MO*
Een beetje denkend mens staat achter het betoog in dit artikel. Maar het is belangrijk om te lezen wat er niet staat. De auteur vermijdt zorgvuldig één woord: kernenergie. Nochtans is het essentieel in dit debat.
Want de aardgas investeringen zijn in oorsprong enkel nodig om de energievoorziening te waarborgen als de kerncentrales worden gesloten. Als die open blijven, is het vervuilende aardgas niet nodig. Kernenergie is niet vervuilend.
Ja, de groenen staan nu al op hun achterste poten, want hun keuze is gemaakt: weg met de kernenergie en dus aanvaarden we het aardgas.
Ik breek me al lang het hoofd over de reden waarom groen zo hardnekkig tegenstander is van kernenergie. Als ik daarover in gesprek ga met groenen, krijg ik nooit adequate antwoorden. Er zit iets irrationeel in en ondertussen lijkt het een fetisj geworden.
Nu moet ik toegeven dat dat irrationele ook bij mij aanwezig is, en ik denk dat ik weet vanwaar het komt: een groot gedeelte van mijn leven heeft zich afgespeeld onder de dreiging van een atoomoorlog. In onze geest is er een verbinding tussen kernbommen en kernenergie.
Maar als je dat irrationele overstijgt kom je uit bij een fundamentele houding tegenover wetenschappelijke en technologische vooruitgang. Op zich is geen enkele nieuwe uitvinding goed of slecht. Het gaat er enkel om wat de mens er mee doet. Nobel – ja die van de vrede ! – vond het dynamiet uit en is rijk geworden door het te verkopen aan wapenfabrikanten. Er is dus geen enkele reden om die mens op een troon te hijsen, maar op zich kan dynamiet nuttig gebruikt worden. Het cameraatje in een foon kan vrolijke kiekjes naar vrienden sturen. Maar als Stang van Samang het gebruikt loopt het de spuigaten uit. Hetzelfde geldt voor de kernenergie.
Het lijkt me dat de problemen op gebied van veiligheid oplosbaar zijn en ook grotendeels opgelost zijn. Je blijft wel zitten met het feit dat de gevolgen enorm kunnen zijn als het misloopt. En niemand kan garanderen dat het niet ooit ergens wel eens zal mislopen. In Tsjernobyl is het gebeurd.
Er is ook het probleem van het afval dat veel te lang gevaarlijk blijft en moeilijk veilig te dumpen is.
Die twee factoren wekken grote vragen bij kernenergie, en ik denk dus dat we aan die energie niet moeten vasthouden als er een alternatief is. Maar op dit ogenblik vormen gascentrales dat alternatief en daar kan je toch ook vragen bij stellen. Alvast voor de klimaatproblematiek en de CO2 brengt het gas geen oplossing.
Ik herinner me nog de tijd dat de groenen bij hoog en bij laag beweerden dat windmolens en zonnepanelen zouden volstaan om te voldoen aan de vraag. Wie dat niet geloofde was verkocht aan de kern-lobby. Nu aanvaarden ze vervuilende gascentrales, precies om aan de vraag te kunnen voldoen.
Een van de grote argumenten voor de sluiting van de kerncentrales was de redenering dat als ze niet gesloten werden, er geen noodzaak zou zijn om wind- en zon energie te ontwikkelen. Ik heb dat lang een valabel argument gevonden. Maar blijkbaar hebben de kapitalisten ook winst geroken in de productie van windmolens en zonnepanelen en dus zijn kerncentrales niet gesloten, maar de alternatieve energie is wél ontwikkeld. Maar of dat nog waar zal zijn als het gaat over zon en wind tegenover gas in plaats van tegenover kerncentrales is nog maar de vraag. Zo dadelijk zal blijken waarom.
Eerst en vooral zal eens dat die gasindustrie echt op gang is gekomen, een nieuwe lobby aan het werk gaan om zo weinig mogelijk wind- en zon energie te produceren en zoveel mogelijk gas in te zetten. Maar dat is niet het doorslaggevende.
Samenvattend: kernenergie is geen definitieve oplossing en dus mag/moet er gezocht worden naar alternatieven.
Laat het ondertussen wel duidelijk zijn dat er binnen afzienbare tijd geen manieren zullen gevonden worden om het enkel met zon en wind te doen. Als er daar vooruitzicht op was, zouden de immense investeringen in dat gas niet nodig zijn.
Daarmee kan je twee kanten uit: als je, zoals ik, (gematigde) reserves heb bij de kernenergie en die zo mogelijk wil sluiten, kan je denken dat er van dat sluiten niets zal komen zonder die gascentrales. Dan zeg je ja aan de gascentrales. Je kan ook tot het besluit komen dat we zonder de kernenergie onmogelijk de klimaatdoelstellingen kunnen halen. Dan zeg je neen.
Maar eigenlijk is het allemaal niet meer terzake: dat gas is al lang niet meer gewoon een steun voor de wind- en zon energie. Uit het artikel op MO* blijkt dat gas een factor is geworden in de wereldwijde strategische strijd om de hegemonie in deze wereld. Als er morgen wél een technologie wordt ontwikkeld om wind en zon te laten voldoen, zullen de gasleidingen blijven pompen, net zoals de olieleidingen dat blijven doen, ook als de olie grotendeels zal vervangen zijn. Ik voorspel dat de gasinstallaties veel meer productiecapaciteit zullen hebben dan nodig voor aanvulling van wind en zon. Net zoals om de olieleidingen zal er oorlog worden gevoerd om de gasleidingen. Zo zit onze wereld nu eenmaal in mekaar.
De teerling is dus geworpen. De kerncentrales zullen worden ontmanteld. De groenen krijgen hun fetisj en op het einde zullen ze de verliezers zijn. Ze halen het aardgas binnen als reddende engel, maar éénmaal binnen zal het zich ontpoppen tot vernietigende duivel.