MO*
Wat is onze verantwoordelijkheid ten opzichte van klimaatmigranten?
Wat een nonsens. Je kan mij niet proberen te overtuigen van het klimaatonheil door voorspellingen over allerlei rampen die hier zullen plaats vinden, en tegelijkertijd mij voor houden dat mensen van overal in de wereld naar hier moeten mogen komen. Als die rampen hier er echt komen, lopen die mensen van de regen in de regen. En als je er op doordenkt kan het niet anders of ze verzwaren de rampen hier.
Als we meer grond moeten teruggeven aan het water, hebben we minder plaats om te bouwen. Waar gaan die migranten wonen ? Dààr waar wij vertrokken zijn ?
Of maken we van heel belgië één grote stad met huisblokken van ik weet niet hoeveel verdiepingen ?
Laat het duidelijk zijn dat deze Mckibben een idioot is met een ideologie van open grenzen, die denkt in het klimaat een argument te hebben gevonden om zijn open grenzen aan ons te verkopen.
Hij vertrekt van een ideologie en zoekt daar dan argumenten voor. Dat is de omgekeerde wereld: hij moet vertrekken van argumenten en daar zijn ideologie op bouwen. Als bepaalde feiten waar blijken, moet hij bereid zijn zijn ideologie aan te passen. Maar dat is voor ideologische blinden niet mogelijk. Ze hebben een principe gevonden en willen van daaruit de hele werkelijkheid sturen.
Het principe van Mckibben is: alle mensen zijn gelijk en dus mag iedereen overal wonen.
Als je de logica van Mckibben doortrekt dan moeten de klimaatwetenschappers eindelijk eens iets nuttigs doen en uitvissen wààr in de wereld de mens het minst last zal hebben van de klimaatverandering, en dan mag de hele wereldbevolking daar komen wonen.
Ik zie al een air-geconditioneerde stolp met daaronder een kleine 8 miljard mensen. Allemaal gelijk. En morgen met 9 miljard, nog altijd allemaal gelijk.
Als ik Mckibben iets had horen zeggen over inperken van de wereldbevolking, dan zou ik met hem kunnen meedenken. Maar neen, surrogaat linksen weigeren het thema van de wereldbevolking te bespreken.
Dat heeft te maken met het feit dat ze schrik hebben dat het terugdringen van de overbevolking als een oplossing zou kunnen gelden voor de problemen van het rijke Westen, en bij sommige geniale surrogaatlinksen ook voor de problemen van het kapitalisme.
Links is geobsedeerd door de “schuld” van het Westen dat oorzaak is van alle onheil in de wereld. Vanuit dat schuldgevoel moet het Westen dan boete doen en de problemen van de rest van de wereld oplossen. Het terugdringen van de overbevolking hoort niet bij die boetedoening. Integendeel: dat terugdringen moet vooral gebeuren in de streken die door de schuld van het Westen problematisch zijn. Dan zijn het de slachtoffers die boeten. Daarmee verdwijnt de boete-idee en dat is voor surrogaatlinksen onverteerbaar.
Ondertussen zien deze ideologische blinden niet dat ze bondgenoot zijn van het kapitaal. Het kapitaal heeft geen enkel probleem met de overbevolking. Integendeel: de armoede interesseert het kapitaal niet, en de overbevolking levert een onuitputtelijke voorraad goedkope arbeidskrachten. Proficiat surrogaat links om daaraan mee te werken !
Ik ben een onvoorwaardelijk tegenstander van het kapitalisme, maar ik zie niet in waarom de strijd tegen het kapitalisme aanvaarding van de overbevolking eist en al evenmin waarom een menselijk alternatief voor het kapitalisme enkel zou kunnen met minstens 8 miljard mensen.
Maar moeten we niet tegen grenzen zijn ? Zijn open grenzen (wat schoonspraak is voor géén grenzen) dan geen ideaal ?
Wél: onze planneet is op zich al begrensd. Als surrogaatlinks consequent is, klaagt het de planeet aan wegens belemmering van vrijheid. Op deze planeet heeft de natuur zelf grenzen gelegd. De Atlantische oceaan is zo’n natuurlijke grens. En de mens heeft er menselijke grenzen aan toegevoegd, gewoon omdat een planetaire samenleving bestuurlijk niet mogelijk is, ook al omdat verschillende ontwikkelingen tot verschillende beschavingen hebben geleid met verschillende ethische inzichten. Ethische inzichten zijn de grondslag van wetten. Een planeet met verschillende ethische inzichten kàn geen planetaire wetgeving kennen en dus geen planetaire rechtstaat. En dus zijn grenzen nodig. Dit is ook dé fundamentele kritiek op de multiculturele samenleving.
Moeten we af van de grenzen ? Neen, er moeten er bijkomen. Het wordt tijd om de natuurlijke grenzen opnieuw te respecteren. Haal Christoffel Columbus van zijn voetstuk en herstel de Atlantische Oceaan opnieuw als grens. Hou de Amerikanen in Amerika en de Europeanen in Europa. Trump had gelijk. Hij bracht vrede. Als je de Amerikanen uit Amerika laat, heb je oorlog.
De globalisering is mogelijk gemaakt door de technologische vooruitgang, maar een gevolg van de oneindige groei die inherent is aan het kapitalisme. De globalisering is gerealiseerd door het kapitaal. Niet door jou of mij of door werkvolk. Ze heeft mondiaal gezien de mens als mens geen zier vooruit geholpen. Alleen zijn de rijken er onvoorstelbaar rijker door geworden. Denk maar aan het dure speelgoed van Branson en Bezos.
Voor mijn part bouwen we opnieuw de muur tussen West-Europa en het Oostblok. De mensen in de DDR hadden materieel eigenlijk niets tekort. Ze hadden alleen minder dan die in het Westen en zelfs dat is relatief, want de vanuit de DDR onzichtbare armen in het Westen, kenden ze niet in de DDR. In deze context laat ik andere aspecten zoals de politieke buiten beschouwing.
Wie tegen het kolonialisme protesteert, moet consequent zijn: geen kolonialisme betekent dat we zouden weggebleven zijn in Congo.
Wij hebben in het Westen de kans gekregen om onze beschaving op ons eigen ritme op te bouwen, met vallen en opstaan. Door het overschrijden van de grenzen zijn we het eigen ritme van de Afrikanen gaan verstoren. Ik kan het hier niet hard maken, maar het is zeer goed mogelijk dat zonder onze aanwezigheid in Afrika ze daar nu veel verder zouden staan. Verder in “onze” betekenis. Misschien zouden de Afrikanen wel in een eigen “verder” verder geraakt zijn. Nu staan ze nergens. En wat dan nog als de Afrikanen zonder kolonisatie nog een paar eeuwen meer “achter” zouden lopen ? Heeft niet iedereen recht op zijn eigen tempo ?
Is ook dat niet: iedereen gelijk ?
En nog ter attentie van de surrogaatlinksen: het “iedereen gelijk” van links is een gelijk-zijn van individuen. Het is een liberaal gelijk. In wat ik hier voorstel gaat het over het gelijk-zijn van gemeenschappen met hun eigenheid.
Dan kunnen we gaan nadenken over solidariteit tussen die gemeenschappen.
Misschien is dat pas het écht linkse gelijk ?