De Wereld Morgen
Cuba ‘sponsor van terrorisme’ noemen niet alleen fout, maar vooral hypocriet
Jullie kennen mijn sympathie voor Cuba. En mijn afkeer van de VS. Dit artikel van Lode Vanoost plaatst beide mooi tegenover mekaar. Ik ben genoeg narcist om normaal gezien mijn blog belangrijker te vinden dan het artikel dat er aanleiding toe geeft. Voor een keer is dit nu niet het geval: ik gebruik het artikel niet om je naar mijn blog te halen, maar mijn blog om je naar het artikel te brengen.
Natuurlijk wil ik zelf toch ook nog iets zeggen.
Zo bijvoorbeeld is het regime in Cuba niet perfect. Het is een één partij staat en dus een dictatuur.
Ik ben tegen politieke partijen. Ze zouden verboden moeten zijn. En dus ben ik ook tegen een één partij staat. Maar zogenaamde democraten verdedigen de meer partijen staat met het argument dat je daardoor af geraakt van de dictatuur en tot een democratie komt. Dat is natuurlijk nonsens: je komt tot een schijndemocratie. Al zeker in de VS waar zowel de republikeinen als de democraten ingebed zijn in het establishment van grootkapitalisten die de eigenlijke macht hebben. Het verschil in concrete politiek tussen de republikeinen en democraten is cosmetisch. Dat geldt overigens ook voor belgische regeringen. belgië is geen een partij staat, evenmin een twee partijen staat, maar een (veel) meer partijen staat.
Je krijgt dus altijd een compromis-beleid. De ene keer zal dat wat meer sociaal zijn, de andere keer wat minder, maar fundamenteel verandert er niets en altijd wordt dat beleid bepaald door de noden van het kapitaal. Als het kapitaal het nodig heeft, voert een socialist als Di Rupo een loonstop in. Hoe je het ook draait of keert: het kapitaal heeft de eigenlijke macht en de politiek voert uit. Je krijgt een politiek die niet ten dienste staat van de bevolking, maar ten dienste van het grootkapitaal. Dat de belgische bevolking het goed heeft in vergelijking met de bevolking van armere landen is zeker (ook) te wijten aan het feit dat onze economie draait op hoog opgeleide arbeidskrachten en die worden sowieso beter betaald.
Voor wie het interesseert: dat is zeker een element dat speelt in het verschil in welstand tussen Vlaanderen en Wallonië. Vlaanderen had geen zware industrie zoals Wallonië en heeft al eind jaren ’60 ingezet op hoogtechnologische producten terwijl Wallonië nog vasthield aan de zware staal-en kolenindustrie met laag opgeleide arbeidskrachten. De Parti Socialiste heeft na de teloorgang van die zware industrie de overgang naar technologische industrie op zijn minst niet bevorderd omdat ze omwille van de macht de arbeidersbevolking liever afhankelijk hield van haar uitkeringspolitiek. Maar dat is een ander verhaal.
Dat is tenminste niet zo in Cuba. Je kan van Fidel zeggen wat je wil, maar zijn politiek heeft altijd slechts één doel gehad: het welzijn van het Cubaanse volk. Criticasters zeggen dan graag dat hij daarin dan toch niet zo goed gelukt is als je naar de armoede kijkt. Maar ik beweer dat hem dat wél goed gelukt is als je kijkt naar de armoede in een land als Haïti dat je perfect met Cuba kon vergelijken voor de revolutie van Fidel. En als de misdadige boycot van de Amerikanen er niet zou geweest zijn, dan zou de welstand van de Cubanen nog veel groter geweest zijn. Overigens heeft Fidel de enorme verdienste dat hij niet enkel sterk heeft ingezet op materieel welzijn, maar ook op scholing en gezondheid. Bij mijn reis door Cuba viel het telkens opnieuw op hoe intellectueel en cultureel ontwikkeld de gewone Cubaan is. Qua cultuur kom ik hier meer barbaren tegen dan in Cuba.
Tegenstanders van Fidel hebben het graag over de politieke gevangenen. Sympathisanten proberen de cijfers dan te minimaliseren.
Natuurlijk zijn er politieke gevangenen in Cuba. Je zou kunnen zeggen dat dat normaal is in een dictatuur en dat is dan ook een van de redenen om de dictatuur af te wijzen.
Maar in Cuba kan je Fidel zelfs niet verwijten dat hij politieke tegenstanders gevangen zet, want het land is in een feitelijke oorlogstoestand. De VS sturen geregeld spionnen naar Cuba om de revolutionaire geest bij de bevolking te ondermijnen. In Miama hebben ze een onuitputtelijke voorraad kandidaat-spionnen in de Cubaanse “gemeenschap” – zeg maar maffia – van rijke uitbuiters en slavenhouders die bij de revolutie naar de VS zijn gevlucht. En uiteraard hebben die rijken ook nog altijd kompanen die niet mee op de vlucht zijn geslagen en proberen de revolutie te saboteren en willen terugkeren naar de tijd waarin gewone mensen werkvee waren.
En dan heb je Obama. Toegegeven, bij zijn aantreden heb ook ik me laten vangen. Maar ondertussen is duidelijk geworden dat dit misschien wel de ergste hypocriet is die ergens aan de macht is geweest.
Obama heeft de betrekkingen tussen Cuba en de VS zo niet genormaliseerd, dan toch versoepeld. Hij stelt dat voor alsof dat voor het welzijn van het Cubaanse volk is. Maar tegelijkertijd zegt hij ook dat “isolatie” niet werkt. Waarvoor werkt ze niet ? Het is duidelijk geworden dat ze niet werkt om de Castro’s weg te krijgen en de revolutie te niet te doen. Obama’s versoepeling heeft de bedoeling om het revolutionaire elan bij de Cubaanse bevolking te verminderen en zo de terugkeer van de Cubaanse Miami gangsters voor te bereiden. Ik hoop dat de bewonderenswaardige Cubaanse bevolking beseft wat dat zou betekenen: een klein aantal van hen zouden rijker worden en de massa zou verarmen. Nog armer dan ze nu al is.
Het zou natuurlijk ook spijtig zijn voor Di Rupo. Ik heb het hotel gezien dat zijn vaste stek is aan de Cubaanse kust. Als door het opheffen van de boycot belgische toeristen massaal de weg vinden naar Cuba, is het voor hem gedaan om rustig te genieten van de Cubaanse gast vrijheid.