De islam, de moslims en wij

Business AM

Waarom moslims bezorgd zijn over het EU-presidentschap van Frankrijk

Sinds 1 januari heeft Frankrijk het presidentschap van de Europese Unie in handen. Die rol wisselt elke zes maanden tussen de lidstaten, en houdt in dat het voorzittend land de continuïteit in de Europese Raad moet vrijwaren. Het presidentschap van Frankrijk kan echter slecht nieuws betekenen voor moslims in alle EU-lidstaten

Allereerst: het is voor mij onaanvaardbaar om dé moslim te vereenzelvigen met de islam. Kritiek op de islam is dus niet per definitie kritiek op moslims. De overgrote meerderheid van gelovigen, van welke godsdienst ook, beleven hun geloof niet radicaal. Die beleving kent een gradatie met evenveel graden als er  gelovigen zijn. Zo is het bijvoorbeeld voor vele deugdzame moslimouders een pijn dat hun kinderen niet zo gelovig leven.

Hier speelt ook de vrije mening en meningsuiting. Zelfs een fascist heeft recht op zijn mening en om die te uiten. Het is aan antifascisten om daar adequaat op te reageren, en dat gaat dan over inhoudelijke reactie en niet over bestrijding van de fascistische mens. Zolang die mens geen strafbare daden stelt, mag je hem als mens niet aanvallen. Wat geldt voor fascisten, geldt ook voor moslims. Laat hierbij duidelijk zijn dat ik een vastberaden tegenstander ben, zowel van het fascisme als van de islam.

Maar je kan er niet omheen: er zijn een aantal moslims die oprecht in de koran een boodschap van vrede zien en daarnaar leven. Dat die boodschap er niet is, is een andere zaak, en je kan je dan afvragen in hoeverre die mensen nog echt moslim zijn, maar dat is niet terzake. Voor die mensen moet je respect hebben.

Maar er is met de islam op dat vlak wel een probleem, want de discriminerende en imperialistische boodschappen van de islam zijn in de islamitische geschriften zo frequent en uitgesproken aanwezig dat het moeilijk is om ze zo maar weg te cijferen. Ze behoren tot de fundamenten van de islam. Nogal wat goedmenende moslims worstelen met dat gegeven. Je merkt dat o.a. bij Khalid Benhaddou, een Gentse imam, die oprecht poogt om de islam te verzoenen met onze westerse waarden, maar vast zit als het over het inhoudelijke gaat. Overigens is het nog maar de vraag in hoeverre het niet gaat om, andersom, verzoening van de westerse waarden met de islam…

Daarover toch dit: ik zou er geen probleem mee hebben dat wij als Westerlingen eens zouden gaan nadenken over het belang dat de islam hecht aan het gezin, en daar iets van zouden leren. Dat heeft niets vandoen met de manier waarop aan die gezinswaarde in de islam concreet gestalte wordt gegeven. Of nog: er zijn in de islam waarschijnlijk elementen die ons confronteren met onze Westerse decadentie en die confrontatie mogen we niet uit de weg gaan.

Dat belet niet dat de islam voor mij – niet gelijk aan – maar vergelijkbaar is met het fascisme en als geheel totaal verwerpelijk. Maar niet dus de moslim.

Maar er zijn natuurlijk moslims (net zoals er anti-racisten zijn) die zich zo intens vereenzelvigen met hun godsdienst dat ze een gevaar worden voor onze samenleving. Al valt de islam niet samen met fascisme, er is wel een fascistische islam en er zijn fascistische moslims.

Nu zal een beperkt aantal van deze “harde” gelovigen op een grondgebied geen fundamenteel probleem vormen, maar als hun aantal een kritische massa bereikt wordt de toestand wel gevaarlijk.

In Frankrijk zijn de moslims een belangrijk thema bij de volgende verkiezingen. Vele kandidaat-verkozenen gaan er van uit dat ze de verkiezingen kunnen winnen, precies door harde standpunten tegenover de moslims. Dat wijst er op dat er in Frankrijk een belangrijk deel van de bevolking overtuigd geraakt is van het feit dat die kritische massa nabij is, of al bereikt is.

Neem daarbij dat het zeker zo is dat er onder de Franse moslims een relatief grote groep inderdaad streeft naar een soort van islam-staat binnen Frankrijk Die islam-staat zou dan bestaan uit een aantal stukken grondgebied waarop de sharia zou gelden.

Dat streven is ook fel aanwezig en al gedeeltelijk gerealiseerd in Engeland. Ook bij ons zijn zich wijken aan het vormen waaruit alle niet moslims en zelfs gematigde moslims worden weggepest. Het heeft geen zin die werkelijkheid te ontkennen. 

Die werkelijkheid is onaanvaardbaar omdat daarmee de rechtstaat wordt afgebroken: niet iedereen is nog gelijk voor de wet, want er gelden verschillende wetten binnen de staat, voor verschillende groepen van mensen. Die toestand leidt ook onvermijdelijk tot onoplosbare conflicten. Eigenlijk betekent het de afbraak van de samenleving.

In Frankrijk noemt Macron dit “het islamitisch separatisme” of “tegensamenleving”. Ter attentie van mijn linkse vrienden die het Vlaamse separatisme hardnekkig bestrijden: zouden jullie niet ook eens wat aandacht willen besteden aan dat islamitisch separatisme bij ons ? Dat islamitisch separatisme lijkt me wel wat gevaarlijker dan het Vlaamse. Maar ik maak me geen illusies: ons links – dat voor mij een schandelijk nep-links is – heeft beslist dat het beter is om een islamitisch fascisme te aanvaarden dan een moslim te discrimineren.

De islamwereld schreeuwt moord en brand over Macron en zijn strijd tegen het islamitisch separatisme. Moet ik daaruit besluiten dat die islamwereld wél in grote meerderheid naar dat separatisme streeft ? Het feit alleen al dat Macron daarop van de moslimwereld tegenkanting krijgt, betekent dat hij gelijk heeft.

Het zou toch simpel moeten zijn: als het “Forum voor Europese Moslimjongeren en Studentenorganisaties”, zich zou uitspreken tegen dat separatisme en zich aan de zijde van Macron zou scharen in de strijd er tegen, zou het Macron de wind uit de zeilen halen. Maar neen, dat doet het niet. Voor mij zegt dat genoeg.

Misschien moeten de goedmenende moslims eens echt uit hun schulp komen en zelf in actie komen in de strijd tegen de fascistische islam. Dat ze dat tot nu toe niet doen is een slecht teken.

Dat moslims bezorgd zijn over het Europees voorzitterschap van Frankrijk betekent dat er iets mis is met die moslims.

En ja: de boerkini. Bij mijn weten hebben katholieke nonnen nooit het recht opgeëist om met kap en gewaad in ons water te duiken.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *