Grenzeloos
Hoe kunnen we de groepsimmuniteit voor het fascisme herstellen?
Gisteren stelde ik dat we niet zozeer fascistische leiders, partijen of bewegingen moeten bevechten, maar dat we de voedingsbodem voor het fascisme moeten aanpakken.
Eerst en vooral: het is niet mogelijk in een blog een alles omvattende analyse te maken van de voedingsbodem van het fascisme. En ook als dat wel zou mogelijk zijn, zou ik het niet kunnen wegens niet slim genoeg.
Maar ik mag wel mijn gedacht zeggen.
Wat brengt mensen er toe om voor het vlaams blok te stemmen ?
Je hebt natuurlijk de harde fascistische en nazistische kern. Daarover moeten we het hier niet hebben. Ik denk dat die kern relatief klein is; en onbereikbaar.
De overgrote meerderheid van de mensen hangt wel een ideologie aan, maar denkt niet ideologisch. Bijna alle mensen rondom mij zijn aanhangers van het kapitalisme. Maar als je met hen praat, zijn er weinigen die ideologisch kunnen zeggen wat kapitalisme eigenlijk is. Dat geldt ook voor de overgrote meerderheid van de mensen die voor het vlaams blok stemmen. Wat drijft hen dan wel ?
Eigenlijk is het simpel: alles wat er misloopt in onze samenleving, waarbij blijkt dat de klassieke partijen er geen antwoord op hebben.
Eerst een algemene opmerking: de overheid moeit zich met alles en geeft daardoor de indruk dat ze alles kan oplossen. Als er olifantenstront last veroorzaakt in de straten van Brussel komt er dadelijk een politieker met profileringsdrang met een wet die olifanten verbiedt. Welnu, de overheid kàn niet alles oplossen. Maar als ze zich met alles moeit, moet ze niet verwonderd zijn dat ze ook de schuld krijgt van alles wat misloopt.
Meer concreet en om met het meest recente te beginnen: corona. Het zou me niet verwonderen dat bij de volgende verkiezingen verdere winst van het vlaams blok zal verbonden blijken met de coronacrisis. Merk op dat op de sociale media de antivaccinbeweging en de complottheorieën worden aangestuurd door extreem-rechts. Ik moet hier niet aangeven hoe de overheid corona had moeten aanpakken, maar als je regeltjes begint uit te vaardigen tot in de huiskamer van de mensen, keert zich dat vroeg of laat tegen je.
De migratie is duidelijk een voedingsbodem voor het fascisme omdat ze tot problemen leidt in die samenleving. Politiek correcten ontkennen die problemen. Maar ze kunnen niet ontkennen dat een groot gedeelte van de bevolking de migratie als problematisch aanvoelt. En dat is wat telt. Er zijn dan twee factoren: de overheid krijgt die problemen niet opgelost. Ze zijn ook niet op te lossen. En als de mensen dan ook nog de indruk krijgen dat de overheid de problemen niet wil zien, is het hek natuurlijk van de dam.
Een voorbeeld om het cru te stellen: de te talrijke aanwezigheid van vluchtelingen vraagt menswaardige opvang. Ik ben voor die opvang. Maar niettegenstaande die opvang blijft er het probleem van de illegalen en krijgen we om de zoveel tijd een kerkbezetting. De overheid faalt. Je mag van mij zeggen dat het niet haar schuld is, maar ze faalt. Die opvang wordt betaald door mensen die vinden dat ze het zelf al niet te breed hebben. Hoe wil je dan dat die mensen enthousiast de volgens politiek correcten enorme voordelen van de migratie omhelzen ? Die mensen hebben de indruk dat de overheid geen oog heeft voor hun problemen. Dat drijft hen naar partijen die hen gelijk geven.
Een volgende factor is zeker de multiculturele samenleving. Die hangt natuurlijk samen met de migratie, maar ze brengt een bijkomende factor: de identiteit. Mensen hebben nood aan een identiteit.
Ik wil niet in een andere problematiek vervallen en zal dus maar even mijn eigen identiteit vergeten: als mensen kunnen zeggen dat ze belg zijn, geeft hen dat houvast om te weten wat en wie ze zijn. Identiteit gaat ook samen met een gemeenschapsgevoelen. Gemeenschap bouwt op het aanvoelen van iets gemeenschappelijks in de identiteit van anderen. Mensen hebben dat gemeenschapsgevoelen nodig.
De politiek correcte principiële voorstanders van de multiculturele samenleving proberen zelfs de factor identiteit te ontkennen tot in het belachelijke toe. Dat doen ze precies omdat de multiculturele samenleving knaagt aan de identiteit van mensen. De manier om dat knagen te ontkennen is dan de ontkenning van de identiteit. Maar weer eens: de visie van de politiek correcten telt niet. Het gaat om het aanvoelen van de mensen.
Tenslotte is de groeiende armoede en de groeiende kloof tussen arm en rijk zeker ook een factor die mensen naar het fascisme drijft.
Armen en zeker mensen die van relatieve welstand wegglijden naar armoede hebben het gevoelen dat ze het zelf niet kunnen. Ze zien dan een overheid die hen feitelijk in de steek laat. Een overheid die gevormd wordt door politieke partijen die verbeten vechten om te overleven, maar die door dat onderlinge gevecht ook een beeld geven van totale verdeeldheid, daar waar de mensen voelen dat eenheid in bevel nodig is. De politiek heeft dit aangevoeld. Avanti probeert wanhopig het beeld van de vorige kibbelregering te vermijden, maar je ziet nu al de barsten en de publieke opinie wéét dat de eenheid eigenlijk slechts schijn is. Dat leidt onvermijdelijk naar de roep om een sterke leider. Als premier probeert De Croo zich als zodanig te profileren. Maar hij is een sterke leider op lemen voeten. Conner Rousseau als partijvoorzitter, zit op het zelfde spoor. Maar in een parlementaire democratie is de sterke leider die nu door (te)veel mensen als nodig wordt ervaren gewoon niet mogelijk.
De parlementaire democratie is ziek. Doodziek. Ze krijgt geen enkel probleem opgelost op een manier die de gewone mens kan tevreden stemmen: niet de armoede, niet de multiculturele samenleving, niet de migratie. Het is een democratie geworden van een sociaal-culturele elite.
En dan denkt iemand als de hooggeleerde professor Scheltiens dat hij het fascisme kan bestrijden door een media cordon sanitair rond het vlaams blok. Neen, dat is niet meer grappig.