Er is geen links in Europa, en al evenmin in belgië

Grenzeloos

Gerrit Zeilemaker

Europese gezondheidszorg kapot bespaard door neoliberaal beleid

De regeringen van de EU-lidstaten proberen het zo goed mogelijk te verbergen, maar de chaos en tekorten in hun gezondheidszorg zijn nu voor iedereen zichtbaar. Tientallen jaren werd de neoliberale politiek van bittere  bezuinigingen, privatiseringen, loonmatiging, flexibilisering van banen en snijden in de sociale zekerheid als oplossing voor alle problemen gepresenteerd. Nu er echt een crisis heerst zijn de neoliberale maatregelen het probleem. De crisis die ze gecreëerd hebben is tevens een crisis van het neoliberale kapitalisme. De politieke en mediale elite roepen ons nu op te applaudisseren voor de werkers in de gezondheidszorg, de verpleeghuizen en thuiszorg, die nu de spits afbijten en zich kapot werken. Het zijn dezelfde politici die de lonen gekort, de pensioenleeftijd verhoogd en de ziekenhuizen afgeslankt hebben. En de journalisten van de ‘kwaliteitsmedia’ hebben het toegejuicht.

Allereerst dit: de cijfers die in dit artikel worden aangehaald overtuigen: er is de voorbije jaren systematisch bespaard in de gezondheidszorg, en die besparing is er niet gekomen door efficiëntie-oefeningen, maar door vermindering van zorg. En dat is het resultaat van neo-liberaal beleid. Jullie weten dat ik het kapitalisme haat. Het neoliberalisme is in Europa een terugkeer uit de verzorgingsstaat, naar het pure kapitalisme.

Nu moet ik een kanttekening maken: er wordt nu wel aangeklaagd dat onze ziekenhuizen niet genoeg capaciteit hebben om een crisis zoals de huidige op te vangen. Maar zou het verantwoord zijn om de capaciteit, nodig voor de opvang van de crisis, in stand te houden, ook in tijden dat er géén crisis is ? Dat stelt dan de vraag hoe groot moet die capaciteit zijn in normale tijden ? En: welke plannen moeten klaar liggen voor tijden van crisis, en hoe gaan die betaald worden ?

Het probleem gaat dus niet zozeer over de discussie of er al dan niet genoeg capaciteit is, maar wel over het feit dat die capaciteit verminderd wordt omwille van de winst en verrijking van een kleine gewetenloze elite.

En die kleine gewetenloze elite is aan de macht en vindt in de politiekers de al dan niet gewillige uitvoerders van de politiek die haar belangen behartigt.

Maar had je iets anders verwacht ? Europa is in oorsprong een kapitalistisch project. Het is begonnen als de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal. Als dat niet kapitalistisch is, weet ik het niet meer. Het is in ieder geval zonder de inbreng van de kolen- en staalarbeiders gebeurd. Natuurlijk zullen er ook wel politiekers zijn geweest die oprecht meenden dat ze daardoor een langdurige vrede in Europa konden bewerkstelligen. Tenslotte waren de twee wereldoorlogen een strijd geweest tussen Duitsland en Frankrijk om het bezit van die kolen en dat staal. Wie denkt dat oorlogen gaan om vrijheid, is een naïeve dwaas.

Europa is gestart als een kapitalistisch economisch project, en het is dat altijd gebleven. Het kapitaal heeft er zorgvuldig over gewaakt dat het niet ook een sociaal project zou worden. Daarbij was een hoofdbekommernis om zo snel mogelijk toe te groeien naar het voorbeeld van de Amerikaanse economie, rekening houdend met het feit dat de snelheid beperkt wordt door de bekommernis om het domme gepeupel rustig te houden, zodat het zich kikkergewijs laat koken. Voor wie het beeld nog niet kent: als je een kikker in kokend water gooit, springt hij er dadelijk terug uit. Als je hem in koud water zet, en dat langzaam aan de kook brengt, blijft hij rustig zitten tot hij gaar is.

Een machtsgeil pathologisch geval als Guy Verhofstadt pleit dan ook al lang om naast de economische aanpassing richting Amerika, ook de politieke structuur naar Amerikaans model te organiseren: de Verenigde Staten van Europa.

Wat verwacht je dan van dit Europa ?

Wat verwacht je van dit belgië ? Want ook belgië is gesticht als een economisch project van de bankiersfamilie de Rothschilds die bij een franstalige elite enthousiaste medewerking heeft gevonden en er in geslaagd is om een vertrouweling van de familie aan de top van de pyramide te zetten: Leopold I.

Nu geeft de welwillende mens in mij toe dat na de tweede wereldoorlog de kapitalistische elite, zowel Europees als belgisch akkoord is gegaan om een sociale zekerheid te organiseren die het scherpe kapitalistische kantje wat afvlakte. Maar dat is ook alleen maar gebeurd omdat die sociale zekerheid op dat ogenblik een goed middel was om de consumptie aan te wakkeren, en de arbeidersmassa rustig te houden. Die sociale zekerheid was een goede zaak voor de gewone man, maar ook nuttig voor de kapitalist. Als ze niet ook de kapitalist zou gediend hebben, was ze er nooit gekomen, hoezeer de vakbonden ook pluimen op hun hoed steken omdat zij die sociale zekerheid zouden afgedwongen hebben.

Ik schreef zojuist dat die sociale zekerheid een goede zaak was. Ik schrijf het hier met opzet in de verleden tijd. Want die periode na de tweede wereldoorlog is voorbij, en daarmee dus ook de sociale zekerheid. Onder andere de globalisering leidt er toe dat Europa afglijdt naar sociale toestanden zoals die in de rest van de wereld bestaan: naar asociale toestanden. De kikker zit in de pot, en naarmate het vuurtje heter wordt, zwakt de sociale zekerheid af.

Wie dus klaagt over de afbraak van de gezondheidszorg – en andere sociale voorzieningen – moet weten dat zijn geklaag verwaait in de wind over het kapitalistische landschap.

Op het einde van het artikel zegt Gerrit Zeilemaker: “Voor links is het nu tijd voor bijtende kritiek en reële alternatieven”. Welnu, er is geen links die naam waardig, noch in Europa, noch in belgië. Voor wie zou willen verwijzen naar het linkse Wallonië: dat is een verwording van het socialisme.