VRTNWS
De illusie van onze achtertuin waar niets in de wereld foutloopt, is onhoudbaar
Kolet Janssen geeft een mooie beschrijving van het “tuingevoel”. Je zou dan verwachten dat ze dat gevoel zou verdedigen. Niet dus. Ze wil de mensen dat gevoel afpakken, want het zou een illusie zijn.
Haar stellingname is het gevolg van dieper ideologisch denken dat een naam heeft: politieke correctheid. Het is niet politiek correct om tegen windmolens te zijn, en de immigratie een probleem te vinden. Er zijn zelfs mensen die denken dat ze links zijn als ze de klimaathetze en de migratie verdedigen.
Politieke correctheid gaat samen met ideologische blindheid. Die leidt Kolet er toe om iets te ontkennen wat een evidentie is: een mens heeft nood aan een “thuis”gevoel. Meer nog: een mens heeft daar recht op. Dat recht zou mee moeten opgenomen worden in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
Natuurlijk kan ik de wereld niet uit mijn leven bannen. Ik leef in die wereld en kan niet doen alsof de problemen van die wereld mij niet aangaan. Maar moet ik ook met die wereldproblemen gaan slapen ? Of moet ik er van wakker liggen ?
In de sport weten ze het: de rust is even belangrijk als de inspanning. Ze heten dat de supercompensatie: na de inspanning heeft je lichaam de rust nodig om terug op te bouwen, en als je voldoende (niet teveel !) rust, bouwt het meer op dan was afgebroken tijdens de inspanning. En zo groeit je conditie en word je sterker.
Ook in ons leven hebben we rust nodig om beter om te kunnen gaan met de moeilijkheden die onvermijdelijk zijn bij alles wat leeft. Een dode rots heeft geen problemen omdat ze gevoelloos is. Leven gaat samen met gevoelens en dus met kwetsbaarheid. En daarom hebben levende wezens slaap en rust nodig, momenten waarop we onze kwetsbaarheid kunnen vergeten.
De politiek correcten negeren die menselijke gevoeligheid, en daarmee eigenlijk ook het leven. Ze hebben enkel aandacht voor het intellectuele en redelijke. Uiteraard kan je vanuit een rationele benadering verdedigen dat we windmolens in onze tuinen moeten toelaten. Je krijgt dan de discussie over het particuliere en maatschappelijke belang. Die discussie is belangrijk en nodig. Maar ze is puur rationeel. En de mens is gevoeligheid, die per definitie niet rationeel is. Eigenlijk zou een rationeel mens in zijn denken het irrationele moeten opnemen om echt rationeel te zijn.
Maar dat doen de politiek correcten niet. Als iemand bezwaren oppert tegen een windmolen in zijn achtertuin, komen ze af met rationele elementen. Ze hebben een arsenaal aan redelijke argumenten die rationeel overtuigend zijn, en daarmee bereiken ze niets. De windmolenweigeraar zal afkomen met ook weer rationele tegenargumenten, en het wordt een dovemansgesprek omdat er geen rekening wordt gehouden met waar het écht om gaat: de gevoeligheid, en de nood aan een “thuisgevoel”. Ik heb het nu over windmolens, maar als het over migratie gaat, speelt dat “thuisgevoelen” nog veel meer mee.
En nog eens: mensen hebben recht op dat thuisgevoelen en op een gevoelen van veiligheid. Het hoort bij het leven, net zoals het bij het leven hoort dat het niet mogelijk is om altijd en overal thuis en veilig te zijn.
Ja, er zijn mensen die zich gemakkelijk overal thuis voelen; voor wie de wereld hun dorp is. Maar het zijn geprivilegieerden. De grote massa heeft dat privilegie niet.
Hitler heeft de Duitse kiezers niet overtuigd met rationele argumenten, maar door in te spelen op hun gevoelens van nationale trots. Hij heeft hun leiderschap beloofd. Leiderschap geeft veiligheid…
Het is opnieuw aan het gebeuren. De politiek correcte elite heeft geen begrip voor de gevoeligheid van de gewone mensen. Integendeel: ze scheldt de gewone mensen uit voor egoïsten die terug plooien op zichzelf. Dat ze terugplooien op zichzelf is juist, en het is hun goed recht. Maar dat ze egoïsten zijn is niet juist. Dat bewijzen ze als er nood is aan liefdadigheid. Maar de elite is wel egocentrisch omdat ze geen begrip heeft voor een grote groep “anderen”.
Dat is het rare: ze pleiten voor begrip voor anderen – vluchtelingen – maar ze hebben geen begrip voor de gevoeligheid van het eigen volk. Ja, nu hoor ik ze al huilen in het bos: daar komt de aap uit Charles’ mouw: hij is voor “eigen volk eerst” ! Maar mag ik pleiten voor “eigen volk ook !” ? En dan heb ik het niet over het financiële, het comfort, de sociale zekerheid, maar over de “volkse gevoeligheid”.
Natuurlijk zijn er de fascisten die schaamteloos misbruik maken van de fout van de linkse elite.We hebben in het verleden gezien tot wat dat leidt. Maar de strijd tegen het fascisme is een verloren strijd, als hij niet samengaat met het herstellen van de oorspronkelijke fout van de elite, en deze elite niet eindelijk ook oog en begrip gaat hebben voor de gevoeligheid van de “massa”.