Sampol
‘Inzake wonen blijft de Vlaamse overheid in gebreke’
De oorlog trekt alle aandacht naar zich toe. Dat lijkt normaal. Maar ondertussen gaat er geen of weinig aandacht naar problemen van mensen hier. Eigen volk. Ja, ik zeg dit bewust provocerend omwille van de dwaze reacties van wat zich links waant op die uitdrukking. Maar dat is hier niet terzake.
Wel terzake is de schandalige politiek van Vivaldi dat wél geld beschikbaar heeft om het budget van defensie te verhogen met miljarden, maar geen geld om mensen in nood te ondersteunen in moeilijke tijden.
Een deel van dat militaire geld zal gebruikt worden om de weddes van het militaire personeel te verhogen. Daar kan ik niet zo maar tegen zijn. Maar de andere uitgaven zijn hoogmoedswaanzin. Al speelt in de verhoging van die uitgaven zeker ook de persoonlijke ambitie mee van Wilmès en De Croo die op die manier hun kans op een hoge post in Navo of Europa ondersteunen. Ik snap niet hoe de andere partijen in Vivaldi daar geen stokje voor steken. De Croo en Wilmès zijn krapuul,door het corrupte belgische verkiezingssysteem aan de macht gebracht (bij een normaal systeem zouden mensen van een partij die electoraal niets betekent, niet aan de macht komen). Maar dat betekent nog niet dat de andere partijen dat krapuul zo maar vrij spel moeten geven ten koste van de gewone man die ze pretenderen te vertegenwoordigen.
Maar ja, ik begrijp het wel: Vivaldi laten vallen is geen optie. Ten eerste omdat nieuwe verkiezingen voor de klassieke partijen op dit ogenblik een ramp zouden zijn. Maar ook omdat in Vlaanderen een Vlaams-nationalistische meerderheid zou ontstaan die een bedreiging is voor het voortbestaan van dit onland en voor het profiteursbestaan van de kliek rond de koninklijke hark van Laeken. Connerke lief heeft het toch gezegd: “Als de koning iets vraag, kan je toch niet weigeren…” En dus verraadt hij vrolijk en zonder schaamte de mensen die zich door zijn rattenvangersriedeltje laten vangen.
De Vlaamse regering doet niet beter dan Vivaldi.
De armoedecijfers stijgen al jaren lang. Er is een soort van lijst opgesteld waaraan je kan beoordelen of iemand in armoede leeft of veel kans heeft om in armoede terecht te komen. Een van de punten op die lijst is de mogelijkheid om op vakantie te gaan. Mensen die het zich niet kunnen permitteren om op vakantie te gaan, zouden arm zijn. Van mij mag die vakantie geschrapt worden van die lijst.
In die lijst wordt uitgegaan van de uitgaven die de grote meerderheid van de mensen zich kan veroorloven. Als een meerderheid van mensen zich een vakantie kan veroorloven, komt vakantie op die lijst.
Nu zal het natuurlijk niet lang meer duren of vakantie wordt ook effectief geschrapt, want het aantal mensen dat op vakantie kan, zal snel dalen. De armoede slaat toe.
Op vakantie gaan kan je nog als een luxe beschouwen. Een fatsoenlijke woning is dat niet.
Er hangt teveel af van die woning. Het gaat om de gezondheid van mensen. Daar hangt tenslotte alles van af. Maar ook bijvoorbeeld de resultaten van kinderen op school, worden beïnvloed door de woonsituatie. Schrijf maar op dat de daling van het peil van ons onderwijs ook te maken heeft met de slechte woonsituatie van te veel kinderen. “Ook”. Het probleem is natuurlijk complex. Maar toch “ook”.
Een gezonde en comfortabele woning staat niet gelijk aan luxe. Ik pleit al lang voor meer soberheid op alle vlakken, ook op gebied van wonen. Voor mij moet een huis niet dag en nacht verwarmd zijn. Maar een huis moet mensen wel een soort van welbehagen geven, een gevoel van “thuiskomen”. Een mens heeft een thuis nodig.
Ondertussen wordt duidelijk dat er iets grondig mis is in onze samenleving.
Waarom eigenlijk moeten mensen beroep doen op een overheid voor fatsoenlijke huisvesting ? Waarom verdienen de mensen gewoon niet genoeg om zich een thuis te kunnen permitteren ? Of, andersom: waarom zitten we met een markt die te weinig huizen aanbiedt die bereikbaar zijn voor gewone mensen ? Moeten we niet eens gaan nadenken over die markt zelf ?
Het komt er op neer dat voor meer en meer zaken (van voeding tot huisvesting) het inkomen van mensen niet meer volstaat en dat tegelijkertijd de overheid niet de middelen heeft om dat probleem op te lossen. Laat ons eerlijk zijn: het is voor de Vlaamse overheid gewoon onmogelijk om tegelijkertijd de nodige sociale woningen te bouwen, de wachtlijsten in de zorg weg te werken, onze wegen te onderhouden, de lonen van de verplegers en zorgverstrekkers op te trekken, de ziekenhuizen draaiende te houden en alom bossen te planten… Vul zelf het lijstje maar aan.
En hoe meer armen, hoe minder inkomsten voor de overheid. De vicieuze cirkel draait.
In een breder kader komen we uit bij de opeenvolging van crisissen die het kapitalisme kent sinds de jaren zeventig, waarbij iedere crisis zwaarder woog dan dan de vorige. Zo zit het kapitalisme nu eenmaal in mekaar.
We hebben die crisissen niet zo scherp gevoeld als ze eigenlijk zijn omdat de centrale bank gewoon geld heeft bijgedrukt. Maar dat is een zeepbel, en vroeg of laat barst die. Eigenlijk is dat barsten al bezig.
We staan dus voor een periode van groeiende armoede. Die groei wordt nog spectaculair versterkt door de oorlog. Ik merk dat mensen geen idee hebben van de verarming die deze oorlog voor ons zal betekenen.
Ondertussen wordt zowel de oorlog als de klimaatproblematiek gebruikt om mensen zo ver te brengen dat ze de verarming aanvaarden. We moeten iets over hebben voor de redding van de planeet en de vrijheid van de gesneuvelde Oekraïners, nietwaar ?
Maar achter onze rug lachen de rijken ons uit. Want iedere euro die jij of ik minder hebben, hebben zij meer.
Wat is het kapitalisme toch een schitterend systeem: het breekt de planeet af en leidt tot oorlog. Daar verdienen de rijken op. En dan verdienen ze opnieuw om de planeet te redden en de vernielingen na de oorlog terug op te bouwen.
En het zijn altijd de werkers die betalen.