Steun niet meer op de overheid. Doe het zelf !

MO*

Lisa Couderé

Oxfam-directeur Gabriela Bucher en activiste Cristina Burneo over ongelijkheid, collectieve trauma’s en historisch kolonialisme

`‘Overheden lossen onze problemen niet op’

Twee Latijns-Amerikaanse vrouwen blikken terug op een bewogen jaar. De ene is Ecuadoriaans en praat vanuit de feministische beweging, de andere is Colombiaans en staat sinds kort aan het hoofd van Oxfam International. Maar Christina Burneo en Gabriela Bucher zijn het eens in hun strijd tegen ongelijkheid: verandering moet nu plaatsvinden. ‘Onze hoop ligt bij bewegingen die strijden voor meer rechtvaardigheid.

Eindelijk ! De anarchist in mij juicht ! Inderdaad: van de overheid moeten we het niet verwachten. 

Ja, ik weet het: nogal wat mensen ergeren zich er aan dat ik het geregeld heb over nep linkse politiek correcte nuttige idioten. Sta me toe om duidelijk te maken dat een links dat denkt dat de overheid een sociale samenleving moet of zelfs maar kàn organiseren, nep links is.

Ik heb het al herhaaldelijk gezegd: de sociale zekerheid die de overheid in West-Europa heeft georganiseerd is een plaatselijk en tijdelijk fenomeen in de geschiedenis. Voor mezelf ben ik blij dat ik precies in deze periode heb mogen leven, maar ik kijk met medelijden naar mijn kinderen. Want die periode is voorbij. Links en de vakbonden voeren nog wat achterhoedegevechten om onze sociale zekerheid in stand te houden, maar hun nederlaag staat vast. Onze sociale zekerheid is er gekomen omdat na de tweede wereldoorlog in West-Europa het kapitalisme baat had bij die sociale zekerheid. Als dat niet zo was geweest, zou er nooit een sociale zekerheid gekomen zijn, hoezeer de vakbonden er ook voor gestreden hebben. Of wil iemand me eens uitleggen waarom nergens anders in de wereld de vakbonden er ooit in geslaagd zijn om een sociale zekerheid af te dwingen ?

Laat het duidelijk zijn dat op dit ogenblik het kapitalisme nergens in de wereld nog baat heeft bij een sociale zekerheid, ook hier niet meer. En dus zal ze verdwijnen.

Een sociale zekerheid is solidariteit, georganiseerd door de overheid. De overheid staat in het kapitalisme per definitie in dienst van het kapitaal. Als het kapitaal niet gediend is met een overheid die solidariteit organiseert, zal de overheid die niet (meer) organiseren. 

Om de domme massa rustig te houden, gebeurt de afbraak van onze sociale zekerheid geleidelijk aan en stoemelings. Maar ze is bezig en de vakbonden staan er bij, kijken er naar, en kunnen er niets aan doen. Ze kunnen nog wat heibel maken over de hoogte van de werkloosheidsuitkeringen, maar ze staan machteloos tegenover de flexijobs en de onderbetaalde jobs van mensen die full time werken en toch in de armoede belanden. Want het kapitaal heeft die jobs nodig. En dus zijn ze er. Maar hoe meer van die jobs – en het aantal groeit – hoe minder inkomsten voor de sociale zekerheid. Die inkomsten verminderen rechtstreeks doordat de bijdragen aan de sociale zekerheid via het loon van die mensen niets betekent. Maar ook onrechtstreeks doordat die mensen minder belastingen betalen en de inkomsten van de staat dus dalen.

Partijen zoals de Pvda hameren er dan op dat die daling moet opgevangen worden door hogere belastingen op de rijken, maar eigenlijk is dat populistisch volksbedrog, want de Pvda weet zeer goed dat een echte rijkenbelasting een illusie is.

En de vakbonden drijven zelf de hypocrisie ten top, want als hun kaderleden promotie maken, betalen ze die promotie met een bedrijfswagen, waardoor ze hun  bijdrage via het loon van dat kaderlid aan de sociale zekerheid vermijden. 

Laat het dus duidelijk zijn: van de overheid zal het niet meer komen.

Blijkens dit artikel op MO* hebben de linksen in Latijns-Amerika dit eindelijk begrepen.

Latijns-Amerika is zowat het enige continent (buiten West-Europa) dat een echt linkse beweging kent. Je vindt die beweging niet in Afrika, Azië… Tot spijt van de heidenen onder jullie lijkt het me duidelijk dat dit komt doordat Latijns-Amerika samen met Europa getekend is door het christendom.

Naast het christendom heb je natuurlijk ook de marxistische linkse beweging, maar die is in de feiten grandioos mislukt. Ze kan de strijd tegen de kapitalistische economie niet winnen. De Chinezen hebben hun voorspoed te danken aan het feit dat ze het communisme grotendeels hebben losgelaten. En wat er ook van zij: de marxistische linkse beweging verzandt altijd in een dictatuur. Het marxisme is voorbij.

Het christendom is de enige inspiratiebron voor een democratische solidariteit. Of vind je die in de islam, het hindoeïsme, boeddhisme…? In ieder geval blijkt dit niet uit de toestand in streken die door die religies of ideologieën zijn getekend. Voor de heidenen onder jullie wil ik nog aannemen dat het christendom zelf gebouwd is op het Jodendom en de Hellenistische cultuur en dat het dus de combinatie van de boodschap van Jezus met het Joodse en Hellenistische denken is, die tot een democratisch linkse inspiratie heeft geleid.

Laat ons dus stoppen met ons heil bij de overheid te leggen. Solidariteit moet niet georganiseerd worden door de staat, maar door gemeenschappen binnen de staat. Als ik het over solidariteit heb, heb ik het over steun bij werkloosheid, ziekte, ouderdom… Onze ziekenkassen zijn op die manier ontstaan. We zullen terug moeten naar ziekenkassen die los staan van de overheid. Vakbonden moeten van hun leden bijdragen krijgen die werklozensteun toelaten. Daarvoor zal voldoende schaalgrootte nodig zijn. Dat zal internationale samenwerking vereisen. Ook de pensioenen zullen waarschijnlijk door vakbonden moeten georganiseerd worden, al denk ik dat het ook mogelijk moet zijn om ziekenkassen en vakbonden hierin te laten samenwerken.

En ja, mensen zullen vrij zijn om zich bij een vakbond of ziekenkas aan te sluiten. Wie dat niet doet, valt dus uit de boot. En dan ? Wie niets wil bijdragen, moet ook niets krijgen. Draag zorg voor de mensen die wel willen, maar niet kunnen, en er is geen probleem.

Belangrijk bij dit alles is dat het gemeenschapsgevoel gecultiveerd blijft. Dat vraagt kleinschaligheid. Zoals gezegd zal de vereiste schaalgrootte moeten bereikt worden door samenwerking van die kleine gemeenschappen.

Als die gemeenschappen dan ook nog zelf massaal gaan ondernemen in de vorm van coöperaties, zetten we zeker een grote stap vooruit naar een alternatief voor het onmenselijke kapitalisme.

Hallo, Europese vakbonden ? Wordt het niet tijd om eindelijk de nationalistische structuren te overstijgen en de arbeiders Europees te verenigen ?

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *