Doorbraak
Tinne Van der Straeten en het olifantengeheugen van Ecolo
Laat me duidelijk zijn: ik ken Tinne Van de Straeten niet persoonlijk, maar ik ken wel mensen die haar kennen, en die spreken enkel met lof over haar. Er is geen enkele twijfel over haar integriteit.
Mijn commentaar gaat dus niet over Tinne, maar over haar Franstalige “vrienden”.
Tinne heeft ervaren dat, zoals bij alle franstalige partijen, ook bij ecolo-groen als puntje bij paaltje komt het Franstalige belang voor elk ander belang gaat. Als de PS moet kiezen tussen het belgische (ook Vlaamse) werkvolk of de belangen van de Franstaligen, zal ze kiezen voor de Franstaligen. Dat geldt dus voor alle Franstalige partijen. Als de Vlamingen dat doen, zijn het fascistische aanhangers van “eigen volk eerst”, maar als de Franstaligen dat doen, is dat verdediging van de democratie en de superieure Franse cultuur.
Ik heb toch wat ervaring met onderhandelen met Franstaligen. Die ervaring leert me dat zelfs anders betrouwbare mensen, onbetrouwbaar worden als Franstalige belangen op het spel staan. Daarom had ik zeven aandachtspunten.
Als een Franstalige onderhandelaar vriendelijk is, moet je goed oppassen, want dan probeert hij je een oor aan te naaien.
Als die Franstalige zegt: “Soyons raisonables”, moet je antwoord zonder nadenken “neen” zijn, want daarmee bedoelt hij dat jij tot nu toe niet redelijk waart, maar nu eindelijk de redelijkheid van zijn stelling moet inzien, en dus moet toegeven.
Wees wantrouwig tegenover een Franstalige die goed Nederlands spreekt. Je denkt dan dat hij zijn best doet om je te begrijpen, maar hij doet zijn best om je te doen geloven dat hij zijn best doet om je te begrijpen.
Zet vier Vlamingen en één Franstalige aan een tafel, en in de kortste tijd wordt er nog enkel Frans gesproken. Op dat ogenblik ben je al gezien, want hij speelt een thuismatch, en jij op verplaatsing. Spreek dus enkel Nederlands.
Pas op met vertalingen. De Franstalige zal altijd proberen om de basistekst van het akkoord in het Frans op te stellen (dat krijg je als je als Vlaming Frans spreekt.) Die tekst moet dan vertaald worden. Jij denkt dan dat je Vlaamse tekst duidelijk is, en dat de Franstalige het met die interpretatie eens is. Maar al dan niet met opzet, is er discussie mogelijk over de vertaling, en dan zal de Franstalige beroep doen op het feit dat de basistekst in het Frans is opgemaakt, om zijn interpretatie als de enig juiste te laten gelden.
Pas goed op als je compromissen sluit en afspraken maakt die in de toekomst moeten worden waar gemaakt. De Franstalige zal je vragen om toegevingen te doen die dadelijk moeten worden uitgevoerd. De toegevingen die hij doet, zullen in een verdere toekomst moeten gebeuren. Jij voert dan de afspraak uit, maar als het tijd wordt voor de uitvoering van de toegeving van de Franstaligen, zijn de omstandigheden veranderd, zodat de afspraak niet meer geldt, of is de uitvoering niet meer mogelijk, waarbij de Franstalige de hem gegunde tijd zal gebruikt hebben om de omstandigheden te veranderen of de uitvoering onmogelijk te maken. Voor de geïnteresseerden: dat is wat er in Brussel is gebeurd met de verfransing en de gevolgen er van.
Tenslotte: als je denkt dat een Franstalige je bondgenoot is omdat je beiden dezelfde visie hebt, besef dan dat dit bondgenootschap slechts geldt, zolang er geen Franstalige belangen in het spel komen.
Kortom Tinne heeft zich in doekjes laten doen. En zo heeft ze zich als een echte Vlaming laten kennen.
Bij de vorming van een nieuwe federale regering horen ook onderhandelingen tussen Franstaligen en Vlamingen. Misschien kunnen de Vlaamse onderhandelaars nog wat leren van mij. Maar ik moet ze natuurlijk wel verwittigen: vanaf het moment dat ik mijn zeven principes ben beginnen toepassen, heb ik geen enkel akkoord meer kunnen sluiten.
PS Natuurlijk geldt wat ik hier schrijf niet voor elke Franstalige. Er zijn zeker ook andere Franstaligen. Het is alleen maar spijtig dat ik die nog niet ben tegengekomen.