De Wereld Morgen
“Sensibilisering alleen is onvoldoende”
Ze leren het nooit, de fanaten tegen discriminatie. Ik begin me echt af te vragen of er niet een of andere mentale storing in het spel zit. Misschien moeten we eens een onderzoek doen naar de psychologische kenmerken van deze activisten.
Natuurlijk klinkt nu het gehuil van de nep linkse politiek correcte idioten door het woud van oer en wordt ik uitgemaakt voor racist, fascist, nazi… voorstander, of op zijn minst verdediger van discriminatie. Het weze zo.
Is er discriminatie ? Ja, natuurlijk. Er zijn zeker racisten die weigeren om te verhuren aan zwarten, omdat het zwarten zijn.
Maar laat me terug grijpen naar de bepaling van discriminatie: het niet gelijk behandelen van gelijke gevallen.
Dan stelt zich de vraag: is een rolstoelgebruiker of een allochtoon een gelijk geval ?
Ik zou me er gemakkelijk vanaf kunnen maken: als een rolstoelgebruiker een gelijk geval zou zijn, dan zouden we niet spreken van rolstoelgebruikers. Hetzelfde voor allochtonen.
Maar zo simpel is het niet. Er zijn zeker rolstoelgebruikers en allochtonen die gelijke gevallen zijn. Maar het is even zeker dat een aantal dat niet zijn. Laat me het zo stellen: er zijn zeker rolstoelgebruikers en allochtonen die een verhuurder voor problemen stellen.
Wat doet een verhuurder ? Hij maakt een inschatting van “het geval”. Dat is zijn goed recht. Of willen de antidiscriminatiestrijders iedere huurder verplichten om iedere kandidaat zo maar aan te nemen ? Hij maakt dus een inschatting en doet dat ook als hij een “gewone” mens voor zich krijgt.
Bij gewone mensen kijkt hij naar het individuele” geval. De verhuurders die beschuldigd worden van discriminatie laten zich bij rolstoelgebruikers en allochtonen niet enkel leiden door het individuele geval, maar ook door de “categorie” waartoe de kandidaat behoort. Is dat correct ?
Hier komen we op een interessante vraag: bij allochtonen zou het kunnen zijn dat de verhuurder iets heeft tegen allochtonen in het algemeen. Als hij daarom weigert is het een vorm van racisme. Maar zouden verhuurders in het algemeen iets hebben tegen rolstoelgebruikers in het algemeen ? Ik ga er van uit dat we dat stadium ver voorbij zijn. Als de verhuurder dus een rolstoelgebruiker weigert, is dat omdat hij inschat dat de kans groot is dat een rolstoelgebruiker voor problemen zorgt. Heeft hij daarin gelijk ? Hij veralgemeent. Màg hij veralgemenen ? Ja, natuurlijk, want zonder veralgemenen kan een mens niet denken. Als bij de coronamaatregelen de scholen open zijn, dan is dat omdat er veralgemeend wordt: er zijn zeker kinderen die gevoelig zijn en besmetting kunnen overdragen, maar in het algemeen is dat niet zo.
Moet je iemand beboeten en straffen die in zijn vrije tijd gaat wandelen met rolstoelgebruikers uit de zorginstelling, omdat hij weigert te verhuren aan rolstoelgebruikers omdat hij misschien onterecht veralgemeent ?
Eigenlijk geldt hetzelfde voor allochtonen. Nogmaals: er zijn zeker racisten die allochtonen weigeren gewoon omwille van ras of afkomst. Maar wat met verhuurders die slechte ervaringen hebben gehad met allochtone huurders en de verhalen horen van andere verhuurders of huurders ? Ook dan is het veralgemening.
De actievoerders weten dit. Ik herinner me dat ze nog niet zo lang geleden systematisch over racisme spraken. Ondertussen is genoeg aangetoond dat het niet zo maar om racisme gaat. Daarom vind je in dit artikel het woord racisme niet meer terug. Het gaat enkel nog over discriminatie.
Mag ik daarbij opmerken dat dit onderzoek zelf discriminerend is, want het heeft het niet over mensen met down; niet over drugverslaafden… Moeten die mensen dan niet verdedigd worden ?
Is er dan geen probleem ? Natuurlijk wel. Maar de schuldvraag en straf is totaal naast de kwestie.
In dat verband moet ik ook opmerken dat het artikel niet enkel het woord racisme vermijdt, maar als het over sancties gaat ook vermijdt om het over individuele verhuurders te hebben, doch enkel over makelaars. Dat is natuurlijk nonsens: die makelaars handelen gewoon in opdracht van de verhuurder. Je gaat dan een makelaar straffen die een opdracht uitvoert en de opdrachtgever laat je gerust omdat je geen argumenten hebt om hem aan te pakken. Of: waartoe fanatisme en obsessies kunnen leiden.
Het probleem bestaat in een feitelijke toestand: rolstoelgebruikers en allochtonen geraken moeilijk of niet aan een woning. Natuurlijk moet dat probleem aangepakt worden.
Principieel is het gemakkelijk: de mensenrechten voorzien dat iedereen recht heeft op huisvesting. De staat moet er op toezien dat iedereen krijgt waar hij recht op heeft. De staat is verantwoordelijk. Of zijn individuele verhuurders verantwoordelijk voor de toepassing van het recht op huisvesting waar de activisten beroep op doen ? Als niet zij, maar de staat verantwoordelijk is, moeten de activisten de individuele verhuurders gerust laten en rechtszaken aanspannen tegen de staat.
Zo simpel is het niet. Binnen het kapitalisme is het onmogelijk voor de staat om de mensenrechten volledig te implementeren. Dat wordt in het internationaal recht aanvaard.
Laat me toch een concreet voorstel doen: mensen die zich gediscrimineerd voelen, moeten beroep kunnen doen op een instantie die hun situatie beoordeelt en als er inderdaad sprake is van gelijkheid van geval, gaat bemiddelen bij de verhuurder om hem er van te overtuigen dat de veralgemening in dit geval niet geldt. Dat zal twee voordelen hebben: individuele gevallen zullen opgelost geraken. En bij een aantal verhuurders zal er wel een bewustwordingsproces op gang komen.
En voor mijn part mag, neen moét iemand die actief lid is van een racistische vereniging en een zwarte weigert, worden aangeklaagd en bestraft wegens racistisch gedrag. Hetzelfde voor iemand die op facebook voortdurend zijn gal spuwt over “de vreemden” en balanceert op de grens tussen al dan niet aanzetten tot haat. Ook daarin zou de instantie die de “gediscrimineerden” bijstaat, kunnen optreden.
Misschien moeten de activisten zich toch eens afvragen of ze zelf geen haat ontwikkelen tegen de mensen die ze van discriminatie beschuldigen ?