Over moslims zonder bakfiets

VRTNWS

De hoofddoek is geen mode-item: niet alle moslims zijn hipsters met een bakfiets

In een stuk op deze website geeft Sakina Elkayouhi commentaar op de mediaheisa rond de Antwerpse influencer Sarah Dimani, icoon van de islamitische modebeweging in ons land, die recent besloot geen hoofddoek meer te dragen.  In haar reactie weerklinkt de houding van de Vlaamse media en de modieuze goegemeente ten aanzien van deze kwestie: elke vorm van discussie wordt van de hand gewezen, en critici worden weggezet als fundamentalisten. Zo wordt de conservatieve gelovige meerderheid van moslims systematisch de mond gesnoerd. Hun bezorgdheden verdienen echter ook een stem.

Ja, ik ben blij als ik dit lees. Want het islamitisch wonderkind Ottomaan stelt het klaar en duidelijk: de hoofddoek is niet enkel een persoonlijke keuze, of cultureel, maar gebonden aan religie. Een vrouw die geen hoofddoek draagt, mag zich nog wel moslima noemen, maar leeft in zonde.

Misschien moeten de fervente politiek correcte verdedigers van het recht om de hoofddoek te dragen zich dus toch eens wat vragen stellen.

Als overtuigd christen ben ik voorstander van het recht van gelovigen om religieuze symbolen te dragen in de openbare ruimte. Vanuit dat standpunt heb ik lange tijd de hoofddoek verdedigd. Tot ik meer inzicht begon te krijgen in de religie die met de hoofddoek verbonden is. Toen leerde ik dat de hoofddoek verbonden is met de minderwaardigheid van de vrouw; de onmenselijkheid van andersgeaarden; het samenvallen van religie en staat, met daaraan verbonden het recht van de religieuzen om via wetten hun opvattingen op te dringen aan niet-religieuzen; de onvrijheid van meningsuiting; de ook fysieke dwang om levenslang moslim te blijven; de afkeer van wetenschappelijk denken; de achterlijke benadering van de koran en andere religieuze teksten; het belachelijke vasthouden aan geplogenheden die eeuwen geleden in woestijngebieden zinvol waren, maar hier en nu niet meer…

Er zijn moslima’s die beweren dat ze de hoofddoek vrijwillig dragen, en dat de hoofddoek voor hen enkel het signaal geeft dat ze hun lichaam willen voorbehouden voor hun man, of toekomstige. Ik geloof hen. Maar ze hebben wel een probleem. Want je kan sommige symbolen niet zo maar een eigen invulling geven. Als iemand hier rondloopt met een hakenkruis op zijn vest, kan hij niet zo maar zeggen dat dit niets te maken heeft met Hitler, en hij dat enkel draagt omdat hij dat mooi vindt. Hetzelfde geldt voor de hoofddoek. Het is Ottomaan zelf die dit duidelijk maakt: de hoofddoek is niet zo maar een lapje stof waaraan iedereen zijn eigen betekenis kan geven: de  hoofddoek is een teken van de islam.

Ottomaan stelt dat … eender welke persoon het recht heeft om zonder fysieke dwang of weerstand te dragen wat ze wil… Let op het woordje “fysieke”. Impliciet geeft Ottomaan toe dat “morele” of sociale dwang wél aanvaardbaar is. Zijn hele artikel zit vol van die morele dwang.

Ottomaan is dus ook een heel klein beetje fel hypocriet als hij aanklaagt dat het “… de ervaring is van vele orthodoxe moslims met een publiek profiel die hij kent. Ze vertellen hem dat er een verstikkende druk bestaat in de echelons van de maatschappelijke elite om religie weg te moffelen, om er niet over te spreken…” Verstikkende druk vanwege areligieuzen mag niet. Dwang binnen de moslimgemeenschap mag wel. Als ik daarbij dan verneem dat de islam er op uit is om, daar waar hij sterk genoeg staat, de sharia op te dringen, ook aan niet-moslims, weet ik dat Ottomaan ook die dwang aanvaardbaar vindt.

Ik vind het ook mooi dat Ottomaan stelt dat de gelovige orthodoxe moslims de meerderheid van de moslimgemeenschap uitmaken… Dat betekent dat de islam zoals hij zich nu bij ons voordoet onaanvaardbaar is in onze samenleving.

Er is dus ook een minderheid van niet-orthodoxe moslims. In hoeverre die vrij is van de onmenselijkheid van de islam is een vraag. 

Er zijn zeker ook moslims die streven naar een aanpassing van de islam aan onze westerse waarden. Ook hier stelt zich de vraag in hoeverre dit mogelijk is. Maar in ieder geval verdienen die moedige mensen alle mogelijke steun.

Wat de gewone orthodoxe moslims betreft, mogen we niettegenstaande alle kritiek op de islam nooit vergeten dat het mensen zijn. Na alles wat ik hierboven schreef over de hoofddoek wil ik dus van de hoofddoek in de openbare ruimte geen probleem maken. Andere zaken zoals het onverdoofd slachten of de houding tegenover andersgeaarden… zijn dan wel onaanvaardbaar.

Ondertussen moet de strijd tegen de islam wel gevoerd worden. Die strijd, samen met respect voor de moslim als mens is een aartsmoeilijke evenwichtsoefening. Maar we zouden, bijvoorbeeld, al kunnen beginnen met alle subsidies aan islamitische verenigingen, moskeeën… af te schaffen, net zoals het islam onderwijs in onze scholen. Moslims mogen geen onderdrukte minderheid worden (ook geen meerderheid !! ) en de verspreiding van hun ideeën moet niet verboden worden, maar elke steun van de overheid moet wel worden afgeschaft.

Anders dan de fascisten van het vlaams blok, pleit ik niet voor een terugkeerpolitiek van moslims. Hun aanwezigheid hier is een vergissing die niet terug te draaien is zonder fascistische methodes. Maar we kunnen wel nieuwe immigratie van moslims tegengaan.

Ondertussen hoop ik dat Ottomaan artikels blijft schrijven en de kunst van de takiyya blijft beoefenen (takiyya is in brede zin de verplichting van moslims om te liegen tegenover de heidenen, als dat in het belang is van de islam). Want zo biedt hij me stof voor weer een volgende blog. 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *