De les uit de terugtrekking van de Amerikanen uit Afghanistan

Grenzeloos

Gilbert Achcar

Washington huilt krokodillentranen om Afghaanse vrouwen

Oorlogshaviken halen voortdurend de bevrijding van vrouwen aan ter ondersteuning van de Amerikaanse bezetting van Afghanistan. Dat is doorzichtige hypocrisie: tijdens de Koude Oorlog steunde de VS patriarchale fundamentalisten tegen een partij die zich inzette voor de zaak van de Afghaanse vrouwen

Als een toppoliticus de woorden democratie, vrijheid, gelijkheid van man en vrouw, gelijke rechten voor homo’s, waarden en normen, mensenrechten… uitspreekt, liegt hij. Dat geldt ook voor: klimaat, milieu, Greta…

Overigen is Greta niet een autistisch meisje dat het licht heeft gezien, maar een driedimensioneel propaganda-instrument van een groot-kapitalistische kliek.

Ik gebied je om die politiekers de mond te snoeren, te overstemmen met muziek van de homo Tjaikovski, een Guantanamo behandeling te geven en dan de woestijn in te sturen. Wie absoluut nog menselijkheid wil betrachten, mag hem van mij een flesje Cola en een watervindende Hottentot meegeven, maar hou hem daar zo lang zijn, hopelijk kort, leven nog duurt.

Ik wil maar zeggen: ik meen het.

Of het nu om een Amerikaanse president gaat, door links heilig verklaard, zoals Obama, of een opportunistische idioot als Trump die door links als rechts wordt gezien alhoewel hij het verschil niet kent, heeft geen belang. Zet op het lijstje ook maar Ursula von Nichts, Michel de Europese opperkwaker, De Croo die van zijn besmeurde vader niet voor niets Alexander, de naam van een wrede veroveraar heeft gekregen, maar achter zijn beeld van ideale schoonzoon, een hoerenloper verbergt.

Moet ik doorgaan ?

Ik wil maar zeggen: het maakt me kwaad.

En het maakt me triestig als ik zie hoe de domme massa idealistische ijveraars voor van alles zich laten inpakken en de solferverspreidende stank van de Rattenvangers van Hameln en omstreken achterna hollen, denkend dat ze het goede doen, terwijl ze enthousiast meewerken aan het kwade.

Jullie kennen de basisidee die voor mij van essentieel belang is: de politiek staat per definitie in dienst van het kapitaal. Politiek is uitoefening van macht. De macht ligt bij het kapitaal. Politiek is de macht van het kapitaal in de organisatie van de samenleving. Althans in het kapitalisme.

Dat wil niet zeggen dat alle politiekers bewust dienaars van het kapitaal zijn. Er zijn zeker goedmenenden die hun best doen voor “de gewone” man. Maar als puntje bij paaltje komt, moeten ook zij het kapitaal dienen, omdat in het systeem de gewone man afhangt van het kapitaal. Of nog: door de concurrentie onder de staten moet ook de meest linkse politieker op bepaalde ogenblikken kiezen voor versterking van het kapitaal van eigen land. Die versterking gaat altijd ten koste van het werkvolk. Het eigen werkvolk. En als de concurrentie gewonnen wordt, nog meer van het werkvolk van het andere land.

Maar toppolitici zijn andere koek. Er wordt altijd beweerd dat de politiek een harde wereld is. Wie in die wereld aan de top geraakt is een harde mens. In een dictatuur kan de dictator dat harde openlijk tonen. In een democratie moet hij de gave bezitten om zich voor te doen als een mens, bekommerd om zijn medemens.

Maar altijd staat hij bewust aan de kant van de kapitalist. Hij is niet bezig met mensenrechten, milieu, klimaat… herhaal het lijstje van hierboven… Hij is enkel bezig met geld, winst, economische belangen. Daarvoor wordt alles opgeofferd, tot en met de mensenlevens van de co-patriotten die van hem de heldenstatus krijgen als ze maar voor hem hun leven geriskeerd hebben in de steeds noodzakelijke en onvermijdelijke oorlog die aan de nog altijd domme massa wordt verkocht als verdediging van … zie het lijstje van hierboven.

A.u.b. bekijk de hele toestand in Afghanistan nu vanuit dit standpunt. 

Ondertussen speelt onze reguliere pers dat spel vrolijk en winstmakend mee.

Vrouwenrechten in Afghanistan tijdens de Amerikaanse bezetting ?

Ja, er waren vrouwen die door die bezetting zijn losgekomen uit de achterlijkheid van de islam. Maar het ging slechts over een zeer kleine groep, een miniscule elitaire fractie in Kaboel. Onze media voeren enkel die vrouwen op en doen er alles aan om de indruk te geven dat ze exemplarisch zijn voor de vrouwelijke bevolking van Afghanistan. Dit is pure misleiding, bedoeld om ons er van te overtuigen dat de Amerikanen op zijn minst, naast geopolitieke en economische belangen toch ook de nobele bedoeling hadden om de mensenrechten naar Afghanistan te brengen.

Waarom is het van belang dat onze media die boodschap verspreiden ?

Het antwoord is duidelijk: bij elke oorlog die de Amerikanen begonnen zijn – en waarin wij trouw aan onze idealen hebben meegemarcheerd – hebben ze beroep gedaan op de “goedheid en medemenselijkheid” van de bevolking die het vuile werk moet doen op het slachtveld. Altijd opnieuw was er een nobel doel. En altijd opnieuw laat de domme maar nobele (of andersom) massa zich vangen.

Dat dit nobele doel van de Afghaanse oorlog nog altijd in de verf wordt gezet is nodig om het geloof van de massa in de nobelheid van de oorlog levend te houden. In de nobelheid van de volgende oorlog die het krapuul aan de top nu al voorbereidt.

Het feit dat onze media daar nu zoveel belang aan hechten is een aankondiging van de volgende oorlog. Die zal niet lang meer op zich laten wachten.

Er zijn idealisten die hopen en dus denken, dat de situatie van de vrouwen in Afghanistan nog altijd in de  aandacht wordt gehouden om een terugkeer van de Amerikanen naar Afghanistan voor te bereiden.

Niet dus: Biden heeft zijn beslissing genomen: hij wil China.

Hij heeft het niet met zoveel woorden, maar wel duidelijk gezegd bij zijn aantreden: hij wil niet meer inzetten op “plaatselijke” oorlogen, maar zijn troepen paraat maken voor een grote oorlog. Hij heeft zich omringd met oorlogshaviken en vertegenwoordigers van het Amerikaanse militair-industrieel complex. In heel zijn carrière is hij zelf een havik geweest en zelfs voor meer gematigden wordt het meer en meer duidelijk dat de Amerikaanse hegemonie over de wereld enkel kan in stand gehouden worden, of zelfs teruggewonnen door een militaire confrontatie met China. Die moet er komen voor de Chinezen zelf militair sterk genoeg geworden zijn om echt weerstand te kunnen bieden. De Chinezen doen er alles aan om hun militaire kracht zo snel mogelijk op te drijven. Hoe meer ze daar in lukken, hoe vroeger de Amerikanen zullen toeslaan.

Dàt is de les die we moeten trekken uit de terugtocht uit Afghanistan.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *