhankelijk zijn van wat anderen doen. 

Maar hoe meer liefdadigheid er van mij gevraagd wordt, en hoe meer de rijken verstek geven, hoe meer ik de aandrang voel om die rijken af te schaffen. Liegsel Rutten is het daarover natuurlijk niet eens met mij. Maar ook die zou snel mogelijk moeten afgeschaft worden.