Categorie: migratie

Streven

Benjamin De Mesel

Migranten zijn geen wapens

Aan de grens van de Europese Unie, tussen Wit-Rusland aan de ene kant en Polen en Litouwen aan de andere, zitten duizenden mensen vast. In erbarmelijke omstandigheden proberen ze de vrieskou te overleven. Er sterven mensen van ontbering. Ze willen naar Europa, maar worden tegengehouden. Hendrik Vos, politicoloog aan de UGent, stelt vast dat er voor velen ‘slechts één beleidslijn overblijft: het moet migranten onmogelijk worden gemaakt om de Unie te bereiken

Benjamin De Mesel heeft gelijk: migranten zijn geen wapens en als je tegenover een mens in nood staat vervallen alle mogelijke overwegingen en blijft er slechts één vraag: wat kan ik doen om die mens te helpen.

Ik ben het dus niet eens met mensen die zeggen dat die migranten zichzelf uit eigen vrije wil in die situatie hebben gebracht en dus zelf verantwoordelijk zijn en hun plan moeten trekken. Veronderstel dat je met je zatte kloten en je auto tegen een paal knalt en in het ziekenhuis terecht komt. Moet de arts dan zeggen: eigen schuld, dikke bult, trek je plan ?

Je kan je daarbij zelfs de vraag stellen of die mensen daar zo maar uit eigen vrije wil zijn. Als die mensen uit hun thuisland vertrokken zijn omwille van grote nood en in wanhoop, is er dan nog sprake van vrije wil ?

Ook overwegingen rond politieke schuldvragen spelen geen rol. Van mij mag je de toestand in Afghanistan in de schoenen van de Amerikanen schuiven. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dan ook de verantwoordelijkheid voor mensen in nood naar de Amerikanen kan schuiven. Als de Amerikanen weigeren om hun verantwoordelijkheid op te nemen, blijft er die mens die voor je staat en je aankijkt en hoopt in jouw ogen menselijkheid te zien.

Tot daar het juiste uitgangspunt van Benjamin De Mesel. 

Op dat punt stopt hij.  “Hoe koud wordt het aan de Poolse grens ?” verder lezen

Knack

Ludo Abicht

‘Van dekolonisering gesproken: als het in Vlaanderen lukte, kan het zowat overal slagen’

Het besef ‘dat we zelf het slachtoffer van onderdrukking en achterstelling geweest zijn, maar dat onze overgrootouders, grootouders en ouders zich met succes daartegen verzet hebben’, moet maken dat we aan de zijde gaan staan ‘van nieuwe groepen van onderdrukten en gediscrimineerden’. Dat argumenteert Ludo Abicht van Vlinks

Ludo Abicht is altijd de moeite waard. Dat betekent niet dat je het met hem eens moet zijn. Maar hij is eerlijk en zet je aan tot denken. En zijn richting is ook de mijne, al zou ik niet durven beweren dat ik slim genoeg ben om zijn richting helemaal te bevatten.

Abicht is lid van Vlinks: Vlaams en Links. Ik denk niet dat het mogelijk is om te overdrijven in het benadrukken van de sociale en emanciperende oorsprong en kracht van de Vlaamse beweging. Wie dat sociale en emanciperende vergeet, heeft niet het recht om zich tot de Vlaamse beweging te rekenen. Misschien moeten een aantal Vlamingen die ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen daar eens over nadenken: Vlaanderen zal pas onafhankelijk zijn als het links zal zijn: sociaal, met aandacht voor de versterking van de zwakken, en gericht op de wereld, bondgenoot van iedereen die onrecht bestrijdt.

Abicht heeft het over bevrijding van kolonialisme, vergelijkbaar met de Vlaamse strijd. Merk daarbij op dat de “onderdrukte” die strijd zélf moet voeren. Niemand kan strijden in naam van een ander. 

De strijd om vrijheid kan je niet vergelijken met een voetbalmatch waarbij de spelers strijden in naam van de supporters die zich dan overwinnaar voelen. Supporters kunnen na een match roepen: “Wij hebben gewonnen !” Dat soort nep-euforie van de zwakken is in het kader van voetbalonnozelheid onschuldig. In het echte leven leidt het tot slavernij. “De illegalen en het verraad van links” verder lezen

Doorbraak

Pieter Bauwens

Waarom is er geen migratie-alarmisme?

Het ene alarmisme is het andere niet. Voor het klimaat moet alles wijken, het is dringend. Maar komen we niet eerder in een problematische gefragmenteerde conflictsamenleving terecht vooraleer het water ons aan de lippen staat? Maatregelen waarvoor alles moet wijken, die komen er niet. Als migratie ter sprake komt is de Apocalyps nog veraf. Hoe lang blijft migratie-negationisme de norm

Gisteren had ik het naar aanleiding van de toestand in Brusselse scholen over de multiculturele samenleving. Ik stelde daarbij ook dat je het probleem van die Brusselse scholen ook moet uitbreiden over gans ons onderwijs.

Uiteraard hangt de multiculturele samenleving samen met de migratie.

Ik denk niet dat ik veel “linkse” vrienden ga tegenkomen die me tegenspreken als ik, zoals gisteren, stel dat de “moeilijke” kinderen in die scholen, ongelukkige kinderen zijn.

Voor rechts is het gewoon krapuul. Maar al ben ik de eerste om op persoonlijke verantwoordelijkheid te wijzen, hier gaat het op de eerste plaats over slachtoffers. Soms zijn situaties zo schrijnend en stellen ze de mensen voor zo ’n overweldigend. moeilijke situaties dat de persoonlijke verantwoordelijkheid (gedeeltelijk) wordt uitgeschakeld. Als het daarbij ook nog over kinderen en pubers gaat, is de reactie van rechts gewoon benedenmenselijk. Niet die kinderen zijn het krapuul, maar de extreem-rechtse reactie is wel krapuleus. 

En neen dus: niet iedereen is even sterk en niet iedereen is een held. Iedereen heeft er recht op om geen held te zijn. Misschien moet iemand eens het verband onderzoeken tussen de huidige rage van films met buitenaardse helden en buitenaardse krachten, en de toestand in onze samenleving… “De schande van belgisch nep links” verder lezen

MO*

Walter Zinzen

Het kortzichtige “migratiebeleid” van Sammy Mahdi

‘Bekijk migratie als een kans, niet als een probleem

Het migratiebeleid van Sammy Mahdi is even kortzichtig als de “war on drugs”, schrijft Walter Zinzen. Want net zoals met drugs lukt het niet om migratie tegen te houden. Dat wordt elke dag opnieuw bewezen. Het échte antwoord? Maak migreren legaal. Bovendien valt er dan ook voor mensensmokkelaars niets meer te verdienen

Mamma, hij doet het weer ! 

Wie ? 

Die domme Zinzen !

Maar Zinzen is toch niet dom ?

Als hij niet dom is, is hij toch zeker ziek. In zijn hoofd…

Neen, we moeten Zinzen niet het zwijgen opleggen. Vrije meningsuiting is heilig. Maar moeten we de man niet even in bescherming nemen tegen zichzelf en een behandeling opleggen ? Psychiatrische ingreep tegen ideologische blindheid; doorknippen van bepaalde hersenverbindingen die in de knoop liggen en informatiedoorstroming belemmeren… ?

Natuurlijk is niet alles wat hij vertelt pure dwaasheid. Zijn verhaal over het drugsbeleid is op zijn minst het overdenken waard. Op dit ogenblik zou ik geneigd zijn om hem te volgen in de idee van een legalisering van drugs met productie en verkoop in handen van de staat. Ik weet niet of het praktisch mogelijk is, maar laat ons het onderzoeken. “Migratie, een kans ?” verder lezen

Knack

Vlinks
Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

Madina Hamidi

‘Taliban of geen taliban, Afghanen kennen toch geen vrede’

Madina Hamidi van Vlinks vluchtte twintig jaar geleden voor de taliban. Ze waarschuwt dat de machtsgreep in haar vaderland niet het enige probleem is voor wie ooit het regime ontvluchtte. ‘Wie als dissident het pad van de vrijheid kiest, botst nog op veel andere obstakels. Binnen de Afghaanse cultuur gelden nog veel ongeschreven, strenge regels.’

Je mag van mij het persoonlijke verhaal van Madina Hamidi als een succesverhaal aanzien dat aantoont dat het kan.

Maar je kan niet ontkennen dat het weinig gebeurt.

Als deze jonge vrouw ook hier te maken krijgt met haar “oude” versmachtende en ontmenselijkende cultuur, betekent dit dat een groot aantal vluchtelingen in die cultuur zijn blijven steken.

Ik wil zelfs respect opbrengen voor die mensen die trouw blijven aan hun identiteit. Wie ben ik om de identiteit van anderen aan te vallen ? Dat ik vanuit mijn cultuur die “vreemde” cultuur of identiteit niet kan aanvaarden, is eigenlijk niet terzake.

Het gaat om ethiek; om opvattingen over goed en kwaad. Die Afghaanse mensen zijn er van overtuigd dat hun opvattingen over goed en kwaad de juiste zijn, en dat het – om concreter te worden – in bepaalde omstandigheden nodig is om iemand te onthoofden om een goed mens te zijn. Ik stel het nu cru om bij jullie een reflex op te roepen: dat is toch nooit en nergens aanvaardbaar !

Welnu, dat is het wél. “De multiculturele samenleving gaat niet over de vraag of couscous lekker is” verder lezen