Doorbraak
Bauwens en Maddens: ‘Coronamaatregelen zijn een coup van de federale regering’
Je rekent op iemand om correcte informatie te krijgen zodat je een gefundeerde eigen mening kan vormen. Dan betrap je hem er op dat hij je voortdurend beliegt en probeert om jou zijn mening op te dringen, zelfs zonder dat je dat beseft. Hoe noem je zo iemand ?
Ik noem het krapuul.
Dat krapuul heeft een naam: Karel Verhoeven, Bart Brinckman (De Standaard), Bart Eeckhout (De Morgen), Timmie van Diepen (Belang van Limburg), Bert Bultinck (Knack) Peter Mijlemans (Nieuwsblad)…
Je hebt veel respect voor iemand omdat je gelooft dat hij oprecht socialist is. Maar gaandeweg ontdek je dat het een platte opportunist is. Geboren in Wallonië heeft hij (terecht) geconcludeerd dat de macht daar bij de socialisten ligt en dus is hij socialist geworden en heeft zich doorheen de structuren van de Parti Socialiste opgewerkt tot voorzitter van de partij, voorzitter van de Waalse regering, kortom een echte machthebber. Ik noem hem niet links, maar slinks. Hij heet Elio Di Rupo.
Een groot aantal kopstukken van die partij, zowel in Wallonië als in Brussel zijn van hetzelfde kaliber. Het zijn allemaal krapuleuze volksverlakkers die een ganse regio bewust in de armoede hebben gehouden omdat die armen de machtsbasis voor hun partij vormen.
Ik wil het hier niet hebben over het belgische koningshuis. Wie het uit zichzelf niet ziet, is blind. Daar is niets aan te doen.
Alhoewel: al die krapuleuze minkukels hebben één zaak gemeen: het zijn vazallen van dat koningshuis en van het belgische franstalige grootkapitaal.
Bij dat krapuul horen ook de families De Croo, Michel, De Gucht, Verhofstadt… die in het zog van dat koningshuis een kapitaal hebben opgebouwd door uitbuiting van de Congolese bevolking, zowel tijdens de kolonisatie, als daarna tot vandaag.
Bij de manipulatie van de belgische bevolking worden de meest perverse methodes niet geschuwd. De verenigde meute krapuul propageert enthousiast de heiligverklaring van de bij ons weten nog niet gezegende maagd Elisabeth, toekomstige koningin der belgen. De VRT met de zogenaamd linkse journalisten op kop doet daar graag aan mee.
Opvallend daarbij zijn de verkrampte reacties van de ziekelijk romantische belgicisten als je ook maar één kritische noot laat horen over ons Elisabethje. Ik begin me af te vragen of het mannelijk gedeelte van die aanbidders niet dwangmatig gedreven wordt door een vorm van pedofilie, aangetrokken door onschuldige jonge meisjes. Nogal wat mannen vertoeven graag in lesbische fantasieën. Zou dat de reden zijn waarom het Laekense hof berichten laat lekken dat het prinsesje misschien wel eens eigengeslachtelijk gezind zou kunnen zijn ?
Bij de ten offergang van vrouwen merk ik regressies naar de kindertijd met onvervulde verlangens naar ridders op witte paarden. Een proces van identificatie die leidt tot de waan van een droomwereld, nodig als vlucht uit een samenleving waarin er geen plaats meer is voor zwakke vrouwelijkheid.
Overigens lijkt wat geldt voor Elisabeth, ook waar voor figuurtjes zoals Anuna en Greta.
En neen, niet die figuurtjes zijn het krapuul, maar wel een koningin (Philippe zelf is niet intelligent genoeg) en de klimaatlobby die de smerigste perversie niet schuwen om de bevolking zo murw te krijgen dat ze marcheert in welke richting ook die die rijken maar goed uitkomt.
En dat heeft de macht in belgië.
Jambon heeft zich weer eens laten doen en aanvaardt dat Vlaanderen coronamaatregelen krijgt opgelegd die nergens voor nodig zijn. Overal kom ik vrienden tegen die me zeggen: ja maar, de cijfers zijn toch correct en duidelijk ? Ja natuurlijk, maar wil a.u.b. opmerken dat de cijfers die de media ons voorschotelen belgische gemiddelden zijn. Daarbij liggen de Franstalige gemiddelden veel ongunstiger, wat maakt dat de Vlaamse gemiddelden eigenlijk veel gunstiger zijn. Als je dat soort bedrog maar genoeg herhaalt via genoeg verschillende kanalen, strompelt de burger wel mee.
Ondertussen geeft wat nu gebeurt in het federale overlegcomité een voorsmaakje van wat er zal gebeuren als een voorstel van Franstaligen dat nogal wat steun krijgt in Vlaanderen, werkelijkheid zou worden: een staatshervorming die leidt naar vier deelstaten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Duitstalig belgië.
Wat is er gebeurd, telkens opnieuw, in dat overlegcomité ?
De Duitstaligen zijn niet geïnteresseerd. Als ze moeten kiezen, staan ze aan de kant van de Franstaligen, want van die hangen ze af. Di Rupo (premier van Wallonië) en Vervoort (minister-president van Brussel) vormen een coalitie tegen Jambon. Daarbij worden ze gesteund door De Croo en Vandenbroucke.
Ondertussen begin ik me af te vragen of die Frank niet nog grotere hypocriet is dan De Croo. Ooit ben ik fan geweest van Vandenbroucke. Ondertussen weet ik beter.
Merk eens op dat Vandenbroucke als hij het over de cijfers van Brussel heeft, telkens ook Antwerpen er bij haalt. Ik ga het hier niet uitleggen, maar dat is intellectueel oneerlijk. Doch dat is geen probleem voor de intellectueel Vandenbroucke. Net zoals het voor Vandenbroucke geen probleem is om tijdens vergaderingen tegenstanders te chanteren en te bedreigen.
Voor de camera’s speelt Vandenbroucke de geduldige professor, altijd bereid om het nog eens uit te leggen. Achter de schermen verandert dr. Jekyll in Mr. Hyde.
Zo heeft hij Jambon bij de laatste onderhandelingen de arm omgewrongen om de nieuwe maatregelen te aanvaarden. Hij heeft er mee gedreigd om, als Jambon niet toegaf, Vlaanderen vanuit zijn macht als federale minister nog veel ergere vrijheidsbeperkingen op te leggen… Die man is dus bereid om een hele bevolking te gijzelen en van vrijheid te beroven om zijn doel te bereiken.
En wat is dat doel ? De verdediging van het onland belgië dat in gevaar is door de democratische macht van de N-VA. Het gaat er om dat het voor de belgicisten niet goed uitkomt dat de toestand in Vlaanderen telkens opnieuw anders blijkt te zijn dan in de rest van het land. Dat geeft een beeld van een land dat niet meer één is en dat is voer voor de “separatisten”. Tegelijkertijd geeft elke nederlaag van Jambon het journalistiek krapuul de kans om de N-VA aan te vallen.
Wat we daar zien, is het belgië waarvan het koningshuis, het belgische grootkapitaal en het Franstalige socialistische profitariaat dromen: een land waarin de meerderheid van de bevolking die de kosten en investeringen financiert en de schulden afbetaalt, buitenspel wordt gezet.
Ik ben benieuwd welke naam ze gaan verzinnen voor deze vorm van nieuwsoortige democratie.
Voor de mensen achter de opbouw van die democratie heb ik al een naam: krapuul.