Minerva
Dorien Frans en Nadja Dörflinger
Keerzijde van online shoppen: kunnen we de race to the bottom tegengaan?
Rechtuit gezegd: veel nieuws brengt dit artikel niet. Het beschrijft een toestand die al door iedereen gekend is, en rijkt oplossingen aan die er geen zijn. En vooral: het gaat nergens zelfs maar in de richting van de kern van de zaak.
Om te beginnen: wie het kapitalisme aanvaardt, moet zich niet druk maken over het lot van werkmensen in armoe-jobs. Die jobs horen bij het systeem. Binnen het systeem zijn ze onvermijdelijk.
Natuurlijk ben ik voor de vakbonden als het om concrete punten gaat. Elke euro die de vakbonden kunnen afpakken van een grootkapitaal is de strijd waard. Maar het drama van die vakbonden ligt er in dat ze aan de werkmens de indruk geven dat er een sociaal soort kapitalisme mogelijk is, als de vakbond maar sterk genoeg is… Dat is gebakken lucht verkopen.
Een sociaal kapitalisme is per definitie onmogelijk.
Het kapitalisme wordt gekenmerkt door concurrentie. Dat betekent dat mensen met mekaar moeten strijden. Dat op zich is al asociaal.
Die concurrentie heeft dan nog winst als doel. Winst als persoonlijk bezit. Dat betekent dat wat de winnaar heeft ten koste gaat van de verliezer. Dat is asociaal.
Om te produceren is er arbeid nodig. Maar de arbeider is geen medewerker van de kapitalist, hij is een ondergeschikte; de macht ligt bij de kapitalist en als die de concurrentiestrijd wil winnen moét hij zijn arbeider harder en sneller laten werken tegen een lager loon dan zijn concurrent.
Dorien Frans en Nadja Dörflinger hebben het over de overheid die minimumlonen zou kunnen opleggen en regelgeving betreffende gezondheid, veiligheid… op het werk. Wie daar op rekent is echt naïef.
Veronderstel dat de overheid dat echt zou willen. Merk dan al maar dadelijk op dat een nationale overheid dat niet kan omdat de nationale economie in concurrentie is met de andere nationale economieën.
Bij ons zijn er geen grote onlineverkopers zoals in Nederland omdat bij ons de regelgeving strenger is. Onze ondernemers pleiten er dus voor om die regelgeving te versoepelen. Met andere woorden: we moeten de asociale toestanden van Nederland overnemen. Wie sociaal wil denken, zou dan er voor kunnen pleiten om eens met Nederland te gaan praten en de zaken om te keren zodat de Nederlanders onze regelgeving overnemen. Logisch toch ? Maar geen enkele vakbondsmens denkt daar zelfs maar aan, wegens totaal irrealistisch.
De reden is simpel (ik val voor de zoveelste maal in herhaling): de Nederlandse overheid staat in dienst van het Nederlandse kapitaal. Ze kàn niet anders, want we leven in het kapitalisme: als het slecht gaat met het Nederlandse kapitaal gaat het ook slecht met de Nederlandse werkmensen. Gezien de Nederlandse overheid verantwoordelijk is voor de Nederlandse mensen en niet voor de belgische, zou de Nederlandse overheid zelfs niet het recht hebben om de belgische regelgeving over te nemen en zo de eigen economie te schaden.
Als je daarbij bedenkt dat Nederland niet enkel in concurrentie is met belgië, maar bijvoorbeeld ook met Duitsland, betekent dit dat ook de Duitse overheid de belgische regelgeving zou moeten overnemen… Zo kan ik je nu meenemen op een wereldreis.
Het drama is dat de opdeling van de wereld in natiestaten de concurrentie tussen die staten organiseert.
Vergeet dus de overheid. Wat geldt voor de natiestaten, geldt ook voor, bijvoorbeeld Europa.
Besef daarbij dat Europa geconstrueerd is door het kapitaal. De oprichting van Europa is gebeurd door de grootkapitalisten van de steenkool- en staalindustrie (de EGKS)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Gemeenschap_voor_Kolen_en_Staal
De hele structuur van Europa is gebouwd om de belangen van het grootkapitaal te behartigen. Een socialist in de top van de Europese overheid is een contradictio in terminis.
Overigens geldt dit ook voor belgië dat is opgericht door de bankiersfamilie Rothschild.
Petra De Sutter zal het zeker goed bedoelen, en misschien gunt de Croo, superbehartiger van de belangen van het belgische grootkapitaal, haar ook wel wat, maar het zal om borrelnootjes gaan. De mensen die nu gelijk gekken met hun bestelwagentjes door onze landschappen zwieren, zullen geen gelukkige werkers worden.
Binnen het kapitalisme is de toestand ernstig en hopeloos. Veronderstel dat De Sutter echt iets kan veranderen, dan zullen de kapitalisten hun bedrijven verplaatsen naar minder sociale oorden, tot in China toe. En als een Chinese mastodont als Alibaba dan ook in belgië winst wil komen rapen, zullen de luchthavens van Deurne en Luik vechten om Alibaba bij hen te krijgen, en ze zullen daarbij de steun en alle mogelijke faciliteiten krijgen van de Vlaamse en Waalse regering die tegen mekaar concurreren…
Ondertussen wordt in de feiten de consument uitgespeeld tegen de uitgebuite werker. Ben ik als sociaal bewust mens bereid om de leveringskosten te betalen die me nu niet worden aangerekend ? Ja, en dan ? Dorien en Nadja hebben het er over. En hoe weet ik dan dat mijn geld ten goede komt aan de werker en niet de winst van de kapitalist vergroot ?
Meer nog: het aantal mensen in armoede groeit bij ons. Als een aantal producten door mijn sociale actie duurder wordt, gaan die armen dat dan fijn vinden ?
In het kapitalisme is er altijd iemand die de rekening betaalt. De kapitalist die verkeerd gegokt heeft, zal soms de facturen gepresenteerd krijgen. Maar de werker is àltijd de klos.
Wie hier geboren is na de tweede wereldoorlog kan misschien denken: maar wij hebben het hier toch niet zo slecht. Ik gun het je. Maar besef dat wij door de geo-economische omstandigheden bij de winnaars van de concurrentie hoorden, waarbij een soort van sociaal afgezwakt kapitalisme mogelijk was, het Rijnlandmodel.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rijnlands_model
Die tijd is voorbij. De geo-economische toestand is (onder andere door de globalisering) veranderd.Dat model wordt stap na stap afgebroken en we keren terug naar het pure kapitalisme, met daarmee ook de armoe-jobs, groeiende armoede en ongelijkheid. Wie het wil zien, ziet het voor zijn ogen gebeuren.
En de vakbonden ? Ze staan er bij en kijken er naar. En dat kan je hen zelfs niet verwijten, want we leven in het kapitalisme en daarin ligt de macht bij het kapitaal en niet bij de vakbonden.